Enkele dagen geleden vertelde iemand dat ze “vlierbloesemsiroop had gemaakt, gekookt en met een hele hoop suiker… Dat vond ik jammer want het kan ook eenvoudig rauw en suikervrij.
Vanaf het moment dat de eerste vlierschermen zich openden hebben we geëxperimenteerd met dit recept :
Voor een pot van 4 liter :
ongeveer 40 vlierbloesemschermen (best juist geopend)
1 biologische citroen* in schijfjes gesneden, inclusief de pel
40 ontpitte natuurlijke dadels, in stukjes gesneden
4 liter water
Knip de vlierbloemen van de schermen en doe alles samen in een glazen pot.
Laat gedurende 48 uur staan op een warme plaats uit de zon.
Zeef af en pers de kruiden, dadels en citroen uit in een zeefzak.
Je kunt dit enkele dagen bewaren in een fles in de koelkast, of verdeel in kleine porties en vries in voor later gebruik. Dit is een prima winterdrank. Laat ontdooien, meng met warm water en drink uit. Beter dan een spuit !
We maakten ook een variant met sinaasappels.
Onthoud, de vlierbloesem is het beste wat de vlier je kan bieden ! Je kunt hetzelfde doen met meidoornbloemen, of met de bloemschermen van moerasspirea.
Wist je dat we ’s zomers een koude thee maken van alle eetbare bloemen die we kunnen vinden? Bv. kaasjeskruid, rozen, duizendblad, guldenroede, wilgenroosje… aangevuld met citroenmelisse of munt, bloeiende tijm of rozemarijn. Zet het ’s morgens in de zon en laat minstens 4 uur trekken. Liever zoet? Doe er dan een klein beetje steviablad bij.
Is het echt nodig dat er zwarte peper toegevoegd wordt, voor het verhogen van de werkzaamheid van geelwortel?
Sinds curcuma in de belangstelling kwam als natuurlijk therapeutisch hulpmiddel / voedingssupplement, gaan allerlei berichten de wereld rond over de biologische beschikbaarheid van de curcumine in deze gele wortel. Volgens sommige bronnen is het noodzakelijk om er zwarte peper aan toe te voegen om de werkzaamheid te verhogen. Eén bron schildert curcuma zonder zwarte peper af als “waardeloos”. Dat roept vragen bij me op. Wat zijn al die culturen met hun eeuwenoud gebruik van curcuma toch onwetend geweest! Al die kerrieproducten zonder zwarte peper en alle recepten met alleen maar curcuma… waren een maat voor niets. Alleen de gele kleur en zijn typische licht bittere smaak, waren het enige voordeel?
Opgepast voor je nu al je besluiten neemt, maar in tegenstelling tot de vele meningen, te dure en te veel op de markt gebrachte producten, is de Kurkuma Waarheid dat zwarte peper absoluut NIET nodig is!
Kurkuma heeft een lange geschiedenis van succesvol gebruik. Het wordt uitgebreid beschreven in alle belangrijke farmacopeeën. Honderden jaren anekdotisch bewijs, vele honderden moderne klinische studies… En het staat hoog op de lijst van adviezen, gegeven door kruidendokters en voedingsdeskundigen.
Het idee van zwarte peper daarentegen is nieuw en komt uit slechts één studie in 1998. En het is essentieel om te begrijpen dat dit een proef was met geëxtraheerde CURCUMINE, en niet met Kurkuma. Curcumine is slechts één van de meer dan 200 voedingsstoffen gevonden in Kurkuma. Curcumine is waardevol ja, maar het is een onderdeel van de Kurkuma, terwijl de som van alle delen van Kurkuma zo’n meester-genezer maakt.
De biologische opneembaarheid werd door toevoeging van zwarte peper verhoogd, maar het is vanwege de manier waarop het lichaam geïsoleerde Curcumine ziet, en de curcumine in geïsoleerde vorm probeert te desactiveren. Toevoeging van peper verminderde de impact van de desactivatie in de studie. Je kunt de absorptie ook verhogen door het in een andere drager als bv soja of microkristallijne Cellulose te verpakken! Maar dit is precies waarom we niet pleiten voor geëxtraheerde curcumine op zichzelf, maar voor het gebruik van het hele kruid kurkuma, die het lichaam op natuurlijke wijze kan absorberen als een volwaardig voedsel.
