Veel mensen vragen zich nu af “waarom” van deze wereldwijde COVID-19 crisis. Michel Vandenbosch van GAIA geeft in zijn laatste schrijven aan waar het schoentje wringt… Ik noem het menselijke decadentie met ernstige consequenties, waarbij men kanttekeningen kan maken vanuit ethische, religieuze, economische en gezondheid-standpunten.
“We worden op dit moment overspoeld met informatie over COVID-19: voornamelijk over onze eigen gezondheid en over de economie. Terecht, maar wat helaas te weinig aan bod komt, is de diepere oorzaak van deze crisis: de wreedheid van de mens tegen de dieren.
Hebt u al eens gehoord van wet markets? Ik bespaar u de gruwelijkste beelden maar u moet mij geloven als ik zeg dat die markten de hel op aarde zijn voor de dieren. Vlees van wilde en andere levende dieren zoals pauwen, ratten, stekelvarkens, vleermuizen, civetkatten en wansmakelijk veel dierenleed spelen daar de hoofdrol. Wilde dieren worden daar geslacht, voor de ogen van hun soortgenoten, in dezelfde plas bloed en door dezelfde handen als het varken en de kip die ernaast staan.
En waarvoor? Voor menselijke consumptie, voor het ‘genot’ van de mens. Schaamte en pijn, dat zijn de twee gevoelens die overheersen bij mij! Dierenwelzijn, hygiëne, voedselveiligheid en gezondheidsstandaarden? Dat kennen ze op die weerzinwekkende markten niet! En waar is het nieuwe coronavirus ontstaan? Op zo een wet market in het Chinese Wuhan.
En weet u wat nog het ergst van al is? Ze hebben hun lesje blijkbaar niet geleerd. In het geval van SARS enkele jaren geleden is het virus vermoedelijk van vleermuizen overgedragen op civetkatten en zo bij de mens terechtgekomen. En toch heeft de betrokken overheid toen nagelaten om aan de ‘wet markets’ eens en voor goed paal en perk te stellen en de handel in wild gevangen dieren kordaat en drastisch aan te pakken. Schuldig verzuim heet dat, beste dierenvriend. Want het nieuwe coronavirus kent hoogst waarschijnlijk een gelijkaardige oorsprong!
China nam nu wel maatregelen en riep de wet markets tijdelijk een halt toe. U leest het goed: tijdelijk! Wordt het straks weer business as usual? Als het van ons afhangt niet. Zodra de Coronastorm is gaan liggen, moet de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) bij de betrokken Aziatische en Afrikaanse landen en ook liefst wereldwijd aandringen op drastische maatregelen tegen ‘wet markets’!
Ook de vangst van wilde dieren uit de natuur moet gestopt worden én de controles op bush meat (vlees van wilde dieren uit de tropen) moeten veel strenger! Bush meat moet gebannen worden. De Europese Unie moet ook hier zijn verantwoordelijkheid nemen en absoluut een voortrekkersrol spelen.”
Beste dierenvriend, ik hoop oprecht dat deze crisis ons ook iets leert, iets leert over hoe wij als mensen met de dieren omgaan. Laten we alsjeblieft onze lessen hieruit trekken: we zijn het niet alleen aan onszelf verschuldigd maar ook aan de dieren. Want alweer… alweer… is het schandalige gedrag van de mens tegen de dieren de dieper liggende, fundamentele oorzaak.”
Een van onze leden reageerde op een artikel in een deftige krant. Het was een snedig artikel, dat geen spaander heel liet van de ‘alternatieve voeding’ en ‘het dwangmatig streven naar een goede gezondheid’. Ze hadden daar de titel ‘orthorexia‘ op geplakt. Dat artikel ging over u en mij. Eigenlijk moest je je schamen over al die hopeloze inspanningen. Het is niet alleen nutteloos, het is ook schadelijk – zo klonk het.
