Tournée Minérale

Ik ben blij dat ik het nu niet voor één keer hoef te zeggen. Op 31 januari, de dag voor het begin van het jaarlijks weerkerend event ‘Tournée Minérale”, werd de discussie aangewakkerd of alcohol nu echt gezond is of niet?

Het is voor sommigen dus blijkbaar nog een uitdaging om de hele maand februari geen alcohol te drinken tijdens Tournée Minérale. Nochtans wordt beweerd dat één glaasje rode wijn per dag geen kwaad kan, ja dat het zelfs gezond is. Andere keren hoor je dan dat elke druppel alcohol er één te veel is. Eén liet Toxicoloog Vera Rogiers van de Vrije Universiteit Brussel hierover aan het woord.

Aan rode wijn worden positieve effecten voor hart en bloedvaten toegeschreven. Is het dan wel slim om aan het dagelijkse glas rode wijn voorbij te gaan en zo’n experiment te wagen?

“Het is niet omdat het niet schadelijk is, dat het een goed idee is om elke dag een glas wijn te drinken” meent Vera Rogiers, professor Toxicologie aan de VUB. “We weten dat er geen onmiddellijke negatieve effecten van één glas alcohol zijn. Maar op langere termijn is er wel degelijk een probleem. Wie elke dag een glas drinkt, zal op termijn meerdere glazen nodig hebben om iets te voelen.”

“Alcohol is een drug en zoals elke drug geeft alcohol gewenning. Als je elke dag alcohol drinkt, zul je het effect ervan steeds minder voelen. Je zal dus niet één glas, maar meerdere glazen nodig hebben om iets te voelen. En vanaf dan is alcohol niet meer gezond. Veel drinken leidt op termijn tot chronische symptomen, zoals leverziekten, kanker en hersenschade.”

Hoe komt het dan eigenlijk dat een aantal wetenschappelijke studies over alcoholgebruik verschillende uitkomsten geven?

“Er wordt dikwijls geen rekening gehouden met heel wat factoren die toch een rol spelen”, zegt professor Rogiers. “Het effect van alcohol hangt namelijk niet alleen af van hoeveel je drinkt, maar ook van of je man of vrouw bent, jong of oud, wat je eet, of je sport of rookt, je gewicht en je genen. Vooral dat genetisch patroon is belangrijk en werd eigenlijk nog nooit ten volle onderzocht in dit soort studies.”

Rogiers verwijst naar een grote studie vorig jaar (2019) waaruit bleek dat zelfs matig alcoholgebruik de hogere bloeddruk en meer kans op hart- en vaatziekten veroorzaakt. “Voor het onderzoek werden 500.000 mensen getest, maar dat waren allemaal Aziaten. Hun genetische code voor verwerken van alcohol door de lever verschilt van westerlingen. Dus ook hier moeten we opletten voor overhaaste conclusies.”

“Rode wijn wordt gemaakt van druiven en in de schil zitten polyfenolen, stoffen die ontstekingsremmend werken en celveroudering tegengaan. Daarom wordt gezegd dat rode wijn gezonder is dan witte wijn, want daarin worden geen druivenschillen gebruikt”, zegt professor Rogiers. “Maar de hoeveelheid polyfenolen in druiven en dus rode wijn is eigenlijk niet zo groot. In blauwe bessen, aardbeien, frambozen, en pinda’s zitten veel meer antioxidanten. Eén glas rode wijn is niet ongezond, maar enkele druiven per dag zijn nog altijd een pak gezonder. Druiven zijn zoveel meer dan een beetje achtergebleven resveratrol. Lees er alles over in de digitale brochure Druiven als medicijn / van Natur-El. Zonder het risico dat elke teug alcohol weer een aantal hersencellen beschadigt…

Dat zullen we onthouden, zeker nu die Tournée Minérale voorbij is, en we nu toch gewoon zijn om het zonder te doen, en de smaakpapillen weer afgestemd zijn op iets beter, zou het zonde zijn om in oude patronen te vervallen !

