Dikker door fruit

Maakt suiker uit fruit je dik of helpt het om af te vallen? Laten we het horen uit de mond van Petr Cech (uit Fruit can save your ass / and the planet too)

“Ik krijg veel de vraag – “maakt suiker uit fruit dik?”

Het duidelijke en simpele antwoord is nee, maar laat het me uitleggen. Sommige deskundigen beweren dat we zoveel mogelijk vers rauw fruit moeten eten en het eten ervan voorkomt en geneest zelfs diabetes, hartaandoeningen, zwaarlijvigheid en andere degeneratieve ziekten.

Aan de andere kant beweren andere experts dat fruit absoluut schadelijk is voor de gezondheid omdat het suiker bevat, en blijkbaar beschouwen ze elke vorm van suiker als slecht. Je ziet dat er verwarring is in het straatje… en vanwaar komt dat?

Het is duidelijk dat twee verschillende voedingsbenaderingen niet méér tegenstrijdig kunnen zijn! Ze kunnen niet beide gelijk hebben. Dus welke is juist?

Misschien zou het kijken naar het bewijs duidelijkheid in de kwestie brengen. Dus laten we eens kijken naar het echte bewijsmateriaal

Mensen die hun calorie-inname voornamelijk uit fruit halen, worden fruitariërs genoemd. Ik heb nogal wat langdurige fruitariërs ontmoet en geen van hen is dik! Ze zijn allemaal slank, fit en gezond, ook al is hun natuurlijke suikerinname extreem hoog door het eten van verschillende kilo’s fruit per dag.

Aan de andere kant heb ik ook veel mensen ontmoet die suiker vermijden en daarentegen heel veel eiwitten en vetten eten, en velen van hen lijken ook fit en gezond te zijn!

Dat is waar het verwarrend wordt. Deze twee benaderingen zijn volledig tegengesteld, maar op de een of andere manier lijken ze allebei te werken om mensen slank en fit te houden. Misschien geeft de wetenschap het antwoord?

De experts die fruit demoniseren, citeren vaak graag wetenschappelijke studies. Om de waarheid te achterhalen, heb ik grondig onderzoek gedaan naar hun beweringen en hun ondersteunend bewijs. Als ik die onderzoeken bestudeer, zie ik dat de studies zijn uitgevoerd met hoogverwerkte fructose (wat een technische naam is voor een bepaalde suiker) en nooit met heel fruit. De conclusies van die studies zijn daarom fundamenteel onjuist.

Het is waar dat fruit fructose bevat, maar nooit in de concentratie van de verwerkte fructose die in gefabriceerde voedingsmiddelen en dranken wordt aangetroffen. Er wordt vaak beweerd dat fructose de lever beschadigt. De studie toont echter aan dat industriële, geïsoleerde fructose en niet de natuurlijke fructose in fruit (die begeleid wordt door honderden ondersteunende substanties), geassocieerd is met leverschade.

Het lijkt erop dat het geroezemoes over fruit dat slecht voor je is, gebaseerd is op de valse veronderstelling dat, omdat geraffineerde fructose slecht is voor je gezondheid en fruit van nature voorkomende fructose bevat, alle fruit daarom slecht voor je is. De studie heeft echter aangetoond dat voor het bereiken van gewichtsverlies een gematigd natuurlijk fructosedieet superieur was aan een dieet met weinig fructose.

Een studie die al 24 jaar werd uitgevoerd met bijna 3,5 miljoen mensen, concludeerde dat de consumptie van heel fruit het risico op diabetes type 2 juist verlaagt.

Er is nog een studie van de Harvard Universiteit die aantoont dat consumptie van heel fruit het risico op diabetes type 2 verlaagt.

Heel fruit bevat in water oplosbare en in water onoplosbare vezels, antioxidanten en andere chemische verbindingen die de opname van suiker in de bloedbaan vertragen. Ze bevatten grote hoeveelheden antioxidanten die essentieel zijn voor celbescherming en neutralisatie van vrije radicalen. Bovendien zitten ze boordevol vitamines en mineralen die zo belangrijk zijn voor onze lichaamsfuncties.

Tegelijkertijd zijn er aanwijzingen dat een suikerarm dieet helpt bij het afvallen. Dus waar is de waarheid?

