Anders Genezen – Pagina 3

Houtskool om te detoxen

Op 5 februari is er de les over “Matigheid, Vasten & Detoxen” in Erwetegem. In deze les hoor je over het wat, hoe en waarom van detoxen. Dat is niet in de eerste plaats afhankelijk van de gepaste producten of hulpmiddelen te gebruiken, maar vooral van het scheppen van omstandigheden waarin het lichaam zijn detox-programma kan versnellen of verdiepen. Detox is een permanent gegeven in de lichaamsactiviteiten, maar de intensiteit waarmee het gebeurt kan gaan tot minder dan 15% van wat nodig is om een genezingsproces op te starten.

Daarnaast zijn er ook fysieke detoxers die buitengewoon goed zijn in de contact-detox, dat wil zeggen dat ze zich hechten aan schadelijke substanties, om deze te fixeren en naar de uitgang te begeleiden. Houtskool is er één van. Daarom is het zeker de moeite om kennis te maken met de mogelijkheden van plantaardige houtskool :

Het gebruik van actieve kool voor de medische behandeling van een voedselvergiftiging werd voor het eerst beschreven in een Egyptische papyrus uit 1550 v Chr. Tot de 18e eeuw handelt nagenoeg alle geschreven informatie van actieve kool over het gebruik bij medische behandelingen. Bladerend in het boek “Zo geneest God”, kom ik bij de therapie met houtskool tegen honderden aandoeningen, zowel inwendig als uitwendig gebruikt. Een paar toepassingen zijn bijv. voedselvergiftiging, acne, darminfecties, misselijkheid, om je tanden wit te krijgen enz.

In 1831 tartte professor Touery de dood voor de ogen van zijn collega’s van de Franse academie, door een dodelijke dosis strychnine te drinken. Hij overleefde deze provocatie dankzij de actieve kool die hij aan het dodelijke drankje had toegevoegd.

Zo krachtig is de zuiverende werking van actieve kool als eerste hulp bij noodgevallen in het spijsverteringsstelsel, inclusief de maag en de darm. Actieve kool wordt gezien als het meest effectieve tegengif voor tal van verontreinigingen en wordt ook in de medische wereld gebruikt wanneer een persoon een giftige stof opneemt. Daarom kan het interessant zijn, om wanneer mensen denken aan detox, ook plantaardige houtskool in gedachten te houden. Het is één van de middelen die thuishoort in de Groene Huisapotheek en die ook op reis veel ongemakken zou kunnen voorkomen.

Houtskool kan tot 1000 x zijn eigen gewicht absorberen aan gassen, metalen en chemische stoffen en deze neutraliseren. Houtskool zelf is volkomen onschuldig en wordt zowel inwendig als uitwendig gebruikt bij tal van kwalen. Om er enkele te noemen :

bij diarree ((alle aandoeningen waarbij diarree één van de begeleidende problemen is)
bij lever- en nieraandoeningen
bij elke vorm van vergiftiging
bij alle insectenbeten, zelfs slangenbeten
bij griep en verkoudheid
bij een rauwe, hese keel
etterbuilen enz.</li><li>
Het kan opgelost worden in water, of neem het droog in de mond en spoel het weg met een glas water.
voor mond- en tandverzorging : neem het droog in de mond en verspreid het met de tong. Na een tijdje ga je er overheen met de tandenborstel.

• Geactiveerde houtskool is een unieke detoxer. Men schat dat zijn absorberend vermogen van toxische producten rond de 60% ligt.

• Het werkt door binding aan (absorbtie) chemicaliën. Op deze manier wordt hun toxiciteit gereduceerd over de hele lengte van de maag, dunne en dikke darm

• Zuiver actieve houtskool is een fijn zwart poeder, met een geringe geur en smaak en is niet toxisch. Het zou kunnen dat sommige mensen er bezwaar bij maken, als ze weten dat het bekomen wordt door het laten verkolen van linde- of beukenhout, om dan later gemalen en geactiveerd te worden.