De reactie van de redactie van de krant was :
“Het artikel over die zogenaamde nieuwe eetstoorniswas wat wij hier noemen een ‘honey’, een vreemd of leuk maar absoluut niet serieus berichtje dat in de krant geplaatst wordt om een eerder serieuze pagina wat te breken. Vaak zijn dat human interest verhaaltjes en honeys zijn nooit objectief gefundeerd en zeker geen wetenschappelijk nieuws. Daarom stond het berichtje ook niet op de wetenschapspagina maar bij samenleving, met als achterliggende idee ‘Waar gaat de samenleving naartoe als ze gezond eten al een ziekte vinden. ‘Er wordt gewoon gezegd dat een Amerikaan daar een boek over geschreven heeft. Wij vinden dat opmerkelijk, en we gaan ervan uit dat onze lezer slim genoeg is om in te zien dat het we dat vooral opmerkelijk vinden en niet beweren dat dat wetenschappelijk bewezen is en dat die lezer voor zichzelf wel kan uitmaken dat niet alles wat Amerikanen in boeken schrijven strookt met de werkelijkheid.
Honeys zijn te herkennen aan de schuine titel, de kleine maat en aan het feit dat geen enkele expert aan het woord wordt gelaten. Lezers zijn doorgaans bekend met dit soort berichtjes en de lezers die ik ken en waarvan er iemand in de medische wereld zit, hebben ook eens goed gelachen met dat stukje, wat uiteindelijk ook de bedoeling is. We wilden gewoon het idee overbrengen dat Amerikanen gezond eten nu ook al een ziekte vinden. Er wordt alleen gesuggereerd dat sommige mensen mogelijk alleen nog fruit en groenten eten, en uit ervaring weet ik dat dat zeker niet gezond is. Amerikanen hebben daar, Amerikaans als ze zijn, een nieuwe term voor bedacht. Persoonlijk vind ik dat hete lucht, maar omdat het merkwaardige hete lucht is, mag dat in de krant, want volgens mij zegt zoiets veel over bepaalde (Amerikaanse) visies op eten. En dat is wel relevant.
Als u dit bericht als een wetenschappelijk nieuwsfeit geïnterpreteerd heeft, dan spijt ons dat en in het vervolg zullen we maar best nog duidelijker maken dat het om een vreemd sociaal fenomeen gaat en niet om een serieus uitgewerkt wetenschappelijk stuk. Wat het peil van de wetenschappelijke stukken betreft, daar kan ik niet veel over zeggen, want ik ben redacteur samenleving. Omdat ik zelf aan een eetstoornis geleden heb, is mensen op het gebied van voedsel in verwarring brengen wel het laatste wat ik zou willen doen. U mag dan ook de mensen die nu verward zijn in mijn naam melden dat dit geen serieus bedoeld wetenschapsstuk was.”
Waarschijnlijk ben ik achterlijk, dat ik niet weet dat artikels met cursief gedrukte titels “honeys” zijn en dat die alleen maar geschreven zijn voor de fun van het belachelijk maken van minderheden. Het tweede opmerkelijke is, dat precies op een moment waarop de media het nodig vinden om mensen in een verkeerd daglicht te stellen, terwijl zij door de aanpassingen in hun levens- en voedingswijze terug “leven” hebben… dat kan men niet meer mooi vinden…
Op hetzelfde moment was orthorexia een ‘hot item’ en gonsde het er niet alleen van in bovengenoemde krant, maar in heel het mediawereldje. Ook TV-uitzendingen lieten zich niet onbetuigd en lieten de experts aan het woord. Daar klonk het bijlange niet zo honey-achtig. Als u dat toen gevolgd hebt, heb ik daar toen een artikel over geschreven over mezelf – als de aanstoker van ‘een ziekte’.
In de weken nadien kregen we tientallen reacties van lezers en leden, die me hun verbazing lieten weten, of die zelf actie hadden ondernomen door de programmamakers aan te schrijven, zoals in onderstaande brief :
“Ik wens mij te distantiëren van uw programma “Orthorexia nervosa” dat met “ogen en haken” aan elkaar hing. Wat is uiteindelijk de bedoeling en de zin van deze uitzending? Is het uw ziekelijke drang of dwang naar de kijkcijfers of is het de inhoudsloze sensatiezucht die u drijft om anderen door het slijk te trekken (dit zou eerder op ziekelijk compensatiegedrag lijken om uw eigen problemen naar anderen te sublimeren)? Vele mensen die mij kennen en weten waarmee ik bezig ben hebben mij hun steun betuigd en zeggen mij dat u mij er hebt ingeluisd. Ik voel mij wel genomen op de meest schandelijke wijze.
