Verzuurt zuur fruit ?

De herwaardering van fruit is vooral te danken aan de terug-naar-de-natuur-beweging. De invloed en de ideeën van deze beweging worden meer naar waarde geschat dan men zou denken. We zijn aan de natuurbeweging schatplichtig, dat ze de waarde verlenen aan de sappige inhoud en aan de natuurlijke suikers in fruit. Ze waren de eersten om te bewijzen dat het water in het fruit, een grote biologische waarde en een fysiologische functie heeft, die veel opvallender is dan gewoon bronwater, omdat het een metabolisch water is. De onderzoekers leveren ook hetzelfde bewijs voor de suikers in fruit : levend, actief en in harmonieuze samenstelling met het geheel van andere substanties die natuurlijk gevormd worden in fruit, terwijl industriesuiker uit suikerbieten die de mens overdadig gebruikt, een product is dat uit zijn milieu getrokken is, geïsoleerd, inert en verarmd. De herwaardering van fruit (en groenten) is ook mogelijk geweest dankzij de biologen die in fruit, zoals in granen, de complete verzameling van de voornaamste vitamines, onherkenbare elementen, mysterieus en krachtig, die de voeding stimuleren en de verdedigingsreacties stimuleren, ontdekten. Maar de erkenning van het fruit is ook dankzij de fysiologen in een versneld tempo geraakt. Zij ontdekten dat de zuren in fruit en groenten en de zouten die ze vormen, een tot nog onbekende functie van organische betekenis vervullen : nl. de regularisatie- functie van het evenwicht tussen zuren en basen in onze weefsels.

Tot nu toe begingen velen de fout om te geloven dat fruit door zijn citroen- en appelzuur, door zijn tartaarzuur enz … de zuurgraad in het bloed zou versterken, en hierdoor sommige ziekten waarbij de acidose in het lichaam overheerst, zouden meehelpen. In het bijzonder, wanneer het reeds geintoxikeerd is door een dagelijkse voeding met te veel vlees, te rijk aan eieren, aan vis, kaas en granen, allemaal substanties die verzurend zijn.

Niets is waar van dit alles : tijdens het rijpingsproces van fruit, worden sommige zuren gebruikt voor de vorming van ethers en koolhydraten terwijl andere gecombineerd worden met kalium-, natrium-, calcium, magnesium, enz… Zo vormen zij zouten en die worden nadien veranderd in het lichaam naar alkalische carbonaten, of geoxideerd in koolzuur en in water. Zo zelfs dat, in normale omstandigheden de zuren van het fruit in plaats van te verzuren de alkalische kracht van het bloed verhogen.

Fruit is een voeding die sterk alkaliseert, vnl. druiven waarvan het basen- gehalte 23,68 (tabel Sansum), rijpe banaan 5,69, sinaasappelen en citroenen 5,61 en perziken 5,54 bedraagt. Deze eigenschappen van fruit en groenten geven hen meer dan andere voedingsmiddelen de kans om het lichaam te ontgiften, de voedingsopname te stimuleren, de verbranding te vergroten en de afval van het metabolisme af te voeren, zich te verzetten tegen de ophoping van nieuw organisch afval in de weefsels, en om mee te werken aan een goede gezondheid.

> Dit is voor de normale gezonde mens, met een normaal zuurstofpotentieel.

> De alkaliniteit heeft nog meer waarde voor de zieke mens en vooral voor zij die aangetast zijn door acidose van het bloed (bloedverzuring), zoals reumalijders, jichtlijders, vormen van arteriosclerose, zwaarlijvigheid door het goede eten, diabetici, zwangere vrouwen, zieken met onvoldoende vooruitgang in het genezingsproces, hartpatiënten, chronische infectiezieken, enz

Voor wie niet ??? In elk geval moet aan gezonden en zieken fruit of wanneer nodig vers geperst vruchtensap ter beschikking gesteld worden – vnl. druif, omwille van zijn uitzonderlijke kwaliteit van de zouten. Dit is geen luxe maar een echt serumalkaline, levend en zeer goed verteerbaar.

Daartegenover, moet men een beetje terughoudend zijn met een overdadige inbreng van extreem zuur fruit en zure groenten : wie ermee overdrijft riskeert de capaciteit te overschrijden van de inherente oxidatie van het organisme en de tolerantie van sommigen kan zelfs zwak zijn.

Nota voor de therapie : Vruchten zijn op z’n best bij volle rijpheid. Kies de zoetste soorten. Bij de groenten : kies vooral voor de meest ontzurende soorten.

(TALLARICO, Het leven van de voeding; SHELTON, Hygiënisch systeem, vol II).

