Maand: augustus 2023

Dikker door fruit

Maakt suiker uit fruit je dik of helpt het om af te vallen? Laten we het horen uit de mond van Petr Cech (uit Fruit can save your ass / and the planet too)

“Ik krijg veel de vraag – “maakt suiker uit fruit dik?”

Het duidelijke en simpele antwoord is nee, maar laat het me uitleggen. Sommige deskundigen beweren dat we zoveel mogelijk vers rauw fruit moeten eten en het eten ervan voorkomt en geneest zelfs diabetes, hartaandoeningen, zwaarlijvigheid en andere degeneratieve ziekten.

Aan de andere kant beweren andere experts dat fruit absoluut schadelijk is voor de gezondheid omdat het suiker bevat, en blijkbaar beschouwen ze elke vorm van suiker als slecht. Je ziet dat er verwarring is in het straatje… en vanwaar komt dat?

Het is duidelijk dat twee verschillende voedingsbenaderingen niet méér tegenstrijdig kunnen zijn! Ze kunnen niet beide gelijk hebben. Dus welke is juist?

Misschien zou het kijken naar het bewijs duidelijkheid in de kwestie brengen. Dus laten we eens kijken naar het echte bewijsmateriaal

Mensen die hun calorie-inname voornamelijk uit fruit halen, worden fruitariërs genoemd. Ik heb nogal wat langdurige fruitariërs ontmoet en geen van hen is dik! Ze zijn allemaal slank, fit en gezond, ook al is hun natuurlijke suikerinname extreem hoog door het eten van verschillende kilo’s fruit per dag.

Aan de andere kant heb ik ook veel mensen ontmoet die suiker vermijden en daarentegen heel veel eiwitten en vetten eten, en velen van hen lijken ook fit en gezond te zijn!

Dat is waar het verwarrend wordt. Deze twee benaderingen zijn volledig tegengesteld, maar op de een of andere manier lijken ze allebei te werken om mensen slank en fit te houden. Misschien geeft de wetenschap het antwoord?

De experts die fruit demoniseren, citeren vaak graag wetenschappelijke studies. Om de waarheid te achterhalen, heb ik grondig onderzoek gedaan naar hun beweringen en hun ondersteunend bewijs. Als ik die onderzoeken bestudeer, zie ik dat de studies zijn uitgevoerd met hoogverwerkte fructose (wat een technische naam is voor een bepaalde suiker) en nooit met heel fruit. De conclusies van die studies zijn daarom fundamenteel onjuist.

Het is waar dat fruit fructose bevat, maar nooit in de concentratie van de verwerkte fructose die in gefabriceerde voedingsmiddelen en dranken wordt aangetroffen. Er wordt vaak beweerd dat fructose de lever beschadigt. De studie toont echter aan dat industriële, geïsoleerde fructose en niet de natuurlijke fructose in fruit (die begeleid wordt door honderden ondersteunende substanties), geassocieerd is met leverschade.

Het lijkt erop dat het geroezemoes over fruit dat slecht voor je is, gebaseerd is op de valse veronderstelling dat, omdat geraffineerde fructose slecht is voor je gezondheid en fruit van nature voorkomende fructose bevat, alle fruit daarom slecht voor je is. De studie heeft echter aangetoond dat voor het bereiken van gewichtsverlies een gematigd natuurlijk fructosedieet superieur was aan een dieet met weinig fructose.

Een studie die al 24 jaar werd uitgevoerd met bijna 3,5 miljoen mensen, concludeerde dat de consumptie van heel fruit het risico op diabetes type 2 juist verlaagt.

Er is nog een studie van de Harvard Universiteit die aantoont dat consumptie van heel fruit het risico op diabetes type 2 verlaagt.

Heel fruit bevat in water oplosbare en in water onoplosbare vezels, antioxidanten en andere chemische verbindingen die de opname van suiker in de bloedbaan vertragen. Ze bevatten grote hoeveelheden antioxidanten die essentieel zijn voor celbescherming en neutralisatie van vrije radicalen. Bovendien zitten ze boordevol vitamines en mineralen die zo belangrijk zijn voor onze lichaamsfuncties.

