Drs PûrNatûr

Dikker door fruit

Maakt suiker uit fruit je dik of helpt het om af te vallen? Laten we het horen uit de mond van Petr Cech (uit Fruit can save your ass / and the planet too)

“Ik krijg veel de vraag – “maakt suiker uit fruit dik?”

Het duidelijke en simpele antwoord is nee, maar laat het me uitleggen. Sommige deskundigen beweren dat we zoveel mogelijk vers rauw fruit moeten eten en het eten ervan voorkomt en geneest zelfs diabetes, hartaandoeningen, zwaarlijvigheid en andere degeneratieve ziekten.

Aan de andere kant beweren andere experts dat fruit absoluut schadelijk is voor de gezondheid omdat het suiker bevat, en blijkbaar beschouwen ze elke vorm van suiker als slecht. Je ziet dat er verwarring is in het straatje… en vanwaar komt dat?

Het is duidelijk dat twee verschillende voedingsbenaderingen niet méér tegenstrijdig kunnen zijn! Ze kunnen niet beide gelijk hebben. Dus welke is juist?

Misschien zou het kijken naar het bewijs duidelijkheid in de kwestie brengen. Dus laten we eens kijken naar het echte bewijsmateriaal

Mensen die hun calorie-inname voornamelijk uit fruit halen, worden fruitariërs genoemd. Ik heb nogal wat langdurige fruitariërs ontmoet en geen van hen is dik! Ze zijn allemaal slank, fit en gezond, ook al is hun natuurlijke suikerinname extreem hoog door het eten van verschillende kilo’s fruit per dag.

Aan de andere kant heb ik ook veel mensen ontmoet die suiker vermijden en daarentegen heel veel eiwitten en vetten eten, en velen van hen lijken ook fit en gezond te zijn!

Dat is waar het verwarrend wordt. Deze twee benaderingen zijn volledig tegengesteld, maar op de een of andere manier lijken ze allebei te werken om mensen slank en fit te houden. Misschien geeft de wetenschap het antwoord?

De experts die fruit demoniseren, citeren vaak graag wetenschappelijke studies. Om de waarheid te achterhalen, heb ik grondig onderzoek gedaan naar hun beweringen en hun ondersteunend bewijs. Als ik die onderzoeken bestudeer, zie ik dat de studies zijn uitgevoerd met hoogverwerkte fructose (wat een technische naam is voor een bepaalde suiker) en nooit met heel fruit. De conclusies van die studies zijn daarom fundamenteel onjuist.

Het is waar dat fruit fructose bevat, maar nooit in de concentratie van de verwerkte fructose die in gefabriceerde voedingsmiddelen en dranken wordt aangetroffen. Er wordt vaak beweerd dat fructose de lever beschadigt. De studie toont echter aan dat industriële, geïsoleerde fructose en niet de natuurlijke fructose in fruit (die begeleid wordt door honderden ondersteunende substanties), geassocieerd is met leverschade.

Het lijkt erop dat het geroezemoes over fruit dat slecht voor je is, gebaseerd is op de valse veronderstelling dat, omdat geraffineerde fructose slecht is voor je gezondheid en fruit van nature voorkomende fructose bevat, alle fruit daarom slecht voor je is. De studie heeft echter aangetoond dat voor het bereiken van gewichtsverlies een gematigd natuurlijk fructosedieet superieur was aan een dieet met weinig fructose.

Een studie die al 24 jaar werd uitgevoerd met bijna 3,5 miljoen mensen, concludeerde dat de consumptie van heel fruit het risico op diabetes type 2 juist verlaagt.

Er is nog een studie van de Harvard Universiteit die aantoont dat consumptie van heel fruit het risico op diabetes type 2 verlaagt.

Heel fruit bevat in water oplosbare en in water onoplosbare vezels, antioxidanten en andere chemische verbindingen die de opname van suiker in de bloedbaan vertragen. Ze bevatten grote hoeveelheden antioxidanten die essentieel zijn voor celbescherming en neutralisatie van vrije radicalen. Bovendien zitten ze boordevol vitamines en mineralen die zo belangrijk zijn voor onze lichaamsfuncties.

Tegelijkertijd zijn er aanwijzingen dat een suikerarm dieet helpt bij het afvallen. Dus waar is de waarheid?

Na het lezen van wetenschappelijke onderzoeken, het uitproberen van verschillende voedingsbenaderingen (inclusief zowel fruitarisch als geen suikerdieet) en het bestuderen van het menselijke metabolisme (vooral de regulering van de bloedsuikerspiegel), kwam ik tot de conclusie dat het de combinatie is van te veel vet en te veel suiker in de bloedbaan die ongunstige bloedsuikerspiegel veroorzaakt.

Het is deze combinatie, die zo veel voorkomt in verwerkte voedingsmiddelen en diëten van vandaag, die het meest bijdraagt aan de moderne gewichtstoename en voedingsgerelateerde ziekten.

