Categorie: Melk / Zuivel

Melk zonder melk

Had je het al opgemerkt dat er iets beweegt in de zuivelbedrijven en dat sommige zuivelbedrijven zelf al “plantaardige melk” op de markt brengen?

Ja, ze zien dat er iets beweegt en dat hun marktaandeel verkleint… en willen dat veilig stellen door de trends mee te beïnvloeden. Maar zoals de lezers weten is melk geen basisvoedsel voor volwassenen. Is er dan enig voordeel van het gebruik van plantaardige melk tov dierlijke? Ja, er zijn allerlei voordelen van plantaardige versus uier-melk. Geen caseïne, cholesterol, lactose, minder verzadigd vet, maar hoe zit het met de anti-nutriënten uit de peulvruchten of granen waaruit ze zijn gemaakt? Bestaat er überhaupt zoiets als ‘anti-voedingsstoffen’?

Langdurig bewijs suggereert dat het consumeren van een dieet dat rijk is aan plantaardig voedsel een belangrijke rol speelt bij de preventie en vermindering van chronische ziekten, zoals hart- en vaatziekten, kanker, beroertes, dementie, diabetes, staar en andere. Ondanks de noodzaak om de consumptie van plantaardig voedsel te verhogen, zijn er enige zorgen gerezen over de vraag of ze nuttig zijn vanwege de verschillende zogenaamde “anti-voedingsstoffen” die ze bevatten. Het is waar dat er bepaalde verbindingen zijn die, als ze in grote hoeveelheden worden gegeten, vooral als ze afzonderlijk worden ingenomen, nadelige effecten hebben. Volle plantaardige voedingsmiddelen bevatten ook duizenden andere verbindingen in de voedselmatrix, waarvan er vele de potentiële effecten van de ‘antinutriënten’ tegengaan. Plantaardige diëten worden geassocieerd met een verminderd risico op door levensstijl veroorzaakte chronische ziekten. De duizenden fytochemicaliën die ze bevatten bevorderen de antioxidant-verdediging en verminderen ontstekingen. In sommige gevallen kunnen zogenaamde ‘antinutriënten’ in feite therapeutische middelen zijn voor verschillende aandoeningen. Zie bijvoorbeeld de rol van fytaten bij de preventie en behandeling van kanker.

Geen lactose. Mensen begrijpen niet dat de meerderheid van de volwassen mensen niet in staat is koemelk te verteren. Gedurende de kindertijd begint het enzym dat je hebt dat de melksuikerlactose afbreekt bij de meeste mensen over de hele wereld af te nemen, wat logisch is, aangezien melk voor baby’s is. Waarom zouden we het moeten verteren na het spenen? En dus ervaren de meeste mensen symptomen zoals een opgeblazen gevoel, buikpijn, darmgas en waterige ontlasting, of zelfs misselijkheid en braken. De mondiale prevalentie van malabsorptie door lactose bedraagt ​​ruim twee op de drie mensen, en in Europa meer dan één op de drie. Zeggen dat iedereen melk zou moeten drinken lijkt een voorbeeld van raciale vooroordelen in het voedingsbeleid. Het is alsof ze ervan uitgaan dat iedereen van Noord-Europese afkomst is.

In totaal verliest ongeveer 75 procent van de wereldbevolking, inclusief 25 procent van de bevolking in Europa, hun lactase-enzymen na het spenen. Om de vitamine D-ziekte rachitis te bestrijden, moesten ze iets in de voedselvoorziening kiezen om te versterken met vitamine D. De keuze voor zuivel is ironisch, aangezien individuen met een donkere huid, een bijzonder hoog risico lopen op een vitamine D-tekort; toch kunnen de meesten het niet goed verteren. 

Om dit soort redenen wordt zuivel als aparte voedingsgroep geschrapt uit de voedingsrichtlijnen. In 2019 werden de Canadese voedingsrichtlijnen en voedselgids uitgebracht, nadat ze een grondige evaluatie en update hadden ondergaan om het belang van het consumeren van meer plantaardige producten te benadrukken. Een andere verandering was het verwijderen van zuivel als aparte voedselgroep en werd…water inbegrepen als aanbevolen drank – wat een concept!