Na het lezen van wetenschappelijke onderzoeken, het uitproberen van verschillende voedingsbenaderingen (inclusief zowel fruitarisch als geen suikerdieet) en het bestuderen van het menselijke metabolisme (vooral de regulering van de bloedsuikerspiegel), kwam ik tot de conclusie dat het de combinatie is van te veel vet en te veel suiker in de bloedbaan die ongunstige bloedsuikerspiegel veroorzaakt.

Het is deze combinatie, die zo veel voorkomt in verwerkte voedingsmiddelen en diëten van vandaag, die het meest bijdraagt ​​aan de moderne gewichtstoename en voedingsgerelateerde ziekten.

Vorig jaar zond de BBC een documentaire uit over het onderwerp “Fat versus Sugar”. Een identieke mannelijke tweeling, beide praktiserende artsen, jong en gezond, volgden een maand lang diëten, de ene (“Fat twin”) at alleen dierlijke eiwitten en vetten, de andere (“Sugar twin”) alleen koolhydraten en suikers, inclusief fruit en groenten. Ze mochten zoveel eten als ze wilden en werden nauwlettend gevolgd door onderzoekers en getest voor, tijdens en na het experiment. “Sugar twin” presteerde consequent beter dan “Fat twin” op zowel mentale als fysieke prestaties.

Ze verloren allebei gewicht, maar “Sugar twin” verloor alleen vet. “Fat twin” verloor meer spieren dan vet, wat een zeer ongezond resultaat is.

Het experiment bevestigde de opvatting dat beide benaderingen effectief zijn om gewicht te verliezen. Daarom hebben mensen die zweren bij een koolhydraatarm dieet in zekere zin gelijk: je valt af als je koolhydraten beperkt. Maar kennelijk ten koste van uw gezondheid op de lange termijn.

De conclusie van het programma, voorgesteld na het experiment van een maand, was dat de combinatie van suiker en vet in het westerse dieet het schadelijkst is voor de gezondheid. Onder verwijzing naar eerder laboratoriumonderzoek wees het programma op de potentie van de verhouding 50/50 vet/suiker in voedsel, dat zeer verslavend is omdat het een fundamenteel biologisch beloningssysteem in onze hersenen lijkt te stimuleren.

Bloedsuikerregulatie begrijpen

Ik zie veel artikelen en hoor mensen praten over suiker alsof het een of ander kwaad is. Maar je kunt het alleen als slecht beschouwen als je het menselijke metabolisme en de energieregulatie niet begrijpt.

Allereerst heeft iedereen bloedsuiker en zonder dat zouden we gewoon doodgaan. Zelfs mensen die 4 weken watervasten hebben een bloedsuikerspiegel, anders zouden ze niet overleven. Ook als je geen koolhydraten consumeert, zet je lichaam vetten en eiwitten in je lichaam om in glucose.

Dus suiker is niet het probleem, schommelingen in de bloedsuikerspiegel wel.

In een gezond lichaam wordt de glucose in het bloed met behulp van insuline naar de cellen overgebracht. Maar als er te veel lipiden (vet) in de bloedbaan stromen, kan de glucose niet efficiënt naar de cellen worden overgebracht, waardoor er te veel suiker (glucose) in het bloed wordt opgehoopt. De alvleesklier geeft nog meer insuline af, wat vervolgens leidt tot een daling van de bloedsuikerspiegel. Deze onevenwichtigheden en pieken kunnen ervoor zorgen dat je weinig energie hebt, en verlangt naar suikerhoudend eten en drinken en stemmingswisselingen hebt. Op lange termijn kan het ook insulineresistentie veroorzaken, wat leidt tot diabetes type 2.

Hoge niveaus van triglyceriden (vet) worden aangetroffen in de bloedbanen van insulineresistente patiënten. Dit is van oudsher gezien als een gevolg van insulineresistentie. Volgens de studie kan accumulatie van triglyceriden in de bloedbaan van insulineresistente patiënten echter niet alleen een gevolg zijn van insulineresistentie, maar ook een oorzaak zijn.

Dit betekent dat vet, niet de suiker, de primaire boosdoener is voor diabetes.

Bij het omgaan met diabetes type 2 (een ziekte waarbij het lichaam te veel insuline aanmaakt) lijkt het bedrieglijk duidelijk dat de oplossing is om de inname van koolhydraten door de patiënt te verminderen, omdat deze in het lichaam in suiker veranderen, en insuline is een suikerverwerkings- en -regulerend hormoon. Voor zover ik weet, heeft deze aanpak echter niemand van de ziekte genezen, maar het een beetje beheersbaarder gemaakt. Het behandelt de symptomen, niet de oorzaken van de ziekte.

