Voeding & Gezondheid

Papajapitten

In het boekje “Superfoods in je dagelijks leven , waarom God geen fastfood eet ” van Thorsten Weiss en Jenny Bos staat dat je de papajapitten ook kan eten nl. door ze te drogen en vervolgens ze door een pepermolen te malen en over je eten te strooien . Dit doe ik al verschillende jaren, hiermee reguleer je de spijsvertering op een natuurlijke manier. En de pitten zouden zelfs zorgen voor de verbranding van vetten. Nu lees ik ergens anders : gooi de papajapitten weg want ze zijn giftig ! Wat is nu de waarheid? Weet jij hier iets over?

Beste

Ondertussen is Vraag&Antwoord 4 toegevoegd aan Module Q, waar de mensen die het allemaal zo graag in de diepte bestuderen hun hart zullen kunnen ophalen aan een magazine van meer dan 80 goed gevulde pagina’s. Net toen we de redactie besloten, kregen we ook deze vraag en die krijg je als trouwe lezer van deze blog er als bonus bovenop! Papaya of boommeloen is een vrucht die geliefd is vanwege zowel de heerlijke smaak als het uitzonderlijke voedingsprofiel. Veel mensen gooien de zaden weg en geven de voorkeur aan het zoete vruchtvlees. Wat ze zich niet realiseren is dat de zaden eetbaar zijn, en ook zeer voedzaam. Er moet echter rekening worden gehouden met sommige bijwerkingen voordat je ze eet. Dit artikel gaat dieper in op de voor- en nadelen van het eten van papajazaden en hoe ze je gezondheid beïnvloeden.

Papaya-zaden bevatten een verscheidenheid aan micronutriënten. Ze bevatten veel polyfenolen en flavonoïden, twee verbindingen die als antioxidanten werken om de gezondheid te bevorderen. Antioxidanten bestrijden ziekteverwekkende vrije radicalen om oxidatieve stress te voorkomen en chronische ziekten af te weren. Bovendien bevatten papajazaden een hoeveelheid gezonde enkelvoudig onverzadigde vetzuren, waaronder oliezuur. Het verhogen van de vezelinname kan helpen de bloeddruk en het cholesterolgehalte te verlagen.

Potentiële Gezondheidstroeven

Naast het leveren van verschillende voedingsstoffen, zijn papajazaden gekoppeld aan een aantal potentiële gezondheidsvoordelen.

in het beheersen van infecties

Studies tonen aan dat papajazaden bepaalde soorten schimmels en parasieten vernietigen. Volgens een studie was papajazaadextract effectief tegen drie schimmelstammen, waaronder de specifieke ziekteverwekker die verantwoordelijk is voor het veroorzaken van schimmelinfecties. Een andere kleine studie wees uit dat het drinken van een extract gemaakt van gedroogde papajazaden en honing significant effectiever was in het doden van darmparasieten dan een placebo. Er zijn echter verdere grootschalige studies nodig om te bepalen hoe het eten van papajazaden schimmel- en parasitaire infecties bij mensen kan beïnvloeden. Het is ruim dertig jaar geleden dat ik een predikant hoorde uitleggen wat zijn onmisbare hulpmiddel in de tropen was… gemalen gedroogde papayapitten tegen de parasietenbesmettingen die hij en zijn medewerkers opliepen en die hij met dit compleet ongevaarlijke middel onder controle kon houden.

mogelijk beschermend voor de nieren

De nieren spelen een prominente rol in het handhaven van de gezondheid en fungeren als een filter om afvalstoffen en overtollig vocht uit het lichaam te verwijderen. Onderzoek suggereert dat het eten van papajazaden de gezondheid en functie van uw nieren helpt beschermen en behouden. Een onderzoek bij ratten waarbij een zekere toxiciteit gerd geïnduceerd, wees uit dat papajazaadextract nierbeschadiging hielp voorkomen. Papaya-zaden zijn rijk aan antioxidanten, die oxidatieve schade aan de cellen kunnen blokkeren en de gezondheid van de nieren beschermen. Omdat onderzoek op dit gebied nog beperkt is tot dierstudies, zijn er meer op mensen gebaseerde studies nodig om te concluderen dat papajapitten hier een beduidende invloed hebben.

Hoe zit het met zijn kanker bestrijdende krachten?

