Diabetes en Fruit

Kunnen diabetici fruit eten?

Het is een vraag die ik dikwijls kreeg en ik heb daar altijd op geantwoord “onder voorwaarden”. Laten we één van die voorwaarden eens van nabij bekijken. Waarom ik dit zo in de kijker zet, is omdat fruit een natuurlijk voedingsmiddel is dat het meest wordt belasterd door vele trends op het gebied van natuurlijke gezondheid en zelfs binnen de rauwe voeding. Als daar iemand is die fruit eet, en zich er prima bijvoet, komt die daar iemand tegen die fruit eten voorstelt als levensbedreigend… Zelfs het Hippocrates Health Institute doet mee aan een angstcampagne over het eten van fruit, waarbij wordt beweerd dat het eten van fruit verantwoordelijk is voor veel voorkomende gezondheidsproblemen waarmee raw food-mensen wordt geconfronteerd. Het lijkt me daarom tijd voor een opheldering.

“Te veel fruit eten veroorzaakt bloedsuiker-problemen.”

Het is steeds mogelijk dat sommige mensen een bijwerking ervaren bij het eten van (teveel) zoet fruit. In dit geval is het eigenlijk niet het fruit dat de schuld verdient, maar het totale dieet, dat te veel vet bevat. Deze situatie kan het beste worden uitgelegd met enkele citaten uit het boek ‘Breaking the Food Seduction’, door Dr. Neal Barnard.

“Het zal je verbazen om te weten dat je de reactie van je lichaam op welk voedsel dan ook kunt veranderen, zodat je beter in staat bent om te gaan met de suikers die het bevat. (…)

Marjorie was een van onze onderzoeksvrijwilligers. In een laboratoriumtest vroegen we haar een siroop te drinken met daarin 75 gram pure suiker. Door de daaropvolgende twee uur bloedmonsters te nemen, zagen we wat er met haar bloedsuikerspiegel gebeurde. (…) Het piekte na ongeveer dertig minuten en ging daarna snel naar beneden. Dat is een vrij typisch patroon. Als de bloedsuikerspiegel te snel daalt, kan je een nieuwe eetbui krijgen, wat de manier is waarop je lichaam de bloedsuikerspiegel weer op peil brengt.

Dit is het probleem: insuline is het hormoon dat suiker uit je bloedbaan naar de cellen van het lichaam begeleidt. Het is als een portier die de knop op de deur van elke cel omdraait, de suiker naar binnen helpt en vervolgens de deur sluit. (…)

Maar alles verandert als je vet voedsel eet, of als je aanzienlijk aankomt. Insuline kan niet werken in een olievlek. Als er te veel vet in de bloedbaan zit, glijdt de hand van insuline over de knop. Omdat insuline de deur naar de cellen niet kan openen, kan suiker zich in het bloed ophopen. Je lichaam reageert door steeds meer insuline aan te maken, en uiteindelijk zal het de suiker in de cellen krijgen.

(…) Het weglaten van vet uit de maaltijden verbetert de insulinegevoeligheid, wat betekent dat insuline suiker efficiënt naar de cellen van het lichaam begeleidt. (…)

Onder onze begeleiding heeft Marjorie haar dieet aangepast om vet te verminderen en vezels nauwgezet te verhogen. Een paar weken later herhaalden we de test. Ze dronk opnieuw precies dezelfde suikeroplossing, maar de veranderingen in haar bloedsuikerspiegel waren heel anders. Omdat het vetarme dieet haar insuline had verhoogd, was de bloedsuikerspiegel gematigder, was de piek lager en was de daling zachter dan voorheen. (…) In onze klinische onderzoeken hebben we ontdekt dat eenvoudige veranderingen in het voedingspatroon alleen al de insulinegevoeligheid met gemiddeld 24 procent verhogen, en deze kan zelfs nog verder toenemen als je ook aan lichaamsbeweging doet.”

Toont dat aan dat diabetici fruit kunnen eten? 

Zoals iedereen moeten ze leren luisteren naar hun lichaam. Ze beginnen met fruitsoorten met een laag suikergehalte en testen welke hoeveelheid ze daarvan zonder problemen kunnen eten. Fruitsappen zou ik niet aanbevelen, enkel puur fruit en gelimiteerd tot wanneer de ervaring leert dat alles goed loopt. Pas het uitgestelde ontbijt (Mosséri) toe en begin met lichaamsbeweging. Eet nadien om je honger te bevredigen en niet tegen de honger die komt.

