Ingezonden – Dilbeek 5 maart 2021 Dit wil ik graag met je delen 🙂
Genezen, is dat iets voor de leek, of is het een taak die veel te delicaat is voor mensen en moet overgelaten worden aan beroepsgenezers? Is al dat zelf gissen en missen door niet ingewijden wel te vertrouwen? Dan maar vertrouwen op de arts die met alle deskundigheid en kennis zijn notaboekje boven haalt en ingewikkelde namen schrijft in een handschrift dat nauwelijks ontcijferd kan worden. Met een beetje geluk zegt hij je erbij : “laat me weten of het werkt, want ik zit met hetzelfde probleem”. Als in het spel van het toeval ziekte en ongemak op je weg komen, moet je zijn bij de man of vrouw die heilige pillen voorschrijft, de man of vrouw die nog aanbeden wordt. Nee je kunt er niets aan doen… en voeding, dat heeft er niets mee te maken. In dit corona-tijdperk is zijn status hersteld. Al zijn deskundigheid over bacteriën en virussen en ander verschrikkelijk ongedierte, staat beschreven in lijvige documenten en studies, en vooral hoe je ze moet onderdrukken, te pakken krijgen, de kop in slaan, vermorzelen.
Het goede nieuws is gekomen, er is geen schuld en boete. Je bent het kind van het toeval. De sterren stonden in een verkeerde positie toen je geboren werd. Kom binnen, kom kijken naar ons wetenschappelijke imperium, word overweldigd door toestellen en vruchten van onze vergevorderde kennis en techniek. Je kunt er niets aan doen, en als dat wel zo zou zijn, is het zeker niet bewezen. Trouwens is er de ethiek dat je een patiënt nooit mag verhinderen te lijden aan de ziekte van zijn keuze. Je moet zeker niet proberen om het allemaal te voorkomen; het is trouwens niet bewezen en we gaan ervan uit dat je daar toch het karakter niet voor hebt.
Nee, dat moet je niet doen, zelf voor doktertje spelen. Opgelet, je gaat wat meemaken. Pas op, die tomaten bezorgen je allergie. Pas op met die volkorenboterham. En van dat bio zou ik me heel hard mijden, dat zit vol bacteriën. Klei, wat zeg je? Klei? Maar beste vriend, weet je wel wat je zegt? Daar ga je toch je leven niet aan riskeren? De grond is vervuild, wat voor goeds kan er komen uit een diepe put? Wat zeg je? Ademen? Ademoefeningen? Ik zou daar heel voorzichtig mee zijn, want het is niet de eerste die ontploft is! Ik neem geen verantwoordelijkheid, maar ik moet je toch verwittigen dat je een gevaarlijk spel speelt. Wablief, zonnebaden? Maar beste vriend, dat is ongehoord. Wil je kanker krijgen?
En zo bang als hij was, en zo trouw als hij kon zijn, zat hij met de volgende morgen met een blauw doosje voor zich. Hoe mooi, al die gekleurde pareltjes. Eéntje voor het ontbijt, eentje erna, tijdens de voormiddag drie met een half uur tussentijd. Hij genoot er zichbaar van, zelfs al werd het in zijn hoofd soms een beetje vreemd, gloeide er iets tussen zijn ribben en was zijn hart schijnbaar van streek. Verder had hij alleen maar een brandend gevoel in de keel, een verschrikkelijke druk in zijn ogen en oren, een spanning in de borstkas, het gevoel dat hij elke minuut moest plassen, en voelde hij zich vreselijk moe, maar zich neerleggen was helemaal onmogelijk. Voor de rest ging het prima met hem.
De tijd is voorbij. Laat het kruidenvrouwtje in de bossen en velden mediteren, in de hoop dat ze iets goeds kan doen. Laat de achterlijken denken dat kruiden iemand kunnen genezen, dat voeding mensen beter kan maken, dat levend voedsel gevuld is met de levende sprankel van de zonnevibraties… wat een onzin. We zijn modern. Dat spel spelen we niet mee. Naar de middeleeuwen willen we niet terug. We willen niet dat de apotheek een groentewinkel wordt, met al die vieze en vuile wortels en bladeren.
Gezondheidszaken? Lang leve de spuit en het vaccinatiekanon. Lang leve de scanners en de analyses. Dat is tenminste objectief.
Gisteren bracht de postbode een brief met een grijs randje. Mijn oog werd er zowaar door bewogen en ik voelde een traan. Hoe is het mogelijk?