Vorig jaar zond de BBC een documentaire uit over het onderwerp “Fat versus Sugar”. Een identieke mannelijke tweeling, beide praktiserende artsen, jong en gezond, volgden een maand lang diëten, de ene (“Fat twin”) at alleen dierlijke eiwitten en vetten, de andere (“Sugar twin”) alleen koolhydraten en suikers, inclusief fruit en groenten. Ze mochten zoveel eten als ze wilden en werden nauwlettend gevolgd door onderzoekers en getest voor, tijdens en na het experiment. “Sugar twin” presteerde consequent beter dan “Fat twin” op zowel mentale als fysieke prestaties.

Ze verloren allebei gewicht, maar “Sugar twin” verloor alleen vet. “Fat twin” verloor meer spieren dan vet, wat een zeer ongezond resultaat is.

Het experiment bevestigde de opvatting dat beide benaderingen effectief zijn om gewicht te verliezen. Daarom hebben mensen die zweren bij een koolhydraatarm dieet in zekere zin gelijk: je valt af als je koolhydraten beperkt. Maar kennelijk ten koste van uw gezondheid op de lange termijn.

De conclusie van het programma, voorgesteld na het experiment van een maand, was dat de combinatie van suiker en vet in het westerse dieet het schadelijkst is voor de gezondheid. Onder verwijzing naar eerder laboratoriumonderzoek wees het programma op de potentie van de verhouding 50/50 vet/suiker in voedsel, dat zeer verslavend is omdat het een fundamenteel biologisch beloningssysteem in onze hersenen lijkt te stimuleren.

Bloedsuikerregulatie begrijpen

Ik zie veel artikelen en hoor mensen praten over suiker alsof het een of ander kwaad is. Maar je kunt het alleen als slecht beschouwen als je het menselijke metabolisme en de energieregulatie niet begrijpt.

Allereerst heeft iedereen bloedsuiker en zonder dat zouden we gewoon doodgaan. Zelfs mensen die 4 weken watervasten hebben een bloedsuikerspiegel, anders zouden ze niet overleven. Ook als je geen koolhydraten consumeert, zet je lichaam vetten en eiwitten in je lichaam om in glucose.

Dus suiker is niet het probleem, schommelingen in de bloedsuikerspiegel wel.

In een gezond lichaam wordt de glucose in het bloed met behulp van insuline naar de cellen overgebracht. Maar als er te veel lipiden (vet) in de bloedbaan stromen, kan de glucose niet efficiënt naar de cellen worden overgebracht, waardoor er te veel suiker (glucose) in het bloed wordt opgehoopt. De alvleesklier geeft nog meer insuline af, wat vervolgens leidt tot een daling van de bloedsuikerspiegel. Deze onevenwichtigheden en pieken kunnen ervoor zorgen dat je weinig energie hebt, en verlangt naar suikerhoudend eten en drinken en stemmingswisselingen hebt. Op lange termijn kan het ook insulineresistentie veroorzaken, wat leidt tot diabetes type 2.

Hoge niveaus van triglyceriden (vet) worden aangetroffen in de bloedbanen van insulineresistente patiënten. Dit is van oudsher gezien als een gevolg van insulineresistentie. Volgens de studie kan accumulatie van triglyceriden in de bloedbaan van insulineresistente patiënten echter niet alleen een gevolg zijn van insulineresistentie, maar ook een oorzaak zijn.

Dit betekent dat vet, niet de suiker, de primaire boosdoener is voor diabetes.

Bij het omgaan met diabetes type 2 (een ziekte waarbij het lichaam te veel insuline aanmaakt) lijkt het bedrieglijk duidelijk dat de oplossing is om de inname van koolhydraten door de patiënt te verminderen, omdat deze in het lichaam in suiker veranderen, en insuline is een suikerverwerkings- en -regulerend hormoon. Voor zover ik weet, heeft deze aanpak echter niemand van de ziekte genezen, maar het een beetje beheersbaarder gemaakt. Het behandelt de symptomen, niet de oorzaken van de ziekte.

Daarentegen is er aanzienlijk bewijs dat diëten met weinig vet en veel plantaardige koolhydraten diabetes type 2 kunnen genezen (zie het werk van Dr. John McDougall en Dr. Neal Barnard).

Studies tonen aan dat veganistische diëten diabetes type 2 kunnen behandelen en voorkomen. Zelfs als je geen diabetes hebt of geen risico loopt om diabetes te krijgen, tonen deze onderzoeken aan dat een veganistisch dieet helpt om de bloedsuikerspiegel in evenwicht te brengen, wat essentieel is voor het bereiken en behouden van een gezond gewicht.

De beste oplossing voor gewichtsverlies en gezondheid

Gebaseerd op onderzoek en ervaring en het begeleiden van andere mensen om hetzelfde te doen, is fruit absoluut gezond en kan het zeer gunstig zijn bij het afvallen! (Herinner je Patrick Geryls’ Slank & Gezond)

Als je besluit een dieet met veel fruit te volgen, is het essentieel om vlees, zuivelproducten en vette voedingsmiddelen te vermijden of drastisch te verminderen vanwege hun effect op de regulering van de bloedsuikerspiegel, zoals hierboven uitgelegd.

Ja, je kunt fruit eten als je gezond wilt zijn en wilt afvallen! Een van de redenen waarom ik van fruit houd, is dat het het ultieme fastfood is. Geen voorbereiding nodig, gewoon wassen, schillen, soms snijden en eten! En het is super gezond.