PS – Het voorbeeld in de test was suiker. Dat is niet hetzelfde als fruit. Fruit heeft normaal een vertraagde opname, wat beter uitwijst dan suiker.  

Leven met meer energie

Als je denkt aan “energie”, wat is het eerste wat in je opkomt? Denk je aan voeding? En aan wat voor soort voeding denk je dan? Zijn het de calorieën? Nee, calorieën alleen vertellen niet alles over energie. Moesten alle door mensen gegeten calorieën zomaar automatisch uitmonden in “energie”, zou er nog nauwelijks iemand zijn in onze westerse wereld die zou klagen over te weinig energie. Natuurlijk gaat het ook niet zonder calorieën, maar er is iets meer nodig om iemand dat heerlijke gevoel te geven om te ‘leven’. We hebben het een naam gegeven: “maximale zenuwkracht”. Daar is het allemaal om te doen, want als die verzwakt, vertragen ​​niet alleen de opname- en eliminatiefuncties van de darmen, maar ook van de nieren, huid en longen. Ons lichaam kan de zich ophopende giftige afvalstoffen niet efficiënt verwijderen als onze Vitale Kracht zich in een trage, lage trillings- en energieverlaagde toestand bevindt!

Voor elk gevolg moet er een oorzaak zijn! Alle ziektetoestanden zijn gevolgen van een gemeenschappelijke oorzaak: verzwakking, uitputting, overbelasting. De fundamentele oorzaak van verzwakking is ongetwijfeld een slechte voeding. Het gemiddelde voedsel van de beschaving is zo beroofd van zijn micro-voedingsstoffen, dat op uitzondering van de macro-voedingsstoffen, zowat alles ontbreekt wat levensbelang is. 

De wet: ‘Wat een mens zaait, zal hij ook oogsten’, staat in vlammende letters op het portaal van de eeuwigheid geschreven, en niemand kan het ontkennen, niemand kan het bedriegen en niemand kan eraan ontsnappen. – James Allen

Voedingsstoffen worden verwijderd! Je kunt niet verwachten dat je met slechte brandstof een hoge Vitale Kracht kunt opbouwen. De meeste mensen lijden aan chronische ondervoeding. Het voorvoegsel “mal” betekent ziek of slecht. Ondervoeding betekent slechte voeding en komt, in gewone woorden, neer op een slechte gezondheid!

Op het eiland Cos in Griekenland zat Hippocrates, de arts-leraar en vader van de geneeskunde, 2500 jaar geleden in de schaduw van een boom op een prachtige heuvel. Hippocrates verlichtte en onderwees zijn studenten met deze briljante, feitelijke, nauwkeurige en tijdloze woorden van wijsheid: “Uw voedsel zal uw medicijn zijn!”

Niemand heeft tot nu toe op welsprekender wijze een manier van leven gegeven! Het hele Detox Dieet, Lichaamszuivering- en Genezingssysteem is gebaseerd op deze ene essentiële waarheid:

UW VOEDSEL ZAL UW MEDICIJN ZIJN!

Dit systeem is gebaseerd op het principe dat je met de juiste voeding (natuurlijke, gezonde voeding) je lichaam kunt reinigen, zuiveren en opbouwen en een perfecte gezondheid kunt vinden. Ja, voeding kan uw gezondheids medicijn zijn!

Ontelbare onderzoekers en nog meer mensen in de dagelijkse praktijk van hun leven hebben in hun hele lange leven bewezen dat groenten en fruit de verbazingwekkende natuurlijke remedies bevatten voor de meeste fysieke problemen van de mens. Meer energie door minder !

De medische wereld benadrukt dat zij ernaar streeft de Vader van alle artsen na te volgen. Het vereist zelfs dat de beoefenaars de eed van Hippocrates afleggen, een van de meest sublieme verklaringen van verheven ethiek die ooit zijn geschreven. Toch zijn er vandaag de dag duizenden toegewijde bacteriologen, farmaceutische onderzoekers en scheikundigen in glanzende laboratoria in elke grote stad over de hele wereld bezig met het ontwikkelen van synthetische, magische “wondermiddelen” voor alle menselijke ellende. In tegenstelling tot Hippocrates lijkt hun strijdkreet te zijn: “Uw remedie zal ons nieuw uitgevonden wondermiddel zijn.” Maar ik durf erop wedden dat het niet jouw energiepeil zal herstellen. Stimuleren, dat wel… maar stimuleren tot er niets meer te stimuleren valt, waartoe leidt dat? Het is duidelijk dat we het energievraagstuk met aandacht moeten bestuderen…

