Immuniteit & virussen

Traag ademen

Hoe dikwijls sta je stil bij je ademhaling? De meeste mensen zelden of nooit. Er wordt nauwelijks een vraag bij gesteld of de adem (los van de luchtkwaliteit), de manier waarop, het ritme … een bijdrage leveren tot gezondheid of ziekte. Laten we dus even blijven stilstaan bij één van mijn stokpaardjes: trager ademen. Waar is dat goed voor? Wel, als we dan toch de mond vol hebben van “onthaasten”, dan is dit de eerste actie die je kan ondernemen. We ademen namelijk te snel en dat reflecteert automatisch op andere niveau’s, w.o. de hartslag. Als je hart aan een snel ritme gaat (wat meestal wijst op allergie of een intolerantie), dan lijkt me de beste remedie om een paar minuten je ogen te sluiten en tot ontspanning te komen, en daarbij in alle rust en spontaan trager en trager te ademen. Laten we dan eens kijken wat het resultaat is na vijf minuten. Maar misschien heb je te maken met de HIK en komt het je niet gelegen? Je gaat dan opzoeken wat helpt in zo’n geval… en je leest allerlei tips, waaronder alles van het kauwen op een citroen, het inademen van peper of, de favoriet van onze hond, het eten van een lepel pindakaas.

In Hoe de verbinding tussen geest en lichaam versterken, leren we over ‘supramaximale inspiratie’, waarbij je diep maar rustig ademhaalt, tien seconden vasthoudt, adem dan, zonder uit te ademen, nog meer in en houd nog vijf seconden vast, en adem dan een laatste, kleine adem in en houd deze vijf laatste seconden vast om “een onmiddellijke en permanente beëindiging van de hik te bereiken …”

“Toen ik een kind was, leerde ik om mijn eigen hik onder controle te houden door middel van langzame ademhaling, en als volwassene was ik verheugd om te zien dat er eindelijk een verslag over was geschreven.” Er is een zenuw – de nervus vagus – die rechtstreeks van onze hersenen naar onze borstkas en naar onze maag gaat en onze hersenen heen en weer verbindt met ons hart en onze darm, en zelfs met ons immuunsysteem. De nervus vagus is als de ‘hard-wired’ verbinding’ waarmee onze hersenen ontstekingen in ons lichaam kunnen afwijzen. Wanneer je hoort over de verbinding tussen geest en lichaam, is dat wat de nervus vagus is en doet. “Er is toenemende belangstelling voor de behandeling van een breed scala aan aandoeningen met geïmplanteerde pacemaker-achtige apparaten voor het stimuleren van de vagale afferente [nervus vagus] banen”, maar bepaalde ontspanningsoefeningen bedachten een manier om dit te doen zonder dat elektroden die in het lichaam worden geïmplanteerd, en dat is simpelweg trager ademen.

“Een gezond hart is geen metronoom”, zoals een studie met de titel precies uitlegt. “Je hartslag gaat op en neer met je ademhaling. Wanneer je inademt, heeft je hartslag de neiging om omhoog te gaan. Als je uitademt, heeft je hartslag de neiging naar beneden te gaan.” Test dit op jezelf door je hartslag te voelen veranderen terwijl je in- en uitademt. Is dat niet opmerkelijk?

Die hartslagvariabiliteit is een maat voor de vagale tonus – de activiteit van de nervus vagus. Probeer de volgende keer dat je je verveelt je hartslag zo veel mogelijk te versnellen en te vertragen tijdens elke ademhalingscyclus. Dit kan worden gedaan omdat er tegelijkertijd een heel andere oscillerende cyclus gaande is, namelijk het versnellen en vervolgens vertragen van je hartslag, gebaseerd op moment-tot- moment veranderingen in de bloeddruk. En, zoals elke natuurkundestudent je kan vertellen, “hebben alle oscillerende feedbacksystemen met een constante vertraging het kenmerk van resonantie”, wat betekent dat je de amplitude kunt vergroten als je de cycli synchroon laat lopen. Het is alsof je je kind op een schommel duwt: als je de timing precies goed hebt, kun je ze steeds hoger stimuleren. Evenzo, als je met precies de juiste frequentie in- en uitademt, kun je de cycli synchroon laten lopen en je hartslagvariatie vergroten.