Het nemen van zuur fruit, zelfs zeer rijp, kan organische reacties veroorzaken, die in het algemeen gunstig zijn. Ze betekenen een uitscheiding van toxines waarvan het bloed en de weefsels zich ontdoen op een snelle en efficiënte wijze ten voordele van reacties veroorzaakt door minerale zouten en de aangebrachte vitaminen door fruit. Zo verklaart men de beroering, vastgesteld in het bijzonder bij de intolerante (allergie) tegenover aardbeien en ander zuur fruit. > Het volstaat om de fruitkuur vol te houden om vast te stellen dat de beroering progressief verdwijnt. < Nochtans, indien de afscheidingsreacties gepaard gaan met kouwelijkheid en buitengewone nervositeit, zijn tekenen van demineralisatie bij de personen hypersensibel aan zuren. Fruit dat slecht wordt verdragen moet vervangen worden door groenten.

Anderzijds, stelden BLATHERWICH en LONG vast dat het feit van het drinken ven meerdere porties sinaasappelsap steeds leidt tot een productie van alkalische urine. Ze schrijven :

“Het was onmogelijk om de capaciteit van het oxiderend organisme te overschrijden. We gaven zoveel sinaasappels en citroen als maar kon, doch zonder nadelig resultaat.” Zelfs als het erom gaat het sap van 24 dikke sinaasappelen (SHELTON) te consumeren, moet men niet vrezen voor verzuringsreacties.

Deze ontdekking van Blatterwick en Shelton besluit sommigen te zeggen, dat indien de urine nooit verzuurd is door het drinken van sinaasappelsap, het verbruik van dit fruit niet moet beperkt worden. Maar hoe gebeurt de neutralisatie, of met andere woorden de oxidatie van dit zuur ?

Lees erover in volgende Nieuwsbrief.

Minder vet, een andere hype?

Voor je gaat denken dat een vetarme voeding een nieuwe trend is, of een voorbijgaand advies zoals alle andere, of een buitenissige praktijk, zou ik met jou even enkele mensen citeren die gebruik maken van een vet arm dieet:

Verschillende dieetprogramma’s gebruiken een variant van het vetvrije dieet.

– Dr. Esselstyn’s dieet voor het voorkomen en omkeren van hartziekten omvat geen olie of andere vetten, noten en zaden, avocado, olie of kokosproducten. Hij laat gemalen lijnzaad en wat walnoten toe voor patiënten zonder hartaandoeningen, maar mensen met een vergevorderde hartziekte worden geadviseerd om zonder alle vrije vetten en vetrijke producten te gaan.

– Dr. McDougall staat enkele vrije vetten in zijn dieet toe, maar een variant van zijn programma is het McDougall Dieet voor optimaal gewichtsverlies. In deze versie zijn geen vrije vetten en vetrijke producten toegestaan. Anders onderschrijft hij deze aanpak.

– Dr. Doug Graham, die naar mijn weten de term “Overt vet” heeft bedacht, beveelt niet specifiek aan om het hele jaar door vet te vermijden, maar heeft wel gesproken over de voordelen van het volgen van een dergelijk programma van tijd tot tijd.

Populaties die dicht bij dit ideaal leven

De Okinawanen staan bovenaan de lijst van gecertificeerde langlevenden, zoals door het boek The Blue Zones werd gerapporteerd door Dan Buettner, die voor National Geographic werkte. Het is interessant om op te merken dat hun dieet bestond uit voornamelijk zoete aardappelen (met blauw vruchtvlees) en minder dan 6% vet bevatte, waardoor het in wezen een vetarm dieet is.

Als een bijkomend stukje bewijs dat een vetarm dieet perfect gezond is, zijn hier enkele meer traditionele culturen die hebben geleefd dicht bij een vetarm dieet.

– Het dieet van de Bantus in Afrika was naar verluidt slechts 10% vet. Hun incidentie van hartziekten was bijna nul.

– Veel inwoners van Nieuw-Guinea, ook zonder coronaire hartziekten en hypertensie, aten traditioneel voedsel met niet meer dan 10% vet.

– Het Hawaïaanse dieet, voordat ontdekkingsreiziger James Cook deze eilanden in 1776 in contact bracht met de rest van de wereld, was samengesteld uit minder dan 15% vet. Een onderzoek heeft een groep van zwaarlijvige Hawaïanen teruggeplaatst op hun traditionele dieet en de deelnemers kregen opmerkelijke gezondheidsvoordelen.

Een Amazone bevolking in Bolivia, met de “gezondste slagaders” ooit gevonden, at een dieet samengesteld uit 14% vet.

Walter Kempner

Een therapeutisch voorbeeld van een dieet met een laag vetgehalte is het rijstdieet, ontworpen door de Duitse vluchteling Walter Kempner in de jaren 1940, als een radicale behandeling voor kwaadaardige hypertensie, vóór de komst van medicijnen.

Niet alleen heeft het Rijstdieet de meeste gevallen van ernstige hypertensie genezen, maar het werkte ook om hoofdpijnen, vermoeidheid en hartkwalen te verlichten. Het genas ook verschillende gevallen van diabetes type 2.

De typische samenstelling van het rijstdieet bevatte 565 gram koolhydraten, van fruit, witte rijst en witte suiker. Het bevatte slechts 25 gram eiwit en 5 gram vet. Dus het rijstdieet bevatte minder dan 2% calorieën uit vet!