Tegelijkertijd zijn er aanwijzingen dat een suikerarm dieet helpt bij het afvallen. Dus waar is de waarheid?

Na het lezen van wetenschappelijke onderzoeken, het uitproberen van verschillende voedingsbenaderingen (inclusief zowel fruitarisch als geen suikerdieet) en het bestuderen van het menselijke metabolisme (vooral de regulering van de bloedsuikerspiegel), kwam ik tot de conclusie dat het de combinatie is van te veel vet en te veel suiker in de bloedbaan die ongunstige bloedsuikerspiegel veroorzaakt.

Het is deze combinatie, die zo veel voorkomt in verwerkte voedingsmiddelen en diëten van vandaag, die het meest bijdraagt ​​aan de moderne gewichtstoename en voedingsgerelateerde ziekten.

Vorig jaar zond de BBC een documentaire uit over het onderwerp “Fat versus Sugar”. Een identieke mannelijke tweeling, beide praktiserende artsen, jong en gezond, volgden een maand lang diëten, de ene (“Fat twin”) at alleen dierlijke eiwitten en vetten, de andere (“Sugar twin”) alleen koolhydraten en suikers, inclusief fruit en groenten. Ze mochten zoveel eten als ze wilden en werden nauwlettend gevolgd door onderzoekers en getest voor, tijdens en na het experiment. “Sugar twin” presteerde consequent beter dan “Fat twin” op zowel mentale als fysieke prestaties.

Ze verloren allebei gewicht, maar “Sugar twin” verloor alleen vet. “Fat twin” verloor meer spieren dan vet, wat een zeer ongezond resultaat is.

Het experiment bevestigde de opvatting dat beide benaderingen effectief zijn om gewicht te verliezen. Daarom hebben mensen die zweren bij een koolhydraatarm dieet in zekere zin gelijk: je valt af als je koolhydraten beperkt. Maar kennelijk ten koste van uw gezondheid op de lange termijn.

De conclusie van het programma, voorgesteld na het experiment van een maand, was dat de combinatie van suiker en vet in het westerse dieet het schadelijkst is voor de gezondheid. Onder verwijzing naar eerder laboratoriumonderzoek wees het programma op de potentie van de verhouding 50/50 vet/suiker in voedsel, dat zeer verslavend is omdat het een fundamenteel biologisch beloningssysteem in onze hersenen lijkt te stimuleren.

Bloedsuikerregulatie begrijpen

Ik zie veel artikelen en hoor mensen praten over suiker alsof het een of ander kwaad is. Maar je kunt het alleen als slecht beschouwen als je het menselijke metabolisme en de energieregulatie niet begrijpt.

Allereerst heeft iedereen bloedsuiker en zonder dat zouden we gewoon doodgaan. Zelfs mensen die 4 weken watervasten hebben een bloedsuikerspiegel, anders zouden ze niet overleven. Ook als je geen koolhydraten consumeert, zet je lichaam vetten en eiwitten in je lichaam om in glucose.

Dus suiker is niet het probleem, schommelingen in de bloedsuikerspiegel wel.

In een gezond lichaam wordt de glucose in het bloed met behulp van insuline naar de cellen overgebracht. Maar als er te veel lipiden (vet) in de bloedbaan stromen, kan de glucose niet efficiënt naar de cellen worden overgebracht, waardoor er te veel suiker (glucose) in het bloed wordt opgehoopt. De alvleesklier geeft nog meer insuline af, wat vervolgens leidt tot een daling van de bloedsuikerspiegel. Deze onevenwichtigheden en pieken kunnen ervoor zorgen dat je weinig energie hebt, en verlangt naar suikerhoudend eten en drinken en stemmingswisselingen hebt. Op lange termijn kan het ook insulineresistentie veroorzaken, wat leidt tot diabetes type 2.