De feiten over Eiwitten

Eiwitten zijn de bouwstenen van het planten- en dierenrijk. Het menselijk lichaam voegt ongeveer 100.000 verschillende eiwitten samen, en gebruikt die voor de opbouw van organen, zenuwen, spieren en vlees.

Enzymen – de alles overkoepelende katalisatoren van al deze chemische processen – zijn gespecialiseerde eiwitten die gebonden zijn aan actieve zuurstofcomponenten.

22 soorten, een oneindige combinatie

Alle eiwitten zijn combinaties van slechts 22 aminozuren, waarvan er 8 “essentieel” voor de mens zijn. Hiermee wordt bedoeld dat de mens die niet zelf kan aanmaken. Als de essentiële aminozuren in de voeding aanwezig zijn, dan kan het lichaam gewoonlijk de andere “niet-essentiële” aminozuren zelf aanmaken; maar als er ook maar één essentiëel aminozuur niet in zit, of te weinig ervan, dan is het lichaam niet in staat om de andere eiwitten die het nodig heeft, zelf te synthetiseren, zelfs als de totale eiwitinname hoog is. Natuurlijk is het niet zo dat alle essentiële aminozuren in één keer moeten gebruikt worden. Ons lichaam heeft mogelijkheden om de aminozuren op te slaan, wat wij gewoonlijk de “aminozurenpoel” noemen, en wanneer het lichaam toe is aan het herstel of aan de formatie van nieuw weefsel, is er behoefte aan het volle spectrum van aminozuren. Afhankelijk van welk weefsel moet opgebouwd worden, komt er al snel of op lange termijn gebrek aan één bepaald aminozuur dat niet kan vervangen worden. Dit resulteert in gebrekkige eiwitstructuren en de pathologische verschijnselen die dat met zich meebrengt. Het is mogelijk om voldoende eiwitten, zelfs veel te veel eiwitten te eten, en toch nog gebrek te hebben aan de gepaste aminozuren.

Zwavelhoudende aminozuren

Van bijzonder belang voor de gezondheid van de hersenen en het zenuwstelsel zijn de zwavelhoudende aminozuren – methionine, cysteine, en cystine – die het meest overvloedig in eieren en vlees voorkomen. Deze aminozuren komen ook voor in alfalfa, wortelen en andere groentesoorten en verder in brazilnoten en hazelnoten. Sommigen kunnen aminozuren die “niet-essentiëel” zijn moeilijk aanmaken, zoals taurine en carnitine, en moeten die uit voedingsbronnen verkrijgen, hoewel dit een zeldzaamheid is.

Betrokken bij alle lichaamsfuncties

Eiwit is essentiëel voor normale groei, de aanmaak van hormonen, voor het bloedstollingsproces en voor de vorming van melk tijdens de lactatie. Eiwitten helpen het zuur-basen evenwicht van weefsels en bloed in evenwicht houden. Als er eiwit in de voeding ontbreekt, dan onstaat er in het bloed en weefsels de neiging om ofwel te zuur of te alkalisch te worden, afhankelijk van de zuurgraad of alkalische graad van het voedsel wat we eten. Een onjuist zuur-basen evenwicht is vaak een probleem, en dat zowel onder vegetariërs en niet-vegetariërs. Als vegetariërs teveel nadruk leggen op granen en peulvruchten of fabrieksmatige producten, resulteert dit vaak in verzuring. Bij vleeseters zien we eenzelfde fenomeen, als daar tegenover geen grote porties groenten staan. Maar wat opmerkelijk is, is de verzuring bij extreme hoeveelheden zuur fruit. Dit heeft te maken met het gelimiteerde vermogen om vrije zuren te neutraliseren.

Er wordt gezegd dat dierlijk eiwit onze enige bron van compleet eiwit is. Alle essentiële aminzozuren, en vele “niet-essentiële” zijn aanwezig in dierlijke producten. Toch zijn de eiwitstructuren waarin ze voorkomen zeer complex en moeten afgebroken worden tot de bouwstenen. Eiwit-leveranciers van het plantenrijk bevatten eenvoudige eiwitstructuren die eenvoudig ontleed kunnen worden. Het nadeel is dat ze in één of meer van het hele spectrum aan aminozuren laag scoren, zelfs als het totale eiwitgehalte hoog ligt.

In ‘The happy truth about protein’ bekijkt Hannah Allan dat anders. Zij gaat uit van de vele plantaardige eiwitbronnen en gaat ervan uit dat mensen gebruik maken van een grote variatie aan eiwitbronnen. In het geheel daarvan komen snel alle essentiële en niet-essentiële aminozuren veelvuldig voor en zelfs sommige plantaardige voedingsmiddelen (groenten, fruit, noten) bevatten het volledige spectrum. Dit boekje werd de basis voor onze publicatie over Eiwitten in de Voeding. Dat werd trouwens uitgebreid met een grote hoeveelheid actuele informatie.