De verminderde nadruk op zuivelproducten en de toegenomen nadruk op plantaardig voedsel in Canada waren gebaseerd op verschillende parameters, waaronder het buiten beschouwing laten van door de industrie gefinancierde onderzoeken als onderdeel van de wetenschappelijke basis.

Er wordt aangeprezen dat melk sterke botten bouwt, maar uit een compilatie van de beste onderzoeken is geen verband gebleken tussen melkconsumptie en verminderd risico op heupfracturen, dus het drinken van melk voor volwassenen helpt de botten niet. Uit onderzoek is gebleken dat een grotere melkconsumptie tijdens de kindertijd en de adolescentie bijdraagt ​​aan de maximale botmassa en daarom naar verwachting osteoporose en botbreuken op latere leeftijd zal helpen voorkomen. Maar dat is niet wat ze vonden. Melkconsumptie tijdens de tienerjaren ging niet gepaard met een lager risico op een heupfractuur, en de melkconsumptie was in ieder geval geassocieerd met een lichte toename van het fractuur-risico bij mannen.

uit flyer V156 / Het plantaardig alternatief – onderdeel van het Pûrnatûr abonnement.

Pro Zuivel

Beste Stefaan, Ik was recent verbaasd om uit de mond van een homeopate te vernemen dat er geen enkel bezwaar is tegen het gebruik van zuivel en dat er geen enkele indicatie is dat melk zou verantwoordelijk zijn voor de vorming van (ontsteking)slijm. Er zou volgens haar geen enkele studie zijn die een probleem signaleert over het gebruik van zuivel. Ze adviseerde me om zuivel te gebruiken van een merk… dat via de natuurwinkels wordt verdeeld. Dat verbaasde mij om dat te horen, dus leg ik het even aan jou voor wat ik met zo’n advies moet doen?

Homeopaten zijn dokters met een klassieke scholing, die daarnaast hun homeopatische bijscholingen hebben doorlopen. Wat ze weten over voeding kan zijn door andere opleidingen of door datgene wat toevallig op hun weg komt. In ieder geval zou ik zwijgen over voeding als men niets beter te vertellen heeft.
Natuurlijk weet ik dat een homeopaat er meestal van uitgaat dat men alles mag eten “als men gezond is” en dat zij er ook van uitgaan dat – mits de nodige homeopatische ondersteuning – daar voor gezorgd wordt. Ik heb in lang vervlogen jaren toen ik homeopaten nog meer volgde homeopaten het drinken van koffie en zelfs het roken weten verdedigen. Nochtans las ik bij Hahnemann dat “koffie een pure medicinale substantie is” en dus vermeden moet worden. Dat alleen maar om te zeggen dat de homeopatische praktijk niet altijd de ideale plaats is om voeding ter sprake te brengen – in de overtuiging dat zo iemand die het alternatief label draagt, de waarheid zal vertellen of op dat vlak een autoriteit is…

Als je een basis wil om een oordeel te vellen over de zin of onzin van zuivel, raad ik aan om ZuivelVrij te lezen of onze Module Z / Zuivel en Eiwitten. Hierin staan tal van redelijke argumenten waarom Zuivel zoals we dat vandaag kennen geen normaal onderdeel is van de menselijke voeding, maar alleen maar verdedigd wordt met commerciële, culturele, emotionele argumenten. Zijn kracht schuilt in een bewust uitgekiende promotie-strategie, met claims en associaties die niet kunnen onderbouwd worden. Er is een hele cultuur rond gebouwd, maar het hoort normaal niet in de voeding van volwassenen thuis – en zoals het nu is, ook niet in de voeding van babies en kinderen. Dat is voor veel mensen moeilijk om aan te nemen, gezien het – behalve door veganisten – bijna door iedereen massaal wordt gebruikt.