U hebt mij ten eerste voorgehouden dat het om een informatief programma over “gezonde voeding” zou gaan. Ik vind het zeer laag bij de grond om mensen via leugens en een verkeerde voorstelling van het programmaopzet voor het beeld te krijgen, zoiets noemt men riooljournalistiek (misschien voelt u zich daar het best bij).
Ten tweede ben ik niet alleen musicus, maar ook gezondheidstherapeut. Ik ben niet zomaar in het wilde weg bezig met voeding. Mijn eetpatroon is niet eenzijdiger of minder lekker dan het uwe. Misschien bent u het dwangmatigst met voedsel bezig want u zei mij tientallen keren dat u de wereldkeuken voor geen geld ter wereld als “geneugte van het leven” zou willen missen. Nu dat is mijn zaak niet: het is immers niet zo dat indien het eten voor u één van de belangrijkste geneugten zou zijn, dat dit voor mij ook zou moeten zijn (omdat de gemeenschap dit momenteel als het belangrijkste ervaart). Muziek, een echte goede relatie, het helpen van mensen en goede vrienden dat zijn de echte waarden in mijn leven en daar geef ik om.
Het zijn juist de mensen die zulke dingen niet kennen die zich op eten fixeren en een moment van voldoening kennen in hun zielige bestaan van emotionele mislukkingen.
Verder beweert u dat gezonde voeding niet lekker is. Ik durf u eerlijk te zeggen dat elke maaltijd mij uitstekend smaakt. Ik weet trouwens hoe het vroeger was en hoe het nu is (betere vertering, het veel fitter voelen, geen gevoel van nervositeit, volledig ziektevrij doordat men slijmvrij eet, ik ben momenteel zonder pijn ondanks mijn voorgeschiedenis door een medische blunder, e.a.). U gaat toch niet beweren dat als iemand het roken van sigaretten lekker vindt, die handeling ook gezond zou zijn? Dat is de conclusie die u lijkt te maken en die nergens op slaat.
Akkoord ik ben er mij wel degelijk van bewust dat een gezond eetpatroon met verse groenten en fruit (en noten (vetten en eiwitten)) indruist tegen de financiële belangen van de voedingsindustrie en farmaceutische industrie, maar ook tegen de machtsbelangen van medici en diëtisten (vandaar dat er alleen maar aan symptoombestrijding wordt gedaan, de oorzaak wordt bijna nooit aangepakt). Vandaar dat een ander eetgedrag dan wat industrie en medici (die amper de beginselen van de voedingsleer in hun opleiding krijgen) voorschrijven, als bedreigend wordt ervaren en wordt veroordeeld.
Nochtans zijn er overal ter wereld kritische wetenschappers empirisch bezig met voeding en allen komen tot de slotsom dat vers voedsel dat gegeten wordt in een zo min mogelijk bewerkte toestand (dus rauw) het best verteert, mits er goed gekauwd wordt want het is juist door het speeksel, dat bepaalde enzymen bevat, dat de vertering optimaal kan verlopen en dat de voedende bestanddelen het best worden opgenomen in de bloedbaan. Enkele belangrijke vorsers zijn dokter Walker, dokter Ehret, professor Shelton, dokter Mayr, en vele andere. Ik zou u aanraden deze serieuze literatuur ter hand te nemen en dan pas kan er ernstig gepraat en gediscussieerd worden.
Ten derde zei u mij stellig dat ik niet als patiënt werd aanzien. Dit is weer eens een leugen want waarom werd er dan een psychiater bijgehaald ? Ik wist tot gisteren niet dat het programma zou gaan over orthorexia nervosa. Zelfs toen ik gisteren naar de redactie belde, zei u mij dat u daarover niets wist. Ik begin te geloven dat uw leven uit één grote leugen bestaat.
Na telefonisch contact, bleek dat de verantwoordelijke net zomin als ik wist hoe het programma uiteindelijk zou worden getoond. Hij dacht dat er eerst een korte inleidende uiteenzetting over gezonde voeding zou worden gegeven. Vervolgens meende hij dat er twee “cases” zouden worden belicht van mensen, zogenaamde “orthorexia nervosapatiënten”.
Tijdens het programma werd het informatieve luik niet uitgewerkt en de vluchtige beelden uit het warenhuis misten alle grond, vermits er geen ruimte was voor enige duiding. Ook de kijkers die mij en mijn vrouw er achteraf over aanspraken, begrepen er niets van. Velen vonden het jammer dat ik er op die manier werd ingeluisd.