De aanwezigheid van industriesuiker kan ons in de war brengen, maar het werd toegevoegd om de calorieën te verhogen zonder groenten of andere voedingsmiddelen toe te voegen die natrium zouden kunnen bevatten. Omdat Kempner dacht dat meer natrium de kans bood om meer water vast te houden, begreep hij de waarde van groenten niet. Nochtans had hij kunnen weten dat groenten nog meer kalium bevatten, wat juist water afdrijft / op voorwaarde natuurlijk dat er geen te grote hoeveelheden zout toegevoegd worden en dat het voedsel correct bereid wordt.

Gemiddeld verbruikten patiënten 400 calorieën per dag uit witte suiker (100 gram). Ze hebben een paar vitaminesupplementen toegevoegd. Het natriumgehalte was slechts 150 mg / dag.

Als therapie, geen dieetkeuze, was dit dieet ongelooflijk succesvol! Gezien de effectiviteit, laat dit gedocumenteerde deel van de medische geschiedenis zien dat onze obsessie voor voedingstekorten (eiwitten, natrium, calcium en vet) misleidend is en aan de feiten voorbij gaat. Hoewel wij geen voorstander zijn van het Rijstdieet, kunnen daarmee zieken aanzienlijk beter worden. Het toont wel aan dat koolhydratenbeperking (low carb) een hype was die niet kan worden volgehouden, en dat vetrijke voeding een andere gevaarlijke hype is, en dat eiwitrijke (verslankings)diëten een hype zijn, terwijl een normale natuurlijke voeding vetarm is en zou moeten zijn, nu en tot in eeuwigheid.

De meeste mensen kunnen baat hebben bij het eten van een beetje noten, zaden en avocado’s in hun voedingspatroon. Maar het is de moeite waard te vermelden dat een voedingswijze met vetbeperking – zeker strikte matiging van vrije vetten – bijzonder nuttig is in gevallen waar niets anders heeft geholpen of waar men teleurgesteld werd in de resultaten.

Verschillende experts wijzen erop dat het ongeveer 90 dagen kost om zich “aan te passen” aan een vetarm dieet. Dat betekent dat je tijdens die overgangsmaanden na een maaltijd niet zo tevreden kunt zijn als gewoonlijk en misschien hunkert naar vet of het gevoel hebt dat er ‘iets ontbreekt’.

Sommige deskundigen hebben gewaarschuwd voor de mogelijkheid van een omega 3-tekort. Het eten van volwaardig voedsel levert ongeveer 5% aan vetzuren en als daar ook voldoende groene groenten in voorkomen, zal dit ook tegemoet komen in de omega 3 vetzuren. Als iemand langer dan drie maanden een vetvrij-dieet volgt, is het misschien verstandig om hierna een bloedtest uit te voeren om te zien hoe je profiel er uitziet en dienovereenkomstig aan te vullen. Je kunt dan beslissen om gemalen lijnzaad, chia, pompoenpitten, hennepzaad of walnoten of veganistische omega 3-supplementen toe te voegen, indien de testen een tekort zouden aantonen.

Hennep eiwit

Ik neem aan dat veel lezers ons digitale boek over Eiwitten hebben gelezen. Dit boek is eigenlijk een waarschuwing om gezondheid niet te verwachten van eiwit-excessen, zoals we vinden in veel verslankingsregimes, en in de voorbije low-carb-rage. Het is een vergissing om te proberen de koolhydraten – de sleutel tot een energiek leven – te vervangen door eiwitten. Maar de naald kan ook langs dan andere kant overhellen en het is wel degelijk mogelijk om te weinig eiwitten te gebruiken.

Ik heb in vorige artikels al verwezen naar het voedingsschema van Dr Doug Graham, gekend als het 80/10/10-dieet. 80 staat dan voor koolhydraten, 10 voor vetten en 10 voor eiwitten. Respectievelijk gaat het dan om het percentage van de calorieën. In een voeding van 2200 calorieën gaat het dan om 220 calorieën voor de vetten en 220 voor de eiwitten. Voor vetten is dat een moeilijke zaak, want dat betekent (delen door 8) minder dan 30 gram, iets waar zelfs zuinige vetverbruikers soms in het veelvoud zitten… Voor eiwitten betekent dit ongeveer 55 gram. Voor mensen die puur plantaardig eten, en niet teveel noten, zaden en pitten eten (want die bevatten allemaal 50+ % vet), en ook niet dagelijks een stevige portie peulvruchten eten, zal deze norm nooit worden behaald.

Ik verbaasde mij erover dat zelfs Frederic Patenaude deze problematiek aanstipte en verwees naar hennepeiwitpoeder als een oplossing van het probleem.

Ik was in het geheel niet vertrouwd hiermee. Ik dacht een geïsoleerd poeder kan nooit goed zijn… Waarom niet hennepzaad in zijn geheel eten? Maar het probleem is, dat als je 100 gram hennepzaad eet, je meer dan 50 gram vet hebt. Bovendien is hennepeiwit niet als andere geïsoleerde eiwitpoeders. In feite is het een volwaardig biologisch en rauw product, waar alleen het vet is uitgeperst en waar voor het overige alle andere voedingsstoffen intact zijn overgebleven.