• Geactiveerde houtskool wordt vaak gegeven na het leegpompen van de maag. Het leegpompen van de maag is alleen effectief onmiddellijk na het inslikken van een toxische substantie (binnen het half uur). Terwijl de maaglediging geen dieper liggende gebieden bereikt, doet houtskool dat wel.

Actieve houtskool helpt goedkoop en effectief detoxen: dit kan belangrijk zijn als de darmflora niet genoeg op orde is en je toch graag wil datgifstoffen niet je bloedbaan in gaan: de actieve koolstof bindt zich aan gifstoffen. Het resultaat van verminderde toxiciteit werd duidelijk dooreen studie met ratten. De studie gaf aan dat de levensverlenging van de ratten die houtskool namen met 34% steeg tov de controle-groep. Omdat houtskool toxische metabolieten kan absorberen in het spijsverteringskanaal, vermoedt men dat dit mechanisme op dezelfde manier ook bij mensen potentieel schadelijk giftig afval kan verwijderen. Dezelfde studie toonde ook aan dat leeftijdsgebonden stofwisselingsveranderingen kunnen verminderd worden, zoals verlaagde cholesterol en triglyceridewaarden. (Frolkis, V.V. et al. 1984. Enterosorption in prolonging old animal lifespan. Exp Gerontol. 19:217)

“Detoxificatie is een voortdurend biologisch proces dat toxines (van infectueuze processen, voeding, lucht, water en stoffen waarmee de huid in contact komt) verhindert dat ze de gezondheid ondermijnen. Chronische blootstelling aan toxines veroorzaakt cellulaire schade, diverse ziekten, op allergie lijkende reacties, een verzwakte weerstand en vroegtijdige veroudering.” (Kaufman, Richard C., PhD, The Universal Antidote and Detoxifier that Extends Life: Activated Charcoal, Journal of the MegaHealth Society, July 1989) Hij adviseert het regelmatig gebruik van actieve houtskool om je te beschermen tegen toxines.

Alle veiligheidsstudies over houtskool bij huidcontact, inname, inademing, inwendig gebruik hebben aangetoond dat het onschuldig is. Het enige lichte neveneffect – als het al optreedt – is dat een lichte constipatie bij hoge dosissen (tot 50 gram) kan optreden.

Een ander punt is dat houtskool niet mag gebruikt worden binnen de twee uur na de inname van therapeutische middelen. Het best is houtskool te gebruiken als een week-kuur bv eenmaal per seizoen.

Maar niet alleen dat, we kennen ook groene klei, bentoniet, psylliumvezels…

De Champion juicer was meer dan 25 jaar onze standaard van goede sapmachine. Bij de stopzetting van de Groene Dag-verkoop, hield voor ons de verkoop van de Champion op, maar we gebruiken hem nog steeds. Velen vroegen ons waar en of hij nog te koop is… En we kregen net bericht van BioShop Schilde (03 384 09 66) dat er nog 2 toestellen (wit / nieuw) beschikbaar zijn. Misschien voor de snelle beslissers ?

Een zomers kruidendrankje

Enkele dagen geleden vertelde iemand dat ze “vlierbloesemsiroop had gemaakt, gekookt en met een hele hoop suiker… Dat vond ik jammer want het kan ook eenvoudig rauw en suikervrij.

Vanaf het moment dat de eerste vlierschermen zich openden hebben we geëxperimenteerd met dit recept :

Voor een pot van 4 liter :

ongeveer 40 vlierbloesemschermen (best juist geopend)

1 biologische citroen* in schijfjes gesneden, inclusief de pel

40 ontpitte natuurlijke dadels, in stukjes gesneden

4 liter water

Knip de vlierbloemen van de schermen en doe alles samen in een glazen pot.

Laat gedurende 48 uur staan op een warme plaats uit de zon.

Zeef af en pers de kruiden, dadels en citroen uit in een zeefzak.

Je kunt dit enkele dagen bewaren in een fles in de koelkast, of verdeel in kleine porties en vries in voor later gebruik. Dit is een prima winterdrank. Laat ontdooien, meng met warm water en drink uit. Beter dan een spuit !

We maakten ook een variant met sinaasappels.