Bacteriën en Gezondheid

Ik wil mijn amusement en waardering met je delen voor bacteriën. Misschien zal je respect voor hen groeien nadat je dit hoofdstuk gelezen hebt. De bacterie is de grootste recyclant te wereld. Denk er eens over na: door alle dood organisch materiaal in de bodem te transformeren, recycleren bacteriën waardeloos afval in de originele bron van alle elementen. Bacteriën zijn uniek, ze zijn klein en groot tegelijkertijd. Kleiner dan elke andere levende cel, kunnen ze hun kracht onmiddellijk verhogen door te vermenigvuldigen in ziljoenen meer. Bacteriën zijn een briljante uitvinding van de Schepper en een geschenk voor ons allen! We zijn constant bezig om zoveel mogelijk bacteriën te vernietigen omdat we hun doel op aarde niet begrijpen. Laat ons eens een leven zonder bacteriën voorstellen. Er zouden bergen zijn maar geen bodem waarop voedsel kan groeien. Alle dode bomen, dieren, vogels, insecten , slangen, menselijke lichamen of ander organisch materiaal zou opgestapeld liggen op grote bergen. Wat een warboel zou dat zijn! In een normale situatie hebben bacteriën in de rottingscyclus geen geur. Moeilijk om te geloven? In het bos is er niemand die de bladeren samen harkt, niemand die de dode dieren begraaft, alles wordt gewoon gelaten zoals het is. Uitwerpselen van dieren en vogels blijven liggen waar ze gevallen zijn. Je zou denken dat het bos verschrikkelijk moet stinken. Dus, laat me je eens vragen, de laatste keer dat je in het bos was, stonk het dan? Ik durf te wedden dat je antwoord “nee” is. Inderdaad, wanneer we naar het bos gaan, dan ademen we diep in en zeggen, “Ach het ruikt zo lekker!” Als bacteriën, die reageren op organisch materiaal in de natuurlijke habitat van het bos niet stinken, waarom associëren we rotten dan met geur? Waarom beginnen in de geciviliseerde wereld, bacteriën te stinken? Dit is omdat de bacteriën het moeilijk hebben om te recycleren wat wij creëren. Om deze stelling te testen kan je je eigen experiment doen. Gooi rauw fruit en groenten in je compost. Je zal merken dat ze zullen rotten en ontbinden zonder een slechte geur. Voeg nu meer gekookt voedsel bij je compost, zoals gekookte noedels, kippensoep of aardappelpuree. Na een paar dagen zal je merken dat er een geur vanuit je compost komt. En als je dat dikwijls doet, zal de stank zo erg zijn, dat je buren misschien wel de politie bellen. Je zal het niet kunnen tolereren. Je zal er iets moeten opgooien, voor de stank. De stank komt van de bacteriën die het gekookte voedsel proberen te breken.

Een ander feit is dat bacteriën nooit iets aanraken dat leeft. Gigantische woudbomen zijn 1.000 tot 2.000 jaar oud, nochtans blijven ze zonder bacteriën. Hun wortels zijn altijd in de bodem, nochtans worden ze niet geraakt door bacteriën. Wanneer de boom sterft, dan zorgen de bacteriën dat de boom weer naar de bodem kan terugkeren. Bacteriën weten heel goed wat dood of levend is, maar ze zijn alleen maar in dode stoffen geïnteresseerd. 

Wanneer we naar de natuur kijken, zien we , dat mos, maretak en korstmossen niet kunnen overleven op sterke, gezonde bomen. In een organische tuin is de bodem in evenwicht. De wormen eten geen gezonde tomaten. Bacteriën en parasieten leven niet van gezond vlees. Wij mensen, zijn ons evenwicht binnenin kwijt geraakt, omdat we teveel gekookt voedsel eten.

Kunnen bacteriën ziekten veroorzaken bij mensen? Ja en nee. Ja, wanneer het lichaam vol giftig afval zit. Nee, als het lichaam zuiver is vanbinnen. Bacteriën zijn niet geïnteresseerd in onze spieren, hart, ogen of brein maar alleen maar in het recycleren van vergiften in ons lichaam. Hoe meer afval en giftige stoffen we in ons lichaam opstapelen, hoe meer bacteriën we aantrekken. Dat is waarom mensen die veel gekookt voedsel eten gemakkelijker infecties krijgen. Als je bang bent voor infectueuze ziekten, dat is het beste wat je kan doen, ervoor zorgen dat je binnenin zuiver bent. Rauw voedsel eten, is een goede manier om dit te doen.

Hetzelfde geldt voor parasieten. Als we ons lichaam proper houden, gezond en zuiver, kunnen parasieten er niet in leven en zullen zelfs muggen ons nauwelijks bijten. 

Een trekker verbleef in Minnesota met zijn familie waar de mug het staatssymbool is. In de Boundary Waters Wilderness droegen de boswachters muggennetten rond hun hoofd, en zij hadden zelfs niet van één beet last. Ze waren met vijf, allen rauwkost-eters. Ze zetten voor de 5 nachten zelfs niet steeds een tent op. Ze werden niet gebeten. We denken dat we die muggen tegen elkaar hoorden praten, “Dit zijn rare mensen! Ze zijn alkalisch! Bah! 

“ Juist nadat we begonnen met een beetje rauw voedsel te eten, lazen we een boek over de parasieten die in de mens zijn lichaam zitten. We waren bang bij de gedachte aan die parasieten, dat we besloten om familiaal een – parasieten – reiniging te doen. We namen tien dagen speciale tabletten om ons lichaam van parasieten te ontdoen. Twee maanden later lieten we een bloedtest afnemen en zagen dat de parasieten terug waren. De reiniging met de tabletten hield maar voor twee maanden zuiver. Anderhalf jaar later, nadat we 100% rauw aten, zonder onderbreking, deden we dezelfde bloedtest. Ons bloed was vrij van alle parasieten! Ons bloed bestond uit alleen bloedcellen; rode bloedcellen en witte bloedcellen. Dat is alles wat er was. Er waren geen bacteriën, we waren clean.

