Anders genezen

Ongelijke kansen voor therapieën die de kassa niet doen rinkelen

In zijn boek stelt Jon Barron de vraag, waarom – als het gaat over kanker – de alternatieven in de behandelingen, nooit een eerlijke kans krijgen tegenover de klassieke therapie.  

Hij geeft daar direct een antwoord op, “omdat de kankerindustrie nu eenmaal zo in elkaar zit en in de wedloop is voor de miljarden dollars giften en winsten. Zelfs al is het relatief eenvoudig om de proportie van kankers bij benadering tot 90% te verminderen, naar een niveau dat vergelijkbaar is met zo’n 100 jaar geleden, is in de hele medische gemeenschap bijna niemand te vinden die je daarover iets zal vertellen.

Hoe doe je dat dan, de kankergevallen met zo’n 90% verminderen?  Gewoon door de kankeroorzaken (toxines) in je lichaam te verwijderen. Veel van die toxines bestonden niet eens 100 jaar geleden en zijn nu substantieel aanwezig in je lichaam. Begin met het regenereren van je lichaam met essentiële kankerbeschermende voedingsstoffen – die je niet vindt in massaproducten, bereid industrieel voedsel dat het gros maakt van wat mensen vandaag eten.” 

“Zelfs al zijn er vandaag natuurlijke behandelingsalternatieven die de vergelijking doorstaan met chemotherapie, radiatie, en chirurgie (en die niet moeilijk te doen zijn, in vergelijking met de drastische en ineffectieve methoden met dergelijke nadelige neveneffecten), zal geen enkele medicus er je over inlichten. En ondanks het feit dat de ganse wedloop om een “kuur tegen kanker” te vinden een rookgordijn is, zal je er steeds weer op aangesproken worden om je bijdrage te leveren in het verslaan van dit monster.”

Jon Barron getuigt van- een vrouw die borstkanker had en de gewone kankerbehandelingen had doorlopen – zonder succes – en naar huis gestuurd was om te sterven. Als een laatste strohalm, hield ze zich vast aan het Baseline of Health Programma en herstelde volledig. Om haar herstel te vieren, loopt ze nu regelmatig in “borstkanker-wedstrijden” en helpt zo onrechtstreeks om geld te verzamelen voor het “medisch onderzoek” en is zich in het geheel niet bewust van de  contradictie.”

In zijn boek, Lessons from the Miracle Doctors, legt Jon Barron uit hoe, “als het over kanker gaat, we geconfronteerd worden met leugens – knap bedachte fabeltjes – en statistische trucjes.”

“Volgens de medische gemeenschap overleven meer mensen van kanker dan ooit tevoren. Maar als sterftecijfers vrijwel ongewijzigd zijn (zoals vermeld in het Journal of the American Medical Association), en 800 tot 1.700 procent méér mensen krijgen kanker dan tevoren, Dan zullen 8-17 keer zoveel mensen “gered” worden zonder verbetering van de behandeling, of hebben we het mis? Wat zijn dan de opvallende vorderingen waarover je in de pers leest? Wat je niet zo vaak hoort, is dat 8-17 keer zoveel mensen ook aan kanker sterven – wat de opmars van kanker tot de positie van nummer twee moordenaar in de VS (en Europa) verklaart. Het is de moeite om in gedachten te houden dat de bevolking van de VS met 400 procent is gestegen de laatste honderd jaar (75 miljoen tot 300 miljoen). Dat betekent dat je zowel de overleving als de sterftecijfers door vier kan delen voor de toenemende bevolking. Als je dat doet, krijg je al een betere kijk op de overlevingswinst, maar je zit dan nog met een verhoogde mortaliteit van 3-5 keer. 

Dus, wat is de belangrijkste statistiek? Simpel, geen van al deze. Het feit is dat overlevingspercentages vrijwel ongewijzigd zijn. Wat dat betekent is dat het moderne “genezen” niet echt veel verschil maakt. Sterker nog, de sterftecijfers zijn echt slechter dan ze zich voordoen. Denk eraan dat wanneer een kankerpatiënt chemotherapie ondergaat en vervolgens aan longontsteking overlijdt, omdat zijn/haar immuunsysteem is weggekwijnd onder de behandeling, het wordt opgenomen als sterfte door longontsteking, geen kanker. Voeg nu alle mensen toe die zijn gestorven aan de bijwerkingen van chemotherapie en bestraling, en je ontdekt dat de overlevingscijfers niet alleen onveranderd zijn, maar er op achteruit gegaan zijn.

Mensen kunnen er zelf iets aan doen – en niemand kan dat in jouw plaats doen.