Daarentegen is er aanzienlijk bewijs dat diëten met weinig vet en veel plantaardige koolhydraten diabetes type 2 kunnen genezen (zie het werk van Dr. John McDougall en Dr. Neal Barnard).

Studies tonen aan dat veganistische diëten diabetes type 2 kunnen behandelen en voorkomen. Zelfs als je geen diabetes hebt of geen risico loopt om diabetes te krijgen, tonen deze onderzoeken aan dat een veganistisch dieet helpt om de bloedsuikerspiegel in evenwicht te brengen, wat essentieel is voor het bereiken en behouden van een gezond gewicht.

De beste oplossing voor gewichtsverlies en gezondheid

Gebaseerd op onderzoek en ervaring en het begeleiden van andere mensen om hetzelfde te doen, is fruit absoluut gezond en kan het zeer gunstig zijn bij het afvallen! (Herinner je Patrick Geryls’ Slank & Gezond)

Als je besluit een dieet met veel fruit te volgen, is het essentieel om vlees, zuivelproducten en vette voedingsmiddelen te vermijden of drastisch te verminderen vanwege hun effect op de regulering van de bloedsuikerspiegel, zoals hierboven uitgelegd.

Ja, je kunt fruit eten als je gezond wilt zijn en wilt afvallen! Een van de redenen waarom ik van fruit houd, is dat het het ultieme fastfood is. Geen voorbereiding nodig, gewoon wassen, schillen, soms snijden en eten! En het is super gezond.

Appeldag : ieder jaar denken aan wat fruit voor jou kan doen

16 september is de internationale eet-een-appel-dag, en het is terecht om aandacht te besteden aan dit wonderbaar fruit. Een van de eerste publicaties (1991) die ik schreef noemde “Appels als medicijn” en er is reden om de oude wijsheid terug van onder het stof te halen.

“An apple a day – keeps the doctor away” blijft een buitengewoon belangrijke waarheid. Een appel, snel zo’n 200 of meer gram vers, rauw, levend voedsel… is voor sommigen misschien het enige echte voedsel dat ze op een dag eten, en mensen moeten aangemoedigd worden om er veel meer van te eten (naast andere fruit- en groentesoorten) en niet alleen op 16 september !

Er zijn ongeveer 7500 variëteiten met allemaal gelijklopende gezondheidskwaliteiten. Je hebt geen recept nodig om een appel te eten, maar dat belet niet om nog een paar appels toe te voegen aan een sap, vruchtensaus of salade…

Het maakt niets uit om welke reden je appels zou willen eten, maar ter verbetering van het hart is het een prima keuze. Appels verlagen het risico op diabetes, ze versterken de beste stammen van bacteriën om de darm gezond te houden. In feite is er geen enkele aandoening waar appels ontraden moeten worden, dus hoop ik dat we volop beginnen te genieten.

“Een appel voor de nacht, geeft uw darmen extra kracht !”

Appelthee voor een goede nachtrust Het beste recept is wel deze thee : voor een winterse verkoudheid : gebruik onbespoten appels, was ze en snijd ze met schil en klokhuis in kleine stukjes, begiet met kokend water, in een stenen kruik of theepot, laat gedurende 2 à 3 uur op een laag pitje trekken op een warme plaats, op de rand van de kachel (niet koken), afgieten, het sap van een halve citroen en honing toevoegen en warm drinken. Regelmatig toepassen gedurende enkele dagen, meermaals daags. Deze thee geeft je uitzicht op een betere nachtrust.

Paardebloemwortel

Kan een simpel kruid als paardebloem iets betekenen in de bestrijding van diabetes en leverbeschadiging ?

Om te beginnen heeft elke aandoening oorzaken en net zoals supplementen geen tekorten kunnen compenseren als de voeding als geheel niet deugt, kunnen ook kruiden de diepe bressen in onze verdediging niet rechttrekken, wanneer de basis van de voeding en de levenswijze wordt verwaarloosd. Paardebloemblad- en wortel, zie ik als een verlengstuk van de voeding, een stukje vergeten voeding, wellicht omdat we veel andere keuzes hebben en het niet moeten zoeken bij deze “‘noodvoeding” die we meestal kennen onder de naam “wilde groenten”.