Wanneer we naar het bloed kijken van iemand die gekookt voedsel eet, dan zien we gewoonlijk een heleboel bacteriën tussen de bloedcellen rondzweven. Ik nodigde eens een specialist uit die een donkerveld levend bloed-analyse doet, om de levend bloed analyse te demonstreren. Hij nam bloedstalen van drie vrijwilligers. Onder de vrijwilligers was een jonge man van 19. Zijn bloed zat zo vol parasieten en bacteriën dat hij er verlegen van werd!

Hij zei, “Maar ik neem elke dag een douche.” De dokter zei, “Wees niet zo verlegen, de bacteriën en parasieten in je bloed hebben niets te maken met hoeveel douches je neemt. Vertel ons eens wat meer over je levensstijl.” Hij zei, “Oh, ik begin te verbeteren.” We zeiden, “Ontspan je toch gewoon, en vertel ons wat je eet. Wat zijn je gewoonten? Hoe heb je de laatste 19 jaren geleefd?”

Hij zei, “Ik heb drugs genomen, ik drink bier, ik ben seropositief, ik had testikel kanker, ik rookte marihuana, ik at junk food (pizza was mijn lievelingseten), en ik heb nooit van salades gehouden.”

We konden dit alles in zijn bloed zien. Om het even hoeveel keer we ons langs de buitenkant wassen, langs de binnenkant kunnen we zwaar geïnfecteerd zijn. Bacteriën weten direct waar de gifstoffen zitten. Bacteriën doen hun werk vol overgave. Zonder enige pijn (Godzijdank, dat ze zo klein zijn!), bacteriën dringen in het menselijk lichaam en in de cellen, vermenigvuldigen zich en beginnen te werken. Bacteriën helpen ons lichaam om van gifstoffen af te raken.

Wat ik zeker weet, is dat mensen die rauw eten geen parasieten of schadelijke bacteriën hebben. Mensen die getest werden en van hun dokter te horen kregen dat ze parasieten hadden, zijn ervan af geraakt door een 100% rauw dieet te volgen. Dokters zijn verbaasd wanneer parasieten verdwijnen omdat het meestal moeilijk is om ervan af te raken (parasieten bestaan in alle vormen en verschillende stadia, en als je één stadium doodt, zal een ander stadium verder gaan met zich te ontwikkelen. Wanneer we rauw beginnen te eten, reinigt ons lichaam zichzelf van vergiften. Er is niets meer over om te eten voor de parasieten, dus verdwijnen ze.

Ontgifting als genezing

Wanneer we voor de eerste keer als baby gekookt voedsel eten, vormt het eerste slijm zich in het lichaam. Een deel van het slijm wordt gebruikt om een film te leggen langs het spijsverteringstraject terwijl het teveel aan slijm opgeslagen wordt op de gemakkelijkste plaats, de longen. Het is niet de bedoeling dat slijm permanent in de longen blijft, dus hebben de longen een mechanisme gelijk aan peristaltiek, om de slijmen te verwijderen. Dit mechanisme neemt stukjes slijm uit de longen en verplaatst ze naar de neus – dan zien we dat de baby een loopneus heeft. Wanneer we onze baby slijmvormend voedsel geven, dan zal hij een loopneus krijgen telkens het lichaam probeert om de slijmen te verwijderen. Dat zou perfect in orde zijn gezien vanuit het oogpunt van de natuur: al het teveel aan slijmen wordt via de neus van de baby geëvacueerd en de longen blijven proper. Maar, wat doen we wanneer we zien dat onze baby een loopneus krijgt? Het typische antwoord is, “Wow! Mijn baby heeft een loopneus. De huid is al geïrriteerd. Hij heeft uitslag rond zijn kleine arme neusje. Ik moet hem helpen. Ik zal met hem naar de dokter gaan.” De dokter schrijft neusdruppels voor. Ik zeg dat die neusdruppels niet nodig zijn. Die druppels zijn schadelijk en maken dat het lichaam stopt met het slijm uit de longen te verwijderen en zich begint te concentreren hoe het de vergiften van de neusdruppels kan kwijtraken. Dus, het lichaam stopt het reinigingsproces, de loopneus stopt en het slijm gaat terug in de longen. We kijken naar onze baby en zeggen, “Ja die neusdruppels werken. Mijn baby voelt zich weer goed.” We beseffen niet dat de neus ophield met lopen omdat het lichaam zich geconcentreerd heeft op het evacueren van de giftige neusdruppels.  En dat de loopneus niet zo gevaarlijk is dan de longen die gevuld zijn met slijm en het lichaam verzwakt is door de neusdruppels, hebben we niet gezien. Ondertussen wordt de slijmlaag dikker. Het vraagt heel wat energie van het lichaam om de slijmen uit de longen te verwijderen. Wanneer het lichaam genoeg energie opgebouwd heeft, zal het opnieuw beginnen met slijmen te verwijderen.

Dus, drie maanden later zal de baby opnieuw een loopneus hebben. Wat doen we? We denken, “De loopneus is terug, ik zal maar beter naar de dokter gaan.” We nemen de baby mee naar de dokter die ons zegt dat we deze keer sterkere neusdruppels nodig hebben omdat er meer slijm is, en dit slijm is meer geconcentreerd, dus het doet de amandelen zwellen. Slijm creëert ook een hese stem, omdat het langs de trachea reist, die de stembanden bedekt.