Open je geest, want de deuren van wijsheid zijn nooit gesloten. – 

Ben Franklin

De natuurlijke genezende kracht in ons is de grootste kracht om beter te worden – Hippocrates, vader van de geneeskunde 

Strijd tegen de pudding

Are Waerland, één van de pioniers in de reformbeweging

pastedGraphic.png

Hoewel Waerland als grondlegger van het vegetarisch / hygiënistisch voedingssysteem wellicht niet de bekendheid geniet die hij verdient, kunnen zijn ideeën sommigen inspireren om “iets te doen” aan hun levenswijze en voeding. 

Are Waerland (1876-1955) was één van de kopstukken van de vegetarische beweging.  Deze Zweedse filosoof studeerde geneeskunde om zijn eigen zwakke gezondheid te verbeteren.  Zo kwam hij tot een voedingstherapie met veel rauwe groenten, fruit en granen.

Toen de twintigjarige rederszoon uit Ekenäs in Nijland / Zweden zich in 1896 liet inschrijven op de faculteit filosofie aan de universiteit van Helsingfois, volgde hij daarmee eerst en vooral zijn filosofische overtuiging.

Het materialisme was volgens hem de hoofdschuldige aan de vervalverschijnselen  van onze cultuur.  Zijn ziekelijke toestand verhinderde hem zijn studies voort te zetten.  Hierdoor stond hij steeds sceptischer tegenover de conventionele methodes van de klassieke geneeskunde.  Voortaan hield hij zich nog enkel bezig met medische problemen.

Hij verdiepte zich eerst en vooral in het begrip “gezondheid”.  Dit werd echter in geen van de bekende medische woordenboeken verklaard, noch aan de universiteiten onderwezen.  Het Engelse openluchtleven had hem al lang geïmponeerd.  Hij besloot om naar Engeland te emigreren om daar het geheim van de gezondheid op te sporen en de studies van geneeskunde aan te vatten.  Door zelfstudie definieerde hij uiteindelijk gezondheid als: de geschiktheid om zonder lichamelijke klachten alles wat men in aanleg heeft, ongestoord tot ontwikkeling te brengen. 

Ziekte daarentegen kon enkel het gevolg zijn van een zich losmaken van de verbondenheid met de natuur en een verwaarlozing van haar grondprincipes.

Bijgevolg heeft iedere mens die door een beschavingsziekte is getroffen, voor het herstel van zijn gezondheid als taak: de echte verbondenheid met de natuur zo lang na te streven tot men zijn lichaam niet meer voelt.  

Are Waerland was namelijk van mening, in tegenstelling tot de klassieke geneeskunde, dat iedereen zijn gezondheid alleen maar zelf behouden of wéér opbouwen kan!

Mens, genees jezelf!

Doorslaggevend bij elk regeneratieproces was voor Waerland de juiste voedingswijze.  Net zoals Hippocrates was hij van mening dat de lichamelijke conditie van een mens zowel van de keuze van zijn voedsel als van zijn levenswijze afhangt.  Hijzelf had zich namelijk door een radicale omschakeling op een lacto-vegetarisch dieet, door een bewuste houding en zoveel mogelijk beweging in open lucht tot een gespierde sportman ontwikkeld.  Sindsdien bestond zijn levenstaak in het doorgeven van zijn ervaringen aan de door de beschaving gehavende mensheid om ze tot een harmonisch leven te leiden, omdat slechts een gif- en klachtenvrij functionerend lichaam, de menselijke ziel die ontplooiingsmogelijkheden biedt die het leven zinvol maken.

Beslissend voor de latere ontwikkeling van Waerland was zijn vriendschap met de chirurg W.A. Lane en de bioloog Arthur Keith.  Hun wetenschappelijke inzichten overtuigden hem van de waarde van het lacto-vegetarisme.  Bovendien bevestigde hij Alexander Haigs’ stelling dat niet bacteriën infectieziekten veroorzaken, maar wel een foutieve voeding die de menselijke cellen toegevoerd krijgen.