Tussen haakjes wil ik u wel vertellen dat ik helemaal geen kluizenaar ben zoals de psychiater het zo pseudo-wetenschappelijk formuleerde. Ik ken trouwens mensen uit alle sociale klassen: artsen, advocaten, politici, architecten, musici, auteurs, uitgevers, journalisten, ambtenaren, zaakvoerders, gezondheidstherapeuten,…
De psychiater zei ook dat de getoonde mensen in uw programma het risico lopen op een eilandje te leven (dus “geïsoleerd”) en zich daar alleen nog veilig voelen. Bij mij is het in geen geval zo en ik wens ook niet zo te worden voorgesteld. Mijn vele sociale contacten lijden absoluut niet onder mijn “andere eetpatroon”. Integendeel, iedereen heeft dit volledig geaccepteerd en doet daar helemaal niet denigrerend over (zelfs niet in restaurants). Dit heeft te maken met respect. Alleen mist het overgrote deel van de bevolking de informatie om daar met kennis van zaken over te kunnen spreken of oordelen. Mensen vroegen (belden en mailden) mij gisteren wat het doel van deze uitzending was. Ik moest hen een antwoord schuldig blijven.
Hieruit besluit ik dat uw programma zijn doel compleet voorbij ging. Nergens werd er ruimte gelaten in uw programma waarom levend voedsel (dus vers) dat zo weinig mogelijk werd bewerkt, bij voorkeur gebruikt wordt voor gezonde voeding. Ik wil het niet hebben over het subjectieve gegeven “lekker of slecht”; alleen het objectieve, namelijk “verse voeding” telt. Misschien houdt u slechts uw kijkcijfers voor ogen zodat de inhoud secundair, zelfs overbodig, wordt?
Misschien kan u eens een leuk programma maken over riooljournalistiek en laat u het gedrag van deze uitzonderlijke soort journalisten dan ook best door een psychiater beoordelen. Ik ben zeker dat u hiermee alle kijkcijfers overtreft. Misschien koos u de verkeerde psychiater want het leek er wel op dat hij de mensen “dwangmatig” wilde “classificeren” in zijn verzameling. Iets deftigs had hij over voeding spijtig genoeg niet te vertellen.
Ten vierde hebt u niet vermeld, in tegenstelling tot wat u beloofde, dat ik mijn eetpatroon geleidelijk heb veranderd en dat het op wetenschappelijke bevindingen is gebaseerd. Dat medici mij op de voet volgen bent u blijkbaar bewust vergeten te vertellen omdat het niet in uw sensatiekraam paste.
Vele mensen stellen zich vragen over voeding (al dan niet dwangmatig want dit lijkt voor u het allerbelangrijkste gegeven te zijn). De meeste mensen wensen informatie waar ze iets mee kunnen doen. Indien u werkelijk iets zinnigs over dit eetpatroon (fruit, groenten en noten (u vergeet ze telkens bewust te vermelden)) wil zeggen, hebt u op een jaar tijd een wekelijks programma nodig. Toch zou het velen interesseren. U zou dan een dokter, diëtist, gezondheidstherapeut kunnen uitnodigen die elk hun visie omtrent voeding uiteen zouden kunnen zetten zonder scheldpartijen of vooringenomenheid.
Weet u dat dokters tijdens hun opleiding aan de universiteit amper iets over voedingsleer krijgen en dit weet ik omdat er verschillende familieleden in de medische sector werkzaam zijn (waaronder een chirurg). Dat is dan ook één van de hoofdredenen waarom medici met voeding niets te maken willen hebben. Zij doen alleen aan symptoombestrijding; de oorzaak wordt nooit echt onderzocht. Dit brengt met zich mee dat mensen met klachten gegarandeerd patiënt voor het leven zijn. Natuurlijk durft u de medici niet aan te vallen omdat u er bang van bent, want één ding is zeker : de “Orde van de Geneesheren” is een sterke en gesloten macht waar u als pers niet tegenop kunt. Vandaar dat men op televisie de idioten (gemakkelijke mediaprooien) ten tonele brengt zodat iedereen eens hartelijk met “geïsoleerd” gedrag kan lachen. Dit noemt men volksvermaak. Is dat niet de specialiteit van commerciële TV? Morele waarden zijn er nog nauwelijks, als er maar kan worden gelachen. Het is de TV van de domme “massa” die niet denkt (bewust al dan niet onbewust; en kritiekloos toekijkt). U zei zelf dat uw kijkerspubliek woorden als “alcalisch”, “verzuring”, “proteïnes”, en andere niet verstaat.
extracten uit een reactie van een lezer (JW) op zijn bijdrage aan het programma “Telefacts” – verzonden aan de redactie van VTM. Van “facts” was er weinig sprake. Alleen van télérexia voor de malorexia-kijker.