Natuurlijk kan je denken dat ik vooringenomen ben, maar ik noem mezelf een proefkonijn na tot mijn zestien jaar trouw lid van de Melkbrigade en wie kan beter dan ik, die tien jaar lang elke dag anderhalve liter melk dronk, het verschil voor en nà beschrijven? Maar ik weet ook dat één ervaring niet genoeg is om daaruit verregaande conclusies te trekken, maar kan dat aanvullen met de honderden kennissen die dezelfde stap hebben gezet en het vaststellen van de veranderingen op lange termijn. Bovendien is er geen gebrek aan onderzoeken, waarvan sommige gevoerd door boerenjongens, denk maar aan Prof. T.Collin Campbell ea.

Het is moeilijk te berekenen wat het aandeel van zuivel is in de verschillende ziektebeelden, omdat er nog tal van andere risico’s zijn in voeding en levenswijze waaraan mensen zich dagelijks blootstellen, en men mag de vergelijking niet maken van melk “vroeger” en “nu”. Dat heeft te maken met de technieken in de melkveehouderij die nu zoveel “efficiënter” zijn, waardoor melk vandaag gemiddeld 4x meer hormonen bevat dan normaal, en dat is net zo in de biologische zuivelproducten. Hoe dat interfereert met iemands hormoonwerking hangt op zijn beurt af van verschillende individuele condities, maar gewoonlijk kan je daar op termijn weinig goeds van verwachten.

Bestudeer de natuur en je zult zien dat geen enkel dier melk drinkt van een andere soort. Ook is er geen enkel dier dat na gespeend te zijn, nog melk drinkt, ook niet uit angst dat leven zonder melk de botontwikkeling zou in het gedrang komen… Daarnaast is er de voeding van de koeien, en tenslotte zou er nog een moeten gezegd worden over het pasteuriseren van de melk.

Ik raad je zeker aan om ZuivelVrij te bestuderen. Daar vind je ook het hoe en het waarom van al deze claims.

Over slijmvorming lees ik bv : “Zuivelproducten kunnen extreem ontsteking opwekkend zijn en ernstige gezondheidsproblemen veroorzaken, zoals: eczeem, astma, acne, stemmingsstoornissen, autisme, schizofrenie, veel auto-immuunziekten, met name diabetes type 1, inflammatoire darmaandoeningen en nog veel meer.” – Darou Wellness

Ook als je de fracties bestudeert die melk bevat (zeker van koeien die niet hun normale voeding = gras kregen), zou dat al een belletje moeten doen rinkelen. Maar er zijn nog veel meer problemen w.o. het pasteuriseren, de caseïne en veel andere. De Slijmvrije voeding – zoals gepresenteerd door Professor Ehret – heeft 100 jaar de kans gekregen om zich te bewijzen en lang voor dokters het verslijmend karakter van melkproducten onderzochten, stond zuivel op nummer 1 van Ehrets’ zwarte lijst van ontsteking opwekkende producten. Ondertussen is Ehret lang niet meer alleen in zijn standpunten over de optimale voeding en de omschrijving van nefaste producten. Sinds die tijd zijn er honderden studies die de nadelen van zuivelproducten hebben benadrukt, alleen worden deze studies weinig geciteerd, omdat daardoor commerciële belangen worden geschaad.

Toen Ehret zijn complete cursus over genezen met slijm-vrije voeding publiceerde, was melk zelfs nog niet eens zo ongezond als vandaag. Maar de witte mythe is hardnekkig. Nochtans zal er een moment zijn waarop we van de koe af moeten. Maar daarvoor moet het licht nog worden uitgevonden…

Je lijf schreeuwt om Zuivel

Dat was een Nederlandse campagne uit 2005, met foto’s van naakte mensen – of lichaamsdelen – beschreven met de niet te missen boodschap dat “Je lijf om zuivel schreeuwt”! In flitsende beelden krijgen we te lezen wat de Magie van de Melk is. De Campagne werd in 2005 bekroond, maar het is merkwaardig dat van al die beklijvende beelden op heel het internet nog nauwelijks iets terug te vinden is… Misschien omdat het niet overeenstemt met de waarheid?