Wist je dat hennepzaden een van de beste bronnen van de natuur zijn voor plantaardige eiwitten? Als je je eiwitinname uit een natuurlijke en veganistische bron wilt verhogen, dan is hennep-eiwitpoeder misschien de perfecte keuze met 20 aminozuren, inclusief de negen essentiële aminozuren die je lichaam zelf niet kan produceren en die je uit voedingsbronnen moet halen. Hennepproteïnepoeder is niet alleen een krachtpatser op het gebied van proteïne, maar het bevat ook inherent gezondere omega-vetten en vezels dan andere gangbare proteïnepoeders. Weet dat hennep ook vermoeidheid verbetert en positieve effecten heeft op het immuunsysteem, en dit zijn slechts enkele van de voordelen van hennepproteïnepoeder.

En wat nog meer?

Hennep is een aparte variëteit van de Cannabis sativa-plant, die kan worden gekweekt om de vezels in de stengel van de plant of zaadproductie te maximaliseren. De hennepplant wordt al duizenden jaren door mensen gekweekt, voornamelijk vanwege zijn medicinale toepassingen. Hennep heeft nauwelijks of zelfs geen meetbare niveaus van de bedwelmende verbinding tetrahydrocannabinol (THC), de cannabinoïde die bekend staat om zijn euforische eigenschappen. THC is uitgebreid onderzocht en de wetenschap heeft aangetoond dat het gezondheidsvoordelen heeft als het op de juiste manier wordt gebruikt. Hennep bevat doorgaans ongeveer 0,3 procent tot 1,2 procent THC, terwijl marihuana ongeveer 5 tot 10 procent of meer THC bevat. Maak je dus geen zorgen – het consumeren van hennep zal je niet bedwelmen. Hennepconsumptie is veilig, gezond en legaal. Hennepproteïnepoeder en hennepolie worden beide gemaakt van de zaden van de hennepplant. Hennepproteïnepoeder is aantrekkelijk voor de smaakpapillen met een licht nootachtige smaak.

Hennepzaden zijn een krachtpatser als het gaat om eiwitten met minstens 20 aminozuren, waaronder de negen essentiële aminozuren:

histidine
isoleucine
leucine
lysine
methionine
fenylalanine
threonine
tryptofaan
valine

Aminozuren zijn organische verbindingen die samen eiwitten vormen, en samen zijn aminozuren de bouwstenen van het menselijk lichaam. Hennep-eiwit levert de essentiële vetten (6-8%) omega-3 en omega-6 in een gezonde verhouding van 3: 1. Het is tenslotte belangrijk om omega-3, 6 en 9 vetzuren in balans te houden. Hennep is een van de weinige bronnen van het moeilijk verkrijgbare gamma-linoleenzuur (GLA), een gezonde, plantaardige omega-6 die anders wordt gemetaboliseerd dan andere, minder gezonde omega-6-vetzuren.

Van GLA rijk voedsel zoals hennepzaad is waargenomen dat het mensen helpt met:

ADHD
Borstpijn
Diabetes en diabetische neuropathie
Hartziekte
Hoge bloeddruk
Multiple sclerose
Obesitas
Premenstrueel syndroom
Reumatoïde artritis
Huidallergieën en veel andere

Of je nu een atleet bent, een gematigde sporter of niet erg lichamelijk actief, er is een breed scala aan voordelen van hennepproteïnepoeder die het voor vrijwel iedereen een goede keuze maken, waaronder:

Je eiwitinname verhogen

Door regelmatig hennepproteïnepoeder te consumeren, verhoog je direct en gemakkelijk je proteïne-inname. Waarom is proteïne zo belangrijk? In je lichaam vormen eiwitten de vitale organen, spieren, weefsels en zelfs sommige hormonen. Eiwitten ontwikkelen en onderhouden zowat elk deel van je lichaam. Bovendien stimuleren ze de stofwisseling en verhogen ze het vetverbrandingspotentieel. Zonder voldoende dagelijkse inname van eiwitten, is het normaal dat je vermoeid raakt, last hebt van stemmingswisselingen en andere gezondheidsproblemen. Een studie gepubliceerd in de Journal of Agricultural and Food Chemistry ontdekte dat de kwaliteit van eiwitten uit hennepzaad verteerbaarheid en aminozuurscores heeft die hoger zijn dan die van granen, noten en peulvruchten. Als eiwitbron helpt hennepproteïnepoeder eiwitgebrek te voorkomen en levert het de eiwitten die je nodig hebt.