Vanwege hun indrukwekkende voedings- en antioxidantprofiel, tonen sommige onderzoeken aan dat papajazaden kankerbestrijdende eigenschappen kunnen hebben. Dat vind ik net iets te ver gaand. In de laatste Vraag&Antwoord heb ik na een artikel over “alternatief genezen”, een paar artikels geplaatst over natuurlijke kankerbestrijding. Ik ben altijd verbaasd over de interesse die er leeft over al die natuurlijke voedingsmiddelen en kruiden die “kanker genezen”. Dat wijst op een compleet verkeerd idee over kanker. In feite zou alles op alles moeten gezet worden op het voorkomen van kanker. Zelfs al blijkt dat extract van papajazaad helpt om ontstekingen te verminderen en te beschermen tegen de ontwikkeling van kanker, mag dat niet het gevoel geven dat – voor het geval het zover komt – er toch veel natuurlijke middelen bestaan om er iets aan te doen. Het is waar dat er een studie is die aantoonde dat zwarte papajazaden de groei van prostaatkankercellen verminderden. Maar de waarheid is dat kanker nooit echt genezen wordt – of, zoals het werd beschreven in Sheltons’ “Road to Health” (vertaling De Weg naar Gezondheid) : Hygiënisten beschouwen kanker als een onomkeerbare pathologie. We denken dat, behalve in uiterst zeldzame gevallen, de patiënt, als kanker eenmaal is ontwikkeld, zal sterven aan kanker, op voorwaarde dat hij niet wordt gedood door een operatie, radium of röntgenfoto’s. Hygiënisch leven kan het leven verlengen van de kankerpatiënt en voorkomen dat hij een drugsverslaafde wordt. Het moet algemeen bekend zijn dat kankerpatiënten veel meer van hun medicijnafhankelijkheid omkomen dan van kanker.

De bemoedigende boodschap die de Natuurlijke Hygiëne heeft over kanker is dat het kan worden voorkomen. Een echt hygiënisch leven zal de evolutie van kanker voorkomen. Het is algemeen bekend dat kanker zich nooit ontwikkelt in gezond weefsel, maar altijd in chronisch ziek weefsel. Het behoud van een goede gezondheid zal de ontwikkeling van kanker voorkomen. Dit is een belangrijk feit dat aan de wereld bekend moet worden gemaakt, opdat er een einde kan worden gemaakt aan de huidige kankerverdwazing.

Een betere spijsvertering

Net als andere zaden zijn papajazaden een goede bron van vezels. Vezels bewegen onverteerd door het maagdarmkanaal en voegen massa toe aan de ontlasting om de regelmaat te bevorderen. In feite bleek uit een beoordeling van vijf onderzoeken dat een toenemende vezelinname de ontlastingsfrequentie verhoogde bij mensen met constipatie. Het verhogen van de vezelinname kan ook verschillende andere aspecten van de spijsvertering verbeteren. Studies tonen aan dat voedingsvezels beschermen tegen inflammatoire darmaandoeningen, symptomen van aambeien kunnen verlichten en de vorming van darmzweren kunnen voorkomen.

Mogelijke bezwaren tegen het eten van papajapitten

Hoewel papajazaden in verband zijn gebracht met verschillende gezondheidsvoordelen, zijn er enkele potentiële gezondheidsproblemen die ze kunnen opwekken:

Dierstudies hebben aangetoond dat papajazaden de vruchtbaarheid kunnen verminderen. Een studie toonde bijvoorbeeld aan dat het toedienen van grote doses papajazaadextract aan apen een aandoening veroorzaakte die azoöspermie wordt genoemd, die wordt gekenmerkt door een gebrek aan sperma in het sperma. Een onderzoek bij ratten nam vergelijkbare bevindingen waar en rapporteerde dat papajazaadextract zowel het aantal zaadcellen als de beweeglijkheid van het sperma verminderde. Interessant is dat onderzoekers ontdekten dat deze veranderingen binnen 45 dagen na het stoppen van de behandeling ongedaan werden gemaakt. Merk op dat de onderzoeken een veel hogere dosering papajazaden gebruiken dan de mensen gewoonlijk consumeren. Er zijn menselijke studies nodig om te kijken hoe het consumeren van papaja in de hoeveelheden die gewoonlijk in het dieet worden aangetroffen, de vruchtbaarheid beïnvloeden.

Papajazaden bevatten benzylisothiocyanaat, een stof die ook in kruisbloemige groenten voorkomt. In studies is deze verbinding in verband gebracht met een aantal gezondheidsvoordelen, vooral als het gaat om kankerpreventie. Sommige onderzoeken suggereren echter dat het in grote hoeveelheden schadelijk kan zijn. Ik hoef er niet op te wijzen dat verse papayapitten redelijk scherp smaken, wat eigenlijk al een waarschuwing zou moeten zijn. Als de pitten niet gekauwd worden, hebben ze weinig of geen invloed en worden niet verteerd. Gedroogd wordt de aanwezigheid van deze bitterstof verminderd, maar toch voldoende om parasieten af te voeren. Als ooit bezwaren worden geuit tegen het eten van papajapitten, is het gewoonlijk wegens dit benzylisothiocyanaat, dat in hoge concentratie toxisch is.