Het nieuwe sterke medicijn is zo sterk, dat het lichaam stopt met zijn ontgiftingswerk om zich volledig te concentreren op het verwijderen van de medicijnen. Het kan nog een aantal maanden duren voor het lichaam van de baby genoeg energie opgebouwd heeft, om nog een inspanning te creëren om het lichaam te ontgiften.

Denk eens een minuutje na, wanneer in je leven heb je de meeste energie? Je hebt meer energie als je op vakantie gaat, of tijdens het weekend wanneer je kan ontspannen. Wanneer ben je over het algemeen ziek? Heb je ooit gezegd, “Altijd wanneer ik een beetje vrije tijd heb, word ik ziek.”  Wanneer je lichaam extra energie ontvangt, is het snel om het te gebruiken, of anders wordt het voor iets anders gebruikt.  Je lichaam gebruikt deze energie om te ontgiften. Daarom is het dikwijls zo, dat we ziek worden als we vrije tijd hebben. 

Om het verwijderen van de gifstoffen in het lichaam te versnellen creëert het lichaam koorts. Koorts is niet alleen een hoge temperatuur van het lichaam, het is een complex proces dat energie en tijd vraagt. Om koorts te creëren, moet het lichaam hard werken. Het hart moet 20 tot 30 keer per minuut sneller slaan dan gewoonlijk. Alle hormoonklieren moeten extra werk doen. Dat is waarom we ons moe voelen. Om energie te bewaren, die we normaal gebruiken om voedsel te verteren, creëert het lichaam een toestand van geen – honger hebben. De tong is met een dikke laag slijm bedekt, zodat we de smaak niet voelen; de neus is verstopt zodat we niet verleid worden door de geur van het eten; de amandelen zijn gezwollen dus het is moeilijk om te slikken. Wat gebeurt er wanneer het lichaam koorts heeft? Het lichaam begint te zweten zodat het slijm er langs de poriën kan uitkomen. Herinner je je dat kleverige stinkende zweet dat je had tijdens hoge koorts? Het slijm wordt vloeibaarder en we krijgen een loopneus.

Een algemeen antwoord op koorts is een aspirine innemen. Waarom doen we dat? Aspirine is schadelijk. Ons lichaam verwacht zo een wreedheid niet. Het is zo giftig dat het lichaam niet genoeg energie heeft om de evacuatie van slijm verder te zetten. Het belangrijke proces van genezen stopt. Het enige waar het lichaam nu mee bezig is, is de aspirine verhuizen naar het bloed. Het is een prioriteit om daar zo snel mogelijk vanaf te raken. Om dit te doen, moet het lichaam zo hard werken en wordt het zo zwak dat het niet eens meer een normale lichaamstemperatuur kan onderhouden. Onze temperatuur ligt onder het normale. We moeten in bed blijven omdat we ons zwak voelen. Het is het antwoord van het lichaam op de aspirine die ons zwak maakt, niet de koorts. 

Om nog eens een belediging toe te voegen aan de verwonding, eten we zwaar voedsel wanneer we ziek zijn, bijvoorbeeld kippensoep. We hebben geen honger. Ons lichaam zegt, “Niet eten!” En toch, denken we dat we kippensoep moeten eten en dat we zo weer energie zullen krijgen. Een vriend deed dat ook met zijn kinderen. Hij zei, “Eet wat kippensoep, je hebt energie nodig,” of hij gaf ze iets anders van calorierijke voeding. Als antwoord op dit “eet niet” stadium, als het lichaam nog wat energie over heeft, zal het een braaksituatie creëren. Het zal zeggen, “Nee, nee, niet dit, ik heb al mijn energie nodig om te genezen.” Als we eten wanneer het lichaam in het “Eet niet” stadium is, dan moet het bloed in de maag gaan om de kippensoep te verwerken, waardoor dan de energie weggenomen wordt om te ontgiften. Eten vraagt energie en kan ons zwakker maken. Dit is, hoe niet samenwerken met ons lichaam, ons kan beïnvloeden.

Herstellen van het nemen van medicatie vraagt energie. Na de ziekte kan het zijn dat we een lange tijd niet meer ziek worden. Dat is omdat er geen energie meer in het lichaam is om te ontgiften. Het lichaam moet energie opslaan voor het weer aan een genezings-opdracht kan beginnen. Dat is waarom volwassenen nooit meer zo een hoge koorts hebben als toen ze kind waren.

Ondertussen bouwt de hoeveelheid slijmen in de longen zich op. De verse slijmlaag is helder. De oudere is groen, of donker oranje, bruin of geel. Om van deze grote hoeveelheid slijmen vanaf te raken kan het lichaam een longontsteking creëren. Het lichaam doet een heroïsche inspanning om zich van het slijm te ontdoen. Dit vraagt zelfs meer energie dan koorts en we voelen ons zeer moe. Er is een hijgend en piepend geluid wanneer we ademen. Wanneer we een longontsteking hebben, gebruiken we penicilline. Dit stopt de slijmproductie en verzwakt het lichaam verder. 