De ontwerper van de theorie van de “volledige eiwitten” Frances More Lappé stelde dat alle essentiële aminozuren ineens moesten worden gebruikt om te kunnen worden opgenomen. Gezien dat praktisch alleen kon met dierlijk eiwit, onderbouwde dit de theorie van de noodzaak tot het eten van veel vlees.

Amper enkele jaren na zijn ontdekking kwam hij op deze theorie terug toen hij had onderzocht dat ook vegetariërs “complete eiwitten” konden gebruiken, echter nog altijd als geheel. Zijn theorie was ondertussen echter door de hele wereld al geaccepteerd en er was geen terugweg mogelijk. Het vervolg van Lappé’s onderzoek heeft zijn kansen niet meer waargemaakt.

Volgens Lappé was het eiwitvraagstuk samen te vatten in : “Het lichaam moet al de essentiële aminozuren samen innemen teneinde al deze te kunnen gebruiken. De twee beste bronnen aan eiwit in het plantenrijk zijn peulvruchten en granen, maar al het plantaardig voedsel scoren gering in tryptofaan, cystine en threonine.”

Peulvruchten zoals bonen, pinda’s en cashews zijn rijk aan het aminozuur lysine, maar arm in methionine. Granen hebben een tegenovergesteld profiel. Om de best mogelijke eiwit-combinatie uit plantaardige bronnen te verkrijgen zouden peulvruchten en granen samen gegeten moeten worden en moeten worden gecombineerd met op zijn minst een kleine hoeveelheid dierlijk eiwit. De meeste op granen gebaseerde keukens houden dit principe er op na. Bijvoorbeeld, dierlijke producten plus mais zijn een hoofdgerecht in de mexicaanse keuken, zoals ook kikkererwten en onverwerkte tarwe in het Midden-Oosten dat zijn, en rijst en soyaboonproducten in Azië.

Toch zijn er bedenkingen bij deze combinatie en vooral bij het gebruik van bonen als eiwitleverancier. Het is mogelijk dat het onderzoek oplevert dat plantaardige eiwitten moeilijk opneembaar zijn. Dat kan moeilijk verbazen, want alle onderzoeken gaan uit van het princiepe dat eiwitten volledig vertegenwoordigd moeten zijn in iedere inname, en dat bijna ieder onderzoek uitgaat van de combinatie granen-peulvruchten.

De ervaring leert dat peulvruchten moeilijk verteren, zelfs uitmonden in rotting en gisting met sterke vorming van gassen. Zouden eiwitten doorheen dat verstoord chemisch proces toch opgenomen worden ? Het zou bijna een wonder heten. Bovendien extra gecombineerd met granen vormt dit een bijkomende moeilijkheid. Geen enkel onderzoek spreekt zich uit over alfalfa, wortels en bladgroenten, met een wijd spectrum aan aminozuren, wellicht omdat men dit een ‘onrealistische bron van eiwitten’ zal noemen. Ook in de vegetarische wereld zijn groenten niet altijd het meest populair.

De plantaardige voeding heeft erkenning verkregen. Openbare restauranten, en ook klassieke eetgelegen bieden vegetarische maaltijden aan. Het is een evolutie die niet stop te zetten valt. Maar hoe zal de vegetarische voeding er uitzien ? In ieder geval heeft hun stem een invloed in de hele voedingswereld. Voedingsdeskundigen pleiten voor een begrenzing of complete eliminatie van dierlijke producten, en verkrijgen daarmee veel aandacht in de pers. Jammer genoeg leggen zij nadruk op granen; terwijl wetenschappelijk bewijs argumenteert tegen te veel op granen en peulvruchten als bronnen van eiwit, of voor het sterk reduceren van dierlijke producten in het diëet.

Het verschuiven van dierlijke eiwitten naar granen en peulvruchten berust vooral op ethische gronden, w.o. het respect voor het leven van het dier en het lijdt geen twijfel dat het dier in zijn bestaan is miskend door onze huidige productiemethoden. Dat is ook te merken aan de kwaliteit van de dierlijke voeding.

Landbouw heeft mogelijk gemaakt dat wij onze voedselkeuze afhankelijk stelden van slechts enkele plantensoorten en slechts enkele zaden. Dit heeft ons losgemaakt van de noodzaak om voedsel te vergaren, en te voorzien in ruime proporties en zelfs schaarsteperiodes te overbruggen. De keerzijde is dat al onze planten zodanig van hun natuurlijke samenstelling zijn afgeweken dat weinig planten nog compleet zijn. Er blijft daarom altijd de noodzaak om in de voeding een deel wilde planten toe te voegen.

Meer info :

Er zijn weinig onderwerpen die zoveel emoties oproepen als eiwitten. Het lijkt erop dat het de negenproef is van gezonde voeding. De realiteit is dat eiwitten voor 90% van alle mensen een probleem is: door teveel niet assimileerbaar eiwit van slechte kwaliteit, creëren ze de ergste en hardnekkige toxines die een nefaste impact hebben op iemands gezondheid.

In Eiwitten in Voeding en Gezondheid lees je over ‘de gelukkige waarheid over eiwitten’: eet er minder en beter.

