Beweeg meer

Je wou nog meer tips om af te komen van die suikerverslaving? Wist je dat een actief trainingsprogramma of krachtig bewegen in het algemeen het verlangen naar suiker verlaagt?

Regelmatig sporten of alle vormen van actieve lichaamsbeweging helpen om het verlangen naar suiker te verslaan. Door slechts 20 minuten per dag krachtig te trainen, wordt de afgifte van endorfine en de productie van dopamine gestimuleerd. Waarom is dit zo belangrijk? Dagelijkse eetbuien op suiker geven herhaaldelijk dopamine vrij in de nucleus accumbens (het beloningscentrum van de hersenen), vergelijkbaar met de manier waarop de hersenen van een drugsverslaafde dopamine afgeven telkens wanneer ze drugs gebruiken.

Dus eigenlijk zal lichaamsbeweging de productie van dopamine op dezelfde manier stimuleren als suiker, dus de volgende keer dat je trek hebt in suikerhoudende producten, ga dan een tijdje sporten en je zult merken dat je verlangen zal verdwijnen. En als je klaar bent met sporten, maak dan een heerlijke puur fruitsmoothie met wat toegevoegd bladgroen om volledig te voldoen aan de glucosebehoefte van je hersenen en om je spieren aan te vullen.

Waarom willen we van geraffineerde suiker af?
In SuikerVrij lezen we : “Geraffineerde suiker is dodelijk als het wordt opgenomen door mensen, omdat het alleen dat oplevert wat voedingsdeskundigen omschrijven als “lege” of “naakte” calorieën. Het mist de natuurlijke samengang met mineralen die aanwezig zijn in het oorsprong-product, suikerbiet of suikerriet. Bovendien is suiker erger dan niets, omdat het het lichaam van kostbare vitaminen en mineralen berooft en deze uitloogt, door de eis dat zijn spijsvertering, ontgifting en eliminatie het hele systeem doordrenkt.”

“Zo essentieel is het evenwicht in ons lichaam dat we op veel manieren weerstand kunnen bieden tegen de plotselinge schok van een zware suikerinname. Mineralen zoals natrium, kalium en magnesium (uit groenten) en calcium (uit de botten) worden gemobiliseerd en gebruikt in chemische transmutatie; er worden neutrale zuren geproduceerd die proberen de zuur-alkalische balansfactor van het bloed terug te brengen naar een meer normale toestand.

“Suiker die elke dag wordt ingenomen (we spreken nog niet eens over ‘ieder uur”), produceert een continu zure toestand en steeds meer mineralen zijn nodig van diep in het lichaam in een poging de onbalans te corrigeren. Om het bloed te beschermen, wordt zoveel calcium weggenomen uit de botten en tanden die rotten en algemene verzwakking begint.

“Een overmaat van suiker beïnvloedt uiteindelijk elk orgaan in het lichaam. Maar wat is overmaat? Voor sommige mensen tien gram per dag – voor anderen vijftig of tachtig gram? Aanvankelijk wordt het in de lever opgeslagen in de vorm van glucose (glycogeen). Omdat de capaciteit van de lever beperkt is, zorgt een dagelijkse inname van geraffineerde suiker (boven de vereiste hoeveelheid natuurlijke suikers waarmee het lichaam kan werken, mèt zijn begeleidende stoffen) ervoor dat de lever snel expandeert als een ballon. Wanneer de lever tot zijn maximale capaciteit is gevuld, wordt de overmaat glycogeen in de vorm van vetzuren terug in het bloed gebracht. Deze worden naar elk deel van het lichaam gebracht en opgeslagen in de meest inactieve gebieden: de buik, de billen, de borsten en de dijen. Wanneer deze relatief onschadelijke plaatsen volledig zijn gevuld, worden vetzuren vervolgens verdeeld over actieve organen, zoals het hart en de nieren. Deze beginnen te vertragen; uiteindelijk degenereren hun weefsels en gaan zwemmen in het vet (of vervetten). Het hele lichaam wordt beïnvloed door hun verminderd vermogen en er ontstaat een abnormale bloeddruk. Het parasympathisch zenuwstelsel wordt aangetast; en organen die erdoor bestuurd worden, worden inactief of verlamd. (Normale hersenfunctie wordt zelden beschouwd als zijnde zo biologisch als de spijsvertering.)

