Kaas of vlees

“Kaas eten in vervanging van vlees is een valstrik” schreef Dr. Neal Barnard (PCRM). Nochtans dat is wat veel vegetariërs doen, meestal uit angst voor te weinig eiwitten. Het is waar dat het drinken van melk en het eten van kaas voor veel mensen ethisch meer acceptabel is “omdat er geen dieren worden gedood om melk te bekomen. Maar dit is niet het hele verhaal.

Dr. Barnard is een autoriteit als het gaat om plantaardige voeding. Wie ooit zijn boek las over het omkeren van diabetes, zal onder de indruk geweest zijn – vooral als men het in praktijk bracht en ziet tot wat het in staat is. In dat boek was dat al duidelijk, maar als je hem volgde doorheen de publicaties, merk je dat hij een kruistocht onderneemt tegen het gebruik van zuivel.

Zijn boek The Cheese Trap bevat vitale informatie. In dit boek legt Dr. Barnard nauwkeurig uit waarom kaas één van de slechtste voedingsmiddelen is. Sommige voeding doet verdikken – andere is verslavend, maar kaas is beide. In het boek worden de schadelijke effecten beschreven en hoe de gangmakers te werk gaan en de regeringen en instanties beïnvloeden om in het voordeel van zuivel te pleiten. Niemand hoeft erin te trappen. Dr Barnard geeft ons hier een knap staaltje van informatie over voeding, en in het bijzonder zuivel, in het licht van ontstekingen (en de ermee gepaard gaande pijn).

Het is vanzelfsprekend dat de beste manier om je gezondheid op de sporen te houden bestaat uit “preventie van ziekte”. Als preventie betekent oorzaken vermijden, OK, maar als preventie gevolgen opruimen wordt… kijk uit !

Er is ons verteld dat zuivel goed is voor het lichaam, maar de waarheid is dat kaas gevaarlijk kan zijn. Kaas zit boordevol calorieën, vet en cholesterol en kan ervoor zorgen dat u aankomt en leidt tot tal van gezondheidsproblemen zoals hoge bloeddruk en artritis. Erger nog, het bevat milde opiaten die het verslavend maken, waardoor dezelfde hersenreceptoren worden geactiveerd als heroïne en morfine.

Kaas is een van de voedingsmiddelen die de gemiddelde Europeaan het meest consumeert. Dat mag geen verrassing zijn, want kaas is super verslavend. De hunkering kan zelfs zo hevig zijn dat Dr. Neal Barnard het ‘zuivel-crack’ noemt. In veel opzichten werkt het net als een verdovend middel, waardoor de hersenen gaan schreeuwen om een ​​nieuwe shot. En net als een verdovend middel kan die oplossing dodelijk zijn.

Kaas is in verband gebracht met hartaandoeningen, de nummer 1 doodsoorzaak. De link wordt versterkt door het feit dat cheddar en zijn goedkope tegenhangers de nummer 1 bron van verzadigd vet zijn. Het is bewezen dat torenhoge niveaus van cholesterol en verzadigd vet in kaas, evenals in andere zuivelproducten, atherosclerose verhogen en cardiovasculaire problemen veroorzaken.

Ondanks alle risico’s eten we elk jaar 17 kg kaas. “Zuivel crack” is de standaard geworden op zogenaamd gezonde sandwiches, salades en wraps. En macaroni en kaas wordt gevierd als een van de ultieme dinergerechten.

Maar waarom negeren we de risico’s en waarschuwingssignalen en duwen we het pedaal op het metaal met onze gezondheid? Omdat we voor de gek worden gehouden worden en een goed gesubsidieerde mythe achternalopen.

Als kaas naar oude sokken ruikt, waarom raken mensen er dan aan verslaafd? Het is een vraag die Dr. Barnard keer op keer heeft gesteld. En het is een van de voedingsmiddelen die nieuwe veganisten het meest missen van hun oude dieet. Het blijkt dat kaas een opioïde-achtig effect op de hersenen heeft dat vergelijkbaar is met dat van verdovende middelen. Vandaar de term ‘zuivel dope’.