Hoge niveaus van triglyceriden (vet) worden aangetroffen in de bloedbanen van insulineresistente patiënten. Dit is van oudsher gezien als een gevolg van insulineresistentie. Volgens de studie kan accumulatie van triglyceriden in de bloedbaan van insulineresistente patiënten echter niet alleen een gevolg zijn van insulineresistentie, maar ook een oorzaak zijn.

Dit betekent dat vet, niet de suiker, de primaire boosdoener is voor diabetes.

Bij het omgaan met diabetes type 2 (een ziekte waarbij het lichaam te veel insuline aanmaakt) lijkt het bedrieglijk duidelijk dat de oplossing is om de inname van koolhydraten door de patiënt te verminderen, omdat deze in het lichaam in suiker veranderen, en insuline is een suikerverwerkings- en -regulerend hormoon. Voor zover ik weet, heeft deze aanpak echter niemand van de ziekte genezen, maar het een beetje beheersbaarder gemaakt. Het behandelt de symptomen, niet de oorzaken van de ziekte.

Daarentegen is er aanzienlijk bewijs dat diëten met weinig vet en veel plantaardige koolhydraten diabetes type 2 kunnen genezen (zie het werk van Dr. John McDougall en Dr. Neal Barnard).

Studies tonen aan dat veganistische diëten diabetes type 2 kunnen behandelen en voorkomen. Zelfs als je geen diabetes hebt of geen risico loopt om diabetes te krijgen, tonen deze onderzoeken aan dat een veganistisch dieet helpt om de bloedsuikerspiegel in evenwicht te brengen, wat essentieel is voor het bereiken en behouden van een gezond gewicht.

De beste oplossing voor gewichtsverlies en gezondheid

Gebaseerd op onderzoek en ervaring en het begeleiden van andere mensen om hetzelfde te doen, is fruit absoluut gezond en kan het zeer gunstig zijn bij het afvallen! (Herinner je Patrick Geryls’ Slank & Gezond)

Als je besluit een dieet met veel fruit te volgen, is het essentieel om vlees, zuivelproducten en vette voedingsmiddelen te vermijden of drastisch te verminderen vanwege hun effect op de regulering van de bloedsuikerspiegel, zoals hierboven uitgelegd.

Ja, je kunt fruit eten als je gezond wilt zijn en wilt afvallen! Een van de redenen waarom ik van fruit houd, is dat het het ultieme fastfood is. Geen voorbereiding nodig, gewoon wassen, schillen, soms snijden en eten! En het is super gezond.

De feiten over Eiwitten

Eiwitten zijn de bouwstenen van het planten- en dierenrijk. Het menselijk lichaam voegt ongeveer 100.000 verschillende eiwitten samen, en gebruikt die voor de opbouw van organen, zenuwen, spieren en vlees.

Enzymen – de alles overkoepelende katalisatoren van al deze chemische processen – zijn gespecialiseerde eiwitten die gebonden zijn aan actieve zuurstofcomponenten.

22 soorten, een oneindige combinatie

Alle eiwitten zijn combinaties van slechts 22 aminozuren, waarvan er 8 “essentieel” voor de mens zijn. Hiermee wordt bedoeld dat de mens die niet zelf kan aanmaken. Als de essentiële aminozuren in de voeding aanwezig zijn, dan kan het lichaam gewoonlijk de andere “niet-essentiële” aminozuren zelf aanmaken; maar als er ook maar één essentiëel aminozuur niet in zit, of te weinig ervan, dan is het lichaam niet in staat om de andere eiwitten die het nodig heeft, zelf te synthetiseren, zelfs als de totale eiwitinname hoog is. Natuurlijk is het niet zo dat alle essentiële aminozuren in één keer moeten gebruikt worden. Ons lichaam heeft mogelijkheden om de aminozuren op te slaan, wat wij gewoonlijk de “aminozurenpoel” noemen, en wanneer het lichaam toe is aan het herstel of aan de formatie van nieuw weefsel, is er behoefte aan het volle spectrum van aminozuren. Afhankelijk van welk weefsel moet opgebouwd worden, komt er al snel of op lange termijn gebrek aan één bepaald aminozuur dat niet kan vervangen worden. Dit resulteert in gebrekkige eiwitstructuren en de pathologische verschijnselen die dat met zich meebrengt. Het is mogelijk om voldoende eiwitten, zelfs veel te veel eiwitten te eten, en toch nog gebrek te hebben aan de gepaste aminozuren.