Voor de gezondheid van het hart

Hennepzaden hebben een ideale 3: 1 balans van omega-3 versus omega-6-vetzuren, wat de cardiovasculaire gezondheid bevordert. Meer in het bijzonder bevat hennepproteïnepoeder linoleenzuur, een omega-3-vetzuur waarvan onderzoeken suggereren dat het coronaire hartziekten helpt voorkomen. Een studie gepubliceerd in Nutrition & Metabolism geeft aan dat hennepzaad het potentieel heeft om hartaandoeningen gunstig te beïnvloeden met hypotensieve effecten en anti-ontstekingeffecten. Onderzoekers suggereren dat het gunstig kan zijn voor hoge bloeddruk, atherosclerose en gezondheidsproblemen die verband houden met hartaandoeningen, waaronder diabetes en metabool syndroom. We raden aan om hennepproteïnepoeder aan een smoothie toe te voegen om de bloeddruk op natuurlijke wijze te verlagen, LDL-cholesterol te verlagen, HDL-cholesterol te verhogen en triglyceriden te verbeteren.

3. Ondersteunt de botgezondheid

Hennep is van nature rijk aan het essentiële omega-6-vetzuur gamma-linoleenzuur (GLA). Sommige onderzoeken suggereren dat mensen die niet genoeg essentiële vetzuren binnenkrijgen – vooral GLA en eicosapentaeenzuur (EPA) – meer kans hebben op botverlies dan mensen met een normaal niveau van deze gezonde vetten.
Een organisch hennepproteïneproduct bevat ook omega-3-vetzuren waarvan is aangetoond dat ze de gezondheid van het skelet ten goede komen. Studies suggereren dat omega-3 positief bijdraagt aan markers van botopbouw en het risico op fracturen kan verminderen.

Hennepproteïnepoeder is rijk aan oplosbare en onoplosbare vezels, met ongeveer 1 gram vezels per portie. Beide vormen van vezels reinigen op natuurlijke wijze de dikke darm, waardoor constipatie en gifstoffen in het lichaam worden verminderd.

4. Verminder je hunkering naar suiker

Het indrukwekkende gehalte aan voedingsstoffen van hennepproteïnepoeder maakt het een perfecte bondgenoot in de strijd tegen het verlangen naar ongezonde snoep. Onderzoek gepubliceerd in Nutrition Reviews suggereert dat een toename van vezel-consumptie de prevalentie van obesitas kan helpen verminderen. Hennepzaadproteïne biedt een gezonde dosis vezels, die helpt bij het reguleren van de bloedglucose. Wanneer je de glucosespiegel stabiel houdt, zal je veel minder snel energiecrashes ervaren en zal je niet zo snel hunkeren naar suiker om de leegte te verlichten.

5. Een Boost voor het Immuun Systeem

Door hennepproteïne te consumeren, geef je je immuunsysteem gemakkelijk een boost. Onderzoek wijst uit dat de voordelen van hennepzaad om het immuunsysteem te stimuleren, voortkomen uit het unieke eiwitgehalte. Hennepzaden bevatten de bolvormige planteneiwitten edestine (65 procent tot 67 procent) en albumine (33 procent tot 35 procent). Deze eiwitten zijn verantwoordelijk voor enzymatische functies in het bloedplasma, samen met de vorming van antilichamen, waardoor ze cruciaal zijn voor een sterke immuunfunctie. Edestine wordt beschouwd als het gemakkelijkst verteerbare eiwit en lijkt sterk op eiwitten in het menselijk lichaam. Hennep bevat de grootste bekende niveaus van edestine in het plantenrijk, waardoor het een superieure eiwitbron is. Albumine is een andere goed verteerbare, hoogwaardige bron van plantaardig eiwit. Hennepzaden zijn vrij van trypsineremmers en oligosacchariden, twee dingen die de opname en verteerbaarheid van andere plantaardige eiwitbronnen negatief beïnvloeden.

Uniek Voedingsprofiel

Hennepproteïne is gemaakt van hennepzaden, die een stevige voedingsstoot geven, vergelijkbaar met lijnzaden. Hennepproteïne bevat een gezonde dosis vezels, chlorofyl, mineralen en antioxidanten zonder verzadigd vet, cholesterol, natrium of suiker. Een portie – ongeveer vier eetlepels (31 gram) – van een biologisch, kwalitatief hoogstaand hennepproteïne bevat ongeveer:

120 calorieën
13 gram koolhydraten
12 gram eiwit
2 gram vet
11 gram vezels
260 milligram magnesium (65 procent ADH)
6 milligram ijzer ( 35 procent ADH)
391 milligram kalium (8 procent ADH)
44 milligram calcium (4 procent ADH)

Hoe gebruiken ?

Door biologische hennepproteïne in je voeding op te nemen, kan je gemakkelijk in je dagelijkse proteïnebehoeften voorzien. Zoek naar een hennepproteïnepoeder dat maar één ingrediënt bevat: koudgeperste, biologische hennepproteïne. je wilt geen toegevoegde hexaan, zuivelproducten, lactose of zoetstoffen.