Medisch wonder? Dr. Barnard deelt het verhaal van Katherine Lawrence, een veteraan uit de oorlog in Irak, die van artsen te horen kreeg dat ze een hysterectomie nodig zou hebben. In die tijd at ze grote hoeveelheden kaas, waaronder elke dag een gigantische kaasburger. Vlak voordat ze de procedure onderging, onthulde een laatste scan door artsen dat de endometriose die haar voortplantingssysteem plaagde, was verdwenen. De artsen waren verbijsterd! Haar enige verandering? Veganistisch eten en kaas uit haar voeding schrappen. Na haar wonderbaarlijke ommekeer is Katherine nu de trotse moeder van drie kinderen en helpt ze anderen een gezonder leven te leiden als instructeur van het Physicians Committee Food for Life.

Kaas en borstkanker: Hoewel de wetenschap nog steeds wordt geëvalueerd, legt Dr. Barnard uit dat vrouwen die borstkanker hebben gehad en minstens één keer per dag kaas eten, zichzelf een 49 procent hoger risico op overlijden geven. Hij veronderstelt dat het komt door hormonen in melk die ervoor zorgen dat de kanker groeit. “Het is alsof je kunstmest op een onkruid strooit”, zegt hij.

Kaas maakt je dik: er is echt geen manier om er omheen te komen. Dr. Barnard licht “The Weight Loss Champion” toe met het feit dat de gemiddelde Amerikaan elk jaar bijna 70.000 calorieën kaas eet! Dat is meer dan een volledige maand aan energie uit slechts één voedsel!

Kaas en de ziekte van Alzheimer: dit is mogelijk een van de meest hoopvolle gebieden van de medische wetenschap. Onderzoekers in Chicago hebben vastgesteld dat mensen die de hoogste hoeveelheid verzadigd vet consumeren, of het “slechte vet” in kaas, twee tot drie keer hoger risico hebben om de ziekte van Alzheimer te ontwikkelen in vergelijking met degenen die lagere hoeveelheden aten. Omdat kaas en zuivel de belangrijkste bron van verzadigd vet in het dieet zijn, zegt Dr. Barnard dat hij vermoedt dat er een sterke correlatie tussen beide kan worden gemaakt.

In The Cheese Trap presenteert Dr. Neal Barnard een uitgebreid programma om lezers te helpen van hun kaasverslaving af te komen, zodat ze kunnen afvallen, meer energie krijgen en hun algehele gezondheid verbeteren. Dit gemakkelijk te volgen dieet bevat een schat aan gezonde recepten die zelfs de zwaarste trekjes zullen temmen – van pizza tot lasagne, tot ijs en cheesecake – zonder zuivel.

Typisch Hollands… kaaspromotie op verschillende manieren, vroeger en nu.

Maar mensen zijn betoverd door al die promotie die zuivel ooit kreeg, dat de meesten over de kritische kanttekeningen heen lezen.

Lees ook : Zuivelvrij

(oa in Module Z / Zuivel en Dierlijke Eiwitten)

Zonder melk

Zonder MelkIs melk werkelijk zo onmisbaar voor gezondheid als men ons wil doen geloven?

Het zal je waarschijnlijk niet ontgaan, dat melk een stevige campagne voert om haar afzet te vrijwaren. We zijn collectief gehersenspoeld om te geloven dat zonder melk, we grote gebreken zullen kennen, en dat melk moét. De meesten zijn zich niet eens bewust dat melk ook veel tegenwind krijgt, al bereikt dit andere geluid zelden het grote publiek. Dokters, diëtisten, onderwijzend personeel en campagnes vertellen in refrein, hoe belangrijk melk is en zonder melk, komt er zeker een probleem met je botten…

Er zijn vandaag duizenden tegenargumenten voor de consumptie van melk. Op de site van milkoffline of notmilk, vind je er al honderden.