Zwavelhoudende aminozuren

Van bijzonder belang voor de gezondheid van de hersenen en het zenuwstelsel zijn de zwavelhoudende aminozuren – methionine, cysteine, en cystine – die het meest overvloedig in eieren en vlees voorkomen. Deze aminozuren komen ook voor in alfalfa, wortelen en andere groentesoorten en verder in brazilnoten en hazelnoten. Sommigen kunnen aminozuren die “niet-essentiëel” zijn moeilijk aanmaken, zoals taurine en carnitine, en moeten die uit voedingsbronnen verkrijgen, hoewel dit een zeldzaamheid is.

Betrokken bij alle lichaamsfuncties

Eiwit is essentiëel voor normale groei, de aanmaak van hormonen, voor het bloedstollingsproces en voor de vorming van melk tijdens de lactatie. Eiwitten helpen het zuur-basen evenwicht van weefsels en bloed in evenwicht houden. Als er eiwit in de voeding ontbreekt, dan onstaat er in het bloed en weefsels de neiging om ofwel te zuur of te alkalisch te worden, afhankelijk van de zuurgraad of alkalische graad van het voedsel wat we eten. Een onjuist zuur-basen evenwicht is vaak een probleem, en dat zowel onder vegetariërs en niet-vegetariërs. Als vegetariërs teveel nadruk leggen op granen en peulvruchten of fabrieksmatige producten, resulteert dit vaak in verzuring. Bij vleeseters zien we eenzelfde fenomeen, als daar tegenover geen grote porties groenten staan. Maar wat opmerkelijk is, is de verzuring bij extreme hoeveelheden zuur fruit. Dit heeft te maken met het gelimiteerde vermogen om vrije zuren te neutraliseren.

Er wordt gezegd dat dierlijk eiwit onze enige bron van compleet eiwit is. Alle essentiële aminzozuren, en vele “niet-essentiële” zijn aanwezig in dierlijke producten. Toch zijn de eiwitstructuren waarin ze voorkomen zeer complex en moeten afgebroken worden tot de bouwstenen. Eiwit-leveranciers van het plantenrijk bevatten eenvoudige eiwitstructuren die eenvoudig ontleed kunnen worden. Het nadeel is dat ze in één of meer van het hele spectrum aan aminozuren laag scoren, zelfs als het totale eiwitgehalte hoog ligt.

In ‘The happy truth about protein’ bekijkt Hannah Allan dat anders. Zij gaat uit van de vele plantaardige eiwitbronnen en gaat ervan uit dat mensen gebruik maken van een grote variatie aan eiwitbronnen. In het geheel daarvan komen snel alle essentiële en niet-essentiële aminozuren veelvuldig voor en zelfs sommige plantaardige voedingsmiddelen (groenten, fruit, noten) bevatten het volledige spectrum. Dit boekje werd de basis voor onze publicatie over Eiwitten in de Voeding. Dat werd trouwens uitgebreid met een grote hoeveelheid actuele informatie.

De ontwerper van de theorie van de “volledige eiwitten” Frances More Lappé stelde dat alle essentiële aminozuren ineens moesten worden gebruikt om te kunnen worden opgenomen. Gezien dat praktisch alleen kon met dierlijk eiwit, onderbouwde dit de theorie van de noodzaak tot het eten van veel vlees.