En wat is het voordeel ook alweer? Volgens de neurofysiologische modelering stelt het ons in staat om de functie van ons autonome zenuwstelsel te beïnvloeden via vagale afferenten naar hersenstamkernen zoals de locus coeruleus, waardoor waakzaamheidsgebieden van de hypothalamus worden geactiveerd. Met andere woorden, het gaat niet alleen om het genezen van de hik. Een paar minuten per dag langzaam ademen kan blijvende gunstige effecten hebben op een aantal medische en emotionele aandoeningen, waaronder astma, prikkelbare darmsyndroom, fibromyalgie en depressie. In de VS heeft men het ook gebruikt in de sport, oa om de slagprestaties in honkbal te verbeteren.

Tot op heden hebben de meeste onderzoeken geen goede controles gehad en hebben ze mooie biofeedback-machines gebruikt om de resonantiefrequentie van elke persoon te bepalen, maar voor de meeste mensen komt het uit op ongeveer vijf en een halve ademhaling per minuut, wat een volledige in- en uitademing is ongeveer elke 11 seconden. Toen muzikanten willekeurig werden ingedeeld in langzaam ademende groepen met of zonder biofeedback, hielp langzame ademhaling hoe dan ook. Zo is het ook met hoge bloeddruk. Zoals je kunt zien, kun je deze techniek gebruiken om je bloeddruk binnen enkele minuten aanzienlijk te verlagen. De hoop is dat als je dit elke dag een paar minuten oefent, je de rest van de dag langdurige effecten kunt hebben als je normaal ademt.

Wat oefenen? Langzamer ademen – minder dan vijf ademcycli per minuut, gelijk verdeeld over inademen en uitademen. Dus dat is zes seconden in, dan zes seconden uit, al die tijd “ondiep en natuurlijk” ademen. Je wilt niet hyperventileren, dus haal gewoon natuurlijke, oppervlakkige ademhalingen, maar zorg ervoor dat je langzaam ademt. Probeer het de volgende keer dat je de hik krijgt. Maar ik hoop dat je daarop niet zal wachten en dat je meteen probeert wat het voor jou kan betekenen.

Op onze ademsessies konden de deelnemers hun ademritme met gemak vertragen naar de helft van hun normale aantal ademcycli. En als je dan de nadruk legt op het langzaam uitademen met de gedachte aan ontspanning – bevrijding… is het helemaal goed !

Wist je dat Ademhaling één van de acht onderdelen is van het gezondheidsprogramma Nieuwe Start ? Binnenkort is er een nieuwe serie in Waregem op 8 dinsdagavonden… Wees erbij en kom op het spoor van de natuurlijke manier van genezen… helemaal volgens Gods plan.

Immuniteit

Het is mogelijk dat ik deze titel al eerder heb gebruikt, of dat je ondertussen dit woord al zo vaak hebt gehoord, gelezen en er de vreemdste dingen over ontdekt hebt. Ik moet toegeven dat het behoorlijk verwarrend is op welke manier “Immuniteit” wordt beschreven, alsof het iets is om te “hebben” en te “houden”, in plaats van het iedere dag te verdienen.

Ik herinner me een dame die dertig jaar geleden tientallen keren contact met ons nam. De eerste keer had ze het over een einde maken aan haar leven na drie jaar blaasontstekingen, helse pijnen, extreme jeuk, zo erg dat ze niet meer wist wat nog doen… de details ga ik je besparen, maar toen voedingsveranderingen ter sprake kwamen, was dat onmogelijk, tenzij, ja, als ze dan een korte tijd later weer normaal kon eten.

OK, ik kreeg haar zover dat ze iets ging doen. Gaandeweg had deze dame verbeteringen, door eenvoudige maatregelen, oa door het gebruik van ABC, een groen mengsel van alfalfa, gerstgras en chlorella, het verwijderen van kaas en zuivel en suiker… En langzaam werd de pH van de urine minder agressief en genas haar uitzichtloze situatie in enkele maanden.

Ondertussen zijn er meer dan dertig jaar verlopen, en ik leer elke dag bij, over levenswijze, kruiden, voeding, voedingstekorten, kritische feiten die het verschil kunnen maken… En dankzij die eeuwigdurende school, ben ik blij dat ik in Module O ook tientallen andere hulpmiddelen mag aankondigen.