“De bloedsomloop en de lymfatische systemen zijn verzadigd en gaan lijken op een hindernissenparcours. De kwaliteit van de rode bloedlichaampjes begint te veranderen en de nadruk komt te liggen op de productie van een overvloed aan witte bloedcellen, terwijl de aanmaak van weefsel (regenererende activiteiten) wordt vertraagd. De tolerantie tegen endogene en exogene toxines vergroot. Nu kan je dit toejuichen, maar het is een teken van dalende gezondheid. Vooral dat de krachtige interventies tegen alle vreemde substanties en activiteiten in ons lichaam wordt beperkt, is een dringend signaal dat er een ongewenste evolutie voordoet. We kunnen niet goed reageren op extreme aanvallen, of ze nu koude zijn, hitte, muggen of microben. Overmatig gebruik van suiker heeft een negatief effect op het functioneren van de hersenen.

“De sleutel tot ordelijke hersenfunctie is glutaminezuur, een essentiële verbinding die in veel groenten voorkomt. De B-vitaminen spelen een belangrijke rol bij het delen van glutaminezuur in antagonistischcomplementaire verbindingen die een “voortgaande” of “controlerende” reactie in de hersenen produceren. B-vitamines worden geproduceerd door symbiotische bacteriën die in onze darm leven.

Voor lezers die meer expertise willen hebben dan de “experten” die verklaren dat een glas sinaasappelsap “erger is dan een glas coca-cola”, is er deze verhelderende brochure / gedrukt of digitaal. Je leest hier alles wat je moet weten om bevrijd te worden van de voedingsrover nummer één: geraffineerde suiker.

Zin om aan te sluiten bij het digitaal PûrNatûr-abonnement of wil je iedere nieuwe editie afzonderlijk aanschaffen? Het eerste boekje is “Wat ze niet wisten”, een inleidend boekje op de standpunten van Dr. Shelton en de vroege hygiënisten, en “Artritis Genezen”, een verzameling van artikels over reumatische aandoeningen en hoe natuurlijk leven en voeding daar iets kan aan doen. En, er staan nog 15 andere boekjes te wachten, en dat voor maar 39 euro, of ieder boekje afzonderlijk. Betalen op de Natur-El-rekening.

Ziekte van Alzheimer

In  Gazet Van Antwerpen (online) lazen we :

“Levenswijze mogelijke oorzaak voor Alzheimer”

Een vergelijkende studie in de Verenigde Staten en Afrika heeft aangetoond dat het krijgen van Alzheimer mogelijk niet alleen bepaald wordt door erfelijkheidsfactoren, maar ook door de levensstijl. De onderzoekers vergeleken tussen 1993 en 1998 het voorkomen van Alzheimer bij zwarten uit Indianapolis met dat van Nigerianen uit Ibadan. Er werden 4500 personen ouder dan 65 jaar in het onderzoek betrokken. Opmerkelijk was dat de proefpersonen uit Indianapolis twee tot drie keer sneller de ziekteverschijnselen vertoonden dan de arme bewoners van Ibadan. De mensen uit Ibadan aten zoete aardappelen, palmolie en slechts af en toe een klein stukje vis. Hun bloeddruk en cholestorolgehalte waren opmerkelijk laag. Vaatziekten zoals hoge bloeddruk, arteriosclerose en beroerten zijn de boosdoeners bij Alzheimer.

“Amalgaam en Alzheimer”

Door Dr. K.J. Probst / vertaling R.A. R. Hundscheidt

“Dat amalgaam  schadelijk voor de gezondheid is en daarbij vooral het immuunsysteem vernietigt, wordt door meer onderzoeken bewezen. In een nieuw onderzoek komt de samenhang tussen amalgaam en de Alzheimer-ziekte aan het licht : (1) Bijzonder alarmerend aan dit onderzoek is de ontdekking van de onderzoekers dat de allerkleinste hoeveelheden – nog ver onder de helft van de vrijgezette kwikzilverwaarden van bijvoorbeeld de amalgaamvullingen – reeds zenuwvernietigende reacties oproepen. 