Wat is die trouwens als het gaat over melk en zuivel in de voeding? Dat wij als mens op heel de wereld het enige wezen zijn dat nog vele jaren na de zoogperiode gezoogd moeten worden met melk van andere soorten? Terwijl moedermelk de natuurlijke eerste voeding van de pasgeboren baby is en kan gezien worden als de verlengde buitenbaarmoederlijke navelstrengperiode, moeten vragen gesteld worden bij de samenstelling van melk, de manier waarop de melkproductie verloopt, de gezondheidseffecten, inclusief de risico’s, en of de claims – o.a. deze gemaakt in de geciteerde campagne – correct zijn. Is melk echt goed voor elk? Of zijn er omstandigheden waarop het luidt “Zonder Melk Beter Af?”

Dr. T. Colin Campbell, auteur van The China Study, zegt via zijn studies dat caseïne de meest relevante kankerpromotor is die ooit is ontdekt. Omdat caseïne zo langzaam verteert, werken natuurlijke morfineachtige stoffen in caseïne, ook wel casomorfines genoemd, als opiaten in het lichaam wanneer ze de bloedbaan binnenkomen. Slechts enkele minuten nadat je een op zuivel gebaseerde voeding eet, begint het caseïne-proteïne af te breken. Hierdoor komen de drugsachtige casomorfines vrij, die hechten aan opiaatreceptoren in de hersenen en ernstige verslavingen veroorzaken naar zuivelproducten. 

“Veel mensen die mijn voorstellingen bijwoonden, hebben me horen zeggen “Caseïne (het belangrijkste eiwit in koemelk) is het meest relevante chemische carcinogeen ooit geidentificeerd”.  Het is belast met schuld en ik blijf het herhalen. Als een voorwerp van discussie, laten we deze hypothese aannemen dat “Caseïne de oorzaak is van kanker”.  – Dr.T.Collin Campbell

“Meer dan een kwart eeuw hebben  we het onderzocht en de resultaten daarvan gepubliceerd in alle erkende medische tijdschriften, en er is geen twijfel over dat op cellulair en sub-cellulair niveau deze chemische stof gedoemd is om voor carcinogeen door te gaan. Dat was een zware klap voor mij, want ik groeide op tussen de melkkoeien en dronk zoveel melk als ik binnen kon krijgen…” – Dr.T.Collin Campbell

De No-milk-woman

voor dit artikel maak ik gebruik van het getuigenis van Robert Cohen (van de Not-Milk-site) : “In 1890 werd mijn grootmoeder geboren in een klein stadje in Rusland, vlakbij de Poolse grens. In datzelfde jaar ontsnapte het grootste deel van haar familie aan de dodelijke pogroms waarbij mijn betovergrootvader omkwam, en emigreerde naar de Verenigde Staten om een ​​melkveebedrijf te runnen en vee te fokken voor de slacht. Hun boerderij was in Stillwell Corners, NJ. Het heette de Greenberg Farm. Mijn moeder vertelde me ​​dat ze 14 koeien hebben gemolken. Ze herinnert zich dat ze de kippen voedde met maïs van eigen bodem en dat ze hun eigen aardappelen teelden. Ongeveer tegelijkertijd toen mijn overgrootmoeder koeien aan het melken en boter karnen was, schreef Ellen G. White:

“Boter en vlees stimuleren. Deze hebben de maag beschadigd en de smaak vervormd.” (Pagina 48, geschreven in 1870)

Ellen G. White is de meest vertaalde auteur in alle Amerikaanse literatuur. Tijdens haar 70 jaar schrijven heeft White 50.000 pagina’s geproduceerd die in 200 verschillende talen zijn vertaald. White was een van de oprichters en architecten van de Zevende-dags Adventkerk, die meer dan 20 miljoen leden telt. Zevende-dagsadventisten geloven dat de geschriften van Ellen White het kleine licht is dat verwijst naar het grote licht, de Bijbel en Jezus Christus. Ze hebben een religie geïnspireerd en blijven mij inspireren. Een van White’s grootste werken is haar ‘Counsels On Diet and Food’, bewerkt en voor het eerst gepubliceerd in 1938.