Amper enkele jaren na zijn ontdekking kwam hij op deze theorie terug toen hij had onderzocht dat ook vegetariërs “complete eiwitten” konden gebruiken, echter nog altijd als geheel. Zijn theorie was ondertussen echter door de hele wereld al geaccepteerd en er was geen terugweg mogelijk. Het vervolg van Lappé’s onderzoek heeft zijn kansen niet meer waargemaakt.

Volgens Lappé was het eiwitvraagstuk samen te vatten in : “Het lichaam moet al de essentiële aminozuren samen innemen teneinde al deze te kunnen gebruiken. De twee beste bronnen aan eiwit in het plantenrijk zijn peulvruchten en granen, maar al het plantaardig voedsel scoren gering in tryptofaan, cystine en threonine.”

Peulvruchten zoals bonen, pinda’s en cashews zijn rijk aan het aminozuur lysine, maar arm in methionine. Granen hebben een tegenovergesteld profiel. Om de best mogelijke eiwit-combinatie uit plantaardige bronnen te verkrijgen zouden peulvruchten en granen samen gegeten moeten worden en moeten worden gecombineerd met op zijn minst een kleine hoeveelheid dierlijk eiwit. De meeste op granen gebaseerde keukens houden dit principe er op na. Bijvoorbeeld, dierlijke producten plus mais zijn een hoofdgerecht in de mexicaanse keuken, zoals ook kikkererwten en onverwerkte tarwe in het Midden-Oosten dat zijn, en rijst en soyaboonproducten in Azië.

Toch zijn er bedenkingen bij deze combinatie en vooral bij het gebruik van bonen als eiwitleverancier. Het is mogelijk dat het onderzoek oplevert dat plantaardige eiwitten moeilijk opneembaar zijn. Dat kan moeilijk verbazen, want alle onderzoeken gaan uit van het princiepe dat eiwitten volledig vertegenwoordigd moeten zijn in iedere inname, en dat bijna ieder onderzoek uitgaat van de combinatie granen-peulvruchten.

De ervaring leert dat peulvruchten moeilijk verteren, zelfs uitmonden in rotting en gisting met sterke vorming van gassen. Zouden eiwitten doorheen dat verstoord chemisch proces toch opgenomen worden ? Het zou bijna een wonder heten. Bovendien extra gecombineerd met granen vormt dit een bijkomende moeilijkheid. Geen enkel onderzoek spreekt zich uit over alfalfa, wortels en bladgroenten, met een wijd spectrum aan aminozuren, wellicht omdat men dit een ‘onrealistische bron van eiwitten’ zal noemen. Ook in de vegetarische wereld zijn groenten niet altijd het meest populair.

De plantaardige voeding heeft erkenning verkregen. Openbare restauranten, en ook klassieke eetgelegen bieden vegetarische maaltijden aan. Het is een evolutie die niet stop te zetten valt. Maar hoe zal de vegetarische voeding er uitzien ? In ieder geval heeft hun stem een invloed in de hele voedingswereld. Voedingsdeskundigen pleiten voor een begrenzing of complete eliminatie van dierlijke producten, en verkrijgen daarmee veel aandacht in de pers. Jammer genoeg leggen zij nadruk op granen; terwijl wetenschappelijk bewijs argumenteert tegen te veel op granen en peulvruchten als bronnen van eiwit, of voor het sterk reduceren van dierlijke producten in het diëet.

Het verschuiven van dierlijke eiwitten naar granen en peulvruchten berust vooral op ethische gronden, w.o. het respect voor het leven van het dier en het lijdt geen twijfel dat het dier in zijn bestaan is miskend door onze huidige productiemethoden. Dat is ook te merken aan de kwaliteit van de dierlijke voeding.