Jaren lang zal het lichaam geen ontgifting hebben, behalve af en toe een kleine verkoudheid, wat een zwakke poging is van het lichaam, om te ontgiften. Het lichaam zal de overvloedige slijmen in de longen opstapelen, tot er nog 1/3 longruimte overblijft. Dit is dan het punt waarop de longen zeggen, “Ik kan er niets meer bijnemen. Ik heb dit 1/3 nodig om verder te ademen, om verder te kunnen leven. Ik kan niet met minder zuurstof dan dat leven.” Er is nog een klein beetje ruimte in de sinussen en in het voorhoofd. De mucus verplaatst zich naar deze plaatsen. Daarna begint het lichaam een laag onder de huid te gebruiken om het slijm op te slaan. Wanneer we slijmen en vergiften in een laag onder onze huid hebben, ontwikkelen we eerst eczeem of een ruwe huid die er allesbehalve zijdeachtig uit ziet. We noemen dat allergie. Waarom wordt men allergisch? Waarom bestaat het? We hebben heel wat gifstoffen in ons lichaam. Mensen zeggen, “Het gebeurt wanneer ik citrusvruchten eet.” Citrusvruchten lossen alleen maar de vergiften op, en helpen het vlugger door de huid te gaan. Dit is eigenlijk heel goed voor ons. Het wil zeggen dat we een enorme hoeveelheid vergiften in ons hebben. En zo zie je maar hoe de meesten bij de natuur terug op school moeten, om die primaire processen te begrijpen. 

Honey’s, objectieve verslaggeving ?

Een van onze leden reageerde op een artikel in een deftige krant. Het was een snedig artikel, dat geen spaander heel liet van de ‘alternatieve voeding’ en ‘het dwangmatig streven naar een goede gezondheid’. Ze hadden daar de titel ‘orthorexia‘ op geplakt. Dat artikel ging over u en mij. Eigenlijk moest je je schamen over al die hopeloze inspanningen. Het is niet alleen nutteloos, het is ook schadelijk – zo klonk het.

De reactie van de redactie van de krant was :

“Het artikel over die zogenaamde nieuwe eetstoornis was wat wij hier noemen een ‘honey’, een vreemd of leuk maar absoluut niet serieus berichtje dat in de krant geplaatst wordt om een eerder serieuze pagina wat te breken. Vaak zijn dat human interest verhaaltjes en honeys zijn nooit objectief gefundeerd en zeker geen wetenschappelijk nieuws. Daarom stond het berichtje ook niet op de wetenschapspagina maar bij samenleving, met als achterliggende idee ‘Waar gaat de samenleving naartoe als ze gezond eten al een ziekte vinden. ‘Er wordt gewoon gezegd dat een Amerikaan daar een boek over geschreven heeft. Wij vinden dat opmerkelijk, en we gaan ervan uit dat onze lezer slim genoeg is om in te zien dat het we dat vooral opmerkelijk vinden en niet beweren dat dat wetenschappelijk bewezen is en dat die lezer voor zichzelf wel kan uitmaken dat niet alles wat Amerikanen in boeken schrijven strookt met de werkelijkheid.

Honeys zijn te herkennen aan de schuine titel, de kleine maat en aan het feit dat geen enkele expert aan het woord wordt gelaten. Lezers zijn doorgaans bekend met dit soort berichtjes en de lezers die ik ken en waarvan er iemand in de medische wereld zit, hebben ook eens goed gelachen met dat stukje, wat uiteindelijk ook de bedoeling is. We wilden gewoon het idee overbrengen dat Amerikanen gezond eten nu ook al een ziekte vinden. Er wordt alleen gesuggereerd dat sommige mensen mogelijk alleen nog fruit en groenten eten, en uit ervaring weet ik dat dat zeker niet gezond is. Amerikanen hebben daar, Amerikaans als ze zijn, een nieuwe term voor bedacht. Persoonlijk vind ik dat hete lucht, maar omdat het merkwaardige hete lucht is, mag dat in de krant, want volgens mij zegt zoiets veel over bepaalde (Amerikaanse) visies op eten. En dat is wel relevant.

Als u dit bericht als een wetenschappelijk nieuwsfeit geïnterpreteerd heeft, dan spijt ons dat en in het vervolg zullen we maar best nog duidelijker maken dat het om een vreemd sociaal fenomeen gaat en niet om een serieus uitgewerkt wetenschappelijk stuk. Wat het peil van de wetenschappelijke stukken betreft, daar kan ik niet veel over zeggen, want ik ben redacteur samenleving. Omdat ik zelf aan een eetstoornis geleden heb, is mensen op het gebied van voedsel in verwarring brengen wel het laatste wat ik zou willen doen. U mag dan ook de mensen die nu verward zijn in mijn naam melden dat dit geen serieus bedoeld wetenschapsstuk was.”

