Ik wil mijn amusement en waardering met je delen voor bacteriën. Misschien zal je respect voor hen groeien nadat je dit hoofdstuk gelezen hebt. De bacterie is de grootste recyclant te wereld. Denk er eens over na: door alle dood organisch materiaal in de bodem te transformeren, recycleren bacteriën waardeloos afval in de originele bron van alle elementen. Bacteriën zijn uniek, ze zijn klein en groot tegelijkertijd. Kleiner dan elke andere levende cel, kunnen ze hun kracht onmiddellijk verhogen door te vermenigvuldigen in ziljoenen meer. Bacteriën zijn een briljante uitvinding van de Schepper en een geschenk voor ons allen! We zijn constant bezig om zoveel mogelijk bacteriën te vernietigen omdat we hun doel op aarde niet begrijpen. Laat ons eens een leven zonder bacteriën voorstellen. Er zouden bergen zijn maar geen bodem waarop voedsel kan groeien. Alle dode bomen, dieren, vogels, insecten , slangen, menselijke lichamen of ander organisch materiaal zou opgestapeld liggen op grote bergen. Wat een warboel zou dat zijn! In een normale situatie hebben bacteriën in de rottingscyclus geen geur. Moeilijk om te geloven? In het bos is er niemand die de bladeren samen harkt, niemand die de dode dieren begraaft, alles wordt gewoon gelaten zoals het is. Uitwerpselen van dieren en vogels blijven liggen waar ze gevallen zijn. Je zou denken dat het bos verschrikkelijk moet stinken. Dus, laat me je eens vragen, de laatste keer dat je in het bos was, stonk het dan? Ik durf te wedden dat je antwoord “nee” is. Inderdaad, wanneer we naar het bos gaan, dan ademen we diep in en zeggen, “Ach het ruikt zo lekker!” Als bacteriën, die reageren op organisch materiaal in de natuurlijke habitat van het bos niet stinken, waarom associëren we rotten dan met geur? Waarom beginnen in de geciviliseerde wereld, bacteriën te stinken? Dit is omdat de bacteriën het moeilijk hebben om te recycleren wat wij creëren. Om deze stelling te testen kan je je eigen experiment doen. Gooi rauw fruit en groenten in je compost. Je zal merken dat ze zullen rotten en ontbinden zonder een slechte geur. Voeg nu meer gekookt voedsel bij je compost, zoals gekookte noedels, kippensoep of aardappelpuree. Na een paar dagen zal je merken dat er een geur vanuit je compost komt. En als je dat dikwijls doet, zal de stank zo erg zijn, dat je buren misschien wel de politie bellen. Je zal het niet kunnen tolereren. Je zal er iets moeten opgooien, voor de stank. De stank komt van de bacteriën die het gekookte voedsel proberen te breken.
Een ander feit is dat bacteriën nooit iets aanraken dat leeft. Gigantische woudbomen zijn 1.000 tot 2.000 jaar oud, nochtans blijven ze zonder bacteriën. Hun wortels zijn altijd in de bodem, nochtans worden ze niet geraakt door bacteriën. Wanneer de boom sterft, dan zorgen de bacteriën dat de boom weer naar de bodem kan terugkeren. Bacteriën weten heel goed wat dood of levend is, maar ze zijn alleen maar in dode stoffen geïnteresseerd.
Wanneer we naar de natuur kijken, zien we , dat mos, maretak en korstmossen niet kunnen overleven op sterke, gezonde bomen. In een organische tuin is de bodem in evenwicht. De wormen eten geen gezonde tomaten. Bacteriën en parasieten leven niet van gezond vlees. Wij mensen, zijn ons evenwicht binnenin kwijt geraakt, omdat we teveel gekookt voedsel eten.
Kunnen bacteriën ziekten veroorzaken bij mensen? Ja en nee. Ja, wanneer het lichaam vol giftig afval zit. Nee, als het lichaam zuiver is vanbinnen. Bacteriën zijn niet geïnteresseerd in onze spieren, hart, ogen of brein maar alleen maar in het recycleren van vergiften in ons lichaam. Hoe meer afval en giftige stoffen we in ons lichaam opstapelen, hoe meer bacteriën we aantrekken. Dat is waarom mensen die veel gekookt voedsel eten gemakkelijker infecties krijgen. Als je bang bent voor infectueuze ziekten, dat is het beste wat je kan doen, ervoor zorgen dat je binnenin zuiver bent. Rauw voedsel eten, is een goede manier om dit te doen.