Je zult vaak de termen Kurkuma en Curcumine door elkaar zien, maar ze zijn niet hetzelfde. En de manier van werking als supplement is erg verschillend. Het isoleren van een enkele voedingsstof (zoals Curcumine) uit een voedsel is een proces waarin chemicaliën en warmte een van nature perfect voedsel denatureren. Dit is als industrieel voedsel, alleen in supplementvorm!
Is het niet vreemd hoe de mens zich met de natuur wil bemoeien, het wil ontdoen van gezondheidsondersteunende eigenschappen, chemische oplosmiddelen wil toevoegen en vervolgens andere ingrediënten wil toevoegen om het te laten werken, terwijl het in feite perfect werkte op de eerste plaats?Maar, niets boven een compleet volwaardig voedingsmiddel of kruid !
Als dat je gewoonte was, ga gewoon door met het gebruik van puur volledig kurkumapoeder, eender hoe, in voeding, als supplement, zodat je alle voordelen bekomt – niet alleen van curcumine, maar van alle voedingsstoffen. Niet alleen een van de componenten in een synthetische geïsoleerde vorm. Geef de voorkeur aan integrale kruiden boven farmaceutische extracten – ze zijn veiliger en met een veel bredere waaier van voordelen.
De hele kurkuma-wortel (vers, in stukjes of gemalen in poeder) is zacht voor het systeem, evenwichtig, en effectief. Het moet worden benadrukt dat geïsoleerde curcumine – zelfs ondanks de toevoeging van zwarte peper – moeilijker door het lichaam te absorberen is, door zijn geïsoleerde toestand.
Curcumine is gunstig om zijn anti-ontstekings-eigenschappen in het bijzonder. Maar dat geldt bijvoorbeeld ook voor arturmeron, een andere belangrijke bioactieve stof in kurkuma die volgens wetenschappers neurodegeneratieve ziekten kan verhelpen. Nogmaals, er zijn veel, veel voedingsstoffen in Kurkuma, allemaal met waardevolle eigenschappen, die allemaal samenwerken. Dit zijn slechts twee voorbeelden.
Het is ook interessant om op te merken, dat Kurkuma zijn eigen natuurlijke oliën heeft die de absorptie bevorderen, je hoeft geen kokos- of andere olie toe te voegen (een andere internetmythe).
Ik ga terug naar de zwarte peper. De studie is zeker interessant. Maar voor ons is de waarde zeer beperkt omdat we geen geïsoleerde synthetische extracten gebruiken, als er een natuurlijk alternatief is. De suggestie dat zuiver, natuurlijk en biologisch kurkumapoeder niet kan worden geabsorbeerd zonder toevoeging van zwarte peper is belachelijk. Studies die wijzen op de slechte absorptie van Curcumine kunnen hun waarde hebben, maar het is de geïsoleerde gedenatureerde verbinding, met beperkte voedingswaarde, dat is het probleem. Dat doet ons begrijpen dat het hele kruid – de wortel – Kurkuma altijd de beste optie is!
We kregen vaak de vraag hoeveel curcumine additiefvrije, gemalen gedroogde kurkuma-wortel bevat. Dat valt te berekenen, maar het is een vergissing om zich daarop blind te staren. Het volledige beeld is zoveel groter dan alleen maar de concentratie aan curcumine. Zeker wat Kurkuma betreft, moeten we terug naar de bron.
Bronnen
Shoba G. (1998). Influence of piperine on the pharmacokinetics of Curcumin in animals and human volunteers. Planta med. 64 (4), 353-6
Comparative absorption of curcumin formulations. Ralf Jäger
Ryan P Lowery, Allison V Calvanese, Jordan M Joy, Martin Purpura and Jacob M Wilson
Aromatic-turmerone induces neural stem cell proliferation in vitro and in vivo. Joerg Hucklenbroich, Rebecca Klein, Bernd Neumaier, Rudolf Graf, Gereon Rudolf Fink, Michael Schroeter, & Maria Adele Rueger
Het mooie weer lonkt, dus… Morgen – 29/5/2021 (14,30 uur) – bij Natur-El / Erwetegem: Sabbatswandeling – met nadien de kans om deel te nemen aan bijbelkring voor inspirerende momenten.