Hoewel de meeste mensen paardenbloem (Taraxacum officinale) beschouwen als een vervelend onkruid, wordt de plant al lang in de kruidengeneeskunde gebruikt om de spijsvertering te bevorderen en de eetlust te stimuleren. De hele paardenbloemplant van wortel tot bloesem is eetbaar met een licht bittere, witlofachtige smaak.

De wortel zelf wordt soms geroosterd om caffeïnevrije paardenbloemkoffie te maken, maar dit zou ik niet aanbevelen. Bij gebruik voor therapie kan de gedroogde of verse wortel worden verwerkt tot thee, tincturen, afkooksels (infusies) en kompressen. In de traditionele Chinese en Indiaanse geneeskunde wordt paardenbloemwortel al lang gebruikt om maag- en leveraandoeningen te behandelen. Kruidkundigen weten dat het kan helpen bij de behandeling van vele aandoeningen, waaronder acne, eczeem, hoog cholesterol, brandend maagzuur, gastro-intestinale stoornissen, diabetes en zelfs kanker. Sommige beweringen worden beter ondersteund door onderzoek dan andere.

Paardebloem is ook bekend als pu gong ying in de traditionele Chinese geneeskunde en simhadanti in de Ayurvedische praktijk. De volksnaam “pissebloem” en de Franse bijnaam “pissenlit” verwijzen beide naar het diuretische effect van de wortel.

Waarom Paardebloemblad en -wortel toevoegen aan de voeding, of het gebruiken voor therapie ?

Ondanks het lang gebruik in de traditionele kruidentherapie, is er weinig wetenschappelijk bewijs dat het medicinaal gebruik van paardenbloemwortel ondersteunt. Hoewel er dier- en laboratoriumonderzoeken zijn geweest, zijn er maar weinig overgegaan tot proeven bij mensen. Het meeste onderzoek is gesponsord door belanghebbenden. Geen enkele industrie heeft er baat bij dat mensen de oplossingen voor hun gezondheidsproblemen in hun eigen tuin vinden, dus we moeten niet hopen dat er spoedig grootschalig onderzoek zal zijn dat zal aantonen hoe het gebruik van paardebloemblad voeding voor de lever is, die de lever helpt optimaal te functioneren, waardoor de positieve neveneffecten zijn : een mooie huid, een normale afscheiding en gebruik van insuline, een stabiele suikerspiegel, en alle andere bijverschijnselen die we met “gezondheid” associëren.

Dit zijn enkele conclusies die voortkomen uit het onderzoek :

Hoge Bloeddruk

Sommige wetenschappers zijn van mening dat de diuretische eigenschappen van paardenbloem medische toepassingen hebben, waaronder de behandeling van prediabetes of premenstrueel opgeblazen gevoel en het vasthouden van water (oedeem).

Diuretica, ook bekend als ‘plaspillen’, worden vaak gebruikt voor de behandeling van hoge bloeddruk, hartfalen, leveraandoeningen en sommige soorten nieraandoeningen. Sommige wetenschappers zijn van mening dat de diuretische eigenschappen van paardenbloem medische toepassingen hebben, waaronder de behandeling van prediabetes of premenstrueel opgeblazen gevoel en het vasthouden van water (oedeem). Medicijnen veroorzaken bijwerkingen, waaronder spierkrampen, hoofdpijn, duizeligheid en veranderingen in de bloedsuikerspiegel. Dit kan worden voorkomen door het gebruik van paardebloemwortel.

Een onderzoek uit 2009, onder toezicht van de National Institutes of Health, vond dat een enkele dosis paardenbloemextract per dag de frequentie van het urineren, maar niet het volume, verhoogde bij de 28 vrijwilligers binnen vijf uur na een dosis.

Hoewel de onderzoekers niet konden bepalen hoe paardenbloem dit effect veroorzaakte, leert de frequentie/het volume dat het extract werkt bij irritatie van de blaas en wellicht is zijn waterafdrijvend effect gewoon een resultaat van een verbeterde werking van de lever.

Huidbeschadiging

In de volksgeneeskunde wordt gedroogde paardenbloemwortel vaak vermalen tot een pasta en gemengd met water om een ​​verzachtende pasta te creëren voor huidaandoeningen zoals acne, eczeem, psoriasis, huiduitslag en steenpuisten.