Candida & Acné

Laten we twee voorbeelden geven van mensen die het advies van Dr McDougall opvolgden voor twee verschillende aandoeningen, candida en acné.

“Ongeveer 5 dagen geleden had ik een wanhopige dag achter de rug bij de vaststelling dat ik geen vooruitgang boekte op het gebied van gezondheid en dacht ik eraan hoe ik de rest van mijn leven op een vetrijk koolhydraatarm dieet zou moeten zijn. Zoals 99% van de Candida-diëten voorstellen.“

“Ik heb de ziekte van Crohn en ik weet dat de ziekte van Crohn wordt veroorzaakt door candida, ook al wordt het niet officieel als de oorzaak erkend. Vijf jaar geleden, (ik was toen 14 jaar oud), verliet ik het ziekenhuis zonder medicatie en het advies om alleen wit brood, witte rijst, kip, gestoomde groenten en af en toe een banaan te eten. Mijn ontsteking was binnen een week of twee verdwenen, net als wat er nu gebeurde!

Dus .. ik had geen vet, maar nam elke dag een enorme hoeveelheid koolhydraten. Dit deed me denken aan “candida-vet-connectie”, in plaats van “candida koolhydraat-verbinding”, en ik kwam uw artikel over strikte vetbeperking tegen. Ik kan u niet genoeg bedanken voor de uitleg en voor het ontbrekende stuk van de puzzel die ik in de loop van de jaren heb opgebouwd. Voor mijn huidige uitbraak (dit is mijn tweede geweldige uitbarsting gedurende de 5 jaar dat ik “ziekte van Crohn” had, wat eigenlijk een bijproduct is van candida overgroei) heb ik volgens het advies een hoog vetgehalte gehandhaafd gedurende 2 maanden en een half. Gewoonlijk 220-230 g vet per dag, de helft olijfolie, de helft pindakaas. Ik heb twee maanden pijn geleden totdat ik naar de spoedafdeling ging vanwege een darmobstructie.Vijf dagen later volgde ik een maaltijdplan van 3000 calorieën, bestaande uit rijst, kipfilet, broccoli, forel en af en toe een banaan en zal deze kennis voor altijd vasthouden! Ik dank u absoluut voor de kennis en waarde die ik van u heb gekregen! Als een van uw vrienden of klanten Crohn’s heeft, zeg hem dan om weg te blijven van vetten, want dat is eigenlijk een bron van Candida. Ik voel me helemaal goed! Het is verbazingwekkend hoe snel je het kunt omdraaien.”

Maar vetarme voeding of vetreductie heeft niet alleen een invloed op Chrohn’s maar op alle chronische ziekten. Denk bv aan wat we schreven in Vraag en Antwoord 2, waar de ontdekking van Dr Gerson naar voor komt, dat “al zijn voedingsadviezen een maat voor niets waren – plantaardig, veel fruit en groenten, rauwkost, sappen – als aan de voeding vet werd toegevoegd, behalve één uitzondering.

Het volledig vermijden van vrije vetten en geconcentreerde vetbronnen kan sommige gevallen van acne drastisch verbeteren. Nina en Randa Nelson zijn de dochters van Jeff Nelson, eigenaar en oprichter van Veg Source. Ze zijn veganistische “tiener-beroemdheden” op YouTube, die vanaf de geboorte een veganistisch dieet hebben gevolgd. Vreselijke acne leidde hen om te experimenteren met een vetarm dieet, volgens het advies van Dr. McDougall. De resultaten waren verbluffend.

Niets werkt sneller voor het verbeteren van de symptomen van een hartaandoening dan het volgen van het advies van Dr. Esselystn, dat in wezen een vetvrij veganistisch dieet is (alleen volwaardige voedingsmiddelen). Zie zijn uitstekende boek ‘Hoe hart-en vaatziekten voorkomen en terugdraaien’ voor meer informatie.

Het kan de indruk geven, dat vetarme voeding tegen de geldende adviezen ingaat, waar kokosolie en andere vetten de hemel worden ingeprezen.

De langdurige praktijk leert echter dat vetarme voeding de gezondheid het beste ondersteunt en de meeste ruimte voor genezing schept.

De Weg naar Natuurlijke Gezondheid / digitaal boek

12 euro

Wat is Urinezuur ?