De lente komt eraan. Tijd voor reiniging… met veel groen, en misschien ook met paardebloem wortel?
Een behandeling met Paardebloemwortels
Paardenbloemwortel wordt vaak gebruikt door kruidkundigen om lever-, nier- en galblaasproblemen te behandelen. Paardenbloemwortel wordt al eeuwen in China gebruikt voor bepaalde soorten kanker. Het bevat ongelooflijk veel kalium en vitamine A, onder andere.
Paardenbloemwortel is een studiepunt vanwege het vermogen om de lever- en galblaasfunctie te verbeteren en de eetlust te stimuleren. En op dit moment vinden klinische proeven op mensen plaats om te evalueren hoe paardebloemwortel kan helpen bij de behandeling van bloedgerelateerde kankers, waaronder lymfoom en leukemie.
Uit laboratoriumonderzoek is gebleken dat paardenbloem antikanker eigenschappen heeft, maar klinische onderzoeken hebben dit effect niet bij mensen aangetoond. Paardebloemwortelextract heeft antikankereffecten tegen melanoom, leukemie, pancreaskanker en colorectale kankercellijnen. Menselijke studies zijn echter beperkt.
Onderzoekers van het Windsor Regional Cancer Center in Canada hebben in februari 2015 aangekondigd dat goedkeuring en financiering voor klinische proeven bij mensen over het antikankerpotentieel van paardenbloem is ontvangen. De onderzoekers testen een krachtige vorm van paardebloemwortel-extract bij een groep van 30 patiënten met bloedgerelateerde kankers in het eindstadium.
De Universiteit van Maryland / Medical Center heeft opgemerkt dat de paardebloembloem sterke antioxiderende eigenschappen bezit die nuttig zijn bij het afwenden van kanker. Eerder onderzoek door Dr. Siyaram Pandey van de Universiteit van Windsor illustreert verder het anti-kankerpotentieel van paardenbloem. Bij anders niet-behandelbare pancreaskanker (waarvan wordt gezegd dat het een sterftecijfer van bijna 100% heeft), bleek paardebloembloem wortel-extract geprogrammeerde celdood, ook bekend als apoptose, in pancreaskankercellen te induceren. Het doodde ook leukemie en melanoomkankercellen in laboratorium-muizen. Paardebloemwortelextract induceerde op dezelfde manier autofagie, een proces waarbij het lichaam homeostase onderhoudt door de juiste eliminatie van beschadigde of kwaadaardige cellen.
“BxPC-3 en PANC-1 pancreascellen waren gevoelig voor waterig Paardebloemwortelextract. Dit extract induceert selectieve apoptose op een dosis- en tijdsafhankelijke manier. Paardebloemwortelextract veroorzaakte de ineenstorting van het mitochondriale membraanpotentieel, wat leidde tot autofagie. Normale menselijke fibroblasten waren resistent bij vergelijkbare doses, ”verklaarde de studie.
“We hebben aangetoond dat Paardebloemwortelextract het vermogen heeft om apoptose en autofagie in menselijke pancreaskankercellen te induceren zonder significant effect op niet-kankerachtige cellen. Dit zal een basis vormen waarop verder onderzoek naar kankerbehandeling via Paardebloemwortelextract kan worden uitgevoerd. ”
De onderzoeker merkte op dat de behandeling geweldig was voor de lever. Bij het omgaan met kruiden en planten is het meestal het beste om verse kruiden en planten te gebruiken en het product zelf te maken. Wanneer je een kruid of plant in een winkel koopt, is het misschien niet zo effectief als het zelf vers maken, vooral als het gedurende oud en niet meer actief is voordat het in de winkel kwam.