Onthoud, de vlierbloesem is het beste wat de vlier je kan bieden ! Je kunt hetzelfde doen met meidoornbloemen, of met de bloemschermen van **moerasspirea**.

Wist je dat we ’s zomers een koude thee maken van alle eetbare bloemen die we kunnen vinden? Bv. kaasjeskruid, rozen, duizendblad, guldenroede, wilgenroosje… aangevuld met citroenmelisse of munt, bloeiende tijm of rozemarijn. Zet het ’s morgens in de zon en laat minstens 4 uur trekken. Liever zoet? Doe er dan een klein beetje steviablad bij.

Paardebloemwortel

Kan een simpel kruid als paardebloem iets betekenen in de bestrijding van diabetes en leverbeschadiging ?

Om te beginnen heeft elke aandoening oorzaken en net zoals supplementen geen tekorten kunnen compenseren als de voeding als geheel niet deugt, kunnen ook kruiden de diepe bressen in onze verdediging niet rechttrekken, wanneer de basis van de voeding en de levenswijze wordt verwaarloosd. Paardebloemblad- en wortel, zie ik als een verlengstuk van de voeding, een stukje vergeten voeding, wellicht omdat we veel andere keuzes hebben en het niet moeten zoeken bij deze “‘noodvoeding” die we meestal kennen onder de naam “wilde groenten”.

Hoewel de meeste mensen paardenbloem (Taraxacum officinale) beschouwen als een vervelend onkruid, wordt de plant al lang in de kruidengeneeskunde gebruikt om de spijsvertering te bevorderen en de eetlust te stimuleren. De hele paardenbloemplant van wortel tot bloesem is eetbaar met een licht bittere, witlofachtige smaak.

De wortel zelf wordt soms geroosterd om caffeïnevrije paardenbloemkoffie te maken, maar dit zou ik niet aanbevelen. Bij gebruik voor therapie kan de gedroogde of verse wortel worden verwerkt tot thee, tincturen, afkooksels (infusies) en kompressen. In de traditionele Chinese en Indiaanse geneeskunde wordt paardenbloemwortel al lang gebruikt om maag- en leveraandoeningen te behandelen. Kruidkundigen weten dat het kan helpen bij de behandeling van vele aandoeningen, waaronder acne, eczeem, hoog cholesterol, brandend maagzuur, gastro-intestinale stoornissen, diabetes en zelfs kanker. Sommige beweringen worden beter ondersteund door onderzoek dan andere.

Paardebloem is ook bekend als pu gong ying in de traditionele Chinese geneeskunde en simhadanti in de Ayurvedische praktijk. De volksnaam “pissebloem” en de Franse bijnaam “pissenlit” verwijzen beide naar het diuretische effect van de wortel.

Waarom Paardebloemblad en -wortel toevoegen aan de voeding, of het gebruiken voor therapie ?

Ondanks het lang gebruik in de traditionele kruidentherapie, is er weinig wetenschappelijk bewijs dat het medicinaal gebruik van paardenbloemwortel ondersteunt. Hoewel er dier- en laboratoriumonderzoeken zijn geweest, zijn er maar weinig overgegaan tot proeven bij mensen. Het meeste onderzoek is gesponsord door belanghebbenden. Geen enkele industrie heeft er baat bij dat mensen de oplossingen voor hun gezondheidsproblemen in hun eigen tuin vinden, dus we moeten niet hopen dat er spoedig grootschalig onderzoek zal zijn dat zal aantonen hoe het gebruik van paardebloemblad voeding voor de lever is, die de lever helpt optimaal te functioneren, waardoor de positieve neveneffecten zijn : een mooie huid, een normale afscheiding en gebruik van insuline, een stabiele suikerspiegel, en alle andere bijverschijnselen die we met “gezondheid” associëren.

Dit zijn enkele conclusies die voortkomen uit het onderzoek :

Hoge Bloeddruk

Sommige wetenschappers zijn van mening dat de diuretische eigenschappen van paardenbloem medische toepassingen hebben, waaronder de behandeling van prediabetes of premenstrueel opgeblazen gevoel en het vasthouden van water (oedeem).