Hoewel er weinig bewijs is dat paardenbloem deze aandoeningen beter of sneller kan behandelen dan de huid aan zichzelf over te laten, lijkt het milde anti-inflammatoire en jeukwerende eigenschappen te hebben, die wellicht opnieuw in relatie staan met de werking van de lever. Onderzoek leert ook dat paardebloemwortel kan helpen om schade door de zon te voorkomen.

Een onderzoek uit 2015 uit Canada meldde dat paardenbloemextract schadelijke ultraviolette B-straling (UVB) kan blokkeren wanneer het op de huid wordt aangebracht, waardoor deze wordt beschermd tegen schade door de zon en het risico op huidkanker wordt verlaagd.

Hoewel dit een mogelijke weg suggereert voor de ontwikkeling van medicijnen, is het ook bekend dat paardenbloem bij sommige mensen contactdermatitis veroorzaakt (meestal van het witte melksap), vooral bij kinderen. Als zodanig moet je voorzichtig zijn bij het aanbrengen van paardenbloemextract op de huid om een ​​allergische reactie te voorkomen.

Diabetes

Van paardenbloemwortel wordt aangenomen dat het antidiabetische eigenschappen heeft vanwege een oplosbare vezel die bekend staat als inuline. Inuline bevat een complex koolhydraat dat bekend staat als fructooligosaccharide (FOS) dat de groei van gezonde bacteriën in het maagdarmkanaal ondersteunt en de ongezonde elimineert. Dit alleen al verhoogt de insulinegevoeligheid door de suikerstroom van de darm naar de bloedbaan te vertragen, waardoor pieken in de bloedsuikerspiegel of insulinespiegels worden voorkomen.

Een evaluatie uit 2016 van onderzoeken van de Universiteit van Aarhus in Denemarken suggereerde dat paardenbloemextract ook de pancreascellen stimuleert om insuline te produceren, de bloedsuikerspiegel beter onder controle te houden en hyperglykemie te voorkomen.

Leverbeschadiging

Paardebloem wordt vaak geconsumeerd als tonicum dat de lever “reinigt”. Een studie uit 2010, gepubliceerd in de Journal of Ethnopharmacology, meldde dat muizen die een extract van paardenbloemwortel kregen, een significante vertraging van de progressie van leverlittekens (fibrose) ervoeren in vergelijking met muizen die een placebo kregen. Volgens het onderzoek was het extract in staat om de primaire cellen die betrokken zijn bij fibrose, de zogenaamde hepatische stellaatcellen, te inactiveren. Hierdoor werd de oxidatieve stress op de lever vrijwel opgeheven, waardoor de lever kon genezen en langzaam kon regenereren.

Kanker

Voorlopig onderzoek suggereert dat paardenbloemwortel veelbelovend kan zijn als middel tegen kanker. Het doet dit door apoptose te induceren, ook bekend als geprogrammeerde celdood, in bepaalde kankercellen. Apoptose tast alle cellen van het lichaam aan, waardoor oude cellen kunnen worden vervangen door nieuwe. Bij kanker stopt de apoptose, waardoor de tumorcellen ongehinderd kunnen groeien.

Een studie uit 2012 van de Universiteit van Windsor in Canada meldde dat paardenbloemwortelextract in reageerbuisstudies apoptose in pancreas- en prostaatkankercellen kon induceren, waardoor hun groei werd vertraagd of hun verspreiding werd voorkomen. In deze studie werden geen andere kankerceltypes onderzocht. Verschillende latere onderzoeken hebben aangetoond dat verschillende extracten van paardenbloemwortels apoptose bij leukemie en melanoom konden veroorzaken. Ik ken in ieder geval één man die meer dan 20 jaar lang dagelijks rekende op paardebloem om zijn kanker onder controle te houden. Zo moeilijk is het advies niet om elke dag een theelepel gemalen paardebloemwortel te gebruiken op de lege maag, of het op te lossen in wat water, een kruidenthee of een soep of smoothie.

De onderzoeken zijn veelbelovend, maar zoals ik eerder opmerkte is er maar weinig belangstelling om serieuze grootschalige onderzoeken te doen naar kruiden, voeding, levenswijze… en die dan voldoende onder de belangstelling te brengen. Om er een algemene regel van te maken, is verder onderzoek nodig voordat paardenbloemwortel kan worden aanbevolen voor de preventie of behandeling van kanker, maar ik neem aan dat een dergelijk advies nooit iemand kwaad heeft gedaan. .