Sommige lezers hebben me in het verleden gewaarschuwd, “om niet altijd op de kap van de geneeskunde te zitten”, maar ik kan het niet laten, enerzijds door mijn persoonlijke ervaring, anderzijds door de verhalen die ik hoor van mensen die misleid zijn of die zelfs te goedertrouw verkeerd zijn behandeld.
En zelfs indien het een onbesproken groep zou zijn, dan is er nog één ongelijkheid, en dat is dat wie je ook bent, of waar je ook bent, je nooit aan de greep van de medische wereld kunt ontkomen. Je hebt vrijheid van therapie, maar hoe vrij ben je daarin ? In 2005 kwam er uit de medische wereld nog een aanval op de homeopathie en de alternatieve geneeswijzen – om ze buiten de wet te stellen en de dokters die deze beoefenen te doen ophouden “om de fondsen te roven die beter kunnen besteed worden”.
In mijn jeugdjaren moet mijn zus me bij herhaling vragen gesteld hebben, waarop ik niet verder inging. Ik ken de vragen of de omstandigheden niet meer, maar ik ken wel het resultaat. Ze zei : “Wel als je niets zegt, is dat een teken dat je er mee instemt…” Die opmerking is zo sterk blijven hangen, dat ze me inwendig roert. Wanneer ik onjuistheden zie of hoor, kan ik moeilijk mijn lippen op elkaar houden.
In dit geval moet ik oprecht zeggen dat ik er niét mee instem en om die reden voel ik mij verplicht om te spreken, in de hoop dat ik toch hier of daar iemand wakker maak uit zijn slaap en hem of haar bewust kan maken, dat medicijnen niet zijn wat ze voorgeven en dat genezen niet in handen is gegeven van personen of instanties, maar de mooie taak is van ieders lichaam zelf.
Het volgende artikel is een vertaling van een essay door Hans Ruesch van de “educate-yourself organisatie.
“De waarheid over genezingen zonder medicijnen, zal je nooit te horen krijgen, tenzij deze de belangen verdedigt van degenen die de censuur uitoefenen. Ongeacht of deze genezingen werden tot stand gebracht door toedoen van chiropractors, naturopaten, osteopaten, gebedsgenezers, kruidendeskundigen, of dokters die hun hersenen gebruiken, kan je er zelden iets gedetailleerd over lezen in de grote dagbladen.”`
Het gebeurde rond 1930 dat Morris A. Bealle, voormalig uitgever van de stadskrant The Washington Times and Herald was, en waarin een machtig plaatselijk energiebedrijf elke week een grote advertentie plaatste. Door deze trouwe publicatie die een stevige basis gaf voor het uitgeven van de krant, was het voortbestaan verzekerd en had Morris A Bealle toch op zijn minst één zorg minder.
Maar zoals het verhaal van Bealle zelf vertelt, nam de krant op een zekere dag positie omdat sommige lezers benadeeld werden door de slechte diensten van de machtige energieproducent en de eerste die de gevolgen daarvan droeg was Bealle, die vaststelde dat de advertenties werden ingetrokken, en dat niet enkel van de energieproducent, maar tevens van de gasmaatschappij, de telefoonmaatschappij en andere grote firma’s die zich verenigden om de uitgever op de knieën te krijgen.
Die dag gingen Bealle’ s ogen open over wat men noemt “de persvrijheid”, en hij besloot om een eind te maken aan zijn uitgeversbedrijf. Hij kon het zich financieel veroorloven om de boeken te sluiten, maar niet alle krantenuitgevers kunnen dat.