Urinezuur is één van de organische uitscheidingsproducten; ontstaan uit het cellulaire functioneren (metabolisme-stofwisseling). Zoals al de andere afvalproducten, is het schadelijk voor de weefsels, en onvoldoende afgescheiden veroorzaakt het arthritisme, reumatische aandoeningen en andere ernstige stoornissen : nierstenen en galstenen, nierziekten, arteriosclerose… Er werd verondersteld dat urinezuur in de lever omgezet wordt in ureum en vlug verwijderd wordt door de nieren, maar recente proeven bewijzen dat urinezuur niet veranderd wordt in het menselijk lichaam maar dat dit alleen in het lichaam van de vleesetende dieren (honden, wolven, tijgers, …) plaats vindt. De menselijke lever, zoals deze van de primaten bezit deze kracht niet omdat het organisme van de mens gebrek heeft aan uricase, een hydrolitisch ferment dankzij hetwelk urinezuur veranderd wordt in allantoïne en gemakkelijk afgevoerd wordt door de nieren. De eliminatie van urinezuur gebeurt via de nieren van de mens, een orgaan dat snel overrompeld wordt door de overvloed aan urinezuur, afkomstig van een rijke voeding aan vlees en andere eiwitconcentraten. Melk bevat geen urinezuur, alsook steriele eieren niet, terwijl bevruchte eieren er een weinig bevatten na de processus van incubatie. Fruit bevat geen urinezuur. Uiteindelijk, de voeding die er het meest bevatten zijn vlees en levertraan, in kleinere hoeveelheid vindt men er in de groenten en asperges, in aardappelen vindt men er sommige sporen van. Urinetherapie is bij wijlen populair. Het uitwendig gebruik ervan kan geen probleem zijn. Het kan helpen om de juiste huid-pH te bereiken (alhoewel deze ook van binnen uit geregeld wordt). Er zijn ons gevallen bekend van wondbehandeling met succes. Het inwendig gebruik van eigen urine is een tegennatuurlijke gewoonte en in het beste geval kan het nemen van een kleine hoeveelheid helpen als een controle test. In de homeopathie, waarbij men het gelijke met het gelijke geneest, zij het dan steeds in verdunning, bewijst men zeer duidelijk dat urine een afvalproduct is en dat het lichaam het liever kwijt dan rijk is. Men moet deze therapie zien in het licht van de “remedies”, niet in een perspectief van gezonde lichaamshuishouding waarbij oorzaken en risico’s worden vermeden en gezondheid wordt betracht door gezond te leven.

Hoge urinezuurspiegels in het bloed, medisch bekend als hyperurikemie, kunnen optreden als er sprake is van een toename van de productie van urinezuur in het lichaam of een slechte uitscheiding van urinezuur via de nieren. Urinezuren worden normaal gesproken in het lichaam aangemaakt wanneer chemische stoffen, purines genaamd, door het lichaam worden afgebroken. Een hoog urinezuurgehalte in het bloed kan leiden tot aandoeningen zoals jicht (d.w.z. jichtartritis waarbij urinezuurkristallen zich afzetten in gewrichten, vooral rond de grote tenen van de voeten), nierfalen en nierstenen. Bovendien zijn hoge urinezuurspiegels in het bloed recentelijk in verband gebracht met cardiovasculaire aandoeningen zoals hypertensie.

Normale urinezuurwaarden in het lichaam variëren tussen 3,5 en 7,2 milligram per deciliter (mg/dL). Factoren die kunnen leiden tot hoge urinezuurspiegels in het bloed zijn onder meer; het consumeren van voedingsproducten die rijk zijn aan purines, zwaarlijvigheid, overmatig alcoholgebruik, genetica, traag werkende schildklier, algemene verzuring, diabetes, leukemie en nierfalen. Houd er rekening mee dat sommige diëten, vasten en sporten de urinezuurspiegel tijdelijk kunnen verhogen.

Hier zijn enkele tips en goede praktijken om te overwegen bij het omgaan met hoge urinezuurspiegels in het bloed;

Zorg ervoor dat je voldoende waterrijke voeding gebruikt (groenten, fruit, sappen), aangevuld met water, want water is nodig om urinezuur uit het lichaam te verwijderen.
Houd er ook rekening mee dat het drinken van water alleen weinig impact heeft op de aanwezigheid van urinezuur. Behalve een draagmedium zijn andere componenten nodig als basische stoffen, enzymen en zuurstof, om urinezuur uit het lichaam te krijgen. Water dreunt alleen tijdelijk de concentratie.
Verminder de consumptie van purinerijk voedsel zoals dierlijke voeding, maar ook linzen, spliterwten, eiwitten en melk.
Eet voeding die rijk is aan vezels, met name oplosbare vezels (lijnzaad, chia, diverse groenten en psylliumvezels).
Vermijd de consumptie van alcohol, tabak en cafeïne omdat deze stoffen de uitscheiding van urinezuur uit het lichaam remmen.
Verminder ook de suikerconsumptie (industriesuiker, alle geconcentreerde en geïsoleerde bronnen van suiker), omdat suiker de uitscheiding van urinezuur verstoort.
Probeer te houden van een uitgebalanceerde voeding zoals we die al vaker hebben voorgesteld, en vermijd het eten van gefrituurd en sterk bewerkt voedsel.