Zijn er waarschuwingen of situaties waar paardebloem schade kan veroorzaken?

Paardebloemwortel wordt over het algemeen als veilig beschouwd en wordt door volwassenen goed verdragen als het met mate wordt geconsumeerd. Sommige mensen kunnen zeldzame bijwerkingen krijgen, waaronder maagzuur, diarree, maagklachten en een geïrriteerde huid. Dit heeft meestal te maken met het witte melksap in verse paardebloemwortel en bloemstengel. Dit wordt meestal vermeden door het te gebruiken in gedroogde vorm. Paardebloem bevat jodium en latex, dus vermijd het als je allergisch bent voor een van deze stoffen.

En in relatie tot medicijnen?

Paardebloem kan een wisselwerking hebben met bepaalde medicijnen, hetzij door te beïnvloeden hoe het medicijn in de bloedbaan wordt opgenomen, door de lever wordt gemetaboliseerd of via de urine uit het lichaam wordt verwijderd. Het is natuurlijk dubbel wanneer iemand probeert via klassieke middelen de gezondheid op de sporen te krijgen, terwijl het eerste wat natuurlijke middelen doen – en dat is zeker van toepassing op paardebloem – is het lichaam te helpen om zich te bevrijden van lichaamsvreemde substanties, inclusief de medicijnen. Het zijn twee werelden die diametraal tegenover elkaar staan en dat wordt door weinig mensen begrepen. Mensen die op twee paarden wedden en een beetje van het ene en een beetje van het andere ‘snoepen’, hebben wellicht niet het verhoopte effect.

Hoeveel moet je gebruiken om resultaat te hebben ?

In feite zijn er geen standaardadviezen, en het hangt af van wat er nog meer in de therapie voorkomt. Slechts zelden wordt een therapie alleen maar op paardebloem(wortel) gebouwd.

  • Verse paardenbloemwortel: 2 tot 8 gram per dag
  • Paardenbloemwortelpoeder: 3 tot 4 gram gemengd met 150 milliliter warm water
  • Paardebloemthee-infusie: 1 eetlepel gehakte wortel (gedroogd) gemengd met 150 milliliter heet water gedurende 20 minuten laten trekken en afzeven.
  • Verse wortelextract met minstens 10% actieve stoffen: 1 tot 2 eetlepels per dag
  • Gedroogd paardenbloemextract: 0,75 tot 1,0 gram per dag

Nota :

Paardebloem absorbeert gemakkelijk pesticiden, zware metalen (zoals lood, nikkel, koper en cadmium) en andere stoffen uit de omgeving, dus het is over het geen goed idee om wilde paardenbloem te eten als de zuiverheid van de grond, het water en de lucht zijn niet bekend. Gebruik het nooit uit een industrieel vervuilde omgeving / ook met een industrieel verleden.

De beste tijd om paardenbloemwortel te oogsten

Paardebloemwortel wordt traditioneel in de herfst geoogst wanneer de concentraties inuline het hoogst zijn. Omdat de wortel chemicaliën in de grond absorbeert, vermijdt het oogsten van wortels langs wegen, opritten, septic tanks, zwembaden, airconditioningunits of barbecueroosters.

Als je de geoogste wortels niet meteen wilt gebruiken, kun je ze in een dehydrator drogen en maximaal een jaar in een glazen pot bewaren. Indien correct gedroogd, zou de buitenste pel een donkere kleur moeten hebben, terwijl de binnenste kern roomwit zou moeten blijven.

Reinigen met Klitwortel

Een onvolprezen reinigingskruid

Zelfs als je nog nooit van kliswortel hebt gehoord, is de kans groot dat je dit kruid hebt gezien. Het is inheems in Europa en Noord-Azië, maar het krijgt steeds minder ruimte om zich te ontwikkelen. Daardoor lopen we een zeer waardevolle kruidenremedie mis. Het blijkt dat kliswortel waarschijnlijk het bekendste ontgiftende middel in het kruidenarsenaal is.