Diuretica, ook bekend als ‘plaspillen’, worden vaak gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk, hartfalen, leveraandoeningen en sommige soorten nieraandoeningen. Sommige wetenschappers zijn van mening dat de diuretische eigenschappen van paardenbloem medische toepassingen hebben, waaronder de behandeling van prediabetes of premenstrueel opgeblazen gevoel en het vasthouden van water (oedeem). Medicijnen veroorzaken bijwerkingen, waaronder spierkrampen, hoofdpijn, duizeligheid en veranderingen in de bloedsuikerspiegel. Dit kan worden voorkomen door het gebruik van paardebloemwortel.

Een onderzoek uit 2009, onder toezicht van de National Institutes of Health, vond dat een enkele dosis paardenbloemextract per dag de frequentie van het urineren, maar niet het volume, verhoogde bij de 28 vrijwilligers binnen vijf uur na een dosis.

Hoewel de onderzoekers niet konden bepalen hoe paardenbloem dit effect veroorzaakte, leert de frequentie/het volume dat het extract werkt bij irritatie van de blaas en wellicht is zijn waterafdrijvend effect gewoon een resultaat van een verbeterde werking van de lever.

Huidbeschadiging

In de volksgeneeskunde wordt gedroogde paardenbloemwortel vaak vermalen tot een pasta en gemengd met water om een verzachtende pasta te creëren voor huidaandoeningen zoals acne, eczeem, psoriasis, huiduitslag en steenpuisten.

Hoewel er weinig bewijs is dat paardenbloem deze aandoeningen beter of sneller kan behandelen dan de huid aan zichzelf over te laten, lijkt het milde anti-inflammatoire en jeukwerende eigenschappen te hebben, die wellicht opnieuw in relatie staan met de werking van de lever. Onderzoek leert ook dat paardebloemwortel kan helpen om schade door de zon te voorkomen.

Een onderzoek uit 2015 uit Canada meldde dat paardenbloemextract schadelijke ultraviolette B-straling (UVB) kan blokkeren wanneer het op de huid wordt aangebracht, waardoor deze wordt beschermd tegen schade door de zon en het risico op huidkanker wordt verlaagd.

Hoewel dit een mogelijke weg suggereert voor de ontwikkeling van medicijnen, is het ook bekend dat paardenbloem bij sommige mensen contactdermatitis veroorzaakt (meestal van het witte melksap), vooral bij kinderen. Als zodanig moet je voorzichtig zijn bij het aanbrengen van paardenbloemextract op de huid om een allergische reactie te voorkomen.

Diabetes

Van paardenbloemwortel wordt aangenomen dat het antidiabetische eigenschappen heeft vanwege een oplosbare vezel die bekend staat als inuline. Inuline bevat een complex koolhydraat dat bekend staat als fructooligosaccharide (FOS) dat de groei van gezonde bacteriën in het maagdarmkanaal ondersteunt en de ongezonde elimineert. Dit alleen al verhoogt de insulinegevoeligheid door de suikerstroom van de darm naar de bloedbaan te vertragen, waardoor pieken in de bloedsuikerspiegel of insulinespiegels worden voorkomen.

Een evaluatie uit 2016 van onderzoeken van de Universiteit van Aarhus in Denemarken suggereerde dat paardenbloemextract ook de pancreascellen stimuleert om insuline te produceren, de bloedsuikerspiegel beter onder controle te houden en hyperglykemie te voorkomen.

Leverbeschadiging

Paardebloem wordt vaak geconsumeerd als tonicum dat de lever “reinigt”. Een studie uit 2010, gepubliceerd in de Journal of Ethnopharmacology, meldde dat muizen die een extract van paardenbloemwortel kregen, een significante vertraging van de progressie van leverlittekens (fibrose) ervoeren in vergelijking met muizen die een placebo kregen. Volgens het onderzoek was het extract in staat om de primaire cellen die betrokken zijn bij fibrose, de zogenaamde hepatische stellaatcellen, te inactiveren. Hierdoor werd de oxidatieve stress op de lever vrijwel opgeheven, waardoor de lever kon genezen en langzaam kon regenereren.