De typische aanbeveling voor hennepproteïnepoeder is één tot vier eetlepels per dag, dat is ongeveer 30 gram. Je kunt hennepproteïne gebruiken zoals je elk ander proteïnepoeder gebruikt.
> Voeg het toe aan een smoothie of shake als ontbijt of als proteïne boost voor of na de training. Je kunt hennepproteïnepoeder ook gewoon mengen met je favoriete drank. Je kunt hennepproteïne toe voegen aan: ontbijtgranen, energierepen, traktaties, brood. Je kunt hennepproteïne gebruiken om tot 25 procent van het meel in gebakken goederen te vervangen, waardoor proteïne, vezels, gezonde vetten en veel voedingsstoffen worden toegevoegd.
Zoals elk eiwitsupplement, moet biologische hennep-eiwit worden geconsumeerd in relatie tot de eiwitdoelstellingen en hoeveel voedingseiwitten via andere bronnen worden geconsumeerd.
Hennepproteïnepoeder kan soms milde diarree veroorzaken, maar de beste manier om dit te voorkomen is door te beginnen met een lage dosering (een theelepel) en deze langzaam op te voeren.

Kiplekker of kipkreupel

Zeg niet langer “kiplekker” maar “kipkreupel”

Daarstraks hoorde ik een merkwaardig radiospotje dat een drieste realiteit benadrukt. Het was een boodschap van GAIA :

GAIA en Herman Brusselmans willen “kiplekker” uit Van Daele of er nieuwe betekenis aan geven: “belabberd, kreupelig, miserabel als een vleeskip”… Ja, soms zijn termen toe aan het herdefiniëren van hun betekenis en dit is een schrijnend voorbeeld dat de kip zich al lang niet meer zo “lekker” voelt.

“Eén woord hangt al jaren mijn voeten uit: kiplekker. Kiplekker? Geloof het van iemand die niet snel gechoqueerd is: ik voel me zo lekker als een half gepluimde, volgekakte vleeskip met doorgezakte kromme poten en een slecht hart.” Herman Brusselmans

Volgens Van Daele betekent kip-lek-ker zich kiplekker voelen, zich lichamelijk bijzonder goed voelen. Maar volgens GAIA, die de volle steun krijgt van Herman Brusselmans, is dat een aberratie: het woord moet eruit of minstens een andere definitie krijgen. In een radiospot die vanaf 24/6 tot 4/7 op verschillende Vlaamse én Nederlandse zenders (waar Diervriendelijk Nederland de campagne voert) te horen is, doet de bekende auteur een voorstel: “Kiplekker: zich zo lekker voelen als een kreupele, miserabele en volgepakte vleeskip met doorgezakte kromme poten en een slecht hart, met nog enkele pluimresten aan het opgeblazen misvormde lijf.” Zo klagen GAIA en Brusselmans de erbarmelijke leefomstandigheden aan van de 300 miljoen kippen die jaarlijks in België vetgemest worden voor hun vlees. Het gros van die vleeskippen is afkomstig van grootschalige bedrijven waar enorme loodsen volgepropt worden met tienduizenden kippen. “Kiplekker wekt de indruk dat die vlees- of braadkippen een heerlijk leven leiden”, legt GAIA-directeur Ann De Greef uit. “Maar in werkelijkheid is hun beklagenswaardig korte bestaan in die vetmestfabrieken één aaneenschakeling van pijn en lijden (botmisvormingen, kreupelheid, borstblaren, brandwonden aan de voetzolen, buikzucht, … ). Intensief vetgemest groeien ze hypersnel: in hooguit 42 dagen bereiken de reusachtig gegroeide mestkuikens hun slachtgewicht van 2,2 kg.” GAIA paste de definitie van “kiplekker” alvast aan in het online woordenboek wikitionary. Tegelijkertijd roept GAIA alle supermarktketens op om geen vlees meer te verkopen van kippen, die een miserabel leven lijden in de conventionele vetmestfabrieken en over te schakelen op gegarandeerd diervriendelijker kippenvlees.

Er is ook een petitie-actie aan verbonden.
Kijk op GAIA voor meer info.

Cursus Natuur & Gezondheid
Volgens de planning zou nu de Module V (Voedingspraktijk) moeten verstuurd worden per mail. Echter ben ik hiermee nog niet helemaal rond. Diverse boeken en recepten moeten nog gedigitaliseerd en herwerkt worden.
Daardoor kregen de mensen die deze cursus volgen nu Module T (Therapie). Module V volgt dan zo spoedig mogelijk.
Vandaag werd aan Module V de nieuwe digitale versie van Alternatief Ontbijt toegevoegd :

De meeste van de originele documenten (pdf’s) zijn verloren gegaan, maar we geven er een nieuwe inhoud aan. Helemaal actueel !

Rauw Eten voor genezing

In dit digitale boek vind je veel motivatie om het rauwe avontuur op te starten. Of als je het helemaal correct wil doen, lees dan alles in de Module L – Levend Voedsel.

De mensheid heeft lang geleden geleerd dat het koken van vlees alvorens het op te eten hen zou beschermen tegen bepaalde ziekten. Sindsdien is deze praktijk van koken uitgegroeid tot het bewerken en bereiden van alle soorten voedsel en wordt het nu als een kunst beschouwd. Er worden maar weinig maaltijden gegeten die rauwe elementen bevatten, behalve de groene salade. Vooral tijdens de laatste 150 jaar is het bereiden/bewerken van voeding uitgegroeid tot een noodzakelijk kwaad.