Geneesbaar of Ongeneeslijk

Bijna op hetzelfde moment vond ik twee boeken met ongeveer dezelfde titel: “There are no incurable diseases” (Er zijn geen ongeneeslijke ziekten). De benadering van de twee boeken is compleet verschillend. Het boek van Dr Schulze richt zich op een compleet detoxprogramma, terwijl het boek van Jon Burras uitlegt wat er nodig is om het lichaam zichzelf te laten genezen. En dat doet hij door de complete verschillende zienswijze op genezen uit te leggen tussen de klassieke benadering en een holistische benadering.

De informatie uit beide boeken vond ik ronduit interessant en werd het patroon waarop ik “Terug naar Natuurlijke Gezondheid” heb gemaakt : “Een beproefd plan voor herstel van de gezondheid en vernieuwing van de vitaliteit“. Het werd rijkelijk aangevuld met artikels en een programma waarmee je direct aan de slag kunt.

Als niets hielp, probeer dan dit

“Het lichaam is zelf herstellend. Geef het lichaam die kans door een verlengde rust (vasten) en het zal zijn taken uitvoeren – een algemene schoonmaak van het huis… Het zal de opgestapelde afvalstoffen en schadelijke plaque naar buiten gooien. Het zal de belaste organen weer normaal laten functioneren. Het lichaam herstelt zichzelf als de oorzaken van de problemen worden stopgezet.” – Dr. Herbert M. Shelton in Fasting Can Save Your Life.

“Je lichaam heeft een blauwdruk, een schema van wat een perfecte gezondheid is en probeert constant deze perfecte gezondheid voor jou te bereiken.” – Dr. Richard Schulze

Gezond Leven… is niet iets wat je begint te doen als je ziek bent. Niemand hoeft te wachten om veranderingen in te voeren. Zodra je de beschermende invloed van gezonde praktijken bewust bent, zou men er alles moeten aan doen om ze te integreren in de dagelijkse routine.

Is iemand ziek? Vooral dàn mag er geen tijd verloren gaan en vooral nu moet er niet gezocht worden naar compromissen, maar moet alle moed bij elkaar gehaald worden om iedere oorzaak om te draaien en iedere kans op gezondheid aan te grijpen.

Vanaf bladzijde 81 vind je “Een plan voor gezondheid”. Een daarin zegt Dr Schulze : “Ik zag wat ze aan een patiënt gaven op een dag, maar liet de dosis verhogen met acht keer ! Ziekten geven zich niet zo gemakkelijk gewonnen. Mensen zijn moeilijker dan je denkt. Als je naar de levens kijkt van deze zogenaamd zwakke patiënten, was de manier waarop ze leefden en voor zichzelf zorgden voor ze ziek werden heel intens. Deze mensen dronken liters schadelijke dranken, rookten sigaretten en schepten rijkelijk op van het dierlijk voedsel en industrievoeding… plus andere slechte attitudes. Ze hebben nooit stil gestaan bij alle manieren waarop ze zichzelf probeerden te doden. Ze hebben nooit getwijfeld wanneer ze hun zevende biertje openden. Ze hebben het royaal laten vloeien. Ze hebben nooit een vraag gesteld bij hun vettige chips of rommelige snacks, of zich bekommerd over een dosering – toen ze de volgende zak open scheurden, het naar beneden kauwden en de tv-zender veranderden. Ze hebben de fabrikant niet gebeld of ze het misschien wel juist gedaan hebben. Ze feesten er duchtig op los. Sigaretten, drank, koffie, suiker, chocolade, fast food, recreatieve drugs, medicijnen op recept, alles wat kunstmatig is, huishoudelijke gifstoffen, milieuverontreinigende stoffen, slechte relaties en het vullen van gedachten met afval – zonder stil te staan bij of het ooit wel eens te veel was!

Maar nu, bij de genezing, maken we ons zorgen over het nemen van een overdosis kruiden. We zijn bang dat een kopje teveel gemberwortelthee, of een voetbad te zwaar zal zijn.

Als mensen de helft van hun vastberadenheid gebruiken, de helft van hun energie en intensiteit van deze die ze feestend gebruikten, konden ze bijna onmiddellijk een genezingswonder verrichten.

Misschien heb je honderden gezondheidsprogramma’s, routines en formules geprobeerd. Maar hoé heb je het gedaan? Met een half hart? Denkend dat enkele druppeltjes van een remedie – naast een tsunami van belastende oorzaken – je van schuld kan bevrijden? Ik ga je vragen om je dagen en nachten te vullen met genezende routines. Het wordt je fulltime baan voor de komende 30 dagen. (En hopelijk wordt dit zo aanstekelijk, dat je ook na die dertig dagen niet wil afwijken van die wonderbare krachten die je op gang hebt gebracht.)

Als je echt ziek bent, stop dan met je baan of neem verlof. Je moet dit programma 110% geven. Je moet jezelf voor al het andere plaatsen.