Waarschijnlijk ben ik achterlijk, dat ik niet weet dat  artikels met cursief gedrukte titels “honeys” zijn en dat die alleen maar geschreven zijn voor de fun van het belachelijk maken van minderheden. Het tweede opmerkelijke is, dat precies op een moment waarop de media het nodig vinden om mensen in een verkeerd daglicht te stellen, terwijl zij door de aanpassingen in hun levens- en voedingswijze terug “leven” hebben… dat kan men niet meer mooi vinden…

Op hetzelfde moment was orthorexia een ‘hot item’ en gonsde het er niet alleen van in bovengenoemde krant, maar in heel het mediawereldje. Ook TV-uitzendingen lieten zich niet onbetuigd en lieten de experts aan het woord. Daar klonk het bijlange niet zo honey-achtig. Als u dat toen gevolgd hebt, heb ik daar toen een artikel over geschreven over mezelf – als de aanstoker van ‘een ziekte’.

In de weken nadien kregen we tientallen reacties van lezers en leden, die me hun verbazing lieten weten, of die zelf actie hadden ondernomen door de programmamakers aan te schrijven, zoals in onderstaande brief :

“Ik wens mij te distantiëren van uw programma “Orthorexia nervosa” dat met “ogen en haken” aan elkaar hing. Wat is uiteindelijk de bedoeling en de zin van deze uitzending? Is het uw ziekelijke drang of dwang naar de kijkcijfers of is het de inhoudsloze sensatiezucht die u drijft om anderen door het slijk te trekken (dit zou eerder op ziekelijk compensatiegedrag lijken om uw eigen problemen naar anderen te sublimeren)? Vele mensen die mij kennen en weten waarmee ik bezig ben hebben mij hun steun betuigd en zeggen mij dat u mij er hebt ingeluisd. Ik voel mij wel genomen op de meest schandelijke wijze.

U hebt mij ten eerste voorgehouden dat het om een informatief programma over “gezonde voeding” zou gaan. Ik vind het zeer laag bij de grond om mensen via leugens en een verkeerde voorstelling van het programmaopzet voor het beeld te krijgen, zoiets noemt men riooljournalistiek (misschien voelt u zich daar het best bij). 

Ten tweede ben ik niet alleen musicus, maar ook gezondheidstherapeut. Ik ben niet zomaar in het wilde weg bezig met voeding. Mijn eetpatroon is niet eenzijdiger of minder lekker dan het uwe. Misschien bent u het dwangmatigst met voedsel bezig want u zei mij tientallen keren dat u de wereldkeuken voor geen geld ter wereld als “geneugte van het leven” zou willen missen. Nu dat is mijn zaak niet: het is immers niet zo dat indien het eten voor u één van de belangrijkste geneugten zou zijn, dat dit voor mij ook zou moeten zijn (omdat de gemeenschap dit momenteel als het belangrijkste ervaart). Muziek, een echte goede relatie, het helpen van mensen en goede vrienden dat zijn de echte waarden in mijn leven en daar geef ik om.

Het zijn juist de mensen die zulke dingen niet kennen die zich op eten fixeren en een moment van voldoening kennen in hun zielige bestaan van emotionele mislukkingen.

Verder beweert u dat gezonde voeding niet lekker is. Ik durf u eerlijk te zeggen dat elke maaltijd mij uitstekend smaakt. Ik weet trouwens hoe het vroeger was en hoe het nu is (betere vertering, het veel fitter voelen, geen gevoel van nervositeit, volledig ziektevrij doordat men slijmvrij eet, ik ben momenteel zonder pijn ondanks mijn voorgeschiedenis door een medische blunder, e.a.). U gaat toch niet beweren dat als iemand het roken van sigaretten lekker vindt, die handeling ook gezond zou zijn? Dat is de conclusie die u lijkt te maken en die nergens op slaat.

Akkoord ik ben er mij wel degelijk van bewust dat een gezond eetpatroon met verse groenten en fruit (en noten (vetten en eiwitten)) indruist tegen de financiële belangen van de voedingsindustrie en farmaceutische industrie, maar ook tegen de machtsbelangen van medici en diëtisten (vandaar dat er alleen maar aan symptoombestrijding wordt gedaan, de oorzaak wordt bijna nooit aangepakt). Vandaar dat een ander eetgedrag dan wat industrie en medici (die amper de beginselen van de voedingsleer in hun opleiding krijgen) voorschrijven, als bedreigend wordt ervaren en wordt veroordeeld.

Nochtans zijn er overal ter wereld kritische wetenschappers empirisch bezig met voeding en allen komen tot de slotsom dat vers voedsel dat gegeten wordt in een zo min mogelijk bewerkte toestand (dus rauw) het best verteert, mits er goed gekauwd wordt want het is juist door het speeksel, dat bepaalde enzymen bevat, dat de vertering optimaal kan verlopen en dat de voedende bestanddelen het best worden opgenomen in de bloedbaan. Enkele belangrijke vorsers zijn dokter Walker, dokter Ehret, professor Shelton, dokter Mayr, en vele andere. Ik zou u aanraden deze serieuze literatuur ter hand te nemen en dan pas kan er ernstig gepraat en gediscussieerd worden.

Ten derde zei u mij stellig dat ik niet als patiënt werd aanzien. Dit is weer eens een leugen want waarom werd er dan een psychiater bijgehaald ? Ik wist tot gisteren niet dat het programma zou gaan over orthorexia nervosa. Zelfs toen ik gisteren naar de redactie belde, zei u mij dat u daarover niets wist. Ik begin te geloven dat uw leven uit één grote leugen bestaat. 