Een merkwaardige bron van melk-ontrading is meer dan een eeuw oud en komt van Ellen G. White (eind 19e eeuw) en vind je aan het einde van dit artikel.

Maar wat is er dan van dat “land van melk en honing” ? Het is verrassend dat het “Beloofde Land” zo wordt genoemd. Die tocht door de woestijn symboliseert ons leven. Terwijl we in de woestijn zijn gekomen, verliezen we stilletjesaan ons vee, om volledig op God te vertrouwen en in harmonie met Hem te leven. Op uitzondering van de schapen die voor de offerdienst waren voorbehouden, bood de woestijn geen voedsel voor vee… en verlangden sommigen terug naar “de vleespotten van Egypte”.

De consumptie van melk en melkproducten kan ernstige ziekten veroorzaken De consumptie van melk en melkproducten wordt in verband gebracht met klachten zoals migraine, huidproblemen, astma, bronchitis, voorhoofdsholte-ontsteking, chronische verkoudheid, allergieën, osteoporose en artritis.

Amerikaanse onderzoekers hebben twaalf jaar lang de melk consumptie van 77 duizend verpleegsters tussen de 34 en 59 jaar bijgehouden. De vrouwen die twee glazen melk of meer dronken (of een equivalent aan andere zuivelproducten) liepen 45% meer kans op een gebroken heup in vergelijking met vrouwen die één glas of minder dronken.

De mythes rond melk

“Melk is goed voor elk”, we zijn er mee grootgebracht en drinken gemiddeld twee glazen melk per dag. Hiermee behoren we tot de grootste zuivelconsumenten van de wereld. Toch krijgen we bijna nooit iets te horen over de kanttekeningen die geplaatst worden bij het drinken van koemelk.

Prof. Walter Willett, voedselwetenschapper aan de Harvard University, onderzoekt al sinds 1976 de relatie tussen zuivel en osteoporose. Hij zegt dat uit onderzoek blijkt dat er helemaal geen verband is tussen het drinken van veel melk en het voorkomen van botbreuken. Dat druist in tegen alles wat wij altijd gehoord hebben. En Willett staat hier niet alleen in. Prof. Colin Campbell, biochemicus Cornell University, deelt deze mening. Hij is zelfs van mening dat door de eiwitten in de melk, een zuur wordt aan gemaakt die juist voor een afbraak van het bot zorgt.

Als je de wetenschappelijke informatie bestudeert kan je maar één conclusie trekken: melk is niet erg gezond maar wel erg goed voor de economie.

Melk vormt slijmlaag op de ingewanden [Bron: Boek, “Eet je vit”]

De consumptie van melk en melkproducten wordt steeds vaker in verband gebracht met klachten zoals migraine, huidproblemen, astma, bronchitis, voorhoofdsholte-ontsteking, chronische verkoudheid, allergieën en artritis.

Melk en melkproducten bevatten lichaamsvreemde eiwitten die eerst door het lichaam moeten worden omgezet naar lichaamseigen eiwitten. Het enzym lactase, dat nodig is om lactose (melksuiker) af te breken, wordt maar tot ons derde jaar in voldoende mate aangemaakt. Het (gedeeltelijk) melkproducten kunnen een slijmlaag achterlaten op de tere darmslijmvliezen. Dat kan een verminderde opname van voedingsstoffen tot gevolg hebben. Zure melkproducten en geiten- en schapenkaas worden beter verteerd en zijn minder slijmvormend.