Purines zijn nauw verwant aan urinezuur, daarom kan het eten van veel voedsel met een hoog purinegehalte het urinezuurgehalte in het bloed verhogen. Wanneer purinerijke voedingsmiddelen worden afgebroken, worden ze urinezuren die in geval van een pathologie die aan urinezuur is gelinkt, de toestand kunnen verergeren. Het nemen van een voeding met een laag purinegehalte kan de niveaus van urinezuur in het lichaam effectief verlagen. We hebben zo vaak bewezen gezien hoe mensen die stopten met het eten van dierlijke voeding, snel over hun jicht-lijden heen waren. Als dat niet zo was, moesten we de volgende stap onderzoeken: of ze in plaats van vlees en vis meer gebruik begonnen te maken van voedingsmiddelen zoals peulvruchten, meestal uit angst voor te weinig eiwitten. Ook asperges – hoeveel gezonde eigenschappen ze ook lijken te hebben – kunnen in dit geval op de lijst van de verboden voeding komen.

Maar het is niet alleen de aanwezigheid van purines die het doet. Kikkererwten bv. zijn eigenlijk folaatrijke voedingsmiddelen die juist kunnen helpen de hoeveelheid urinezuur in het lichaam te verminderen. Daarom zal het verhogen van de inname van kikkererwten helpen om het niveau van urinezuur in het lichaam effectief onder controle te houden. Je hebt ze dagelijks nodig in je voedingsplan, voor de beste resultaten.

Jicht is één van de duidelijkste gevolgen van purine-stapeling, met ontstekingen in de gewrichten, gewoonlijk beginnend bij de grote teen. Veelal volstaat het om drie maand de dierlijke voeding stop te zetten en in de plaats fruit en groenten te eten, om voor zichzelf te bewijzen wat de juiste voeding kan doen.

Zuur fruit ontzuurt

Je hebt vorige Nieuwsbrief gelezen, waarin Shelton aantoont hoe dat werkt dat zuur fruit ontzuurt… Maar de vraag hoe de organische zuren “ontzuurd” worden, bleef open.

“Om de organische zuren te neutraliseren, moet het organisme zuurstof leveren, maar ook, wanneer de hoeveelheid zuur de individuele organische mogelijkheden van het ogenblik overschrijdt, belangrijke substanties zoals calcium.

Vanaf het moment dat het oxiderend vermogen wordt overschreden, bestaat de mogelijkheid van verzuring. En gezien verzuring geneutraliseerd moet worden, zal de kans bestaan dat vanaf dat moment zelfs zuur fruit roofbouw pleegt op basische stoffen.

Calcium en andere basische stoffen moeten dan toegevoegd worden om vrije zuren te neutraliseren.

Op welk moment de oxidatiecapaciteit wordt overschreden, kan sterk verschillen van mens tot mens. Ook de toestand van de maag kan hierin een rol spelen.

Ragnar BERG vernoemt de zuurvergiftigingsverschijnselen tijdens een niet gemodereerde kuur van citroen(sap).

CARTON heeft op dit punt sterk aangedrongen, na vastgesteld te hebben dat de meerderheid van hen die fruit eten of er het geheel hun voeding van maken, dat ze vaak boven hun grenzen gaan. Hij beschuldigt zuur fruit van het grootste kwaad en heeft ze geklasseerd in de categorie van acidifiante (verzurende) voeding. Hij heeft er ook planten aan toegevoegd zoals wortelgroenten, witte groenten of de gebleekte bladgewassen.

Voor velen was Carton een onheilsprofeet. Hij maakte geen omwegen en durfde het aan om de risico’s van ieder voedingsmiddel afzonderlijk te beschrijven.

” Elke soort bezit op het domein van het oxiderend vermogen, op het vlak van om te springen met zuren, een beperkte capaciteit. Een tijdelijke overdaad is niet schadelijk. Het bufferend vermogen is voldoende bij machte om de ongeregeldheden van iedere dag op te vangen, als ze niet tot het uiterste gaan.”