Klitwortel ondersteunt als geen andere de gezondheid van de lever

Hoewel de meesten van ons dit kruid misschien nog niet gebruiken, wordt klis al eeuwenlang gebruikt om een ​​groot aantal aandoeningen te behandelen. Een van de meest opvallende gezondheidsvoordelen is het effect op de lever. In studies is aangetoond dat kliswortel de lever helpt te genezen van alcoholschade en deze te beschermen tegen verdere schade.

Klitwortel is een krachtige Antioxidant

De gezondheidsvoordelen van klis voor de lever kunnen te wijten zijn aan de krachtige antioxidanten die in de plant worden aangetroffen. Klis bevat fenolzuren, quercetine en luteoline – allemaal krachtige antioxidanten die je lichaam beschermen tegen vrije radicalen. Ze werken door gifstoffen naar buiten te duwen en door het vermogen van de lever om gifstoffen te verwijderen te vergroten. Daarom voeg je dit kruid toe als een ingrediënt in je persoonlijke kruiden- en gezondheidsformule, zoals beschreven in “De Weg naar Gezondheid”.

Klitwortel mag niet ontbreken in een Bloedreinigings-recept

Klis wordt van oudsher ook gebruikt als een “bloedzuiveraar” om de bloedbaan van gifstoffen te verwijderen. Het kan helpen het bloed te reinigen door de doeltreffendheid van alle eliminatiesystemen van het lichaam te vergroten. Omdat het ook een diureticum is (helpt het lichaam overtollig water te verwijderen door de urineproductie te verhogen), helpt het de nieren het bloed te filteren. Waar het op neerkomt, is dat door het aanpakken van gifstoffen via verschillende paden, kliswortel fungeert als een bloedzuiveraar met minimale bijwerkingen en met minimale stress voor het lichaam.

Klis wortel bevat inuline, een natuurlijke voedingsvezel en wordt van oudsher gebruikt om de spijsvertering te verbeteren. In feite bevestigen recente studies dat klis prebiotische eigenschappen heeft, die de gezondheid kunnen verbeteren. In de traditionele Chinese geneeskunde wordt klis vaak gebruikt met andere kruiden om keelpijn en verkoudheid te behandelen. Extracten van kliswortel worden aangetroffen in een verscheidenheid aan kruidenpreparaten.

Uitwendig gebruik van Klitwortel

Het is gebruikt als middel bij huidproblemen zoals eczeem, acne en psoriasis. Het kruid helpt door de bloedsomloop naar de huid te vergroten en helpt bij het ontgiften van het epidermale weefsel. Er is ook gemeld dat het helpt bij het vernietigen van bacteriën. Een olie-infusie van kliswortel kan zelfs helpen bij problemen met de hoofdhuid. Er wordt gezegd dat het de haargroei stimuleert en je hoofdhuid gezond houdt. De bladeren zijn gebruikt om patiënten met brandwonden te helpen, omdat wordt gezegd dat het kruid helpt bij pijnbestrijding en de genezingstijd verkort.

Toekomstig gebruik van Klis

Gezien alle gezondheidsvoordelen die aan deze plant zijn verbonden, zult u er misschien versteld van staan ​​dat deze nog steeds wordt getest en overwogen voor nieuwe kruidenbehandelingen. Studies tonen bijvoorbeeld veelbelovende resultaten aan bij het gebruik van kliswortel voor diabetes. Vroege studies hebben aangetoond dat het de bloedsuikerspiegel kan helpen verlagen. Het is onlangs ook gebruikt voor de behandeling van andere chronische ziekten zoals kanker.

Hoe gebruik je klitwortel?

Traditioneel werd kliswortel in Japan en sommige delen van Europa als groente gebruikt, en mensen voegden het regelmatig toe aan hun dieet vanwege de bekende gezondheidsvoordelen. Hoewel het als gekookte groente kan worden gegeten, kunt u de wortel ook in kokend water trekken en als thee drinken. Mijn idee is, dat de meeste voordelen worden behaald, niet door een aftreksel dat amper een of twee % van de actieve stoffen uit de wortel vrijmaakt, maar door het gebruik van de gemalen wortel, hetzij in de voeding, hetzij als een kruiden- en gezondheidsaanvulling, al of niet gemengd met andere kruiden en voedingsondersteunende hulpmiddelen. Als alternatief kunt u het als een aanvulling vinden in verschillende vormen, van capsules tot tincturen, maar de beste en goedkoopste manier die de meeste voordelen biedt is om de wortel helemaal te gebruiken.