Hetzelfde geldt voor parasieten. Als we ons lichaam proper houden, gezond en zuiver, kunnen parasieten er niet in leven en zullen zelfs muggen ons nauwelijks bijten.
Een trekker verbleef in Minnesota met zijn familie waar de mug het staatssymbool is. In de Boundary Waters Wilderness droegen de boswachters muggennetten rond hun hoofd, en zij hadden zelfs niet van één beet last. Ze waren met vijf, allen rauwkost-eters. Ze zetten voor de 5 nachten zelfs niet steeds een tent op. Ze werden niet gebeten. We denken dat we die muggen tegen elkaar hoorden praten, “Dit zijn rare mensen! Ze zijn alkalisch! Bah!
“ Juist nadat we begonnen met een beetje rauw voedsel te eten, lazen we een boek over de parasieten die in de mens zijn lichaam zitten. We waren bang bij de gedachte aan die parasieten, dat we besloten om familiaal een – parasieten – reiniging te doen. We namen tien dagen speciale tabletten om ons lichaam van parasieten te ontdoen. Twee maanden later lieten we een bloedtest afnemen en zagen dat de parasieten terug waren. De reiniging met de tabletten hield maar voor twee maanden zuiver. Anderhalf jaar later, nadat we 100% rauw aten, zonder onderbreking, deden we dezelfde bloedtest. Ons bloed was vrij van alle parasieten! Ons bloed bestond uit alleen bloedcellen; rode bloedcellen en witte bloedcellen. Dat is alles wat er was. Er waren geen bacteriën, we waren clean.
Wanneer we naar het bloed kijken van iemand die gekookt voedsel eet, dan zien we gewoonlijk een heleboel bacteriën tussen de bloedcellen rondzweven. Ik nodigde eens een specialist uit die een donkerveld levend bloed-analyse doet, om de levend bloed analyse te demonstreren. Hij nam bloedstalen van drie vrijwilligers. Onder de vrijwilligers was een jonge man van 19. Zijn bloed zat zo vol parasieten en bacteriën dat hij er verlegen van werd!
Hij zei, “Maar ik neem elke dag een douche.” De dokter zei, “Wees niet zo verlegen, de bacteriën en parasieten in je bloed hebben niets te maken met hoeveel douches je neemt. Vertel ons eens wat meer over je levensstijl.” Hij zei, “Oh, ik begin te verbeteren.” We zeiden, “Ontspan je toch gewoon, en vertel ons wat je eet. Wat zijn je gewoonten? Hoe heb je de laatste 19 jaren geleefd?”
Hij zei, “Ik heb drugs genomen, ik drink bier, ik ben seropositief, ik had testikel kanker, ik rookte marihuana, ik at junk food (pizza was mijn lievelingseten), en ik heb nooit van salades gehouden.”
We konden dit alles in zijn bloed zien. Om het even hoeveel keer we ons langs de buitenkant wassen, langs de binnenkant kunnen we zwaar geïnfecteerd zijn. Bacteriën weten direct waar de gifstoffen zitten. Bacteriën doen hun werk vol overgave. Zonder enige pijn (Godzijdank, dat ze zo klein zijn!), bacteriën dringen in het menselijk lichaam en in de cellen, vermenigvuldigen zich en beginnen te werken. Bacteriën helpen ons lichaam om van gifstoffen af te raken.
Wat ik zeker weet, is dat mensen die rauw eten geen parasieten of schadelijke bacteriën hebben. Mensen die getest werden en van hun dokter te horen kregen dat ze parasieten hadden, zijn ervan af geraakt door een 100% rauw dieet te volgen. Dokters zijn verbaasd wanneer parasieten verdwijnen omdat het meestal moeilijk is om ervan af te raken (parasieten bestaan in alle vormen en verschillende stadia, en als je één stadium doodt, zal een ander stadium verder gaan met zich te ontwikkelen. Wanneer we rauw beginnen te eten, reinigt ons lichaam zichzelf van vergiften. Er is niets meer over om te eten voor de parasieten, dus verdwijnen ze.