Een voordeel van rauw eten is dat het de intenties van de natuur in beeld brengt. Als ik spreek over rauw eten, bedoel ik fruit, noten en groenten, die voor de meerderheid van de mensheid goed smaken in hun fundamentele eenvoud, rechtstreeks van de boom, struik of plant.

Ik realiseer me dat het niet gemakkelijk is om honderden jaren traditie achter zich te laten en terug te vallen op 100% rauw voedsel. Margaret Mead zei ooit: “Het is gemakkelijker om iemands religie te veranderen dan om zijn dieet te veranderen.” Maar ik ga toch een poging doen, voor het geval je nog niet overtuigd bent, om enkele voordelen te definiëren van vers, volwaardig rauw fruit, groenten en noten, waardoor je er misschien een betere plaats voor zult geven in je voedingswijze.

Rauw voedsel is van betere kwaliteit, daarom kan je met minder beter aan je voedingsbehoeften voldoen. De hitte van het koken loogt vitamines uit, beschadigt eiwitten en vetten en vernietigt enzymen die de spijsvertering bevorderen. Naarmate het percentage rauw voedsel toeneemt, voel je je meer tevreden en heb je meer energie door maaltijden met minder calorieën, omdat rauw voedsel de beste balans heeft tussen water, voedingsstoffen en vezels om aan de behoeften van het lichaam te voldoen.
Rauw voedsel heeft meer smaak dan gekookt voedsel, dus je hebt geen industriesuiker, scherpe kruiden, zout of specerijen nodig die je spijsvertering mogelijk irriteren of andere organen kunnen overstimuleren.

Rauw voedsel vereist weinig bereiding, zodat je minder tijd in de keuken doorbrengt. Zelfs een kind van 5 of 6 jaar kan de meeste producten bereiden voor ontbijt, lunch of diner. Dit geeft kinderen een gevoel van eigenwaarde en onafhankelijkheid, om nog maar te zwijgen van het comfort die het aan de ouders geeft.
Als je rauw eet, is er weinig kans op brandwonden, je zult je vingers niet verbranden en nog minder je huis. Heb je er ooit aan gedacht hoeveel huizen/ bossen in rook zijn opgegaan, gewoon door een kookvuurtje dat men uit het oog verloor!
Opruimen na een rauwe maaltijd gebeurt in een handomdraai. Geen ingebrande vetten of een verbrande tong. Alle oneetbare delen gaan rechtstreeks op de composthoop.
Het eten van een voeding met voornamelijk rauwe ingrediënten kan de opkomst van veel chronische ziekten, waaronder hartaandoeningen en kanker, omkeren of stoppen. Onthoud dat koken en bakken vrije radicalen creëert, die de belangrijkste oorzaak van kanker zijn. Wanneer je het aantal vrije radicalen verlaagt waarmee de cellen worden gebombardeerd, verlaag je het risico op kanker en chronische ziekten.
Rauwe voeding kan beschermen tegen acute ziekten zoals verkoudheid, griep, mazelen, enz. Rauw voedsel houdt een gezond lichaam in stand en een gezond lichaam zal minder snel ziek worden.
Zolang je rauw voedsel goed combineert volgens de regels van Natuurlijke Gezondheid, kom je al snel op een niveau waarop je geen last meer hebt van brandend maagzuur, gasvorming, indigestie of obstipatie.
Het is milieuvriendelijk. Met de mensheid op een voeding van rauwe basisproducten, zou de voedingsindustrie de winkel sluiten en biologisch tuinieren. Dit zou enorme hoeveelheden natuurlijke hulpbronnen besparen die worden gebruikt om stroom te produceren voor deze industrieën. Bedenk eens hoeveel bomen en oliereserves kunnen worden bespaard zonder de noodzaak van het papier en plastic dat wordt gebruikt voor het verpakken van onze bewerkte voedingsmiddelen. Er zou ook minder koolstofdioxide in de atmosfeer vrijkomen als het koken zou stoppen en er zou meer zuurstof uit alle nieuwe boomgaarden en tuinen worden geproduceerd, waardoor het broeikaseffect zou worden omgekeerd.
Rauw eten bespaart geld op voedsel, uitrusting, potten en pannen, doktersrekeningen, medicijnen en ziektekostenverzekering.

Verspil dus je voedsel, je leven en onze planeet niet door alles te koken wat je eet. Fruit, noten en groenten die volwaardig, vers en rauw zijn, bruisen van leven en hebben de mogelijkheid om hun levenskracht rechtstreeks op jou over te brengen. Klinkt dit niet als muziek in je oren?

Natuurlijk kan je rauw eten voor genezing, maar voorkomen van ziekte is zijn grootste troef.

Wat is dat met het Ontbijt?