Ik hoop dat je ze – net als ik – ernstig wil overwegen en ze een kans geven. En dat je niet meteen nee zegt – bv omdat het een familiaal probleem is, of iets anders. Als ik kijk naar mijn grootvader, die zich haaks kon houden met een hele fles astmatone : één, twee of soms drie flessen per week ! En dan mijn vader die ik nooit anders gekend heb als worstelend met slijmen en ze ophoestend…

Dus had ik ook kunnen zeggen dat het in de familie zit of dat het de genen zijn, wanneer ik elke dag dat slijm zag passeren en al het ongemak van het hoesten, en de loopneuzen en ontstekingen moest bijnemen.
Alhoewel ik dat slijm ophoesten nooit heel ernstig heb genomen. Dat was kinderspel in vergelijking met al de rest : mijn acné, mijn hoofdpijn, slapeloosheid, evenwichtsstoornissen, pijnen, spierspanningen, om er maar enkele te noemen…

Maar ik leerde een ding : klagen helpt niet.
En toen ik van Coué leerde “Spreek nooit met iemand over je klachten of ongemakken – negeer ze – zet ze zoveel mogelijk op het achterplan.” heb ik dat goed begrepen en ik heb er nooit iemand mee lastig gevallen. Er waren altijd wegen om de klachten minder te voelen en zelfs te vergeten… en ik geloof nog altijd dat Coué gelijk heeft, dat we van een klein probleem geen immense olifant moeten maken, door er teveel aandacht aan te besteden.
Maar dat laat niet na, dat ik altijd heb gezocht om te begrijpen hoe – behalve de geestelijke kant – er fysieke aanleidingen waren voor het bestaan van fysieke ongemakken.

Ik ben 100% akkoord dat we nooit uit angst of dwang moeten handelen, maar alles moeten doen uit liefde voor het leven, wetend dat dat leven door diverse soorten wetten wordt geleid.

Kunnen we meer kwaliteit aan het leven toevoegen door een open, positieve optimistische geest, dan moeten we dat doen, maar we moeten onze ogen niet sluiten voor fysieke invloeden die de kwaliteit van het leven dragen. Ik ga de discussie niet voeren over de kip of het ei.

Ik weet wel dat veel fysieke belastingen of intoxicaties in staat zijn om grote psychische ontregelingen uit te lokken en ik ben in het geheel niet verbaasd over depressies, en ander psychisch leed. Daarom denk ik dat iedereen er baat bij heeft om alles te doen voor een zuiver, gezond en vitaal lichaam, helemaal in harmonie met de natuur. Dat zal comfort, geluk en voldoening brengen.

Ik weet dat mensen op hun manier lezen en luisteren, en dat ze gemakkelijke wegen kiezen en zelfs proberen op te vangen wat ze gewoon kunnen blijven verder doen, zoals ze altijd deden. Minimale inspanningen in de hoop dat dat maximale resultaten biedt. Maar waarom niet objectief een analyse maken van wat moet gedaan worden? Ziekte, ongemak, pijn, hoesten, koorts, lopende neus, niezen, dat ellendig gevoel, een zwaar hoofd… zo prettig is het niet en het is begrijpelijk dat je dat liefst NOOIT MEER hoeft te voelen. Kan, maar het zal van jezelf afhangen.

Dus ik ben blij, dat deze Module er is, en dat de finale beslissing om het samen te stellen er kwam op een moment waarop ik zelf bijna weer mijn stem verloor en voor de zoveelste keer het hele scenario zou doormaken…

Ik hoop dat je het interessant vindt. Ik hoop dat je het begrijpt en dat je de moed hebt om eraan te beginnen. Mocht je het ooit vergeten zijn, bestudeer het dan terug. Tot je het nooit meer zult vergeten.

De Cursus Natuur&Gezondheid bestaat uit 20 Modules die elk een eigen onderwerp behandelen. Module O staat voor Ontstekingen en Pijn. Deze Module bevat verschillende pdf’s (digitale boeken), waaronder Verkoudheid & Infectieziekten, ProstaatVergroting en MucusVrij. Laat Ehret je vertellen wat de iedere oorzaak van 99% van alle ontstekingen zijn. Luister ook naar “Nooit Meer”, en ontdek waarom & hoe Verkoudheid en Griep kan vermeden of geminimaliseerd worden.