Reeds minimale kwikzilversporen zijn voldoende om de voor de Alzheimer-ziekte typisch zijnde “amyloide Plaques” op te roepen. Andere geteste materialen, zoals bijvoorbeeld aluminium, leidden niet tot deze reactie, maar alleen kwikzilver, en dat reeds in minimale hoeveelheden.  De onderzoekers hebben hun resultaten op een videofilm vastgelegd, die vrijgegeven werd en door iedereen gekocht kan worden (2). Bovendien hebben de onderzoekers deze film ook op internet gezet (3).  

De onderzoekers kunnen 7 zieke eiwitkenmerken nawijzen, die voor de Alzheimer ziekte verantwoordelijk zijn. Al deze kenmerken ontstaan door de aanwezigheid van reeds zeer kleine  hoeveelheden kwikzilver als katalysator.

Commentaar: Alhoewel door de schoolwetenschap in het verleden en tegenwoordig de amalgaamproblematiek als onbetekenend wordt afgedaan, laten steeds meer onderzoeken zien dat kwikzilver een giftige en echt levensgevaarlijke stof is. Zoals ook uit andere onderzoeken bekend is, laten de kwikzilverdepots zich met macroalgen uit het lichaam drijven (4). Daartoe zijn de zogenaamde microalgen zoals bijvoorbeeld Spirulina of de geprezen AFA-algen niet geschikt, maar  de macro-algen zoals bv. het bruine alg Ascophyllum nodosum, of de met betrekking tot de ontgiftigings functie werkzame Chlorella algen.

  • (1)  C.C. Leong et al: Retrograde degeneration of neurite membrane structural integrity of nerve growth cones following in vitro exposure to mercury neuroreport 2001; 12:733-737
  • (2)  Karen Thomas, Media Relatkions, University of Calgary, Faculty of Medicine, Tel. 001-403-2202945, fax: 001-403- 210-8141.
  • (4)  K. J. Probst: “Energieschub aus den Meer”. Fit fürs Leben Verlag 1998, ISBN nummer 3 – 89526 – 01- 0

Wartaal in de gezondheidsberichtgeving 

Kan koffie de Ziekte v. Parkinson tegenhouden?

Dit is een vraag zoals een andere en ze wordt gesteld in een gezondheidsblad. Ze wordt gesteld door mensen die graag middeltjes en remedies promoten als de ultieme oplossing voor diepe beschadigingen van het organisme. Dergelijke artikels worden geschreven door mensen die hierop graag bevestiging  geven, omdat dergelijk antwoord de wereld insturen meer populariteit oplevert dan mensen wijzen op verantwoordelijkheden. Zou koffie in staat zijn om al die nadelen en onzinnige gezondheidsrisico’s zoals ze op de voorgaande pagina’s zijn beschreven, in één keer ongedaan te maken ? Voor hygiënisten is het antwoord klaar… een nutteloos bewijs en een tegen de borst stotende kwelling van weer zoveel ratten en muizen in laboratoria. De verklaring was nochthans mooi : “Coffeïne zou het verlies aan dopamine, een neurotransmittor (een chemische stof die zorgt voor de doorstroming van zenuwimpulsen) die cruciaal is bij het optreden van Parkinson, verminderen.” En je hoeft niet eens zo’n verstokte drinker te zijn. Het equivalent van 2 à 3 tassen koffie blokkeert een bepaalde receptor in de hersenen die verantwoordelijk wordt geacht voor het verlies aan dopamine. Hoe hoger de dosis, hoe groter het effect. Heeft men ook onderzocht welke schaduwzijde deze blokkade van het verlies heeft ? Dat kwam niet aan de orde. Dat is voer voor weer een ander onderzoek.  Wat me eigenlijk verbaast is, dat als dàt waar is, hoe ooit iemand de ziekte van Alzheimer heeft kunnen krijgen?  Als 2 à 3 tassen volstaan, terwijl het gemiddelde verbruik al hoger ligt… Moeten we dan de Alzheimer-patiënten zoeken in de niet-koffiedrinkers… of ligt de waarheid net andersom?

Wist je dat verouderen, met al zijn aandoeningen, te maken heeft in het minder gemakkelijk opnemen en verspreiden van zuurstof doorheen het systeem?

Zuurstof 12