De ideale tijd om paardebloemwortels op te graven is oktober
Tegen die tijd hebben sommige van de wortels een diameter van 1 of meer cm. Schud het grootste deel van het vuil [maar niet alles] en snijd de grote wortels overlangs tot ongeveer 1/2 cm zodat ze gelijkmatig drogen of maak zelf een extract.
Als het belang van een gezonde lever je duidelijk is, dat doe je er alles voor om de werking van de lever te ondersteunen. Paardebloemwortel en -blad zijn eeuwenoud gekend als voeding voor de lever. Gebruik ze elke dag in je voeding of als aanvulling. Het is geen grote moeite om elke dag een theelepel gemalen paardebloemwortel te gebruiken in de voeding. Maar het kan helpen om de lever in conditie te houden.
Veenbessen, vruchten met therapeutische mogelijkheden
Een hulp voor acute en chronische condities
Veenbessen werden vroeger “kraanbessen” genoemd door de Pelgrims die zich als eersten in New England vestigden. Ze deden dit omdat de meeldraden van de bloem op de snavel van een kraanvogel lijken.
De inheemse Indianen, vooral de Wampanog-stam, introduceerden de bessen bij de kolonisten, en toonden hen hoe ze te gebruiken voor pemmikan-koeken (gedroogd en tot koeken geperst vruchtvlees). Maar de kolonisten gaven hun eigen tint aan de veenbes, ze gebruikten ze gestoomd en gezoet in pudding en taarten. Ongesuikerde veenbessen zijn zuur van smaak.
John Josselyn schreef “An Account of Two Voyages to New England Made During the Years 1638, 1663 (Boston: William Veazie, 1865), waarin hij de veenbes aantrekkelijk voorstelde aan zijn Europese lezers: “Eerst zijn ze lichtgeel, nadien rood, en zo groot als een kers; sommige zijn perfect rond, andere ovaal, met een ondeugdelijke zure smaak… daarenboven zijn ze excellent tegen scheurbuik.”
De Europeanen begonnen de veenbessen te verwarmen en te koken en gebruikten ze in sausen, gebak en taart, terwijl ze er suiker of honing aan toevoegden om ze zachter van smaak te maken.
Van alle bessen die ik ken, is de veenbes waarschijnlijk de moeilijkste om te kweken. Je hebt een moerassige grond nodig, die je eerst vijf jaren moet bewerken voor je een eerste oogst hebt. De kweker moet het moeras van alle planten ontdoen, alles gelijk maken, de bodem voorbereiden, de klimplanten planten en een gesofisticeerd watersysteem installeren. Het is ook belangrijk om een paar bijenkorven te plaatsen om er zeker van te zijn dat de bloemen bevrucht worden. Daarom moeten de bessenplanten gesnoeid worden en moeten de uitlopers met zand bedekt worden zodat het gewas meer recht groeit. Veenbessen zijn zeer gevoelig voor temperatuurschommelingen, zodat telers steeds op hun hoede moeten zijn. In de lente zijn ze gevoelig voor vrieskoude, zodat de telers ze meestal beschermen door onder water te zetten. Vandaag worden de bessen geoogst door ze machinaal te plukken, of door ze te laten overstromen, waardoor de bessen vanzelf loskomen.
Het therapeutisch gebruik gaat terug tot de 17e eeuw, waarin de bes bekend stond als bloedverbeteraar, tegen maagklachten, leverproblemen, braakneigingen, verlies van eetlust, en veel andere. In Oost-Europa werden veenbessen traditioneel gebruikt tegen koorts en in de kankertherapie.
Urineweginfecties voorkomen
Infecties van de urinewegen verschijnen even veel bij mannen als bij vrouwen. Toch lijken vrouwen er gevoeliger voor met het ouder worden, omdat de vrouwelijke urethra (de buis, waardoor de urine uit het lichaam vloeit) veel korter is dan die van de mannen, en dus sneller bacteriën in de blaas toelaat.