Denk ondertussen ook eens aan deze wijze woorden :

Hoe het lichaam zichzelf verdedigt

Na twee eerdere brieven, waarin artritis benaderd werd vanuit de oorzaak – voeding, was de conclusie dat iedere poging om artritis te verbeteren / laat staan genezen, tevergeefs is, zonder de voeding aan te pakken, moeten we nu even de stap zetten naar het verdedigingssysteem van het lichaam. Een gezonde voeding zorgt ervoor dat het afweersysteem optimaal kan werken door antigenen die het systeem binnendringen te verwijderen en immuuncomplexen uit het bloed te verwijderen. Het is bekend dat componenten van het rijke westerse dieet met teveel vet en teveel (dierlijke) eiwitten, de functie ervan schaden. Plantaardige oliën, waaronder die van de omega-3 en omega-6-variëteiten, zijn sterke onderdrukkers van het immuunsysteem. Deze immuunonderdrukkende kwaliteit van oliën (bijvoorbeeld visolie en teunisbloemolie) wordt gebruikt om de pijn en ontsteking van artritis te onderdrukken, maar zoals bij veel medicamenteuze behandelingen is het uiteindelijke resultaat misschien niet het beste voor de patiënt. Onderdrukking van het immuunsysteem verhindert dat het zijn werk doet om binnenvallende vreemde eiwitten te verwijderen. Van vetarme diëten is aangetoond dat ze de ontwikkeling van auto-immuunziekten, vergelijkbaar met lupus en reumatoïde artritis, bij proefdieren vertragen (Ann Rheum Dis 48: 765, 1989).

Gezonde voeding levert ook antioxidanten en andere fytochemicaliën die de gewrichten sterk houden en schade herstellen (Am J Clin Nutr 53 (1 Suppl): 362S, 1991). Dierstudies hebben aangetoond dat het voedsel dat wordt geconsumeerd via het rijke westerse dieet niet voldoende antioxidanten levert om de schadelijke vrije radicalen die zich vormen in de gewrichtsweefsels te vernietigen (J Orthop Res 8: 731, 1990).

Behandeling van artritis met voeding kwam in de mode in de jaren 1920 en veel onderzoeken van de afgelopen 20 jaar hebben aangetoond dat een gezond dieet – een heel ander dan het typische westerse dieet – voor veel mensen een zeer effectieve behandeling van inflammatoire artritis kan zijn.

In 1979 paste Skoldstam bij 16 patiënten met reumatoïde artritis gedurende 7-10 dagen een vasten fruit- en groentesap (vasten) toe, gevolgd door een lactovegetarisch dieet gedurende 9 weken. Een derde van de patiënten verbeterde tijdens het vasten, maar alle verslechterden toen de melkproducten opnieuw werden geïntroduceerd (een lactovegetarisch dieet) (Scan J Rheumatol 8: 249, 1979).

In 1980 rapporteerde Hicklin klinische verbetering bij 24 van de 72 reumapatiënten op een exclusief dieet. Voedselgevoeligheden werden gerapporteerd aan: granen in 14, melk in 4, noten in 8, rundvlees in 4, kaas in 7, eieren in 5, en één voor kip, vis, aardappel en lever (Clin Allergy 10: 463, 1980 ).

In 1980 rapporteerde Stroud over 44 patiënten met reumatoïde artritis die werden behandeld met de eliminatie van voedsel en chemische vermijding. Ze werden vervolgens uitgedaagd met voedsel. Tarwe, maïs en rundvlees waren de grootste overtreders (Clin Res 28: 791A, 1980).

In 1981 beschreef Parke een 38-jarige moeder met 11 jaar progressieve erosieve seronegatieve reumatoïde artritis, die herstelde van haar ziekte en volledige mobiliteit bereikte door alle zuivelproducten stop te zetten. Ze werd vervolgens in het ziekenhuis opgenomen en uitgedaagd om 3 pond kaas en zeven glazen melk te drinken gedurende 3 dagen. Binnen 24 uur was er een duidelijke verslechtering van de artritis van de patiënt (BMJ 282: 2027, 1981).