Te veel eiwitten (melk) veroorzaakt extra verlies van kalk via de nieren [Bron: “U kunt langer blijven leven”]

Professor Defares vindt slijmvorming door melk nog niet wetenschappelijk aangetoond. Hij stelt dat melk een bron is van eiwit en calcium en helaas vet. Overmatige consumptie van eiwit leidt, volgens Defares, tot extra calciumverlies via de nieren. Dat betekent dat je nog meer calcium nodig hebt om een goede botopbouw te handhaven. Meer melk helpt hier niet. Dat is, vanwege de eiwitten in melk, een vicieuze cirkel. Maar er zijn natuurlijk andere voedingsmiddelen waarin wel calcium maar minder eiwitten zitten. Voorbeelden zijn broccoli (260mg/400gr), boerenkool (180mg/100gr), tahoe (190mg/100gr), vijgen (280mg/100gr)…

“Melk moet” — voor de economie!!!! [Bron: De Volkskrant]

Amerikaanse onderzoekers stellen dat één glas halfvolle melk net zo slecht voor de gezondheid is als de consumptie van twee speklapjes. Melk is een belangrijke leverancier van dierlijk vet. Bovendien bevat melk kleine hoeveelheden dioxine en pcb’s.

Het komt steeds meer voor dat kinderen allergisch blijken te zijn voor melk. Koemelkallergie kan bij kinderen behoorlijke problemen veroorzaken, van  ademhalingsproblemen tot en met extreem druk gedrag.

Melk bevat grote hoeveelheden kalk. In Nederland krijgen mensen die gezond eten echter al voldoende kalk binnen.

De Nederlandse gezondheidsraad heeft daarom eind 1998 geadviseerd geen extra calcium suppletie te gebruiken als preventie tegen botontkalking (dus ook geen Ca+ melk). De raad legt meer de nadruk op vitamine D suppletie die de opname van calcium in het lichaam verbetert.

De noodzaak om Nederland aan de melk te krijgen was een economische. Begin jaren dertig was er een enorm melkoverschot en er was een crisis. Vooral op het platteland ging het slecht. De boeren moesten aan het werk gehouden worden. Daarom werd in 1934 het Zuivelbureau opgericht met als taak Nederland aan de melk te brengen. In de dertiger jaren was de voeding in Nederland zo schraal dat kinderen die melk dronken dikker en langer werden dan kinderen die dat niet deden; in de 50er jaren was er geen verschil meer.

De reden dat wij melk drinken is niet om onze gezondheid te verbeteren maar om de economie te verbeteren.

Het Zuivelbureau richtte zich vooral op de jeugd, compleet met gesubsidieerde schoolmelk, “Melk moet”, Joris Driepinter en de M-Brigade. Wat echter niet iedereen weet is dat het Zuivelbureau gefinancierd wordt door de industrie.

Dit is een belangenverstrengeling. Het is trouwens slecht afgelopen met Joris Driepinter. Hij heeft ernstige longproblemen en zit nu in een rolstoel omdat hij zes keer zijn heup heeft gebroken en dat allemaal door die drie glazen melk per dag.

De oudste randbemerkingen tegen het drinken van melk komen van E.G.White

“Boter en vlees stimuleren. Zij hebben de maag beschadigd en de smaak bedorven.”(P. 48, geschreven in 1870)

Ellen G. White is de meest vertaalde auteur uit de ganse Amerikaanse literatuur. Tijdens haar 70 jaar van schrijven bracht E.G. White meer dan 50.000 bladzijden manuscript voort, met de hand geschreven, samen goed voor een ganse bibliotheek. Al die boeken werden op hun beurt vertaald in meer dan 200 talen. White was één van de spirituele grondleggers en architecten van de Zevende Dags adventisten die tegenwoordig zoʼn 20 miljoen leden kent. Zevende Dags Adventisten klasseren de geschriften van E.G.White als het “kleine licht” dat wijst naar het grotere licht, de Heilige Schrift. Ze hebben een ganse beweging geïnspireerd, en blijven mensen ook vandaag nog aanspreken.

Eén van E.G. Whiteʼs werken, is haar “Counsels On Diet and Food,” dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1938. White beschrijft hierin een belangrijk en overtuigend argument, “dat we worden wat we eten”. Haar boek bevat meer dan vijfhonderd paginaʼs getuigenissen, redenen en intellectuele argumenten betreffende de voeding.