Dergelijke infecties besmetten meestal de blaas en de urethra. Occasioneel kan de infectie zich uitbreiden naar de nieren. Wanneer de symptomen optreden zijn ze meestal niet specifiek, zoals, koorts, rillingen, geïrriteerdheid, en een verlies van honger. Meer uitgesproken symptomen zouden erop wijzen, dat er iets mis is in het genitaal-urinair gebied: pijn en branderig gevoel tijdens het urineren; meer naar het toilet moeten gaan, pijn in de benedenbuik; bloederige, wolkachtige, of kwalijk ruikende urine.
Medisch onderzoek heeft aangetoond dat veenbessensap dit probleem kan oplossen. In het programma “CBS This Morning”, van 9 maart 1994, leverde Dr. Howard Tormon hiervan klinisch bewijs. Twee maanden later in de “Tufts University Diet & Nutrition Letter (mei 1994) toonde een nieuwe studie van een groep wetenschappers uit Boston aan, dat de oude volkswijsheid, om als therapie, veenbessensap te drinken, wel degelijk wetenschappelijk te bewijzen is.
Onderzoekers keken naar twee groepen van oudere vrouwen die urine hebben die bacteriën en witte bloedcellen bevat – tekenen die erop wijzen dat er een infectie aan de gang is – zelfs al zijn er geen merkbare symptomen aanwezig. Eén groep dronk elke dag 250 cc. veenbessensap, terwijl de anderen een ‘placebo’ drankje gebruikten, dat er hetzelfde uitzag en ook naar veenbessensap smaakte, maar er niks van bevatte.
Na zes weken, daalde het percentage van de bacteriën en witte bloedcellen in de urine bij de sapdrinkers – en bleef laag tijdens de zes maande durende studie. Omdat de bacteriën die de infecties veroorzaken niet overleven in een zure omgeving, veronderstellen de wetenschappers dat het drinken van het zuur-producerende sap het probleem hielp voorkomen.
De laatste theorie hierover echter is, volgens Dr. Mark Monane, één van de dokters die betrokken zijn in de studie in Boston, dat een substantie die in de veenbessen zit, de probleem-bacterie ervan weerhoudt om aan de wanden van het urinetraject vast te hechten, waar ze kan vermenigvuldigen en symptomen zoals pijnlijk urineren kan veroorzaken. Verder onderzochten Israëlische onderzoekers een paar jaar geleden diverse sappen en ontdekten dat veenbessensap en blauwe bessensap een substantie bevatten die verhindert dat bacteriën blijven kleven.
Omdat antibiotica niet geschikt zijn om van het probleem verlost te raken, of omdat sommige personen er allergisch op reageren, is het verstandig om veenbessen als alternatieve therapie te gebruiken. Veenbessensap, samen met colloïdaal zilver zijn een ideale combinatie om occasionele of chronische (urineweg)-infecties te behandelen.
Veenbessensap zal voor veel mensen te bitter zijn om te drinken. Daarom is een veenbessensap-cocktail – een mix van sap, water en zoetmiddel- zo populair bij de meeste mensen. Ingevroren sapconcentraat kan effectiever zijn om urineweg-infecties te voorkomen, dan de gebottelde sapcocktail. Elke dag een glas sap drinken wordt aanbevolen. Er is ook veenbessen poederconcentraat, in capsules die je in de meeste natuurwinkels kan kopen.
Jicht genezen met veenbessensap
Jicht is een storing van het purine-metabolisme, die meestal bij mannen voorkomt. Meestal ontstaat het door de consumptie van vlees. Jicht wordt gekenmerkt door een verhoogde, maar variabele zuurgraad en een hevige, terugkerende, acute artritis die plotseling opkomt door de kristallen afvalstoffen van natriumuraat in de verbonden weefsels en vooral in het kraakbeen. De polsen, ellebogen, knieën, en enkels zijn de meest gevoelige delen van het lichaam voor iemand die aan deze storing lijdt.