In 1981 ontdekte Lucas dat een vetvrij dieet volledige remissie veroorzaakte bij 6 patiënten met reumatoïde artritis. Remissie ging verloren binnen 24-72 uur na het eten van een vetrijke maaltijd, zoals een maaltijd met kip, kaas, saffloerolie, rundvlees of kokosolie. De auteurs concludeerden: “voedingsvetten in hoeveelheden die normaal in het Amerikaanse dieet worden gegeten, veroorzaken de inflammatoire gewrichtsveranderingen die optreden bij reumatoïde artritis.” (Clin Res 29: 754, 1981).

In 1982 onderzocht Sundqvist de invloed van vasten met dagelijks 3 liter fruit- en groentesap en lactovegetarisch dieet op de darmpermeabiliteit bij 5 patiënten met reumatoïde artritis. De intestinale permeabiliteit nam af na vasten, maar nam weer toe tijdens een daaropvolgend lactovegetarisch dieet (zuivelproducten en groenten). Tegelijkertijd bleek dat de ziekteactiviteit eerst afnam en daarna weer toenam. De auteurs concluderen: “De resultaten geven aan dat vasten, in tegenstelling tot een lactovegetarisch dieet, de ziekteactiviteit kan verbeteren en zowel de intestinale als de niet-intestinale permeabiliteit bij reumatoïde artritis kan verminderen.” (Scand J Rheumatol 11:33, 1982.)

In 1983 bestudeerde Lithell twintig patiënten met artritis en verschillende huidziekten op een stofwisselingsafdeling gedurende een periode van 2 weken van gemodificeerd vasten op vegetarische bouillon en dranken, gevolgd door een periode van 3 weken met een veganistisch dieet (geen dierlijke producten). Tijdens het vasten waren de gewrichtspijnen bij veel proefpersonen minder hevig. Bij sommige soorten huidziekten (pustulosis palmaris et plantaris en atopisch eczeem) kon tijdens het vasten een verbetering worden aangetoond. Tijdens het veganistische dieet kwamen bij de meeste patiënten zowel tekenen als symptomen terug, met uitzondering van enkele patiënten met psoriasis die een verbetering ervoeren. Het veganistische dieet was erg vetrijk (42% vet). (Acta Derm Venereol 63: 397, 1983).

In 1984 beschreef Kroker 43 patiënten uit drie ziekenhuiscentra die een week lang een puur watervasten ondergingen, en over het algemeen verbeterde de groep aanzienlijk tijdens het vasten. Van de 31 geëvalueerde patiënten hadden er 25 een “redelijke” tot “uitstekende” respons en 6 een “slechte” respons. Degenen met meer gevorderde artritis hadden de slechte reacties. (Clin Ecol 2: 137, 1984).

In 1986 beschreef Panush een uitdaging van melk bij een 52-jarige blanke vrouw met 11 jaar actieve ziekte met exacerbaties die naar verluidt verband hielden met vlees, melk en bonen. Na vasten (3 dagen) of Vivonex (2 dagen) was er geen ochtendstijfheid of gezwollen gewrichten. Blootstellingen aan koemelk (gemaskeerd in een capsule) brachten al haar pijn, zwelling en stijfheid terug (Arthritis Rheum 29: 220, 1986). In 1986 publiceerde Darlington een 6 weken durende, placebogecontroleerde, enkelblinde studie bij 48 patiënten. Eenenveertig patiënten identificeerden voedsel dat symptomen veroorzaakte. Graanvoedsel, zoals maïs en tarwe, gaven symptomen bij meer dan 50% van de patiënten (Lancet 1: 236, 1986).

In 1986 voerde Hanglow een onderzoek uit naar de vergelijking van de artritis-inducerende eigenschappen van koemelk, ei-eiwit en sojamelk bij proefdieren. Het 12 weken durende voedingsschema voor koemelk veroorzaakte de hoogste incidentie van significante gewrichtslaesies. Ei-eiwit veroorzaakte minder artritis dan koemelk en sojamelk veroorzaakte geen reactie. (Int Arch Allergy Appl Immunol 80: 192, 1986). In 1987 rapporteerde Wojtulewski over 41 patiënten met reumatoïde artritis die werden behandeld met een eliminatiedieet van 4 weken. Drieëntwintig van de patiënten verbeterden. (Voedselallergie en -intolerantie. London: Bailliere Tindall 723, 1987).