Kanker

Voorlopig onderzoek suggereert dat paardenbloemwortel veelbelovend kan zijn als middel tegen kanker. Het doet dit door apoptose te induceren, ook bekend als geprogrammeerde celdood, in bepaalde kankercellen. Apoptose tast alle cellen van het lichaam aan, waardoor oude cellen kunnen worden vervangen door nieuwe. Bij kanker stopt de apoptose, waardoor de tumorcellen ongehinderd kunnen groeien.

Een studie uit 2012 van de Universiteit van Windsor in Canada meldde dat paardenbloemwortelextract in reageerbuisstudies apoptose in pancreas- en prostaatkankercellen kon induceren, waardoor hun groei werd vertraagd of hun verspreiding werd voorkomen. In deze studie werden geen andere kankerceltypes onderzocht. Verschillende latere onderzoeken hebben aangetoond dat verschillende extracten van paardenbloemwortels apoptose bij leukemie en melanoom konden veroorzaken. Ik ken in ieder geval één man die meer dan 20 jaar lang dagelijks rekende op paardebloem om zijn kanker onder controle te houden. Zo moeilijk is het advies niet om elke dag een theelepel gemalen paardebloemwortel te gebruiken op de lege maag, of het op te lossen in wat water, een kruidenthee of een soep of smoothie.

De onderzoeken zijn veelbelovend, maar zoals ik eerder opmerkte is er maar weinig belangstelling om serieuze grootschalige onderzoeken te doen naar kruiden, voeding, levenswijze… en die dan voldoende onder de belangstelling te brengen. Om er een algemene regel van te maken, is verder onderzoek nodig voordat paardenbloemwortel kan worden aanbevolen voor de preventie of behandeling van kanker, maar ik neem aan dat een dergelijk advies nooit iemand kwaad heeft gedaan. .

Zijn er waarschuwingen of situaties waar paardebloem schade kan veroorzaken?

Paardebloemwortel wordt over het algemeen als veilig beschouwd en wordt door volwassenen goed verdragen als het met mate wordt geconsumeerd. Sommige mensen kunnen zeldzame bijwerkingen krijgen, waaronder maagzuur, diarree, maagklachten en een geïrriteerde huid. Dit heeft meestal te maken met het witte melksap in verse paardebloemwortel en bloemstengel. Dit wordt meestal vermeden door het te gebruiken in gedroogde vorm. Paardebloem bevat jodium en latex, dus vermijd het als je allergisch bent voor een van deze stoffen.

En in relatie tot medicijnen?

Paardebloem kan een wisselwerking hebben met bepaalde medicijnen, hetzij door te beïnvloeden hoe het medicijn in de bloedbaan wordt opgenomen, door de lever wordt gemetaboliseerd of via de urine uit het lichaam wordt verwijderd. Het is natuurlijk dubbel wanneer iemand probeert via klassieke middelen de gezondheid op de sporen te krijgen, terwijl het eerste wat natuurlijke middelen doen – en dat is zeker van toepassing op paardebloem – is het lichaam te helpen om zich te bevrijden van lichaamsvreemde substanties, inclusief de medicijnen. Het zijn twee werelden die diametraal tegenover elkaar staan en dat wordt door weinig mensen begrepen. Mensen die op twee paarden wedden en een beetje van het ene en een beetje van het andere ‘snoepen’, hebben wellicht niet het verhoopte effect.

Hoeveel moet je gebruiken om resultaat te hebben ?

In feite zijn er geen standaardadviezen, en het hangt af van wat er nog meer in de therapie voorkomt. Slechts zelden wordt een therapie alleen maar op paardebloem(wortel) gebouwd.