Heinermann geeft een voorbeeld van één van zijn patiënten : “Tony Arrellano is rond de vijftig en leed al ze een negen jaar aan jicht. Hij had verschillende soorten medicatie geprobeerd, maar zonder succes. Hij vertelde, dat hij niet wist wat hij dan zo anders deed. Na een tijdje van vragen stellen, ontdekte ik dat hij het minste pijn had tijdens Thanksgiving en Kerstmis. Dit zette mij ertoe aan om zijn eetgewoonten tijdens deze periode van nabij te bekijken. “Wel, we gaan allen samen met de wagen naar het huis van mijn zuster aan de overkant van de stad”, vertelde de man uit Chicago. “Dan gaan we aanzitten aan de meest gevulde tafel die je ooit gezien hebt.” Ik vroeg Tony van wat hij dan het meeste at. Hij antwoordde onmiddellijk, “Veenbessen! Man! Wat hou ik daarvan! Dit was de belangrijke voedingssleutel die ik zocht. Ik schreef hem een paar keer per week veenbessensaus en veenbessensap voor. “
“In de Amerikaanse vakpers vielen twee onafhankelijk van elkaar gepubliceerde berichten op, die nauw aan elkaar gerelateerd zijn. Beide gaan over veenbessen (cranberries), die op de belangrijkste nationale feestdag van Amerika, Thanksgiving, een hoofdbestanddeel vormen van het traditionele diner.
In de afgelopen jaren was de productie een stuk groter, terwijl de vraag stagneerde. Daardoor zijn de prijzen behoorlijk gedaald. Reden voor de Cranberry Marketing Commission om voor het eerst in dertig jaar voor het volgende oogstjaar een productiebeperking tot 5,4 miljoen vaten voor te stellen, plus een quotum per producent van 85% van het voorgaande volume.
Het overschot is steeds sterker opgelopen en bedroeg na het seizoen van 1999 maar liefst 3 miljoen vaten. Daarom viel des te meer op dat bij de begroting van het defensiebudget voor 2001 in de Senaat een pleidooi werd gehouden voor de gezonde eigenschappen van veenbessen en een beroep op het Pentagon werd gedaan om de consumptie hiervan door de soldaten op de bases en in het veld met voorrang te stimuleren.” Bron: LBActualiteiten, 2000 nr. 19, 16-06-2000
Veenbes info-fiche :
> Veenbessen zijn lichtrood tot donkerrood van kleur en hebben een ovale vorm. Er zijn zowel Europese als Amerikaanse veenbessen die lichte verschillen vertonen op het gebied van smaak en kleur.
Aankooptijden :
> Veenbessen zijn van september tot april vers verkrijgbaar. Let er bij aankoop op dat de bessen mooi glanzend en stevig zijn. Daarbuiten : bevroren of gedroogd.
Bewaren
> U kan ze enkele weken in de oorspronkelijke verpakking in de koelkast bewaren. Veenbessen zijn geschikt om in te vriezen.
Bereiding
> Veenbessen zijn enorm populair tijdens de kerstperiode en worden vaak gekookt gegeten in diverse gerechten en in combinatie met andere warme vruchten. Door hun bitter-zure smaak, worden ze bijna altijd gekookt met suiker. Veenbessen worden vaak verwerkt tot compote of gebruikt in gebak en taart. Voor het allerbeste resultaat is rauwe verwerking in ieder opzicht aanbevolen. Rauwe sapbereiding, al of niet in combinatie met andere vruchten is aangewezen. Ook in totaalsappen of vruchtenmoes- of saus mogen de bessen meegemixt worden.
> Bevroren bessen laten zich probleemloos verwerken in rauwe bereidingen. 100 gram bevroren veenbessen per persoon kunnen dagelijks toegevoegd worden aan een verse vruchtenbereiding van 500 à 600 gram en zijn voldoende voor het therapeutisch effect.
Gezondheid
> Veenbessen zijn rijk aan vitamine C.
Voedingswaarde per 100 g
Energie 49 kcal 205 kJ
Vezels 4,2 g
Koolhydraten 12,68 g
Vet 0,20 g
Eiwit 0,39 g
Water 86,54 g
Calcium 7 mg
Vitamine C 13,5 mg
Veenbessen op Terschelling
Terschelling is een Internationaal bekend vogelgebied. Ten noorden van Oosterend staat een veldbiologisch station, waaruit de natuurreservaten Noordsvaarder, Landerumheide en Bosplaat en het prachtige duingebied Koegelwieck in de gaten wordt gehouden. In de duinpannen komt een merkwaardige flora voor, onder meer de zeer zeldzame addertong. Terschelling leeft van landbouw en veeteelt. In de beschutte duinen worden de veenbessen gekweekt. Zeevaart, zeesleepvaart en zeilmakerij vullen de inkomsten aan.