Bealle gebruikte zijn professionele ervaring om een beetje dieper te graven naar de zogenaamde persvrijheid, en kwam tevoorschijn met vernietigende bewijzen, die hij uitgaf onder de namen : The Drug Story, en The House of Rockefeller. Het feit dat hij, ondanks zijn veelvuldige relaties en vertrouwd te zijn met de wereld van de uitgevers, hij zijn boek niet eens in druk kreeg, totdat hij zijn eigen uitgeverij begon (The Columbia Publishing House, Washington 1949), is een teken aan de wand. Het bewijst de stille, maar harde censuur in het Land waar Vrijheid hoog in het vaandel staat. Ondanks het feit dat The Drug Story een van de belangrijkste werken kan genoemd worden over de relatie tussen gezondheid en de politiek, dat ooit in Amerika werd gepubliceerd, werd het nooit toegelaten in de erkende boekhandels, en werd er ook nooit een recensie over geschreven door een krant met naam. Het werd praktisch exclusief per post verkocht. Ondanks dat kende het boek in 1970, zijn 33e druk, zij het onder een ander label (Biworld Publishers, Orem, Utah)
Zoals Bealle aanhaalde, wordt een zaak gezien als winstgevend, zodra het geïnvesteerd kapitaal minstens 6% per jaar opbrengt. Sterling Drug, Inc., de spil en de belangrijkste maatschappij binnen het Rockefeller Drugimperium, met zijn 68 dochterondernemingen, behaalden winstmarges van $23.463.719, na aftrek van de belastingen, in 1961 op investeringen van $43.108.106 – of m.a.w. 54% winst. Squibb, een ander door Rockefeller gecontroleerd bedrijf, maakte in 1945 geen 6% maar 576% winst op de waarde van zijn eigendommen en investering.
Dat was tijdens de “vette jaren van de Tweede WereldOorlog, toen de Legerautoriteiten nauw samenwerkten met het Medisch Bureau van de Navy, die niet alleen optraden als verspreiders van het geloof in de medicamenten, maar die ze werkelijk in het lichaam van de soldaten en mariniers dwongen, met een gigantisch resultaat van 200 miljoen inspuitingen. Is het dan verwonderlijk, vroeg Bealle, dat de Rockefellers en hun pleitbezorgers in het Voedselagentschap, de Openbare Gezondheidsdiensten, de Federale Industriële Commissie, de Zakencommissie, het Medisch Corps van het Leger, hebben samengespannen om elke andere vorm van geneeskunde die het gebruik van medicijnen ontmoedigt, uit te schakelen ?”
‘Het laatste jaarrapport van de Rockefeller Foundation’, rapporteerde Bealle, ‘specifieert de geschenken die het heeft gegeven aan collega’s, instituten en openbare agentschappen, tijdens de voorbije 44 jaar. In totaal gaat het om meer dan een half miljard dollar. De colleges leren natuurlijk aan de studenten al de medicijnenlarie die het Rockefeller pharmaceutisch instituut heeft opgesteld. Zoniet zouden de donaties stopgezet worden, zoals het geval is met de dertig colleges in de V.S. die geen therapieën op basis van medicijnen ondersteunen.
Zoals Moris Bealle zei, staat de American Medical Association (AMA) achter het Drugstrust, en nemen kwakzalverdokters aan om te getuigen in de aanvaardingscommissie, hoewel ze niets van het product weten. De situatie in Europa is niet anders dan in Amerika. Voor de tweede wereldoorlog opereerde deze vooral vanuit Duitsland. Na de tweede wereldoorlog smolten de belangen van de Duitse en Amerikaanse chemie- en pharmaceuticareuzen in elkaar en bepalen wereldwijd in grote lijnen de gevoerde politiek. Door het feit dat het een machtige werkgever betreft met duizenden vertakkingen en secundaire industrieën, is men voorzichtig om hiertegen op te treden, wat altijd in het voordeel werkt en de belangen van de groep verder vergroot.
Therapievrijheid is een mooi ideaal, maar als je je eens wil terugtrekken om te vasten, of tot rust te komen en de natuur het genezingswerk te laten doen, kan je nergens heen. Er is geen enkele voorziening voor opvang of infrastructuur. Er zijn geen vergoedingen voorzien voor dokters of therapeuten die misschien ooit zin zouden krijgen om zoiets uit te werken, laat staan dat ze bovendien riskeren hun erkenning kwijt te raken. En bij het eerste probleem dat zich voordoet, zou hen worden verweten dat ze “nagelaten hebben om de noodzakelijke hulp te bieden”.