White maakt een overtuigend argument dat we worden wat we eten. Haar boek bevat meer dan vijfhonderd pagina’s kwinkslagen en intellectuele argumenten met betrekking tot voeding. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om enkele van mijn favoriete passages uit het boek van White te delen:

“Dieren waaruit melk wordt verkregen, zijn niet altijd gezond. Ze kunnen ziek zijn. Een koe kan ’s morgens klaarblijkelijk gezond zijn en tegen de avond sterven. Ziek in de ochtend, en haar melk was ziek, maar je wist het niet.” (Pagina 356, geschreven in 1870)

“Veel moeders dekken een tafel die een valstrik is voor haar familie. Vlees, boter, kaas, gebak, gekruid voedsel en specerijen worden vrijelijk gegeten door zowel jong als oud. Deze dingen doen hun werk om de maag te ontregelen, prikkelen de zenuwen, en verzwakken het intellect.” (Pagina 237, geschreven in 1890)

“Granen, fruit, noten en groenten vormen het dieet dat onze Schepper voor ons heeft gekozen. Deze voedingsmiddelen die op een zo eenvoudig en natuurlijk mogelijke manier voor ons zijn bereid, zijn het meest gezond en voedzaam.” (Pagina 310, geschreven in 1905)

“Kinderen worden toegestaan om … kaas te eten… Ouders beseffen niet dat ze het zaad zaaien dat ziekte en dood voortbrengt.” (Pagina 350, geschreven in 1873)

White’s voedingsfilosofie kan worden samengevat met deze wijze woorden: “Kaas mag nooit in de maag worden gebracht.” (Pagina 368, geschreven in 1868) “Laat het altijd voor ogen worden gehouden dat het grote doel van hygiënische hervorming is om de hoogst mogelijke ontwikkeling van geest, ziel en lichaam te verzekeren.” (Pagina 23, geschreven in 1890)

De laatste herinnering die ik aan mijn grootmoeder heb, is van haar rustend in een ziekenhuisbed, kreunend, pijnlijk stervend aan een kanker die was uitgezaaid van haar alvleesklier naar andere inwendige organen. De kanker at haar lichaam van binnenuit op. Ik was pas 15 jaar oud en kan zweren dat ze een grote zuivelgebruiker was. Ik herinner me haar laatste maaltijd wel. Ze smeekte me om ijs. Ik liep van het ziekenhuis, dat zich in de South Bronx bevond, naar een kleine winkel en voldeed aan haar laatste verzoek. Ze had zo’n pijn. Voordat ik haar kamer verliet, sprak ik met de behandelend arts. Ik liet hem weten, zelfs op 15-jarige leeftijd, dat onze familie in euthanasie geloofde, en dat, aangezien ze zo leed, het onze wens zou zijn dat ze geen pijn meer zou moeten lijden. Ze stierf een paar uur nadat ik vertrok. Ik zal nooit weten of haar dood met hulp van een arts was.”

Cohen stelt hier twee vrouwen tegenover elkaar: de ene – zijn grootmoeder – zo graag bouwend op de traditie en verslaving (want melk, en vooral kaas moeten gezien worden als verslavend) en daaronder lijdend, de andere, ziek en in delicate gezondheid begonnen aan haar leven, maar met voldoende beoordelingsvermogen en een streven om de diepere betekenis van het leven te begrijpen en te ontdekken op welke manier de Schepper voorziet in de behoeften en een levenspatroon dat ziekten voorkomt en zonodig geneest. De les die we daaruit kunnen trekken is dat diezelfde levenswetten die toen golden, ook vandaag nog van kracht zijn.