> Vele gevallen (zoniet alle) waar spijsverteringsstoornissen voorkomen door het gebruik van zuur fruit zijn niet veroorzaakt door het gebruik van zuur fruit of aan het zuur zelf maar door onjuist gebruik.

> Vele mensen die zuur fruit niet verdroegen, die kloegen van fermenatie en kolieken, wanneer ze fruit gebruikten samen met zetmeelsoorten, mogen rustig fruit nemen, op voorwaarde dat de vruchten alleen gebruikt worden of met een weinig avocado. Sommige zuren konden zo verdwijnen.

Een vastenkuur op water gedurende enkele dagen geeft over het algemeen aan een“zure maag” de mogelijkheid om zuur fruit te verteren zonder moeilijkheid, in de grenzen van ieders mogelijkheid. Wanneer men echter fout op fout maakt, irritatie op irritatie, komt het organisme er niet toe om orde te scheppen. Hoe dan spreken van “evenwicht” ?

Verzuurt zuur fruit ?

De herwaardering van fruit is vooral te danken aan de terug-naar-de-natuur-beweging. De invloed en de ideeën van deze beweging worden meer naar waarde geschat dan men zou denken. We zijn aan de natuurbeweging schatplichtig, dat ze de waarde verlenen aan de sappige inhoud en aan de natuurlijke suikers in fruit. Ze waren de eersten om te bewijzen dat het water in het fruit, een grote biologische waarde en een fysiologische functie heeft, die veel opvallender is dan gewoon bronwater, omdat het een metabolisch water is. De onderzoekers leveren ook hetzelfde bewijs voor de suikers in fruit : levend, actief en in harmonieuze samenstelling met het geheel van andere substanties die natuurlijk gevormd worden in fruit, terwijl industriesuiker uit suikerbieten die de mens overdadig gebruikt, een product is dat uit zijn milieu getrokken is, geïsoleerd, inert en verarmd. De herwaardering van fruit (en groenten) is ook mogelijk geweest dankzij de biologen die in fruit, zoals in granen, de complete verzameling van de voornaamste vitamines, onherkenbare elementen, mysterieus en krachtig, die de voeding stimuleren en de verdedigingsreacties stimuleren, ontdekten. Maar de erkenning van het fruit is ook dankzij de fysiologen in een versneld tempo geraakt. Zij ontdekten dat de zuren in fruit en groenten en de zouten die ze vormen, een tot nog onbekende functie van organische betekenis vervullen : nl. de regularisatie- functie van het evenwicht tussen zuren en basen in onze weefsels.

Tot nu toe begingen velen de fout om te geloven dat fruit door zijn citroen- en appelzuur, door zijn tartaarzuur enz … de zuurgraad in het bloed zou versterken, en hierdoor sommige ziekten waarbij de acidose in het lichaam overheerst, zouden meehelpen. In het bijzonder, wanneer het reeds geintoxikeerd is door een dagelijkse voeding met te veel vlees, te rijk aan eieren, aan vis, kaas en granen, allemaal substanties die verzurend zijn.

Niets is waar van dit alles : tijdens het rijpingsproces van fruit, worden sommige zuren gebruikt voor de vorming van ethers en koolhydraten terwijl andere gecombineerd worden met kalium-, natrium-, calcium, magnesium, enz… Zo vormen zij zouten en die worden nadien veranderd in het lichaam naar alkalische carbonaten, of geoxideerd in koolzuur en in water. Zo zelfs dat, in normale omstandigheden de zuren van het fruit in plaats van te verzuren de alkalische kracht van het bloed verhogen.

Fruit is een voeding die sterk alkaliseert, vnl. druiven waarvan het basen- gehalte 23,68 (tabel Sansum), rijpe banaan 5,69, sinaasappelen en citroenen 5,61 en perziken 5,54 bedraagt. Deze eigenschappen van fruit en groenten geven hen meer dan andere voedingsmiddelen de kans om het lichaam te ontgiften, de voedingsopname te stimuleren, de verbranding te vergroten en de afval van het metabolisme af te voeren, zich te verzetten tegen de ophoping van nieuw organisch afval in de weefsels, en om mee te werken aan een goede gezondheid.

> Dit is voor de normale gezonde mens, met een normaal zuurstofpotentieel.

> De alkaliniteit heeft nog meer waarde voor de zieke mens en vooral voor zij die aangetast zijn door acidose van het bloed (bloedverzuring), zoals reumalijders, jichtlijders, vormen van arteriosclerose, zwaarlijvigheid door het goede eten, diabetici, zwangere vrouwen, zieken met onvoldoende vooruitgang in het genezingsproces, hartpatiënten, chronische infectiezieken, enz

Voor wie niet ??? In elk geval moet aan gezonden en zieken fruit of wanneer nodig vers geperst vruchtensap ter beschikking gesteld worden – vnl. druif, omwille van zijn uitzonderlijke kwaliteit van de zouten. Dit is geen luxe maar een echt serumalkaline, levend en zeer goed verteerbaar.