“De dieren waarvan de melk wordt genomen, zijn niet altijd zelf gezond. Ze kunnen op een of andere manier besmet zijn. Een koe kan ʼs morgens in goede conditie lijken, en diezelfde nacht sterven; zo was ze ziek en je wist het niet.” (P. 356, geschreven in 1870)

“Hoeveel moeders zetten geen tafel klaar, die een valstrik is voor haar familie ? Vlees, boter, kaas, pasteien, stevig gekruide voedingsmiddelen, en specerijen worden zonder onderscheid door jong en oud genomen. Deze dingen doen hun werk, in het ontregelen van de maag, het prikkelen van de zenuwen, en het verzwakken van het intellect.” (P. 237, geschreven in 1890)

“Granen, vruchten, noten en groenten vormen de voeding voor ons gekozen door onze Schepper. Deze voedingsmiddelen – voor ons zo eenvoudig mogelijk bereid – zijn het gezondst en het best voedend.” (P. 310, geschreven in 1905)

Het boek bevat tientallen argumenten om geen zuivel of dierlijke producten te gebruiken. Dergelijke stellingnames waren in die tijd – meer dan nu – erg controversieel. De ganse melkrage moest nog opgezet worden en de veehouderij was nog kleinschalig en het voer van de dieren nog redelijk gezond…

Doe-het-zelf… dan is zuurstof / H2O2 / altijd fijn om bij de hand te hebben :

Zuurstof 7

Dit is één van de vele adviezen uit de nieuwe publicatie “Zuurstof“.

JA, ik wil er alles over weten, over hoe zuurstof in huis, tuin en therapie kan helpen om de kwaliteit van het leven te verbeteren. Stuur me het boek Zuurstof & Gezondheid op mijn mailadres. Ik betaal 9 euro op de Natur-El-rekening.

Kaas

Op 14 oktober berichtte Mihai Andrei in Health and Medicine over de door Dokters ingediende petitie om op kaas een label aan te brengen dat waarschuwt tegen het risico op borstkanker.

12000 dokters tekenden de petitie

Waarom ben je dan zo tegen melk? was een vraag die ik recent kreeg en waarop ik nog het antwoord schuldig was. Wat is het probleem met melk? Maagdelijk wit, lijkt het een symbool van onschuld en goedheid, een gulle bron van calcium en een must voor sterke botten. Maar ik neem aan dat de lezers ZuivelVrij hebben gelezen (en als je dat nog niet deed, dan kan ik het aanbevelen), waar we lezen dat het drinken van melk door volwassenen compleet onnatuurlijk is. Nu, in het licht van de voorlichtingsmaand van borstkanker, hebben we nog een argument om daar aan toe te voegen. Na de afwijzing van hun advies om niet meer te investeren in de Amerikaanse melkveesector, door de Amerikaanse senaat, tekenden 12000 Amerikaanse dokters een petitie. Hierin vragen de leden van de artsencommissie voor verantwoorde geneeskunde (PCRM) de FDA om kaas te etiketteren in overeenstemming met studies die hebben vastgesteld dat het het risico op verschillende soorten kanker verhoogt – waaronder borstkanker.

“Melk-kaas bevat reproductieve hormonen die het risico op borstkankersterfte kunnen verhogen”, zou het etiket moeten vermelden.

Het woord ‘kaas’ is afgeleid van het Latijnse woord ‘caseus’ dat gisten betekent. Kaas maken begon minstens 4.000 jaar geleden rond de tijd dat schapen voor het eerst werden gedomesticeerd, als een manier om zuivel langer eetbaar te houden. Tegenwoordig heeft de wereld toegang tot honderden soorten kaas, en we kunnen er niet genoeg van krijgen. Maar hoewel het ongetwijfeld lekker is, kan kaas een aantal ongewenste gezondheidseffecten hebben …

De voedingswaarde van kaas varieert sterk, maar de overgrote meerderheid van kaas is rijk aan verzadigde vetten, die een belangrijke bijdrage leveren aan hart- en vaatziekten en aandoeningen. Hoewel ze ook betere eiwitten en calcium bevatten, is het vetgehalte zo hoog dat veel nationale gezondheidsorganisaties aanbevelen de consumptie ervan te minimaliseren en te elimineren uit snacks.