Ontgifting als genezing
Wanneer we voor de eerste keer als baby gekookt voedsel eten, vormt het eerste slijm zich in het lichaam. Een deel van het slijm wordt gebruikt om een film te leggen langs het spijsverteringstraject terwijl het teveel aan slijm opgeslagen wordt op de gemakkelijkste plaats, de longen. Het is niet de bedoeling dat slijm permanent in de longen blijft, dus hebben de longen een mechanisme gelijk aan peristaltiek, om de slijmen te verwijderen. Dit mechanisme neemt stukjes slijm uit de longen en verplaatst ze naar de neus – dan zien we dat de baby een loopneus heeft. Wanneer we onze baby slijmvormend voedsel geven, dan zal hij een loopneus krijgen telkens het lichaam probeert om de slijmen te verwijderen. Dat zou perfect in orde zijn gezien vanuit het oogpunt van de natuur: al het teveel aan slijmen wordt via de neus van de baby geëvacueerd en de longen blijven proper. Maar, wat doen we wanneer we zien dat onze baby een loopneus krijgt? Het typische antwoord is, “Wow! Mijn baby heeft een loopneus. De huid is al geïrriteerd. Hij heeft uitslag rond zijn kleine arme neusje. Ik moet hem helpen. Ik zal met hem naar de dokter gaan.” De dokter schrijft neusdruppels voor. Ik zeg dat die neusdruppels niet nodig zijn. Die druppels zijn schadelijk en maken dat het lichaam stopt met het slijm uit de longen te verwijderen en zich begint te concentreren hoe het de vergiften van de neusdruppels kan kwijtraken. Dus, het lichaam stopt het reinigingsproces, de loopneus stopt en het slijm gaat terug in de longen. We kijken naar onze baby en zeggen, “Ja die neusdruppels werken. Mijn baby voelt zich weer goed.” We beseffen niet dat de neus ophield met lopen omdat het lichaam zich geconcentreerd heeft op het evacueren van de giftige neusdruppels. En dat de loopneus niet zo gevaarlijk is dan de longen die gevuld zijn met slijm en het lichaam verzwakt is door de neusdruppels, hebben we niet gezien. Ondertussen wordt de slijmlaag dikker. Het vraagt heel wat energie van het lichaam om de slijmen uit de longen te verwijderen. Wanneer het lichaam genoeg energie opgebouwd heeft, zal het opnieuw beginnen met slijmen te verwijderen.
Dus, drie maanden later zal de baby opnieuw een loopneus hebben. Wat doen we? We denken, “De loopneus is terug, ik zal maar beter naar de dokter gaan.” We nemen de baby mee naar de dokter die ons zegt dat we deze keer sterkere neusdruppels nodig hebben omdat er meer slijm is, en dit slijm is meer geconcentreerd, dus het doet de amandelen zwellen. Slijm creëert ook een hese stem, omdat het langs de trachea reist, die de stembanden bedekt.
Het nieuwe sterke medicijn is zo sterk, dat het lichaam stopt met zijn ontgiftingswerk om zich volledig te concentreren op het verwijderen van de medicijnen. Het kan nog een aantal maanden duren voor het lichaam van de baby genoeg energie opgebouwd heeft, om nog een inspanning te creëren om het lichaam te ontgiften.
Denk eens een minuutje na, wanneer in je leven heb je de meeste energie? Je hebt meer energie als je op vakantie gaat, of tijdens het weekend wanneer je kan ontspannen. Wanneer ben je over het algemeen ziek? Heb je ooit gezegd, “Altijd wanneer ik een beetje vrije tijd heb, word ik ziek.” Wanneer je lichaam extra energie ontvangt, is het snel om het te gebruiken, of anders wordt het voor iets anders gebruikt. Je lichaam gebruikt deze energie om te ontgiften. Daarom is het dikwijls zo, dat we ziek worden als we vrije tijd hebben.
Om het verwijderen van de gifstoffen in het lichaam te versnellen creëert het lichaam koorts. Koorts is niet alleen een hoge temperatuur van het lichaam, het is een complex proces dat energie en tijd vraagt. Om koorts te creëren, moet het lichaam hard werken. Het hart moet 20 tot 30 keer per minuut sneller slaan dan gewoonlijk. Alle hormoonklieren moeten extra werk doen. Dat is waarom we ons moe voelen. Om energie te bewaren, die we normaal gebruiken om voedsel te verteren, creëert het lichaam een toestand van geen – honger hebben. De tong is met een dikke laag slijm bedekt, zodat we de smaak niet voelen; de neus is verstopt zodat we niet verleid worden door de geur van het eten; de amandelen zijn gezwollen dus het is moeilijk om te slikken. Wat gebeurt er wanneer het lichaam koorts heeft? Het lichaam begint te zweten zodat het slijm er langs de poriën kan uitkomen. Herinner je je dat kleverige stinkende zweet dat je had tijdens hoge koorts? Het slijm wordt vloeibaarder en we krijgen een loopneus.