Daartegenover, moet men een beetje terughoudend zijn met een overdadige inbreng van extreem zuur fruit en zure groenten : wie ermee overdrijft riskeert de capaciteit te overschrijden van de inherente oxidatie van het organisme en de tolerantie van sommigen kan zelfs zwak zijn.

Nota voor de therapie : Vruchten zijn op z’n best bij volle rijpheid. Kies de zoetste soorten. Bij de groenten : kies vooral voor de meest ontzurende soorten.

(TALLARICO, Het leven van de voeding; SHELTON, Hygiënisch systeem, vol II).

Het nemen van zuur fruit, zelfs zeer rijp, kan organische reacties veroorzaken, die in het algemeen gunstig zijn. Ze betekenen een uitscheiding van toxines waarvan het bloed en de weefsels zich ontdoen op een snelle en efficiënte wijze ten voordele van reacties veroorzaakt door minerale zouten en de aangebrachte vitaminen door fruit. Zo verklaart men de beroering, vastgesteld in het bijzonder bij de intolerante (allergie) tegenover aardbeien en ander zuur fruit. > Het volstaat om de fruitkuur vol te houden om vast te stellen dat de beroering progressief verdwijnt. < Nochtans, indien de afscheidingsreacties gepaard gaan met kouwelijkheid en buitengewone nervositeit, zijn tekenen van demineralisatie bij de personen hypersensibel aan zuren. Fruit dat slecht wordt verdragen moet vervangen worden door groenten.

Anderzijds, stelden BLATHERWICH en LONG vast dat het feit van het drinken ven meerdere porties sinaasappelsap steeds leidt tot een productie van alkalische urine. Ze schrijven :

“Het was onmogelijk om de capaciteit van het oxiderend organisme te overschrijden. We gaven zoveel sinaasappels en citroen als maar kon, doch zonder nadelig resultaat.” Zelfs als het erom gaat het sap van 24 dikke sinaasappelen (SHELTON) te consumeren, moet men niet vrezen voor verzuringsreacties.

Deze ontdekking van Blatterwick en Shelton besluit sommigen te zeggen, dat indien de urine nooit verzuurd is door het drinken van sinaasappelsap, het verbruik van dit fruit niet moet beperkt worden. Maar hoe gebeurt de neutralisatie, of met andere woorden de oxidatie van dit zuur ?

Lees erover in volgende Nieuwsbrief.

Minder vet, een andere hype?

Voor je gaat denken dat een vetarme voeding een nieuwe trend is, of een voorbijgaand advies zoals alle andere, of een buitenissige praktijk, zou ik met jou even enkele mensen citeren die gebruik maken van een vet arm dieet:

Verschillende dieetprogramma’s gebruiken een variant van het vetvrije dieet.

– Dr. Esselstyn’s dieet voor het voorkomen en omkeren van hartziekten omvat geen olie of andere vetten, noten en zaden, avocado, olie of kokosproducten. Hij laat gemalen lijnzaad en wat walnoten toe voor patiënten zonder hartaandoeningen, maar mensen met een vergevorderde hartziekte worden geadviseerd om zonder alle vrije vetten en vetrijke producten te gaan.

– Dr. McDougall staat enkele vrije vetten in zijn dieet toe, maar een variant van zijn programma is het McDougall Dieet voor optimaal gewichtsverlies. In deze versie zijn geen vrije vetten en vetrijke producten toegestaan. Anders onderschrijft hij deze aanpak.

– Dr. Doug Graham, die naar mijn weten de term “Overt vet” heeft bedacht, beveelt niet specifiek aan om het hele jaar door vet te vermijden, maar heeft wel gesproken over de voordelen van het volgen van een dergelijk programma van tijd tot tijd.

Populaties die dicht bij dit ideaal leven

De Okinawanen staan bovenaan de lijst van gecertificeerde langlevenden, zoals door het boek The Blue Zones werd gerapporteerd door Dan Buettner, die voor National Geographic werkte. Het is interessant om op te merken dat hun dieet bestond uit voornamelijk zoete aardappelen (met blauw vruchtvlees) en minder dan 6% vet bevatte, waardoor het in wezen een vetarm dieet is.

Als een bijkomend stukje bewijs dat een vetarm dieet perfect gezond is, zijn hier enkele meer traditionele culturen die hebben geleefd dicht bij een vetarm dieet.

