Je hebt vorige Nieuwsbrief gelezen, waarin Shelton aantoont hoe dat werkt dat zuur fruit ontzuurt… Maar de vraag hoe de organische zuren “ontzuurd” worden, bleef open.
“Om de organische zuren te neutraliseren, moet het organisme zuurstof leveren, maar ook, wanneer de hoeveelheid zuur de individuele organische mogelijkheden van het ogenblik overschrijdt, belangrijke substanties zoals calcium.
Vanaf het moment dat het oxiderend vermogen wordt overschreden, bestaat de mogelijkheid van verzuring. En gezien verzuring geneutraliseerd moet worden, zal de kans bestaan dat vanaf dat moment zelfs zuur fruit roofbouw pleegt op basische stoffen.
Calcium en andere basische stoffen moeten dan toegevoegd worden om vrije zuren te neutraliseren.
Op welk moment de oxidatiecapaciteit wordt overschreden, kan sterk verschillen van mens tot mens. Ook de toestand van de maag kan hierin een rol spelen.
Ragnar BERG vernoemt de zuurvergiftigingsverschijnselen tijdens een niet gemodereerde kuur van citroen(sap).
CARTON heeft op dit punt sterk aangedrongen, na vastgesteld te hebben dat de meerderheid van hen die fruit eten of er het geheel hun voeding van maken, dat ze vaak boven hun grenzen gaan. Hij beschuldigt zuur fruit van het grootste kwaad en heeft ze geklasseerd in de categorie van acidifiante (verzurende) voeding. Hij heeft er ook planten aan toegevoegd zoals wortelgroenten, witte groenten of de gebleekte bladgewassen.
Voor velen was Carton een onheilsprofeet. Hij maakte geen omwegen en durfde het aan om de risico’s van ieder voedingsmiddel afzonderlijk te beschrijven.
” Elke soort bezit op het domein van het oxiderend vermogen, op het vlak van om te springen met zuren, een beperkte capaciteit. Een tijdelijke overdaad is niet schadelijk. Het bufferend vermogen is voldoende bij machte om de ongeregeldheden van iedere dag op te vangen, als ze niet tot het uiterste gaan.”
> Vele gevallen (zoniet alle) waar spijsverteringsstoornissen voorkomen door het gebruik van zuur fruit zijn niet veroorzaakt door het gebruik van zuur fruit of aan het zuur zelf maar door onjuist gebruik.
> Vele mensen die zuur fruit niet verdroegen, die kloegen van fermenatie en kolieken, wanneer ze fruit gebruikten samen met zetmeelsoorten, mogen rustig fruit nemen, op voorwaarde dat de vruchten alleen gebruikt worden of met een weinig avocado. Sommige zuren konden zo verdwijnen.
Een vastenkuur op water gedurende enkele dagen geeft over het algemeen aan een“zure maag” de mogelijkheid om zuur fruit te verteren zonder moeilijkheid, in de grenzen van ieders mogelijkheid. Wanneer men echter fout op fout maakt, irritatie op irritatie, komt het organisme er niet toe om orde te scheppen. Hoe dan spreken van “evenwicht” ?