Ceylon Kaneel

Cinnamomum zeylanicum

Kaneel is de binnenste laag van de bruine bast van een tropische boomsoort. De bast rolt vanzelf op tijdens het drogen. De naam kaneel is afkomstig van het Latijnse woord “canella”, wat rolletje betekent.

Deze bast wordt vermalen en als smaakmaker in vooral zoete gerechten gebruikt.

> Een stof in kaneel vergemakkelijkt het koppelen van insuline aan receptoren in vet- en spiercellen.

Dat blijkt uit onderzoek van het Maryland Human Nutrition Center, een onderzoeksinstituut van het Amerikaanse ministerie van Landbouw.

Volgens de onderzoekers helpt kaneel om een overschot aan glucose in het bloed te verminderen. Te lang rondlopen met zo’n overschot is schadelijk voor de nieren, en leidt tot vermoeidheid, een verminderd gezichtvermogen en hartaanvallen.

In proeven met menselijke weefsels in het laboratorium en met proefdieren bleek de specerij glucose maar liefst twintig keer sneller de cellen in te jagen.

Omgerekend naar mensen is een kwart tot een hele theelepel voldoende om effect te hebben.

Dewerkzame stof is methylhydroxy-chalcon-polymeer.

Die stof activeert een enzym dat insuline contact laat maken met de insuline-receptor en de-activeert het enzym dat dit proces blokkeert.

Kaneel kan misschien mensen met diabetes-2 helpen om hun ziekte onder controle te krijgen.

Diabetes-type 2 wordt in rijke landen een steeds belangrijker doodsoorzaak. Sporters kunnen de stof misschien gebruiken als insuline-nabootser.

Kaneel is een all-round remedie met veel toepassingen. Het beschermt het hart, stabiliseert het suikerniveau, is nuttig bij nieraandoeningen, tegen ontsteking, verkoudheid en zoveel meer !

Meer info over kruiden en therapie : 

“Dossier Kruiden en Natuurlijke Therapie” : een verzameling van digitale documenten over de hulpmiddelen van de natuur om natuurlijk beter te worden. kosten : 30 euro. – Betalen op rekening

Mariadistel, Melkdistel

Silybum marianum / melkdistel

Men gebruikt de rijpe zaden, ontdaan van hun zilver vliesje.

Deze plant is afkomstig uit de gebieden rond de Middellandse Zee. Het is een eenjarige of tweejaarlijkse plant, die houdt van droge, warme en zonnige bodem. Deze is nu inheems in Noord-Amerika, en wordt gevonden van Canada tot Mexico. Het blad heeft witte ribben en paarse bloemen die bloeien van juni tot augustus.

Kruid en zaden worden gebruikt ter behandeling van leverziekten; ter bescherming van de lever van chemotherapie; preventie en behandeling van verschillende vormen van kanker; behandeling van diabetes Ook in de behandeling van spijsverteringsstoornissen (dyspepsie); leverziekten: vergiftiging, hepatitis en levercirrose; behandeling van aandoeningen van de galblaas. Tenslotte wordt het ook geadviseerd voor het stimuleren van borstvoeding (samen met venkel, anijs, dille enz.

De oude Grieken gebruikten al mariadistel om lever- en galaandoeningen te behandelen. Plinius de Oude adviseerde het drinken van het sap van de plant gemengd met honing voor het “elimineren van overtollige gal.” In de negentiende eeuw gebruikten artsen in de VS (eclectische school) mariadistel om spataderen, menstruatieproblemen en congestie van de lever, galblaas en nieren te behandelen. In Europa is er mariadistel in verscheidene farmaceutische producten voor de behandeling van lever- en galaandoeningen.

De Europeanen hebben mariadistel ook gekweekt voor culinaire doeleinden. De bladeren als spinazie bereiden (na het verwijderen van de doornen!), jonge scheuten als asperges, bloemknoppen op de wijze van artisjokken.

Onderzoek naar mariadistel

Silymarine, geïsoleerd in 1968, wordt beschouwd als de werkzame stof die therapeutische effecten van de plant zorgt. Het is eigenlijk een mengsel van stoffen die de belangrijkste verbinding silibinin vormt. Silymarine wordt met name geconcentreerd in rijpe zaden.