Na telefonisch contact, bleek dat de verantwoordelijke net zomin als ik wist hoe het programma uiteindelijk zou worden getoond. Hij dacht dat er eerst een korte inleidende uiteenzetting over gezonde voeding zou worden gegeven. Vervolgens meende hij dat er twee “cases” zouden worden belicht van mensen, zogenaamde “orthorexia nervosapatiënten”.

Tijdens het programma werd het informatieve luik niet uitgewerkt en de vluchtige beelden uit het warenhuis misten alle grond, vermits er geen ruimte was voor enige duiding. Ook de kijkers die mij en mijn vrouw er achteraf over aanspraken, begrepen er niets van. Velen vonden het jammer dat ik er op die manier werd ingeluisd.

Tussen haakjes wil ik u wel vertellen dat ik helemaal geen kluizenaar ben zoals de psychiater het zo pseudo-wetenschappelijk formuleerde. Ik ken trouwens mensen uit alle sociale klassen: artsen, advocaten, politici, architecten, musici, auteurs, uitgevers, journalisten, ambtenaren, zaakvoerders, gezondheidstherapeuten,…

De psychiater zei ook dat de getoonde mensen in uw programma het risico lopen op een eilandje te leven (dus “geïsoleerd”) en zich daar alleen nog veilig voelen. Bij mij is het in geen geval zo en ik wens ook niet zo te worden voorgesteld. Mijn vele sociale contacten lijden absoluut niet onder mijn “andere eetpatroon”. Integendeel, iedereen heeft dit volledig geaccepteerd en doet daar helemaal niet denigrerend over (zelfs niet in restaurants). Dit heeft te maken met respect. Alleen mist het overgrote deel van de bevolking de informatie om daar met kennis van zaken over te kunnen spreken of oordelen. Mensen vroegen (belden en mailden) mij gisteren wat het doel van deze uitzending was. Ik moest hen een antwoord schuldig blijven.

Hieruit besluit ik dat uw programma zijn doel compleet voorbij ging. Nergens werd er ruimte gelaten in uw programma waarom levend voedsel (dus vers) dat zo weinig mogelijk werd bewerkt, bij voorkeur gebruikt wordt voor gezonde voeding. Ik wil het niet hebben over het subjectieve gegeven “lekker of slecht”; alleen het objectieve, namelijk “verse voeding” telt. Misschien houdt u slechts uw kijkcijfers voor ogen zodat de inhoud secundair, zelfs overbodig, wordt?

Misschien kan u eens een leuk programma maken over riooljournalistiek en laat u het gedrag van deze uitzonderlijke soort journalisten dan ook best door een psychiater beoordelen. Ik ben zeker dat u hiermee alle kijkcijfers overtreft. Misschien koos u de verkeerde psychiater want het leek er wel op dat hij de mensen “dwangmatig” wilde “classificeren” in zijn verzameling. Iets deftigs had hij over voeding spijtig genoeg niet te vertellen. 

Ten vierde hebt u niet vermeld, in tegenstelling tot wat u beloofde, dat ik mijn eetpatroon geleidelijk heb veranderd en dat het op wetenschappelijke bevindingen is gebaseerd. Dat medici mij op de voet volgen bent u blijkbaar bewust vergeten te vertellen omdat het niet in uw sensatiekraam paste. 

Vele mensen stellen zich vragen over voeding (al dan niet dwangmatig want dit lijkt voor u het allerbelangrijkste gegeven te zijn). De meeste mensen wensen informatie waar ze iets mee kunnen doen. Indien u werkelijk iets zinnigs over dit eetpatroon (fruit, groenten en noten (u vergeet ze telkens bewust te vermelden)) wil zeggen, hebt u op een jaar tijd een wekelijks programma nodig. Toch zou het velen interesseren. U zou dan een dokter, diëtist, gezondheidstherapeut kunnen uitnodigen die elk hun visie omtrent voeding uiteen zouden kunnen zetten zonder scheldpartijen of vooringenomenheid.

Weet u dat dokters tijdens hun opleiding aan de universiteit amper iets over voedingsleer krijgen en dit weet ik omdat er verschillende familieleden in de medische sector werkzaam zijn (waaronder een chirurg). Dat is dan ook één van de hoofdredenen waarom medici met voeding niets te maken willen hebben. Zij doen alleen aan symptoombestrijding; de oorzaak wordt nooit echt onderzocht. Dit brengt met zich mee dat mensen met klachten gegarandeerd patiënt voor het leven zijn. Natuurlijk durft u de medici niet aan te vallen omdat u er bang van bent, want één ding is zeker : de “Orde van de Geneesheren” is een sterke en gesloten macht waar u als pers niet tegenop kunt. Vandaar dat men op televisie de idioten (gemakkelijke mediaprooien) ten tonele brengt zodat iedereen eens hartelijk met “geïsoleerd” gedrag kan lachen. Dit noemt men volksvermaak. Is dat niet  de specialiteit van commerciële TV? Morele waarden zijn er nog nauwelijks, als er maar kan worden gelachen. Het is de TV van de domme “massa” die niet denkt (bewust al dan niet onbewust; en kritiekloos toekijkt). U zei zelf dat uw kijkerspubliek woorden als “alcalisch”, “verzuring”, “proteïnes”, en andere niet verstaat. 

extracten uit een reactie van een lezer (JW) op zijn bijdrage aan het programma “Telefacts” – verzonden aan de redactie van VTM. Van “facts” was er weinig sprake. Alleen van télérexia voor de malorexia-kijker.