Dat bracht me bij de Detox-T. En gezien jullie bezorgd waren dat het recept zou verloren gaan, deel ik het nu graag zodat je kunt ervaren wat het doet, naast je dagelijkse inspanningen in voeding en levenswijze :

paardebloem blad, 100 gram
paardebloem wortel, 100 gram
kliswortel, 100 gram
gember feinschnit, 100 gram
Lapacho/ Pau d’arco, 100 gram
kaneel feinschnit, 100 gram
venkelzaad, 100 gram
zoethout, 100 gram
jeneverbes, 100 gram
meidoornbes, 100 gram
meidoorn bloesem, 100 gram
vlierbloesem, 100 gram
brandnetel, 100 gram
beredruifblad, 100 gram
artisjokblad, 50 gram
zwarte bessenblad, 50 gram

Hoe de thee zetten :

Deze kruiden zijn hoofdzakelijk harde, houterige wortels en kruiden. Het volstaat niet om warm water op te gieten en een paar minuten te laten trekken. Om het meeste voordeel te halen uit dit kruidenmengsel, pas de volgende procedure toe :

– Neem 1 opgehoopte theelepel kruiden per tas (ongeveer 2 gram).

Zet de kruiden in koud water en laat 12 tot 24 uur vooraf inweken.
Breng aan de kook en laat nog 10 minuten trekken.
Zeef de kruiden af en gebruik de thee warm of koud
Drink hiervan volgens behoefte 3 tot 5 koppen per dag.

Terug naar Natuurlijke Gezondheid is één van de meer dan 100 publicaties van Natur-El. Samen vormen ze de cursus Natuur&Gezondheid. De fysieke cursus werd afgerond, maar deze digitale cursus of de afzonderlijke onderdelen zijn permanent beschikbaar voor u die de krachten van de natuur maximaal wilt benutten en niet bang bent om andere wegen te gaan.

Colloïdaal Zilver in de Zomer

De eerdere artikels over colloïdaal zilver weekten al een en ander los bij de lezers en u begon mij al vragen te stellen over specifieke toepassingen bij ziekten, bij dieren en veel andere. Ik had ook geschreven dat ik over 250 artikels beschik die het gebruik van colloïdaal zilver beschrijven en achtergrondinformatie geven over de waarde ervan in de therapie (verkoudheid, griep, maag- en darminfecties, MS…). Het is natuurlijk niet mijn bedoeling om die 250 artikels te vertalen en te publiceren via deze wekelijkse nieuwsbrief. Dat zou betekenen dat ik de komende vijf jaar alleen maar daarover zou berichten. Ik ben bezig met de vertalingen en dit zal een aparte module worden. Daar zijn al 20 artikels van klaar en ik hoop tegen het einde van het jaar deze module compleet te hebben. Het is ook mogelijk daarop in te tekenen, zodat bij elk nieuw artikel u dit per mail ontvangt.

Dat CZ een hulp is doorheen alle seizoenen, is vanzelfsprekend. Het is gemakkelijk om colloïdaal zilver te beschouwen als een natuurlijke hulp bij verkoudheid en griep (ook preventief), maar wist je dat er interessante manieren zijn waarop je het tijdens de zomermaanden kunt gebruiken?

Hieronder deel ik met jou enkele manieren waarop gebruikers in de zomer colloïdaal zilver toepassen waar je misschien niet aan had gedacht… manieren die je portemonnee kunnen helpen, zodat je geen geld hoeft uit te geven aan dure producten!

Het voelt deze week niet echt zomers, zelfs al zijn we op het eind van juli, maar blijf lezen, want het is belangrijk om enkele principes van het gebruik van CZ te kennen. Als straks weer de zon schijnt, het gras, de bomen en struiken zijn groen, de temperaturen zijn warmer en iedereen gaat naar buiten om zoveel mogelijk van het buitenleven te genieten. Of je plant nog je vakantie in zuiderse landen waar de zon stevig tekeer gaat…

De zomer brengt ook vervelende en frustrerende problemen met zich mee: Zonnebrand. Pijnlijke insectenbeten. Jeukende huid van contact met irritante planten. Verontreinigde zwemwaters. Vlooien bij honden en katten. Schimmel-, bacteriële en virale ziekteverwekkers die uw tuingewassen verpesten. Giftige chemicaliën in uw spa of zwembad. En meer.

Maar maak je geen zorgen. Er is een oplossing voor deze vervelende zomerproblemen, en die is veilig, natuurlijk colloïdaal zilver! Dit is waar we het in dit artikel willen over hebben.

1. Verlicht zonnebrandpijn en bevordert huidgenezing

Er is een eenvoudig recept voor het maken van je eigen “zilverzalf” zonnebrandbehandeling met colloïdaal zilver, kokosolie, aloë vera-gel en een paar andere ingrediënten om zonnebrand te verzachten. Je zult ontdekken dat zilver opmerkelijke huidgenezende eigenschappen heeft die de verbranding door zonnebrand wegnemen en het veilig maken om weer de zon in te gaan. Voor de behandeling van zonnebrand heb ik nog nooit een betere, volledig natuurlijke substantie gevonden dan colloïdaal zilver. Houd CZ altijd bij de hand in een verstuiver voor na het zonnebaden. Vernevel het op roodheid en zonnebrand en je zult verbaasd zijn hoe snel de gevoeligheid verdwijnt. En beter nog: gebruik het ook preventief.