In 1988 liet Hafstrom 14 patiënten slechts één week watervasten. Tijdens het vasten nam de duur van de ochtendstijfheid en het aantal en de grootte van gezwollen gewrichten af bij alle 14 patiënten. Er werden geen nadelige effecten van vasten gezien, behalve voorbijgaande zwakte en duizeligheid. De auteurs beschouwen vasten als een mogelijke manier om een snelle verbetering van reumatoïde artritis te induceren (Arthritis Rheum 31: 585, 1988).

In 1991 zette Kjeldsen-Kragh 27 patiënten op een aangepast vasten met groentebouillon, gevolgd door een veganistisch dieet en vervolgens een lacto-ovovegetarisch dieet. Er trad een significante verbetering op in objectieve en subjectieve parameters van hun ziekte (Lancet 2: 899, 1991). Bij een follow-uponderzoek van twee jaar werden alle dieetresponders aangetroffen, maar slechts de helft van de dieet-non-responders volgde het dieet nog steeds, wat er verder op wijst dat een groep patiënten met reumatoïde artritis hebben baat bij dieetmanipulaties en dat de verbetering kan worden gehandhaafd gedurende een periode van twee jaar (Clin Rheumatol 13: 475, 1994.) Patiënten die uitvielen met artritische aanvallen in de producten) werden geïntroduceerd (Lancet 338: 1209, 1991).

In 1991 rapporteerde Darlington over 100 patiënten die in het afgelopen decennium dieetmanipulatietherapie hadden ondergaan, een derde was nog steeds gezond en onder controle met een dieet alleen zonder enige medicatie tot 7 ½ jaar na het starten van de dieetbehandeling. Ze ontdekten dat de meeste patiënten reageerden op granen en zuivelproducten (Lancet 338: 1209, 1991).

In 1992 meldde Shigemasa een 16-jarig meisje met lupus dat overging op een puur vegetarisch dieet (geen dierlijk voedsel) en haar steroïden stopte zonder toestemming van haar arts. Na het starten van het dieet vielen haar antilichaamtiters (een weerspiegeling van ziekteactiviteit) terug naar normaal en verbeterde haar nierziekte (Lancet 339: 1177, 1992).

In 1995 toonde Kavanaghi een elementair dieet (dat is een hypoallergeen eiwitvrij kunstmatig dieet bestaande uit essentiële aminozuren, glucose, sporenelementen en vitamines) wanneer het werd gegeven aan 24 patiënten met reumatoïde artritis, verbeterde hun kracht en verbeterde artritische symptomen. Herintroductie van voedsel bracht de oude symptomen terug (Br J Rheumatol 34: 270, 1995). In 1998 testte Nenonen de effecten van een ongekookt veganistisch dieet, rijk aan lactobacillen, bij reumapatiënten, gerandomiseerd in dieet- en controlegroepen. De interventiegroep ervoer subjectieve verlichting van reumatische symptomen tijdens de interventie. Een terugkeer naar een omnivoor dieet verergerde de symptomen. De resultaten toonden aan dat een ongekookt veganistisch dieet, rijk aan lactobacillen, de subjectieve symptomen van reumatoïde artritis verminderde (Br J Rheumatol 37: 274, 1998).

De voorbeelden die werden gegeven, hebben te maken met artritis, maar eigenlijk zou men dit moeten uitbreiden naar alle condities die te maken hebben met ontsteking. (Ik las recent een rapport “Kanker is een ontsteking”… dus gaat het om meer dan alleen reumatische aandoeningen) We kunnen de ontsteking bestrijden, maar zolang de oorzaak van de ontsteking blijft bestaan – en dit is meestal een voedingsoorzaak – zal de ontsteking terugkeren. De meest radicale benadering van de voeding die ontsteking geen kans geeft, vinden we bij Professor Ehret en zijn Mucusvrije Voeding.

Vroeg of laat heeft iedereen met ontsteking te maken, en daarom is de kennis hiervan voor iedereen waardevol. Vetarme en eiwitarme voeding zijn al twee principes die we kunnen onthouden, voor de rest vinden we de basis in Reuma natuurlijk genezen en in MucusVrij.