Een groot deel van zijn leven besteedde Are Waerland met zijn verkregen inzichten te testen, om dan als achtenvijftigjarige met zijn meermaals bewezen levenswijze in het openbaar te treden.  In zijn boek “In the cauldron of Disease” (“Im Hexenkessel der Krankheiten”), dat in 1934 verscheen, publiceerde hij de resultaten van zijn jarenlange voedingsfysiologische studie.

Uit deze periode dateert het ontstaan van de Waerland-beweging, die aanvankelijk eerst in Zweden een sterke weerklank vond.  Daar erkende men dadelijk dat deze levenswijze niet enkel zonder moeite uitvoerbaar was, maar ook een maximum aan gezondheid beloofde.

Strijd tegen pudding

Waerland had zich indertijd van de “pudding-vegetariërs” gedistantieerd.  Deze schrapten weliswaar het vlees uit hun voeding, maar waren verzuurd omdat hun voedsel voor 90% uit gekookte, geïndustrialiseerde, geontmineraliseerde, gesuikerde en gezouten voeding bestond, welke Waerland als “gecastreerd” betitelde.

De kleine hoeveelheid verse groenten kon het tekort aan rauwe voeding niet aanvullen, zodat deze mensen niet minder ziek werden dan vleeseters, omdat ze onvoldoende verweerstoffen bezaten.  In tegenstelling met deze “pudding-vegetariërs” streefde Waerland er naar de synthese te trekken uit alle bestaande inzichten van het moderne voedingsonderzoek.

Hoewel hij zijn boek als afsluiting van zijn werken beschouwde, zag Waerland zich door de vragen van ernstig geïnteresseerden verplicht ook de praktische gevolgen van zijn systeem uit te leggen.  In het Zweedse tijdschrift “Zvisksport” verschenen voortdurend artikels ven hem die hij in 1942 in zijn tweede omvangrijke werk “Umkehr zum Leben” samenvatte.

Bovendien gaf hij voortdurend spreekbeurten die hem deden uitblinken als geïnspireerd schrijver.  Toen in het jaar 1949 de Waerland-beweging vaste voet aan wal kreeg, betekende dit voor hem een grote stap voorwaarts.  Berlijnse artsen nodigden Waerland uit om lezingen te geven over de resultaten van zijn onderzoeken.  Het grote succes dat deze voordrachten kenden, leidde tot de oprichting van een Duitse afdeling en een Duits Waerland-tijdschrift.  Nadat zijn boeken ook in het Duits verschenen, leidde hij op hoge leeftijd een vermoeiend reisleven, dat hem in alle grote steden van het Duitse taalgebied bracht.  Tegelijkertijd ontstonden talrijke Waerland-kuurhuizen en sanatoria, waar zijn methode tot welzijn van de patiënten praktisch werd uitgevoerd.  Zijn vrouw Ebba wijdde zich aan de therapeutische toepassing van zijn kennis en bundelde haar ervaringen in het boek “Die Waerland-Therapie und ihre Erfolge”.

Speciaal voor beschavingsziekten

Door een radicale omschakeling in de voeding en een reeks geneeskundige toepassingen konden zeer merkwaardige resultaten worden behaald bij vele ziekten zoals reuma, jicht, suikerziekte, kanker, maag-, lever- en galkwalen, maar ook bij hart- en bloedvaatziekten.  De patiënten verkregen een verbetering in hun ziektetoestand, door hun actieve medewerking aan het genezingsproces; deze mensen werden aangespoord tot zelfstandig denken omtrent hun geestelijke  en lichamelijke toestand.  Dit behoorde tot Waerlands grondprincipes.  Eigenlijk zou ieder zijn eigen arts moeten worden om de eisen van het eigen lichaam te begrijpen en hierop instinctief te reageren.

De periode tussen zijn 65ste en zijn 75ste levensjaar was voor Are Waerland een fase van onvermoeibaar werk.  Naast talrijke artikels in kranten en tijdschriften schreef hij vlugschriften en brochures, waarmee hij zijn levenswerk harmonisch afrondde.  Twee jaar voor zijn dood trok hij zich in Alassio terug om daar in volledige afzondering zijn filosofisch  werk “Der Weg zur neuen Menschheit” te voltooien.  Hij plaatste dit onder het motto “Voor de grootsheid en schoonheid van het leven”, om nogmaals de op geestelijk en lichamelijk vlak achteruitgegane mensheid tot innerlijke omkering en heroriëntering op te roepen.  Alleen een generatie die bereid is haar lichaam als een tempel van de geest op te bouwen en te verzorgen, heeft nog overlevingskansen!