2. Verzacht de symptomen van contact met irritante planten

Deze zomer kan je colloïdaal zilver gebruiken om een einde te maken aan de gruwelijke jeuk van de huid die voortkomt uit het lopen door brandnetels of berenklauw. En je leert waarom colloïdaal zilver zo fenomenaal goed werkt voor deze pijnlijke en frustrerende aandoening, dankzij het vermogen om overmatige cytokineproductie te remmen. De pijn en jeuk zijn nu gemakkelijker te behandelen, dankzij colloïdaal zilver!

3. Zwembaden in de zomer schoon en fris houden met colloïdaal zilver

Als u regelmatig wordt blootgesteld aan chemicaliën zoals chloor of broom in uw zwembad, neemt u onnodige risico’s voor uw gezondheid en welzijn, en ook voor die van uw gezin. Gelukkig is nu ionengenererende technologie beschikbaar voor zwembaden, gemakkelijker dan ooit om chloor- en broomontsmettingsmiddelen te vervangen door veilige, natuurlijke zilver- en koperionen. Het is alsof u een grote colloïdaal zilvergenerator voor uw zwembad heeft.

4. Behandel pijnlijke insectenbeten en -steken

Muggen, mieren, spinnen, teken, bijen, wespen, schorpioenen – noem maar op – vroeg of laat krijg je ongetwijfeld te maken met een nare insectenbeet en de daaruit voortvloeiende pijn, ontsteking en jeuk. Gelukkig kan het aanbrengen van colloïdaal zilver de pijn, jeuk, roodheid en ontsteking van vervelende insectenbeten drastisch verlichten en het genezingsproces versnellen en tegelijkertijd helpen voorkomen dat infectie optreedt.

5. Colloïdaal zilver gebruiken op kamer- en tuinplanten

De zomer is tuinieren buiten en tijd voor kamer- en tuinplanten, en colloïdaal zilver kan echt helpen. De schimmelwerende eigenschappen zijn ongeëvenaard, dus problemen als tomatenschimmel en gewasziekte behoren tot het verleden. Het doodt ook bacteriën en virussen die planten beschadigen en de oogstopbrengst verminderen. Of u nu een kleine familietuin heeft of een grote onderneming, het spuiten van colloïdaal zilver op uw planten en op de grond rond uw planten is een economische manier om ze gezond en pathogeenvrij te houden. (Zie vorige artikels met meer informatie)

6. Verdedig je tuin tegen muggen

Giftige insectendodende chemicaliën worden tijdens de warmere maanden regelmatig in achtertuinen en buurten gebruikt in een poging muggen onder controle te houden, maar zou colloïdaal zilver een natuurlijker en veiliger alternatief kunnen zijn? Recent onderzoek heeft aangetoond dat de insecticiden die worden gebruikt om muggenpopulaties te verminderen weinig effectief zijn, maar potentieel schadelijk zijn voor mens en dier. Maar het goede nieuws is… onderzoek dat de afgelopen tien jaar is uitgevoerd, heeft aangetoond dat zilver nanodeeltjes giftig zijn voor muggenlarven zonder schade toe te brengen aan dieren in het wild (of mensen!).

7. Stop vlooien bij honden en katten

Nee, ik verzin dit niet. Het helpt om af en toe colloïdaal zilver in de vacht en huid van uw huisdieren te wrijven tijdens de hete zomermaanden, en een klein beetje colloïdaal zilver in hun drinkwater te doen, om vlooienplagen drastisch te verminderen. We weten niet wat het is met colloïdaal zilver waar de vlooien niet van houden. Maar wie maakt het uit? Het is veilig. Het is natuurlijk. En het werkt.

Het zijn maar een paar voorbeelden, maar om dat in de praktijk te brengen zal niet lukken als je CZ in een klein flesje moet kopen. Leer daarom hoe je het zelf kunt maken in onze Module CZ.

Colloïdaal Zilver in de tuin

Verleden zondag was er sprake van allerlei ziekten waaraan planten onderhevig zijn en hoe ontmoedigend het is om je druiven, tomaten, vijgen en andere vruchten verloren te zien gaan. Het voorbeeld werd gegeven van druiven, hoe goed het al die jaren is gegaan en hoe nu opeens bladverkleuring ontstond met tegelijkertijd verschrompeling en aantasting van de druiven in de trossen. Ik heb dat ook gekend, dat druiven door galmijt of grauwe schimmel, meeldauw en spint werden aangetast en hoe ik dan meermaals in het seizoen moest behandelen met spuitzwavel. Iemand anders sprak ervan hoe haar vijgenboom volledig werd kaalgevreten door de skeleteermot. Dan kwam er sprake van de tomaten. Laat me zeggen dat ik nooit graag tomaten heb gekweekt, omdat het keer op keer zo’n ziekelijk boeltje werd.