Natur-El beschikt over een bibliotheek van digitale brochure, boeken, opnames, schema’s… om je wegwijs te maken in de zelfhulp en natuurlijke gezondheid.

Een overzicht van de beschikbare werken kan aangevraagd worden.

De Darm en het Immuunsysteem

In vorige brief hebben we ons de vraag gesteld waarom reumatoïde artistiek in de westerse wereld zo’n omvang neemt en het leven van miljoenen mensen tot een hel maakt. Eén van de antwoorden hierop vinden we in verhoogde intestinale doorlaatbaarheid.

De darm vormt een effectieve barrière om de darminhoud van het inwendige van het lichaam te scheiden en ongewenste infiltratie uit te sluiten. Slechts een enkele laag scheidt het individu van enorme hoeveelheden antigenen (vreemde eiwitten) van zowel voedings- als microbiële oorsprong. Het darmslijmvlies absorbeert en verteert voedingsstoffen, waardoor grote complexe moleculen worden omgezet in kleine, eenvoudige. Normaal gesproken mogen alleen de kleine moleculen de darmwand passeren, terwijl de grote moleculen die als antigenen kunnen werken en immuunreacties veroorzaken, een beperkt vermogen hebben om erdoorheen te gaan. Infecties en toxines kunnen gaten in deze barrière veroorzaken en ervoor zorgen dat grote moleculen in het bloed terechtkomen. Deze toestand van verhoogde intestinale permeabiliteit wordt een ‘lekkende darm‘ genoemd. Van patiënten met inflammatoire artritis is aangetoond dat ze een ontsteking van het darmkanaal hebben, resulterend in verhoogde permeabiliteit (Baillieres Clin Rheumatol 10: 147, 1996).

De grootste hoeveelheid lymfoïde weefsel in het lichaam wordt geassocieerd met de darmen. Dit weefsel beschermt het lichaam tegen antigenen die wel door de darmbarrière komen. Helaas kan een ongezond voedingspatroon – te veel vet, cholesterol en dierlijke eiwitten – het vermogen van het lymfoïde weefsel om binnendringende antigenen die de darmwand bereiken, vernietigen.

Het is bekend dat vasten de doorlaatbaarheid van de darmen vermindert, waardoor de darm ‘minder lek’ wordt. Dit kan een van de redenen zijn waarom is aangetoond dat vasten dramatisch voordeel oplevert voor patiënten met reumatoïde artritis (Scand J Rheumatol 1982; 11 (1): 33-38). Wanneer patiënten na het vasten terugkeren naar een dieet met zuivelproducten, wordt de darm meer doorlaatbaar en keert de artritis terug. Een ongezond voedingspatroon dat zuivelproducten en andere dierlijke producten bevat, veroorzaakt ontsteking van de darmoppervlakken en verhoogt daardoor de doorgang van voedings- en / of bacteriële antigenen (Br J Rheumatol 33: 638, 1994). Een veganistisch dieet (zonder dierlijke producten) blijkt de fecale microbiële flora bij reumatoïde artritispatiënten te veranderen, en deze veranderingen in de fecale flora zijn geassocieerd met verbetering van de artritisactiviteit (Br J Rheumatol 36:64, 1997).

Naast het feit dat het geen dierlijke producten bevat, moet het dieet ook een zeer laag vetgehalte hebben voor maximale voordelen. Vet in de voeding heeft een toxisch effect op de darmen van proefdieren en veroorzaakt letsel waardoor de doorlaatbaarheid van de darmen toeneemt, waardoor meer antigenen het lichaam kunnen binnendringen (Pediatr Res 33: 543, 1993). Het voeren van diëten met een hoog cholesterolgehalte aan jonge dieren verhoogt ook hun “lekkende darm” (J Pediatr Gastroenterol Nutr 9:98, 1989; Pediatr Res 21: 347, 1987). Die veganistische diëten die artritispatiënten niet hebben geholpen, bevatten veel plantaardige oliën, waarvan bekend is dat ze de darmintegriteit beschadigen.