De laatste tijd is de consumptie van kaas echter in verband gebracht met nog meer gezondheidsproblemen.

“Vetrijke zuivelproducten, zoals kaas, worden geassocieerd met een verhoogd risico op borstkanker, volgens een studie van 2017 gefinancierd door het National Cancer Institute,” leest de petitie gepubliceerd door de PCRM, een non-profit onderzoeks- en belangenorganisatie gevestigd in Washington, DC “Onderzoekers onderzochten de voedingsinname van 1.941 vrouwen met de diagnose borstkanker en vergeleken deze met de voeding van vrouwen zonder borstkanker. De resultaten toonden aan dat degenen die de meeste cheddar en roomkazen consumeerden, een 53 procent verhoogd risico op borstkanker hadden. Componenten in zuivelproducten zoals insulineachtige groeifactor (IGF-1) en andere groeihormonen kunnen een van de redenen zijn voor het verhoogde risico op kanker. “

Een complexe zaak

Studies die het verband tussen kaas en kanker analyseren, hebben niet altijd duidelijke resultaten opgeleverd. Vrijwel alle studies van dit type zijn observationeel – ze observeren een verband, geen oorzakelijk verband. Op basis van een systematische review van de epidemiologische literatuur is er een waarschijnlijke associatie tussen melkinname en lager risico op dikkedarmkanker, een waarschijnlijke associatie tussen diëten met veel calcium en een verhoogd risico op prostaatkanker, en beperkt bewijs van een associatie tussen melkinname en lager risico op blaaskanker. Voor andere soorten kanker waren de risico’s minder duidelijk.

Gezien de enorme variabiliteit van kaas en andere zuivelproducten, is het moeilijk om een ​​duidelijke lijn te trekken. Een recente studie wees uit dat kaas het risico op borstkanker kan verhogen, maar dat yoghurt dit kan verminderen. Het verzoekschrift verwijst naar een andere studie die concludeerde dat bij vrouwen die eerder de diagnose borstkanker hadden gekregen, de consumptie van vetrijke zuivelproducten geassocieerd is met een verhoogd sterftekansrisico.

“Nieuwe gegevens van het Women’s Health Initiative tonen aan dat een vetarm, koolhydraatrijk dieet met nadruk op fruit, groenten en granen resulteerde in gezondheidsvoordelen op lange termijn. In vergelijking met vrouwen die geen voedingswijzigingen doorgaven, had de interventiegroep via de voeding 15 procent minder langetermijnrisico op borstkankersterfte, 30 procent minder hartaandoeningen en 13 procent minder risico op het ontwikkelen van insulinesuppletieve diabetes. Mogelijke mechanismen voor deze resultaten zijn verhoogde vezelinname, verlaging van hormonen geassocieerd met borstkanker en verbeteringen in LDL-cholesterol, bloeddruk, insuline en glucosespiegels. “

Een label op kaas

In het licht van dit alles, betogen de artsen, moet kaas worden geëtiketteerd als een factor met risico op kanker. Het is niet voldoende om een ​​roze lint aan producten toe te voegen, concluderen ze.

“Om ervoor te zorgen dat Amerikanen de potentiële significante risico’s en de daaruit voortvloeiende kosten op lange termijn van het consumeren van zuivelproducten begrijpen, moet de FDA ervoor zorgen dat de bovenstaande kennisgeving prominent wordt geplaatst op productverpakkingen en etiketten voor alle zuivelproducten,” zegt het verzoekschrift .

Het is wachten op de reactie van de FDA.