Dit jaar echter heb ik een test gedaan met een gedeelte van de tomaten, nadat ik een uitvoerig artikel had gelezen over het gebruik van CZ in de tomatenteelt. In de grote serre heb ik alle tomatenplanten beneveld met colloïdaal zilver – in de kleine serre aanvankelijk niet. Ik begreep het resultaat aanvankelijk niet – was het de soort of een andere oorzaak… – maar ik had nooit dergelijke prachtige diepgroene bladeren aan tomaten gezien en nadien dergelijke zware trossen… Was het toeval, had het te maken met de elektrocultuur, of wa het het ras? Pas toen ik me ging verdiepen in wat colloïdaal zilver doet in de tuin, begreep ik wat er gaande was… Gezien ik me aan het voorbereiden ben op de sessies van september, en ik steeds meer informatie verzamel over de toepassing van colloïdaal zilver voor gezondheid, huis, tuin, keuken… was ik bezig met de vertaling van een tiental artikels voor onze Module Colloïdaal Zilver. Eén van die artikels gaat over de toepassingen in de tuin. Hieruit geef ik graag al een paar stukjes mee :

Is colloïdaal zilver goed voor planten?

Colloïdaal zilver (Ag) speelt een belangrijke rol in het opnamevermogen van sporenelementen, de groei van de gewassen en daarmee uw opbrengsten. Het ondersteunt de groei van gezonde, veerkrachtige gewassen.

Hoe beïnvloedt colloïdaal zilver planten?

Het gebruik van ionisch colloïdaal zilver in de tuin kan de algehele gezondheid van de plant veranderen. Naast het behandelen en voorkomen van ziekteverwekkers, virussen en schimmels, kunnen de zilver nanodeeltjes invloed hebben op de sterkte van het wortelstelsel en de grootte en tint van de bladeren.

In zijn boek, Colloidal Silver: the Hidden Truths, wijst Dr. Keith F. Courtenay (ULC, VS) erop dat bekend is dat colloïdaal zilver bacteriële, virale en schimmelaanvallen op planten geneest. Hij stelt:

“Voor alle bacteriële, schimmel- en virale aanvallen op planten, bloemen en fruit, spuit gewoon verdund colloïdaal zilver op de bladeren; voeg ook toe aan water en meng een eetlepel per liter.

“Ik heb zilver in mijn hydrocultuursysteem gestopt om wortelrot uit te roeien. Een vriend van mij kweekt zeldzame orchideeën; deze worden voor veel geld in het buitenland verkocht. Hij kreeg een schimmel op sommige van hen en ze werden waardeloos. We kwamen op het idee dat het zilver de schimmel zou kunnen terugdringen, net als bij mens en dier. Dus waarom het niet eens proberen?

Het werkte en hij is een gelukkig mens. Hij heeft er nu een spuitsysteem in gezet en al zijn bloemen worden met regelmatige tussenpozen bespoten en sindsdien nooit meer last van gehad.”

In haar geweldige artikel, Colloïdaal zilver voor gezondere groenten en fruit, schreef Angela Kaelin over natuurlijke gezondheid en welzijn:

“Of je nu een kleine familietuin hebt of een grote onderneming, het spuiten van colloïdaal zilver op planten en op de grond rond je planten is een economische manier om ze gezond en pathogeenvrij te houden.

Er hoeven slechts zeer kleine hoeveelheden colloïdaal zilver te worden gebruikt. Als u colloïdaal zilver koopt in hoge concentraties, variërend van 20 ppm tot 500 ppm of meer, bespaart u over het algemeen geld en kunt u het verdunnen met gedestilleerd water tot 5 ppm voor gebruik op planten.

Voor een familietuin, gebruik een eenvoudige plastic plantenvernevelaar die verkrijgbaar is bij elke plaatselijke tuinwinkel om uw tuinplanten lichtjes te benevelen met verdund colloïdaal zilver. (Gebruik geen plantenvernevelaars met metalen opslagvat, omdat het zilver in de oplossing uit de suspensie zal vallen en aan de zijkanten van de bus zal blijven kleven.)

Als je planten enige vorm van infectie hebben, besproei het getroffen gebied dan grondig. Meerdere toepassingen zijn soms nodig en kunnen veilig dagelijks herhaald worden indien nodig.

Het spuiten van zilver op tomaten kan bacterievuur na slechts één behandeling omkeren. Ernstigere gevallen van infectie kunnen dagelijks sproeien vereisen totdat het probleem is verlicht. Spray de planten wanneer u voor het eerst tekenen van schade opmerkt.

Een groeiend aantal onderzoeken toont duidelijk aan dat zilver zijn plaats heeft in de bestrijding van gewasziekten en zou moeten worden gebruikt in plaats van de potentieel giftige chemicaliën die momenteel worden gebruikt die hun effectiviteit tegen ziekteverwekkers verliezen.

Verre van het beschadigen of aantasten van gewassen, lijkt zilver hen te beschermen tegen plantenziekten, en verhoogt het de gehele kwaliteit en opbrengst van de gewassen zonder schade toe te brengen aan de bodem of de omgeving.

Dat is dus een bijkomende reden om je te verdiepen in de toepassingen, de productie en alle andere feiten over colloïdaal zilver, zoals ze worden gepresenteerd in de Module Colloïdaal Zilver. De informatie is erop gericht om je alle tools te geven om zelf volkomen veilig colloïdaal zilver te maken. Meer dan 75 artikels helpen je de waarde en de toepassingen ervan te zien.