Appelazijn

Toen we in 1980 onze zoektocht begonnen naar een betere gezondheid, was één van de boekjes die op onze weg kwam, het boekje van Dr Jarvis “Een dokterstas vol adviezen”. In dit boekje stonden honderden toepassingen van appelazijn als remedie. Blijkbaar is dat blijven hangen, want ook vandaag hoor je mensen spreken over de goede effecten van appelazijn op het lichaam. Het zou goed zijn om je energie te verhogen, te vermageren en dergelijke.  Wat is daarvan waar? Is  die azijn dan minder schadelijk voor het lichaam dan conventionele azijn?  Of zijn het fabeltjes?

Appelazijn wordt vaak geadviseerd als een remedie tegen een verzameling van kwaaltjes. Nu moet je weten dat het gebruik ervan moet gezien worden binnen de wereld van de “remedies” en dat het los staat van een diepere VISIE op gezondheid, waarbij oorzaken dienen aangepakt te worden. Ikzelf heb in de beginperiode van mijn “gezondheidsschool” de informatie van Dr. Jarvis doorgenomen en er geloof aan gehecht en het in de praktijk gebracht. Toch ervaarde ik de steeds weerkerende terugval en verergering, ondanks appelazijn en later ondanks nog tientallen andere remedies. 

Binnen de wereld van de Naturopathie vindt een dergelijke remedie zeker zijn weg, en is wellicht één van de betere adviezen. Toch hebben wij bedenkingen bij de “effecten van de zuren”. Bovendien moet men de combinatie van appelazijn altijd voldoende ver verwijderd houden van het gebruik van zetmeel. 

Dat appelazijn veruit te verkiezen is boven commerciële azijn, is evident. Het is al bij al nog een natuurlijk fermentatieproduct, tenminste als het rauw is. Later kwamen varianten op dit thema: kefir, kombucha en veel andere. Mosséri wijst in al deze gevallen op de nadelige invloed van het azijnzuur en ziet het liever met minder zuur, dan met méér.

Jarvis constateert: ‘Niet alle zuren hebben een zelfde uitwerking op het lichaam. Wanneer bv. iemand die aan artritis lijdt twee weken viermaal daags 5 tot 10 druppels zoutzuur-oplossing in een glas water innneemt, dan nemen de pijnen in zijn hand- en voetgewrichten toe, terwijl een theelepel vruchtenazijn in een glas water, viermaal daags gedurende eenzelfde periode ingenomen, merkbare verlichting brengt’.

In ditzelfde verband komt Jarvis zelfs met een verdere constatering : De gezondheidstoestand van het lichaam kan men aflezen aan de hand van de urine-reactie.

De urine is bij een gezond mens licht zuur; bij een zieke of als hij ziek aan het worden is – alkalisch. Het een zowel als het ander is door lakmoespapier vast te stellen. Dit op een speciale manier geprepareerd papier wordt rood, als de urinereactie zuur is; blauw daarintegen als ze alkalisch is.

De proef kan ‘s morgens bij het opstaan of ‘s avonds bij het avondeten genomen worden: een blaadje lakmoespapier in de urine gehouden, verkleurt dan rood of blauw.

Elk mens heeft zijn zwakke plekken. Als een daarvan getroffen wordt, reageert de urine – vaak als voorbode van ziekte – alkalisch. Wanneer de ziekte, stoornis of oververmoeidheid overwonnen is, dan is de urinereactie weer zuur. Oververmoeidheid kan men met een heet bad verhelpen. Dat kan men zien, daar de urine na het bad zuur is, terwijl zij tevoren alkalisch was.

Daar merkt Jarvis op: ‘Daar gebleken is, dat alkalisch geworden urine met een heet bad weer zijn zure reactie terugkrijgt, heeft nu ook het glas hete  en langzaam opgeslurpte citroenoplossing, of het hete voetbad, dat de volksgeneeskunst moeders aanraadt als een kind ziek dreigt te worden geneeskundig een diepere betekenis.’ Appelazijn laat zijn werking begrijpen door de hoge vertegenwoordiging van het alkalische kalium. 

Maar waarom zouden we appelazijn gebruiken? Mosséri wijst erop dat de werking van citroensap milder is, beter alkaliseert, minder complicaties geeft en bovendien nog een goede bron van vitamines is. Lauw water met citroensap, ’s morgens genomen, is voor veel mensen een geschikte boost om de darm in beweging te brengen. Lauw water en citroensap, al of niet met een schep honing, is een prima begin van de dag. Wacht daarna zolang je kan met het ontbijt en voel je vitaliteit verhogen !