Het beste van de Wadden.
Het waddengebied is een van de meest unieke natuurgebieden van Europa. Jaarlijks broeden er miljoenen vogels in de ongerepte natuur, de zeehonden zwemmen daar vrank en vrij rond. Alleen door de harmonie tussen natuur en mens kunnen er een keur van bessoorten groeien. Voor Ekoland was daarom de keuze niet moeilijk: wilde duindoornvruchten en cranberries voor de biologische bereidingen zonder toegevoegde suiker.
St. Donatus, een begrip op Texel
De groei, bloei en pluk van deze bessen wordt verzorgd door St. Donatus. Dit bedrijf is jaren geleden begonnen met de enige vorm van landbouw die milieuvriendelijk is: de biologische landbouw. Onlangs zijn onder het merk ‘Wadden’ producten geintroduceerd: Dankzij dit initiatief hebben veel vakantiegangers kennis gemaakt met biologische producten. Twee jaar geleden is Donatus onder de naam Waldfrucht een samenwerkingsverband aangegaan met een Friese waddenboeren om te starten met het in cultuur brengen van duindoornstruiken.
Skylge voor de beste cranberries
Wat Donatus is voor Texel is Skylge op Terschelling. Dit bedrijf heeft zich enige jaren geleden volledig toegelegd op de teelt van cranberries. De cranberries zijn eigenlijk per toeval door schipbreuk op Terschelling terechtgekomen, maar ze groeien uitstekend bij het klimaat op dit Waddengebied.
Ekoland maakt dankbaar gebruik van de Skylge cranberries voor haar bereidingen.
Als de blaasvan streek raakt
Blaasproblemen.
De meest voorkomende problemen van de urinewegen en de blaas, zoals brandend gevoel bij het urineren, kleine beetjes en veelvuldig urineren, worden veroorzaakt door bacteriën die zich in de urinewegen vermenigvuldigen. Deze blaasproblemen komen vooral bij vrouwen voor. Vrouwen zijn veel vatbaarder dan mannen, omdat de urinebuis van de man veel langer is dan bij de vrouw. Natuurlijk ontstaat de ontsteking op een voedingsbodem die gedragen wordt door verzwakking of irritatie van de blaas.
Oorzaak van Blaasproblemen.
Meer dan 90 % van de gevallen van blaasproblemen gaat gepaard met de aanwezigheid van grote concentraties Escherichia Coli, een bacterie die gewoonlijk in de omgeving van het rectum wordt aangetroffen. Uit onderzoek is gebleken dat de E-Coli bacterie zich aan de blaaswand hecht en daardoor kan deze bacterie de blaas niet verlaten via de urine. Meerdere omstandigheden zorgen voor een verhoogde kans op blaasproblemen:
Irritatie van de blaas en urineleiders door bijtende of irriterende stoffen in de urine, bv. na het eten van een maaltijd waarin scherpe specerijen zijn verwerkt.
– Hoge zuurconcentratie van de urine
– Afkoeling van het onderlichaam
– Bij verminderde weerstand (gezondheid)
– Tijdens de zwangerschap
– Tijdens en na de overgangsjaren
– Bij verzakking van de baarmoeder.
Klachten en verschijnselen:
– Pijn en/of branderig gevoel bij het urineren
– Hevige en frequente aandrang tot urineren
– Sterk ruikende urine
– Spanningsgevoel onder in de buik
Veenbessen : urinaire deodorant.
Interessant is dat de veenbes de zuurgraad van de urine dermate verlaagt dat de productie van de sterke ammoniakgeur beperkt wordt. Iets waar incontinente patiënten vaak last van hebben door de gefermenteerde urine.
Veenbes kan daarom ook gebruikt worden als urinaire deodorant.
