Vorige nieuwsbrief zette de focus op de goede verhouding tussen Omega 6 en Omega 3 vetzuren. Dat lokte zoveel reacties uit (waarvan enkele zijn opgenomen onderaan vorige nieuwsbrief), dat enige verduidelijking nodig was. Sommigen zagen hun wereld instorten als ze niet hun dagelijkse portie noten-zaden-pitten zouden ‘mogen’ eten, want dat was nu precies het gedeelte dat hun voedingssysteem rechthield. Ik las woorden als angst, frustratie, schuldgevoel… en dat terwijl men zo zijn best doet om meer dan zomaar een beetje gemiddeld verantwoordelijkheid te nemen over wat men eet en hoe men leeft.
Om te beginnen, waar gaat het om? Het artikel daagt uit om niet zomaar voor gezondheid te gaan, maar voor de beste gezondheid, die voor jouw constitutie en conditie haalbaar is. Het wijst erop, dat ondanks veel inspanningen, we soms niet de verhoopte resultaten bereiken omdat er nog een moeilijkheid is waarmee het lichaam worstelt. Zouden het de vetzuren kunnen zijn die niet in evenwicht zijn? (En zoals aangegeven staan Omega 6 voor ontstekingsmediërende vetten, terwijl Omega 3 de ontstekingsneiging remt.) Plantaardige vetten bevatten meestal Omega 6 en Omega 3- vetzuren. Nu zijn daar grote verschillen in, zoals onderstaande tabel laat zien:
De streefwaarde is 6:1, beter nog 4:1 en in bepaalde gevallen 1:1.
Als men alleen maar amandelnoten of avocado als bron van vet neemt, komt men nooit tot die verhouding. Vetbronnen met een hoge verschil-ratio zouden niet in te extreme hoeveelheden moeten gegeten worden en op zijn minst zou men voor tegengewicht kunnen zorgen, door voldoende chia, lijnzaad, hennepzaad, of door simpelweg te kiezen voor walnoten.
Alleen maar amandelmelk maken en amandelnoten eten, zou ik niet aanbevelen en ook avocado is iets dat met mate moet worden gegeten.
Het is wel iets dat wat kan opgevangen worden door enzymen (soms van de voeding, soms door supplementen), maar ik denk dat er andere uitdagingen zijn waar enzymen nuttiger werk zouden kunnen doen.
Moeten we nu bang zijn van noten? Helemaal niet. We moeten ze alleen in beperkte hoeveelheden eten en zorgen dat Omega 3 voldoende vertegenwoordigd is. Tussen haakjes is lijnzaadolie (dagelijks 1-2 eetlepels) ongeveer de enige olie die we nog in de voeding gebruiken en vormt dat in ieder geval al een zeker tegengewicht.
Geheel buiten de discussie over Omega 6 en 3 was er ook sprake van kokosrasp (eerste keus) wat wou zeggen “bij voorkeur”, terwijl kokosolie een “2e of mindere optie” is.
Ik hoop in ieder geval dat door deze aanvulling het een beetje duidelijker is. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik het boekje Olie en Vet presenteerde en deze uitleg gaf, maar soms moet het eens herhaald worden. In ieder geval, aan alle lezers veel plezier toegewenst in het steeds verder uitdiepen van de wonderbare wereld van de natuurlijke gezondheid. Het stelt ons voor veel uitdagingen, maar ook veel beloningen ! We kunnen ons soms nog eens vergissen, maar stilaan worden de grote lijnen duidelijk.