In de meeste klinische studies, werd er gebruik gemaakt van een gestandaardiseerd extract met 70% tot 80% silymarine.

Extracten van mariadistel zijn het onderwerp geweest van talrijke klinische studies,.

Europeanen zijn van mening dat silymarine in mariadistel effectief is om de lever te beschermen. In de conventionele geneeskunde wordt het gebruikt als preventie en behandeling van verschillende leverziekten: hepatitis, cirrose, galstenen, geelzucht (geelzucht) en leverschade veroorzaakt door toxische stoffen. De artsen die het gebruiken in hun praktijk, zeggen over silymarine dat het beschadigd weefsel van de lever regenereert in aanvulling op het beschermen

van het lichaam tegen de effecten van natuurlijke of synthetische toxines.

Een veelheid van medische observaties meldde de voordelen van mariadistel in gevallen van een leveraandoening, met name in gevallen van virale hepatitis of alcohol-cirrose. Experts raden het gebruik van de plant (kruid en/of zaden) of

silymarine aan. Er is geen bezwaar, gezien de veiligheid van dit kruid. De praktijk moet de werkzaamheid aantonen.

Onderzoekers en artsen zijn zeer geïnteresseerd om de gunstige effecten van mariadistel in de behandeling van kanker.

Het zou, onder andere, de lever beschermen tegen schade veroorzaakt door chemotherapie. Maar het potentieel preventief effect tegen prostaatkanker, huidkanker en darmkanker scoort ook. Het kan de effectiviteit van behandelingen

tegen kanker verbeteren.

De resultaten van een klinisch onderzoek uitgevoerd bij 56 patiënten met type 2 diabetes geven aan dat een gestandaardiseerd extract van melkdistel (200 mg 3 maal daags gedurende 3 maanden) de controle van de bloedglucose

verbetert. Daarnaast verlaagt het de cholesterol en triglyceriden in het bloed. Een eerdere proef gaf positieve resultaten bij diabetes met levercirrose.

De Commissie E en de WHO erkennen het gebruik van de zaden van mariadistel tegen dyspepsie. Kruidentherapeuten, artsen en algemeen klassiek geschoolde verzorgers behandelden altijd dyspepsie met behulp van bittere stoffen,

zoals die gevonden in mariadistel.

In Europa is deze plant is een van de farmaceutische producten voor de behandeling van verschillende gastro-intestinale stoornissen, met een oorsprong in lever en gal.

Wist je

Dat mariadistelzaden kunnen toegevoegd worden aan een noten- en pittenmengsel.

Je maalt dit samen tot een fijn meel en gebruikt dit in sausen, soepen, salades, en zelfs bij een fruitmaaltijd.

Maak zelf je favoriete mengsel met lijnzaad, sesam, zonnebloempitten, pompoenpitten…

Het gemalen mengsel kan je eventueel nog verder aanvullen met kurkuma, fenegriek… en gebruiken als een smaakmaker.

Dit artikel verscheen in het Houvast-magazine in 2014

Meidoorn

Meidoorn, daar leeft het hart van op

In september 1620 vertrok het schip “The Mayflower” voor de eerste keer met pelgrims uit Leiden, die in conflict waren gekomen met de Anglikaanse kerk. Omdat ze hoopten elders een leven uit te kunnen bouwen, waar in een klimaat van vrijheid van geloof, ze de bijbelse principes geheel in de praktijk zouden kunnen brengen, boekten de ʻPilgrim Fathersʼ een reis naar het Nieuwe Land, waar ze twee maand later aankwamen en een nederzetting bouwden. Een sobere levensstijl was één van de kenmerken van hun groep.

De naam “The Mayflower” werd gekozen naar het hout van de meidoornbomen, dat gebruikt werd bij het bouwen van het schip.

Meidoorn verwijst naar de overvloedige bloesem die aan deze doornige struiken verschijnen in mei. Meidoorn is lang geprezen voor zijn harde hout en zijn therapeutische kwaliteiten en deze laatste geven hem met recht een ereplaats onder de kruiden.

Als je aan meidoorn denkt, staat dat bijna synoniem voor het hart. De reden is dat dit kruid (bloesem, blad en bessen) specifiek is voor de genezing van het hart en het kreeg eeuwen lang alle aandacht als het beste cardiotonicum.