Verse paardenbloemwortel: 2 tot 8 gram per dag
Paardenbloemwortelpoeder: 3 tot 4 gram gemengd met 150 milliliter warm water
Paardebloemthee-infusie: 1 eetlepel gehakte wortel (gedroogd) gemengd met 150 milliliter heet water gedurende 20 minuten laten trekken en afzeven.
Verse wortelextract met minstens 10% actieve stoffen: 1 tot 2 eetlepels per dag
Gedroogd paardenbloemextract: 0,75 tot 1,0 gram per dag

Nota :

Paardebloem absorbeert gemakkelijk pesticiden, zware metalen (zoals lood, nikkel, koper en cadmium) en andere stoffen uit de omgeving, dus het is over het geen goed idee om wilde paardenbloem te eten als de zuiverheid van de grond, het water en de lucht zijn niet bekend. Gebruik het nooit uit een industrieel vervuilde omgeving / ook met een industrieel verleden.

De beste tijd om paardenbloemwortel te oogsten

Paardebloemwortel wordt traditioneel in de herfst geoogst wanneer de concentraties inuline het hoogst zijn. Omdat de wortel chemicaliën in de grond absorbeert, vermijdt het oogsten van wortels langs wegen, opritten, septic tanks, zwembaden, airconditioningunits of barbecueroosters.

Als je de geoogste wortels niet meteen wilt gebruiken, kun je ze in een dehydrator drogen en maximaal een jaar in een glazen pot bewaren. Indien correct gedroogd, zou de buitenste pel een donkere kleur moeten hebben, terwijl de binnenste kern roomwit zou moeten blijven.

Advies van Franz Konz

“Zowel in het verleden als vandaag was het geloof in de hulp door een vreemde (dokter, therapeut, hulpverlener) makkelijker en aangenamer voor de mensen, om geholpen of beter te worden, dan zich zelf in te spannen en de reden van de klachten te kennen en zichzelf te helpen door de oorzaak ongedaan te maken.“

“Het is niet voldoende om op den duur te genezen (door de ziekte de kop in te drukken) als het om zware ziekte gaat. Ik kan alleen verstandig presteren en op een bepaald gebied succesvol zijn als ik het concept volledig beheers. Als ik echter niet eens de echte oorzaken ken die tot de ziekte geleid hebben, dan heb ik niets aan die kennis over het ziekteverloop! Ik zeg het volgende: Het is eender of de kennis over de processen in het menselijke lichaam verkeerd of goed zijn, – het leidt tot geen enkel voordeel bij de medische behandeling door de arts. Integendeel: Hoe meer de artsen weten, hoe exacter ze de gecompliceerde voortgang van de ziekte kennen, hoe meer bronnen van fouten in de conclusies sluipen en hoe verkeerder ze behandelen.” Frans Konz

“Ondanks de verkeerde opvattingen over de werking van het hart, de hersenen, de lever en milt, waren de behandelingsresultaten van de Griekse artsen beter dan die van de hedendaagse medici. Want hun vloeistoffen-theorie was eenvoudig, en de toenmalige Grieken stonden korter bij de natuur dan tegenwoordig. De methode van de hippocratische artsen weerspiegelde de basisinstelling van het leven, door namelijk het gehele lichaam en niet de aparte delen te behandelen. In het bijzonder waren ze van mening dat ze de natuur in het genezingsproces moesten ondersteunen, en geen geweld aandoen. Bij zieke mensen was het vloeistofmengsel in het lichaam niet meer harmonisch – zo namen ze aan – en nu probeerde de natuur de genezing tot stand te brengen, wat ze met een voedingswijze ondersteunden.”

“Dat was werkelijk verstandig.” Het was destijds de artsen nog gegeven dat ze zo waren. Weliswaar zat Hippocrates er naast met zijn lichaamssappenleer, maar niet met zijn bewering: “De arts is alleen maar de helper, de patient zelf is echter de arts.” Bovendien vaardigde hij het strikte gebod uit om ongeneeslijke zieken niet te behandelen – wat ik net zo goed als een onvoorwaardelijke must zie.”

“Hoe kun je nu zoiets zeggen! Je kunt die hulpeloze zieken toch niet zo maar aan hun lot overlaten! Men zou bijna denken dat men in een boek uit de duistere middeleeuwen aan het lezen is” zeg je,”in plaats van in een modern verhelderend werk”… Franz Konz in zijn “Grote GezondheidsKonz