Gezien er niet veel hoop op beterschap is op dit terrein, kan ik alleen de raad van Mosséri meegeven, namelijk dat iedereen die deze weg wil bewandelen, het in stilte voor zichzelf ziet waar te maken, zonder iemand te irriteren, zodat men niet aan het recht raakt om je kinderen met zorg en liefde op te voeden en hen de diepe waarheden van de natuur en het leven mee te geven, als een onuitwisbare indruk.
Wees je eigen dokter… het leek wel een begrip te zijn geworden, maar sommige bronnen lijken te suggereren om het maar beter niet te zijn…
Doe-het-zelf
Een paar dagen geleden kreeg ik een uitnodiging over een lezing die binnenkort doorgaat over het belang van goed medisch advies. “Vertrouw niet op Dokter Google” stond er te lezen, naast veel andere bedenkingen. Is dat googelen echt een probleem? Welk nadeel kan het hebben voor een patiënt die thuiskomt met een diagnose en een beetje gaat napluizen wat de oorzaken, ontwikkeling of te nemen maatregelen zijn? Het nadeel is, dat die patiënt vragen stelt – soms lastige – en meteen voelt of hij ernstig genomen wordt of niet. Natuurlijk komt hij al surfende ook heel wat tegenstrijdigheden tegen. Als het over voeding en gezondheid gaat, is het verrassend hoeveel tegenspraak er is. Medicijnen die twintig jaar geleden de basis vormden voor een therapie, zal je niet meer vinden. Zekerheden die zo klaar en duidelijk waren voor het publiek, zijn ondertussen van hun voetstuk gehaald. Wat zit daarachter? Breekt de een een lans voor volle granen, ga je tal van sites vinden met wetenschappelijke ondersteuning voor de nadelen van volle granen. Is er een site die zich ervoor inspant om mensen aan meer fruit eten te krijgen, vind je een andere die het tegendeel doet en waarschuwt tegen de vele suiker die erin zit… Was het in het verleden klaar en duidelijk dat verzadigde vetten een prominente rol spelen in de ontwikkeling van hart- en vaatziekten, dan lees je nu dat juist die verzadigde vetten zo gunstig zijn… Was soja in het verleden een toevlucht voor mensen die zich wilden verzekeren van eiwitten, als ze die niet van het dier wilden hebben, en daarbij het wetenschappelijk onderzoek als steun hadden voor de vele gezondheidsvoordelen die dit had, dan is het teleurstellend om nu te lezen, dat soja niet zo veilig is… Zit er een plan achter deze informatie? Zeker. Die Babylonische spraakverwarring is een opgezet spektakel. Waar tegengestelde belangen zijn, zullen ook tegengestelde geluiden te horen zijn. Stel je trouwens eens voor dat iedereen gezond zou leven, en dat er geen zieke mensen meer zouden zijn… dat zou toch rampzalig zijn? Stel je eens voor hoeveel takken van de industrie gewoon zouden wegvallen. Nochtans was geen enkele daarvan van plan om zichzelf te ontbinden. Niets is commercieel interessanter dan geruchten te verspreiden – zelfs met een beetje wetenschappelijke suggestie – om de mensen te doen uitzwermen naar dokters, apothekers, winkels… Als we gezond willen zijn, zullen we eerst een beetje basisinformatie moeten hebben, begrijpen hoe het leven in elkaar zit, hoe daar door de natuur wordt voor gezorgd. Dergelijke informatie en aanmoediging vind je op het internet, maar je moet de informatie wel selecteren. Een mooi iets is het boekje van Ann Wigmore “Wees je eigen dokter” waarin ze een lans breekt voor rauwkost en tarwegrassap. Als Dr Google je nog maar alleen dat heeft geleerd, dan heb je een rijke schat ontdekt !
Ik zou aan al deze “angsten” nog iets willen toevoegen. Er zijn mensen met angst voor de waarheid. Om die reden zijn ze altijd op de vlucht. “Je moet het me niet vertellen” zeggen ze me “want dan heb ik allerlei verplichtingen en leef ik niet meer zoals ik wil”. Daarnaast zijn er mensen met angst om een vriend te verliezen als ze de waarheid blijven volgen. Veel mensen hebben de waarheid opgegeven om een vriend (echtgenoot, familie…) te volgen en zitten daardoor een leven lang in de gevangenis van de schijn. Zelfs als het hun gezondheid schade doet…