Landbouw heeft mogelijk gemaakt dat wij onze voedselkeuze afhankelijk stelden van slechts enkele plantensoorten en slechts enkele zaden. Dit heeft ons losgemaakt van de noodzaak om voedsel te vergaren, en te voorzien in ruime proporties en zelfs schaarsteperiodes te overbruggen. De keerzijde is dat al onze planten zodanig van hun natuurlijke samenstelling zijn afgeweken dat weinig planten nog compleet zijn. Er blijft daarom altijd de noodzaak om in de voeding een deel wilde planten toe te voegen.

Meer info :

Er zijn weinig onderwerpen die zoveel emoties oproepen als eiwitten. Het lijkt erop dat het de negenproef is van gezonde voeding. De realiteit is dat eiwitten voor 90% van alle mensen een probleem is: door teveel niet assimileerbaar eiwit van slechte kwaliteit, creëren ze de ergste en hardnekkige toxines die een nefaste impact hebben op iemands gezondheid.

In Eiwitten in Voeding en Gezondheid lees je over ‘de gelukkige waarheid over eiwitten’: eet er minder en beter.

Geneesbaar of Ongeneeslijk

Bijna op hetzelfde moment vond ik twee boeken met ongeveer dezelfde titel: “There are no incurable diseases” (Er zijn geen ongeneeslijke ziekten). De benadering van de twee boeken is compleet verschillend. Het boek van Dr Schulze richt zich op een compleet detoxprogramma, terwijl het boek van Jon Burras uitlegt wat er nodig is om het lichaam zichzelf te laten genezen. En dat doet hij door de complete verschillende zienswijze op genezen uit te leggen tussen de klassieke benadering en een holistische benadering.

De informatie uit beide boeken vond ik ronduit interessant en werd het patroon waarop ik “Terug naar Natuurlijke Gezondheid” heb gemaakt : “Een beproefd plan voor herstel van de gezondheid en vernieuwing van de vitaliteit“. Het werd rijkelijk aangevuld met artikels en een programma waarmee je direct aan de slag kunt.

Als niets hielp, probeer dan dit

“Het lichaam is zelf herstellend. Geef het lichaam die kans door een verlengde rust (vasten) en het zal zijn taken uitvoeren – een algemene schoonmaak van het huis… Het zal de opgestapelde afvalstoffen en schadelijke plaque naar buiten gooien. Het zal de belaste organen weer normaal laten functioneren. Het lichaam herstelt zichzelf als de oorzaken van de problemen worden stopgezet.” – Dr. Herbert M. Shelton in Fasting Can Save Your Life.

“Je lichaam heeft een blauwdruk, een schema van wat een perfecte gezondheid is en probeert constant deze perfecte gezondheid voor jou te bereiken.” – Dr. Richard Schulze

Gezond Leven… is niet iets wat je begint te doen als je ziek bent. Niemand hoeft te wachten om veranderingen in te voeren. Zodra je de beschermende invloed van gezonde praktijken bewust bent, zou men er alles moeten aan doen om ze te integreren in de dagelijkse routine. 

Is iemand ziek? Vooral dàn mag er geen tijd verloren gaan en vooral nu moet er niet gezocht worden naar compromissen, maar moet alle moed bij elkaar gehaald worden om iedere oorzaak om te draaien en iedere kans op gezondheid aan te grijpen. 