– Het dieet van de Bantus in Afrika was naar verluidt slechts 10% vet. Hun incidentie van hartziekten was bijna nul.

– Veel inwoners van Nieuw-Guinea, ook zonder coronaire hartziekten en hypertensie, aten traditioneel voedsel met niet meer dan 10% vet.

– Het Hawaïaanse dieet, voordat ontdekkingsreiziger James Cook deze eilanden in 1776 in contact bracht met de rest van de wereld, was samengesteld uit minder dan 15% vet. Een onderzoek heeft een groep van zwaarlijvige Hawaïanen teruggeplaatst op hun traditionele dieet en de deelnemers kregen opmerkelijke gezondheidsvoordelen.

Een Amazone bevolking in Bolivia, met de “gezondste slagaders” ooit gevonden, at een dieet samengesteld uit 14% vet.

Walter Kempner

Een therapeutisch voorbeeld van een dieet met een laag vetgehalte is het rijstdieet, ontworpen door de Duitse vluchteling Walter Kempner in de jaren 1940, als een radicale behandeling voor kwaadaardige hypertensie, vóór de komst van medicijnen.

Niet alleen heeft het Rijstdieet de meeste gevallen van ernstige hypertensie genezen, maar het werkte ook om hoofdpijnen, vermoeidheid en hartkwalen te verlichten. Het genas ook verschillende gevallen van diabetes type 2.

De typische samenstelling van het rijstdieet bevatte 565 gram koolhydraten, van fruit, witte rijst en witte suiker. Het bevatte slechts 25 gram eiwit en 5 gram vet. Dus het rijstdieet bevatte minder dan 2% calorieën uit vet!

De aanwezigheid van industriesuiker kan ons in de war brengen, maar het werd toegevoegd om de calorieën te verhogen zonder groenten of andere voedingsmiddelen toe te voegen die natrium zouden kunnen bevatten. Omdat Kempner dacht dat meer natrium de kans bood om meer water vast te houden, begreep hij de waarde van groenten niet. Nochtans had hij kunnen weten dat groenten nog meer kalium bevatten, wat juist water afdrijft / op voorwaarde natuurlijk dat er geen te grote hoeveelheden zout toegevoegd worden en dat het voedsel correct bereid wordt.

Gemiddeld verbruikten patiënten 400 calorieën per dag uit witte suiker (100 gram). Ze hebben een paar vitaminesupplementen toegevoegd. Het natriumgehalte was slechts 150 mg / dag.

Als therapie, geen dieetkeuze, was dit dieet ongelooflijk succesvol! Gezien de effectiviteit, laat dit gedocumenteerde deel van de medische geschiedenis zien dat onze obsessie voor voedingstekorten (eiwitten, natrium, calcium en vet) misleidend is en aan de feiten voorbij gaat. Hoewel wij geen voorstander zijn van het Rijstdieet, kunnen daarmee zieken aanzienlijk beter worden. Het toont wel aan dat koolhydratenbeperking (low carb) een hype was die niet kan worden volgehouden, en dat vetrijke voeding een andere gevaarlijke hype is, en dat eiwitrijke (verslankings)diëten een hype zijn, terwijl een normale natuurlijke voeding vetarm is en zou moeten zijn, nu en tot in eeuwigheid.

De meeste mensen kunnen baat hebben bij het eten van een beetje noten, zaden en avocado’s in hun voedingspatroon. Maar het is de moeite waard te vermelden dat een voedingswijze met vetbeperking – zeker strikte matiging van vrije vetten – bijzonder nuttig is in gevallen waar niets anders heeft geholpen of waar men teleurgesteld werd in de resultaten.

Verschillende experts wijzen erop dat het ongeveer 90 dagen kost om zich “aan te passen” aan een vetarm dieet. Dat betekent dat je tijdens die overgangsmaanden na een maaltijd niet zo tevreden kunt zijn als gewoonlijk en misschien hunkert naar vet of het gevoel hebt dat er ‘iets ontbreekt’.

Sommige deskundigen hebben gewaarschuwd voor de mogelijkheid van een omega 3-tekort. Het eten van volwaardig voedsel levert ongeveer 5% aan vetzuren en als daar ook voldoende groene groenten in voorkomen, zal dit ook tegemoet komen in de omega 3 vetzuren. Als iemand langer dan drie maanden een vetvrij-dieet volgt, is het misschien verstandig om hierna een bloedtest uit te voeren om te zien hoe je profiel er uitziet en dienovereenkomstig aan te vullen. Je kunt dan beslissen om gemalen lijnzaad, chia, pompoenpitten, hennepzaad of walnoten of veganistische omega 3-supplementen toe te voegen, indien de testen een tekort zouden aantonen.