Het werd opgenomen in Potterʼs Cyclopaedia of Botanical Drugs and Preparations in 1915 met die vermeldingen.

Meidoorn werkt anders dan andere ʻhartkruidenʼ omdat het op een directe manier invloed heeft op de hartspiercellen en de bloedsomloop.

Daarom is zijn werking opmerkelijk bij hartfalen, herstel na een infarct, hartklepziekten, verwondingen van eerdere  infarcten, hartkloppingen, angina, afwijkingen in de bloeddruk, hartontsteking, bloedklonters, arteriosclerose, hartzwakte en veel andere klachten die te maken hebben met het hart en de bloedvaten.

Hoe kan je een dergelijke invloed van meidoorn op het hart en de doorbloeding verklaren? Dat is een complexe aangelegenheid, die een gevolg is van het vermogen om de aders open en elastisch te houden, waardoor het de verplaatsing van het bloed doorheen de aders vergemakkelijkt. Er is geen beter kruid voor de bloedsomloop en de aders. Het verzacht pijn, door het verminderen van kramp en de versoepeling van de vaatwanden. Het promoot de vernieuwing van het hart, het bloedvaatstelsel en de vezels, voorziet in vitale antioxidanten, vermindert de ontstekingsgevoeligheid, versterkt de pompkracht van het hart, vermindert de invloed van cholesterol, is een buitengewone hulp bij de verwijdering van aderplaque, vertraagt en versterkt de hartslag, verhoogt het vermogen van het hart om zuurstofarmoede te overbruggen, brengt evenwicht in een onregelmatige hartslag en hecht zich aan de hartcelreceptoren voor een direct herstel waar nodig. Ik sta verbaasd van zijn kwaliteiten, nochtans kan iedereen die zelf in de praktijk vaststellen. Maak dagelijks een kruidenthee van meidoornbloesem, of van gebroken bessen. Dit zal je hart versterken en vernieuwen zoals nooit tevoren.

Als je gedroogde bessen gebruikt, houd er dan rekening mee dat deze minstens 10 minuten moeten trekken in heet water, voor je het afzeeft.

Op deze manier gezet, geef je de kruiden de tijd om het water op te nemen en hun substanties aan het water af te geven. Een andere mogelijkheid is trouwens om de bessen in de voeding op te nemen. In de herfst kan je ze recht van de struik eten, of een handvol verwerken in een smoothie.

Hoe later je ze oogst, hoe minder bitter de bessen zijn. Rijpe bessen kan je invriezen, om er naar behoefte te verwerken in fruitsausen of sappen, of voor het maken van aftreksels. Het is een prachtige manier ter verbetering van de gezondheid van het hart.

Daarnaast is meidoorn ook diuretisch (waterafdrijvend), en helpt bij nier- en blaasaandoeningen (oa stenen). Gebruik meidoornbessen en -bloesem bij jicht, koorts, zere keel, nerveuze spanning, slapeloosheid, depressie, spijsverteringsongemakken, voor de ontspanning van de uterus, en bij waterretentie (oedeem).

De meest gekende streek voor commerciële teelt van meidoorn is in Oregon (VS) waar gewoonlijk Crataegus laevigata en Crataegus monogyna wordt gekweekt. In feite kan deze struik op iedere plaats worden gekweekt, waar hij voldoende zon krijgt.

De ideale plaats was de hagen, waar hij vroeger werd geplant en een natuurlijke afsluiting vormde, en als een goede vriend levenslang zijn beloningen geeft in overvloedige helwitte bloesems en later in een neerhangende regen van rode, met zaden gevulde bessen.

Bloesems worden verzameld (geknipt) half mei, wanneer de meeste bloemen geopend zijn. Tegelijk mogen de blaadjes geknipt worden, om zo – samen met lindebloesem, moerasspirea en vlierbloesem een vier seizoenenmengsel te maken voor een kruidig aftreksel, tegen een groot gedeelte van onze tegenwoordige klachten.