Vanaf bladzijde 81 vind je “Een plan voor gezondheid”. Een daarin zegt Dr Schulze : “Ik zag wat ze aan een patiënt gaven op een dag, maar liet de dosis verhogen met acht keer ! Ziekten geven zich niet zo gemakkelijk gewonnen. Mensen zijn moeilijker dan je denkt. Als je naar de levens kijkt van deze zogenaamd zwakke patiënten, was de manier waarop ze leefden en voor zichzelf zorgden voor ze ziek werden heel intens.  Deze mensen dronken liters schadelijke dranken, rookten sigaretten en schepten rijkelijk op van het dierlijk voedsel en industrievoeding… plus andere slechte attitudes. Ze hebben nooit stil gestaan bij alle manieren waarop ze zichzelf probeerden te doden. Ze hebben nooit getwijfeld wanneer ze hun zevende biertje openden. Ze hebben het royaal laten vloeien. Ze hebben nooit een vraag gesteld bij hun vettige chips of rommelige snacks, of zich bekommerd over een dosering – toen ze de volgende zak open scheurden, het naar beneden kauwden en de tv-zender veranderden. Ze hebben de fabrikant niet gebeld of ze het misschien wel juist gedaan hebben. Ze feesten er duchtig op los. Sigaretten, drank, koffie, suiker, chocolade, fast food, recreatieve drugs, medicijnen op recept, alles wat kunstmatig is, huishoudelijke gifstoffen, milieuverontreinigende stoffen, slechte relaties en het vullen van gedachten met afval – zonder stil te staan bij of het ooit wel eens te veel was! 

Maar nu, bij de genezing, maken we ons zorgen over het nemen van een overdosis kruiden. We zijn bang dat een kopje teveel gemberwortelthee, of een voetbad te zwaar zal zijn. 

Als mensen de helft van hun vastberadenheid gebruiken, de helft van hun energie en intensiteit van deze die ze feestend gebruikten, konden ze bijna onmiddellijk een genezingswonder verrichten.

Misschien heb je honderden gezondheidsprogramma’s, routines en formules geprobeerd. Maar hoé heb je het gedaan? Met een half hart? Denkend dat enkele druppeltjes van een remedie – naast een tsunami van belastende oorzaken –  je van schuld kan bevrijden?  Ik ga je vragen om je dagen en nachten te vullen met genezende routines. Het wordt je fulltime baan voor de komende 30 dagen. (En hopelijk wordt dit zo aanstekelijk, dat je ook na die dertig dagen niet wil afwijken van die wonderbare krachten die je op gang hebt gebracht.) 

Als je echt ziek bent, stop dan met je baan of neem verlof. Je moet dit programma 110% geven. Je moet jezelf voor al het andere plaatsen.

Dat bracht me bij de Detox-T. En gezien jullie bezorgd waren dat het recept zou verloren gaan, deel ik het nu graag zodat je kunt ervaren wat het doet, naast je dagelijkse inspanningen in voeding en levenswijze :

  • paardebloem blad, 100 gram
  • paardebloem wortel, 100 gram
  • kliswortel, 100 gram
  • gember feinschnit, 100 gram
  • Lapacho/ Pau d’arco, 100 gram
  • kaneel feinschnit, 100 gram
  • venkelzaad, 100 gram
  • zoethout, 100 gram
  • jeneverbes, 100 gram
  • meidoornbes, 100 gram
  • meidoorn bloesem, 100 gram
  • vlierbloesem, 100 gram
  • brandnetel, 100 gram
  • beredruifblad, 100 gram
  • artisjokblad, 50 gram
  • zwarte bessenblad, 50 gram

Hoe de thee zetten : 

Deze kruiden zijn hoofdzakelijk harde, houterige wortels en kruiden. Het volstaat niet om warm water op te gieten en een paar minuten te laten trekken. Om het meeste voordeel te halen uit dit kruidenmengsel, pas de volgende procedure toe : 

– Neem 1 opgehoopte theelepel kruiden per tas (ongeveer 2 gram). 

  • Zet de kruiden in koud water en laat 12 tot 24 uur vooraf inweken. 
  • Breng aan de kook en laat nog 10 minuten trekken.
  • Zeef de kruiden af en gebruik de thee warm of koud
  • Drink hiervan volgens behoefte 3 tot 5 koppen per dag.

Terug naar Natuurlijke Gezondheid is één van de meer dan 100 publicaties van Natur-El. Samen vormen ze de cursus Natuur&Gezondheid. De fysieke cursus werd afgerond, maar deze digitale cursus of de afzonderlijke onderdelen zijn permanent beschikbaar voor u die de krachten van de natuur maximaal wilt benutten en niet bang bent om andere wegen te gaan.