Voor velen is het ontbijt een liefde-haat-verhouding. Hun lichaam zegt neen, maar alles wat ze hebben geleerd zegt “het moet”. Dat kan moeilijk anders, als je ziet welke aandacht er wordt besteed aan de promotie van het ontbijt. Je krijgt al direct een schuldgevoel of op zijn minst een “ik-ben-niet-goed-bezig”-gevoel, als je de deur uitstapt of aan je activiteiten begint zonder een stevig ontbijt. Ik was altijd verrast, toen ik het leven in Groot-Brittanië observeerde en zag met welke dramatische schotels ze ’s morgens kwamen aanrukken… Ik had medelijden met de maag die dat moest verteren.

Alles betreffende echte en valse honger hebben, heeft betrekking op je eerste maaltijd. Alle adviezen die hierna volgen zijn gericht op de periode, volgend op de intense en blijvende echte hongersignalen. De dag beginnen met een ontbijt geeft je meerdere mogelijkheden. Uit de vele opties hebben wij er drie gekozen.

Ontbijtplan 1

De eerste keuze is het geen-ontbijtplan. Je eet dan slechts tweemaal per dag. Meestal is het niet eens zo moeilijk om je ontbijt over te slaan. De meeste mensen hebben immers niet eens honger ’s na het opstaan in de ochtend. Ga je ondanks het feit dat je geen honger hebt tòch eten, dan is je hele spijsvertering en hongermechanisme voor de rest van de dag ontregeld. Veel kinderen hebben ’s morgens geen trek, maar worden flink gemotiveerd – gedwongen – om toch te eten. Terwijl hun spijsvertering niet eens goed op gang is gekomen door de stress van de ochtenddrukte, vullen zij hun maag, wat eer resulteert in gisting en rotting. Dus, als het je past, het is beslist geen doodzonde om je ontbijt over te slaan. Wil je toch op enig moment ontbijten, dan verzet je je ontbijt naar een later tijdstip. Zo neem je bijvoorbeeld een van de hierna volgende suggestie, zij het later op de dag.

Albert Mosséri, grondlegger van het Hygiénisme in Frankrijk zegt hierover in overeenstemming met de natuurwetten, bij het ontwaken:

Niets eten, niets drinken, de tanden niet poetsen met tandpasta.
Een vuile kleverige tong is een teken van een voortgezette eliminatie.
Wachten tot de mond uit zichzelf proper wordt. Minstens één uur na het ontwaken wachten, voor je iets gaat eten.

Ontbijtplan 2

De tweede keuze is een licht ontbijt: de keuze van sappige vruchten of vruchtensappen. Bijvoorbeeld sinaasappelsap of meloensap, of één of andere vrucht gewoon uit de hand om de honger te kalmeren. Maak je keuze uit het halfzure fruit, zoals aardbeien, druiven et cetera. Gedroogd fruit als ontbijt vinden we niet de beste keuze. Verse vruchten zijn de beste keuze als eerste voedsel van de dag. Men kan ze het best in zijn geheel en ongekookt eten, en naar keuze als een sap, of zo uit de hand. Probeer niet je vol te proppen. Dat is moeilijk bij fruit, maar zeker niet gewenst! Eet gewoon tot je het lichte gevoel van bevrediging bereikt. Drie of vijf sinaasappels, of een pompelmoes en twee sinaasappels, of enkele spieën uit een watermeloen, of een gemiddelde gallia- of honingmeloen of 400 gram druiven zouden een mooie hoeveelheid voor een puur-vruchtenontbijt moeten zijn.

Ontbijtplan 3

De derde keuze voor het ontbijt is bedoeld voor mensen die vinden dat hun ontbijt een beetje meer moet bevatten. Meestal wordt het gekozen door mensen die de hele dag van huis weg zijn en die voor de rest van de dag niet in staat zijn goed voedsel te krijgen. Dit derde plan kan ook verkozen worden door diegenen die zich beter voelen wanneer ze ’s morgens een beetje eiwit eten, in het bijzonder mensen die een probleem hebben met een laag bloedsuikergehalte (hypoglycemie). Alhoewel zeer veel mensen die als dergelijke ‘patiënten’ werden omschreven, succesvol zijn geslaagd in de toepassing van ontbijtplan 1, het tweemaaltijden plan.

Deze derde keuze ‘het steviger ontbijt’, kan bestaan uit wat citrus of ander zuur fruit zoals ananas, aardbeien et cetera, gevolgd door rauwe, ongezouten nootjes of pitten. Idealiter eet je het fruit afzonderlijk, ongeveer dertig minuten later eet je de nootjes of pitten. Op deze manier krijgen de suikers van het fruit de kans de maag te verlaten, voordat de noten verteerd moeten worden. Dit is een veiligheidsmaatregel voor mensen met een zwakke spijsvertering. Bij het eten van dergelijke combinaties, kan men beter minder fruit eten. De toevoeging van salade of selderstelen kan een prima aanvulling betekenen voor den dergelijke maaltijd. Dit type van steviger ontbijt kan het best wat later op de dag gebruikt worden, bijvoorbeeld zo rond het middaguur. Dan heb je immers er al heel wat activiteiten opzitten voordat je deze maaltijd neemt.