Artikel uit het Houvast magazine 2014

Olijfblad

Tegenwoordige gezondheidswerkers begonnen pas met het gebruik van olijfblad-extract in 1995 en de resultaten die sindsdien zijn geobserveerd zijn bemoedigend.  Olijfblad kondigt zich aan als een zeer beloftevol en wijd inzetbaar kruid. Zijn ondersteuning kan nuttig zijn in een wijde scala van aandoeningen. De eerste erkenning die het kreeg was als beschermer tegen ziekte in het algemeen. Talrijke wetenschappelijke studies hebben verslag gemaakt van de waarde van olijfblad tegen lusteloosheid, verlies van energie, schommelingen in de bloeddruk, als steun voor het hart- en vaatstelsel, en ter verbetering van de lichaamsweerstand. 

Wat opvalt is dat olijfblad zijn sporen verdient in de behandeling van ziekten die te maken hebben met virussen, bacteriën of protozoën. Hieronder verstaan we griep, verkoudheden, candida infecties, meningitis, Epstein-Barr virus (EBV), encephalitis, herpes I en II, menselijk herpes virus 6 en 7, Herpes zoster, chronische vermoeidheid, hepatitis B, pneumonie, virale aandoeningen met diarree, tandinfecties, oorontstekingen, aandoeningen van de urinewegen en chirurgische infecties. 

Mensen die een uitputtend leven leiden en hun lichaam niet de tijd geven om volkomen te herstellen, kunnen bijkomend vatbaar zijn voor verkoudheid en ontstekingen kunnen veel voordeel halen uit het gebruik van olijfblad – gebruikt over lange termijn- als een voorkomende factor. Sommige patiënten die het gebruikten, rapporteerden ook andere onverwachte voordelen van het gebruik van olijfblad, zoals verbetering van hun psoriasis, normalisering van hun abnormale hartslagritme, verminderde behoefte aan ‘troostmiddelen’, minder pijn van aambeien, tandpijn of chronische rusteloze benen.  

In het begin van de 20e eeuw werd in olijfblad een bittere stof geïsoleerd, genoemd oleuropeïne, waarvan men dacht dat het aan de olijfboom zijn ziekteresistentie verleende.  

In 1962 rapporteerde een Italiaanse onderzoeker dat OleuropeÏne de eigenschap heeft om de bloeddruk te verlagen bij dieren.  Het opent de bloedvaten zo dat het bloed met meer gemak beweegt doorheen de bloedvaten. Andere Europese onderzoekers hebben deze uitspraak bevestigd en voegden eraan toe dat olijfblad in het bijzonder de coronaire aders  versoepelden, en arrithmie ongedaan maakte, en ingewandskrampen voorkomt. In de daaropvolgende jaren identificeerde een Nederlandse onderzoeker dat een primaire substantie in oleuropeïn de groei van virussen, bacteriën, schimmels en parasieten belemmerde. Deze plantenstof was elenolisch zuur. Verder onderzoek deed ons meer begrijpen over deze substantie, die sterke antibacteriële, antivirale en anti-schimmelwerking heeft. 

Een studie naar de veiligheid van het product – calcium elenolaat werd getest op proefdieren ten werd gepubliceerd door de pharmaceutische divisie van Upjohn in 1970. De studie concludeerde dat zelfs genomen in dosissen tot het honderdvoudige dan aanbevolen, er geen toxische of neveneffecten konden worden vastgesteld. 

Het onderzoek bevestigt dat olijfblad een echt antiviraal kruid is, om een reden die nog niet geheel ontrafeld is. De hypothese van zijn werking is dat het op een selectieve manier een compleet virus-specifiek system kan afremmen in de besmette drager. Dit lijkt genezende acties op te wekken, die niet kunnen bekomen worden door antibiotica. De nefaste invloed van olijfblad op virussen wordt gezien als een vermogen om kritische aminozuurproducties voor virussen tot stilstand te brengen. Daardoor wordt verhinderd dat virussen zich vasthechten aan de celwanden of infiltreren in de besmette cellen en ze beschadigen. Ook de celdeling van de virussen wordt verhinderd. 

Als antioxidant is olijfblad (of een extract ervan) beschermend tegen beschadiging van de bloedvaten, en goed voor het hart. Over langere tijd genomen, wordt aangenomen dat het de aderplaque weet af te bouwen.  Olijfblad is samentrekkend en antiseptisch.  

Meer info over kruiden en therapie : 

“Dossier Kruiden en Natuurlijke Therapie” : een verzameling van digitale documenten over de hulpmiddelen van de natuur om natuurlijk beter te worden. kosten : 30 euro. – Betalen op rekening.