Een algemeen antwoord op koorts is een aspirine innemen. Waarom doen we dat? Aspirine is schadelijk. Ons lichaam verwacht zo een wreedheid niet. Het is zo giftig dat het lichaam niet genoeg energie heeft om de evacuatie van slijm verder te zetten. Het belangrijke proces van genezen stopt. Het enige waar het lichaam nu mee bezig is, is de aspirine verhuizen naar het bloed. Het is een prioriteit om daar zo snel mogelijk vanaf te raken. Om dit te doen, moet het lichaam zo hard werken en wordt het zo zwak dat het niet eens meer een normale lichaamstemperatuur kan onderhouden. Onze temperatuur ligt onder het normale. We moeten in bed blijven omdat we ons zwak voelen. Het is het antwoord van het lichaam op de aspirine die ons zwak maakt, niet de koorts.
Om nog eens een belediging toe te voegen aan de verwonding, eten we zwaar voedsel wanneer we ziek zijn, bijvoorbeeld kippensoep. We hebben geen honger. Ons lichaam zegt, “Niet eten!” En toch, denken we dat we kippensoep moeten eten en dat we zo weer energie zullen krijgen. Een vriend deed dat ook met zijn kinderen. Hij zei, “Eet wat kippensoep, je hebt energie nodig,” of hij gaf ze iets anders van calorierijke voeding. Als antwoord op dit “eet niet” stadium, als het lichaam nog wat energie over heeft, zal het een braaksituatie creëren. Het zal zeggen, “Nee, nee, niet dit, ik heb al mijn energie nodig om te genezen.” Als we eten wanneer het lichaam in het “Eet niet” stadium is, dan moet het bloed in de maag gaan om de kippensoep te verwerken, waardoor dan de energie weggenomen wordt om te ontgiften. Eten vraagt energie en kan ons zwakker maken. Dit is, hoe niet samenwerken met ons lichaam, ons kan beïnvloeden.
Herstellen van het nemen van medicatie vraagt energie. Na de ziekte kan het zijn dat we een lange tijd niet meer ziek worden. Dat is omdat er geen energie meer in het lichaam is om te ontgiften. Het lichaam moet energie opslaan voor het weer aan een genezings-opdracht kan beginnen. Dat is waarom volwassenen nooit meer zo een hoge koorts hebben als toen ze kind waren.
Ondertussen bouwt de hoeveelheid slijmen in de longen zich op. De verse slijmlaag is helder. De oudere is groen, of donker oranje, bruin of geel. Om van deze grote hoeveelheid slijmen vanaf te raken kan het lichaam een longontsteking creëren. Het lichaam doet een heroïsche inspanning om zich van het slijm te ontdoen. Dit vraagt zelfs meer energie dan koorts en we voelen ons zeer moe. Er is een hijgend en piepend geluid wanneer we ademen. Wanneer we een longontsteking hebben, gebruiken we penicilline. Dit stopt de slijmproductie en verzwakt het lichaam verder.
Jaren lang zal het lichaam geen ontgifting hebben, behalve af en toe een kleine verkoudheid, wat een zwakke poging is van het lichaam, om te ontgiften. Het lichaam zal de overvloedige slijmen in de longen opstapelen, tot er nog 1/3 longruimte overblijft. Dit is dan het punt waarop de longen zeggen, “Ik kan er niets meer bijnemen. Ik heb dit 1/3 nodig om verder te ademen, om verder te kunnen leven. Ik kan niet met minder zuurstof dan dat leven.” Er is nog een klein beetje ruimte in de sinussen en in het voorhoofd. De mucus verplaatst zich naar deze plaatsen. Daarna begint het lichaam een laag onder de huid te gebruiken om het slijm op te slaan. Wanneer we slijmen en vergiften in een laag onder onze huid hebben, ontwikkelen we eerst eczeem of een ruwe huid die er allesbehalve zijdeachtig uit ziet. We noemen dat allergie. Waarom wordt men allergisch? Waarom bestaat het? We hebben heel wat gifstoffen in ons lichaam. Mensen zeggen, “Het gebeurt wanneer ik citrusvruchten eet.” Citrusvruchten lossen alleen maar de vergiften op, en helpen het vlugger door de huid te gaan. Dit is eigenlijk heel goed voor ons. Het wil zeggen dat we een enorme hoeveelheid vergiften in ons hebben. En zo zie je maar hoe de meesten bij de natuur terug op school moeten, om die primaire processen te begrijpen.