Een gevaarlijke paradox bij de behandeling van artritis is dat de medicijnen die het meest worden gebruikt om artritis te behandelen, toxines zijn voor deze darmbarrière. Alle algemeen gebruikte niet-steroïde ontstekingsremmers (zoals Advil, Motrin, Naprosyn, enz.), behalve aspirine en nabumeton (Relafen), worden in verband gebracht met een verhoogde darmpermeabiliteit bij de mens. Hoewel dit op korte termijn omkeerbaar is, kan het na langdurig gebruik maanden duren voordat de barrière verbetert. (Baillieres Clin Rheumatol 10: 165, 1996).

Vreemd eiwit in het lichaam

Via de “lekkende darm” komen vreemde eiwitten uit voedsel en bacteriën in de bloedstroom. De voedingseiwitten worden door het lichaam herkend als ‘niet eigen’ – als iets schadelijk, net zoals het de eiwitten van virussen, parasieten en bacteriën als lichaamsvreemd herkent. Vervolgens maakt het antistoffen tegen deze indringers. Verhoogde niveaus van antilichamen tegen darmbacteriën en voedsel zijn gevonden bij verschillende vormen van inflammatoire artritis (Rheumatol Int 1997; 17 (1): 11-16; Clin Chim Acta 203: 153, 1991).

Antigeen-antilichaamcomplexen

Een “lekkende darm” kan leiden tot de vorming van grote complexen, bestaande uit antilichamen en het vreemde eiwit (antigenen) in het bloed (Curr Opin Rheumatol 10:58, 1998; Ann Prog Clin Immunol 4:63, 1980). Het gezonde lichaam heeft mechanismen die deze grote complexen gemakkelijk uit het bloed verwijderen. Bij sommige mensen overleven deze complexen echter, omdat ze te snel worden gevormd om volledig te worden verwijderd en / of de verwijderingsmechanismen onvoldoende zijn om de last te dragen. De hardnekkige complexen worden vervolgens uitgefilterd door de kleinste haarvaten van het lichaam die in de gewrichten, huid en nieren worden aangetroffen. Deze complexen zitten vast in de haarvaten en veroorzaken een ontstekingsreactie, zoals een splinter die in de huid vastzit.

Moleculaire nabootsing

Een ander lot van de vreemde eiwitten is dat ze ervoor kunnen zorgen dat het lichaam antilichamen aanmaakt die niet alleen specifiek zijn voor dat vreemde eiwit, maar ook een interactie aangaan met vergelijkbare menselijke eiwitten. Dit mechanisme staat bekend als moleculaire mimiek. Het lichaam valt zichzelf aan en de resulterende ziekten worden auto-immuunziekten genoemd. Reumatoïde artritis, lupus, artritis psoriatica, spondylitis ankylopoetica en de andere inflammatoire vormen van artritis zijn auto-immuunziekten.

Moleculaire nabootsing bij reumatoïde artritis is geïdentificeerd met koemelk. Een analyse toonde aan dat de aminozuurresiduen 141-157 van runderalbumine in wezen dezelfde waren als de aminozuren die worden aangetroffen in menselijk collageen in de gewrichten (Clin Chim Acta 203: 153, 1991). De antilichamen die worden gesynthetiseerd om de vreemde koemelkeiwitten aan te vallen, vallen uiteindelijk de gewrichtsweefsels aan vanwege gedeelde aminozuursequenties tussen het kraakbeen en de melkeiwitten, die het antilichaam moet aanvallen.

Gezondheid is in feite een eenvoudig onderwerp. Maar wanneer we ons beginnen te verdiepen in de onderliggende mechanismen, en waarom het lichaam zo reageert, komen we tot verbazende conclusies. In onze volgende brief gaan we kijken naar het verdedigingssysteem van het lichaam. Dat is een andere sleutel in de Artritis-strategie.

Alles wat je moet weten over hoe reumatische aandoeningen stop te zetten en om te keren, vind je in het boek en de werkmap Reuma, natuurlijk genezen, gedrukt of digitaal.

Mensen hebben vragen en willen antwoorden. Die kunnen ze krijgen. Op basis van vragen die werden gesteld, wordt volop gewerkt aan Module Q – Questions / Vragen&Antwoorden. Blijvend interessant voor u die de Natuurlijke Gezondheid wilt begrijpen. Het eerste nummer kan afzonderlijk worden aangevraagd worden via de Herbômont-winkel of via Natur-El (9 euro). De bundel : Module Q kost 30 euro.